Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

วัตถุแห่งหนี้, เมื่อเกิดหนี้ขี้น เจ้าหนี้มีสิทธิเรียกร้องให้ลูกหนี้ชำระหนี…

- - - - หนี้กระทำการ
        
        ตัวอย่างเช่นสมชายรับจ้างตัดผมให้แก่นายสมปองสมชายจึงเป็นลูกหนี้ต้องการตัดผมให้แก่นายสมปอง
        วัตถุแห่งหนี้คือการปรับผมซึ่งเป็นหนี้กระทำการ
      - หนี้งดเว้นกระทำการ
        
        ตัวอย่างเช่นสมหญิงทำสัญญากับสมศักดิ์ว่าจะไปเปิดร้านอาหารแข่งกันกับนายสมศักดิ์เพราะนายสมศักดิ์เคยสอนทำอาหารให้ดังนั้นสมหญิงเป็นลูกหนี้มีหน้าที่ต้องไม่มาเปิดร้านอาหารแข่งขันกับนายสมศักดิ์
        วัตถุแห่งหนี้คือการงดเว้นกระทำการเปิดร้านอาหาร
      - หนี้ส่งมอบทรัพย์
        
        องอาจทำสัญญาขายเครื่องตัดหญ้าให้นายเอ องค์อาจเป็นลูกหนี้จะต้องส่งมอบเครื่องตัดหญ้าให้แก่นายเอ
        วัตถุแห่งหนี้คือการส่งมอบเครื่องตัดหญ้า
    - - แตกต่างกัน
        
        การสำคัญผิดในตัวทรัพย์สินที่เป็นวัตถุของนิติกรรมที่ต้องส่งมอบแก่กัน
        ทรัพย์สินที่เป็นวัตถุของนิติกรรมเป็นสาระสำคัญของนิติกรรม
        
        มาตรา 173 ถ้าส่วนหนึ่งส่วนใดของนิติกรรมเป็นโมฆะ นิติกรรมนั้นย่อมตกเป็นโมฆะทั้งสิ้น เว้นแต่จะพึงสันนิษฐานได้โดยพฤติการณ์แห่งกรณีว่า คู่กรณีเจตนาจะให้ส่วนที่ไม่เป็นโมฆะนั้นแยกออกจากส่วนที่เป็นโมฆะได้
        
        ผลนิติกรรมตกเป็นโมฆะ เช่น
        โอนที่ดินสำหรับแฟนกันทำสัญญาที่ดินที่เข้าใจว่าเป็นที่ดินที่ซื้อขายกันได้แต่กลับเป็นที่ดินสาธารณสมบัติของแผ่นดินที่ห้ามโอน
        เป็นอย่างนิติกรรมที่ตกเป็นโมฆะสามารถแยกออกจากส่วนไม่เป็นโมฆะได้ส่วนที่ไม่เป็นมงคลจึงมีผลสมบูรณ์
    - - กรณีทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งการชำระหนี้เป็นทรัพย์สินอย่างอื่นที่ไม่ใช่เงิน
        
        กรณีกรณีที่คู่สัญญาตกลงกันไว้
        
        กรณีที่ผู้สัญญาได้ตกลงกันกำหนดทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งการชำระหนี้ไว้ชัดเจนแน่นอนลูกหนี้ก็ต้องชำระหนี้ด้วยการส่งมอบทรัพย์นั้น
        
        กรณีที่คู่สัญญานิราศตกลงกันไว้ให้ชัดเจนว่าทรัพย์ใดเป็นวัตถุแห่งการชำระหนี้
        
        กรณีทรัพย์นั้นได้ระบุไว้แต่เพียงเป็นประเภท
        
        มาตรา 195 วรรคแรก เมื่อทรัพย์ซึ่งเป็นวัตถุแห่งหนี้นั้นได้ระบุไว้แต่เพียงเป็นประเภท และถ้าตามสภาพแห่งนิติกรรม หรือตามเจตนาของคู่กรณีไม่อาจจะกำหนดได้ว่าทรัพย์นั้นจะพึงเป็นชนิดอย่างไรไซร้ ท่านว่าลูกหนี้จะต้องส่งมอบทรัพย์ชนิดปานกลาง
        
        ถ้าสภาพแห่งนิติกรรมหรือตามเจตนาของคู่กรณีสามารถทราบได้ว่าทรัพย์นั้นมีคุณภาพอย่างไรให้ลูกหนี้ส่งมอบทรัพย์ตามคุณภาพที่นั้น
        
        ถ้าสภาพแห่งนิติกรรมหรือตามเจตนาของคู่กรณีไม่ทราบได้ลูกหนี้ต้องส่งมอบทรัพย์ชนิดปานกลาง
        
        กรณีที่ได้กำหนดประเภทและชนิดแล้วแต่ยังต้องกำหนดเพื่อส่งมอบหรือเลือกกำหนดตัวสอบ
        
        มาตรา 195 วรรคสอง ถ้าลูกหนี้ได้กระทำการอันตนจะพึงต้องทำเพื่อส่งมอบทรัพย์สิ่งนั้นทุกประการแล้วก็ดี หรือถ้าลูกหนี้ได้เลือกกำหนดทรัพย์ที่จะส่งมอบแล้วด้วยความยินยอมของเจ้าหนี้ก็ดี ท่านว่าทรัพย์นั้นจึงเป็นวัตถุแห่งหนี้จำเดิมแต่เวลานั้นไป
        
        บางกรณีแม้ว่าเจ้าหนี้และลูกหนี้จะได้ทำความตกลงกันเอาไว้แล้วว่าทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งการชำระหนี้เป็นทรัพย์ประเภทและชนิดใด แต่ลุกหนี้ยังต้องกระทำการเพื่อส่งมอบทรัพย์หรือยังต้องเลือกคำนวณตัวทรัพย์เสียก่อนถึงจะทราบว่าทรัพย์ใดเป็นวัตถุแห่งการชำระหนี้
        
        เมื่อได้เลือกหรือส่งมอบแล้วทรัพย์นั้นจึงเป็นวัตถุแห่งการชำระหนี้อันแต่เวลานั้นไป
      - กรณีทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งการชำระหนี้เป็นเงิน
        
        กรณีหนี้เงินนั้นได้แสดงไว้เป็นเงินตราต่างประเทศ
        
        มาตรา 196 ถ้าหนี้เงินได้แสดงไว้เป็นเงินต่างประเทศ ท่านว่าจะส่งใช้เป็นเงินไทยก็ได้ วรรคสอง การเปลี่ยนเงินนี้ ให้คิดตามอัตราแลกเปลี่ยนเงิน ณ สถานที่และในเวลาที่ใช้เงิน คำพิพากษาศาลฎีกาที่เกี่ยวข้อง
        
        มาตรานี้ใช้กับกรณีหนี้เงินได้แสดงไว้เป็นเงินตราต่างประเทศ
        
        การคิดอัตราแลกเงินให้คิด ณ สถานที่และในเวลาที่ใช้เงิน
        
        ลูกหนี้และเจ้าหนี้ตกลงกันว่าต้องชำระเงินเป็นเงินต่างประเทศลูกหนี้ต้องชำระเงินตราตามข้อตกลงกับเจ้าหนี้เท่านั้น
        
        กรณีหนี้เงินที่กำหนดไว้เป็นเงินที่ยกเลิกไม่ใช้แล้ว
        
        มาตรา 197 ถ้าหนี้เงินจะพึงส่งใช้ด้วยเงินตราชนิดหนึ่งชนิดใดโดยเฉพาะ อันเป็นชนิดที่ยกเลิกไม่ใช้กันแล้วในเวลาที่จะต้องส่งเงินใช้หนี้นั้นไซร้ การส่งใช้เงินท่านให้ถือเสมือนหนึ่งว่ามิได้ระบุไว้ให้ใช้เป็นเงินตราชนิดนั้น
        
        มาตรานี้ใช้บังคับเฉพาะการชำระหนี้ด้วยเงินตราอยู่ในสถานะที่เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนสินค้าไม่ใช่ในสถานะเป็นตัวกลางสินค้าเองเช่นซื้อขายเงินโบราณในสถานะที่เป็นของสะสม
      - กรณีหนี้มีหลายอย่างแต่ต้องกระทำแต่เพียงอย่างเดียว
        
        มาตรา 198 ถ้าการอันมีกำหนดพึงกระทำเพื่อชำระหนี้นั้นมีหลายอย่าง แต่จะต้องกระทำเพียงการใดการหนึ่งแต่อย่างเดียวไซร้ ท่านว่าสิทธิที่จะเลือกทำการอย่างใดนั้นตกอยู่แก่ฝ่ายลูกหนี้ เว้นแต่จะได้ตกลงกันกำหนดไว้เป็นอย่างอื่น
        
        กรณีที่หนี้มีหลายอย่าง แต่ต้องกระทำ แต่เพียงอย่างเดียวหมายถึงกรณีหนี้เดียวมีวัตถุแห่งหนี้หรือวัตถุแห่งการชำระหนี้หลายอย่าง แต่เจ้าหนี้ไม่สามารถเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ทุกอย่างเช่น
        ก. เป็นผู้โชคดีจากการตอบปัญหาในรายการทีวีของข. มีสิทธิได้รางวัลเป็นโทรศัพท์ IPhone 6s หรือ Samsung Note 5 ดังนี้ ก. มีสิทธิเรียกให้ข. ส่งมอบโทรศัพท์อย่างหนึ่งอย่างใดได้เท่านั้น
    - - มาตรา 199 การเลือกนั้นท่านให้ทำด้วยแสดงเจตนาแก่คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่ง
        มาตรา 200 ถ้าบุคคลภายนอกจะพึงเป็นผู้เลือกท่านให้กระทำด้วยแสดงเจตนาแก่ลูกหนี้และลูกหนี้จะต้องแจ้งความนั้นแก่เจ้าหนี้ถ้าบุคคลภายนอกนั้นไม่อาจจะเลือกได้ก็ดีหรือไม่เต็มใจจะเลือกก็ดีท่านว่าสิทธิที่จะเลือกตกไปอยู่แก่ฝ่ายลูกหนี้
        
        ผู้มีสิทธิเลือกเลือกโดยแสดงเจตนาแก่คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่ง
        
        ถ้าบุคคลภายนอกเป็นผู้เลือกเลือกโดยแสดงเจตนาแก่ลูกหนี้และลูกหนี้จะต้องแจ้งความนั้นแก่เจ้าหนี้
        
        กฎหมายไม่ได้กำหนดวิธีการเอาไว้ดังนั้นอาจทำได้ด้วยวาจากิริยาท่าทางหรือลายลักษณ์อักษร
  - - - (มาตรา 203 วรรค 1) เจ้าหนี้เลือกให้ลูกหนี้ชำระได้ทันที
    - - กำหนดเวลาชำระแต่เป็นที่สงสัย
        
        มาตรา 203 วรรคสอง ถ้าได้กำหนดเวลาไว้ แต่หากกรณีเป็นที่สงสัย ท่านให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าเจ้าหนี้จะเรียกให้ชำระหนี้ก่อนถึงเวลานั้นหาได้ไม่ แต่ฝ่ายลูกหนี้จะชำระหนี้ก่อนกำหนดนั้นก็ได้
        
        กำหนดเวลาไว้ แต่ตกลงกันว่าเจ้าหนี้จะเรียกให้ชำระหนี้เมื่อไหร่ก็ได้
        
        หรือกำหนดเวลาไว้ แต่ตกลงกันว่าลูกหนี้จะชำระหนี้ก่อนกำหนดนั้นไม่ได้
      - กำหนดเวลาชำระหนี้ไว้ไม่เป็นที่สงสัย
        
        หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระหนี้โดยคำนวณตามวันแห่งปฏิทินนับจากวันบอกกล่าว
        
        กรณีนี้เป็นหนี้ที่ไม่มีกำหนดเวลาตามปฏิทินโดยตรงแต่ตกลงกันให้เวลาชำระหนี้คำนวณตามปฏิทินนับจากวันที่บอกกล่าว จะบอกกล่าวด้วยวิธีใดก็ได้
        
        เช่น ทำสัญญาใช้โทรศัพท์ตกลงกันว่าจะให้เวลาชำระหนี้ภายใน 15 วันนับแต่วันที่มีใบแจ้งหนี้ไปถึงลูกหนี้โดยในใบแจ้งหนี้จะระบุให้ทราบถึงยอดหนี้ที่ใช้โทรศัพท์ของแต่ละเดือน เมื่อใบแจ้งหนี้ไปถึงลูกหนี้แล้วนับจากนั้นไป 15 วัน ถ้าลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ก็ตกเป็นผู้ผิดนัดทันทีโดยไม่ต้องเตือน
        
        เมื่อถึงกำหนดชำระหนี้นั้นแล้วลูกหนี้ยังไม่ชำระหนี้อยู่อีกหรือนี่จะย่อมตกเป็นผู้ผิดโดยเจ้าหนี้ไม่ต้องเปลี่ยนเลย
        เพราะถือว่าลูกหนี้ย่อมรู้แล้วว่าถึงเวลาที่ตนต้องชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้
        
        มาตรา 204 วรรคสอง ถ้าได้กำหนดเวลาชำระหนี้ไว้ตามวันแห่งปฏิทิน และลูกหนี้มิได้ชำระหนี้ตามกำหนดไซร้ ท่านว่าลูกหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัดโดยมิพักต้องเตือนเลย วิธีเดียวกันนี้ท่านให้ใช้บังคับแก่กรณีที่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้าก่อนการชำระหนี้ ซึ่งได้กำหนดเวลาลงไว้อาจคำนวณนับได้โดยปฏิทินนับแต่วันที่ได้บอกกล่าว
  - - - ลูกหนี้ผิดนัดโดยต้องตักเตือนก่อน
        
        มาตรา 204 วรรคแรก ถ้าหนี้ถึงกำหนดชำระแล้ว และภายหลังแต่นั้นเจ้าหนี้ได้ให้คำเตือนลูกหนี้แล้ว ลูกหนี้ยังไม่ชำระหนี้ไซร้ ลูกหนี้ได้ชื่อว่าผิดนัดเพราะเขาเตือนแล้ว
        
        เจ้าหนี้เตือนให้ลูกหนี้ชำระหนี้แล้ว
        
        การเตือนของเจ้าหนี้ทำได้ด้วยการแสดงเจตนาไปยังลูกหนี้ว่าต้องการให้ชำระหนี้แล้ว
        
        อาจทำเป็นหนังสือด้วยวาจาหรือทางโทรศัพท์ก็ได้และต้องให้เวลาอันสมควรที่จะให้ลูกหนี้ชำระหนี้ด้วยซึ่งจะเป็นการเตือนโดยชอบ
        
        การเตือนเป็นการกระทำเพื่อให้ลูกหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัดไม่ใช่เพื่อประโยชน์ในการฟ้องคดีเพราะถ้าหนี้ถึงกำหนดชำระแล้วลูกหนี้ไม่ชำระหนี้เจ้าหนี้ก็ยื่นฟ้องลูกหนี้ให้ชำระหนี้ได้โดยทันทีไม่ต้องบอกกล่าวหรือเตือนก่อน
        
        อย่างไรก็ตามการที่เจ้าหนี้ฟ้องลูกหนี้ให้ชำระหนี้ก็เท่ากับเป็นการเตือน ลูกหนี้จึงตกเป็นผู้ผิดนัดตั้งแต่วันฟ้อง
        
        ลูกหนี้ไม่ชำระหนี้
        
        หนี้ไม่กำหนดระยะเวลาชำระหนี้
        
        หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระนั้นถ้ากำหนดเวลานั้นไม่ใช่กำหนดเวลาตามวันปฏิทินเจ้าหนี้ต้องเตือนลูกหนี้ก่อนถึงจะผิดนัด
        
        หนี้ดังกล่าวเจ้าหนี้ย่อมเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ได้โดยพลันและฝ่ายลูกหนี้ก็ย่อมชำระหนี้ของตนได้โดยพลันดุจกันดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 203 วรรคหนึ่งดังนั้นในทั้งสองกรณีดังกล่าวที่กำหนดเวลาชำระหนี้ไม่ชัดเจนแน่นอนเหมือนดังเช่นกรณีที่หนีนั้นได้กำหนดเวลาชำระหนี้กันไว้ตามวันแห่งปฏิทินการที่ลูกหนี้จะตกเป็นผู้ผิดนัดอันทำให้เกิดความรับผิดเพิ่มขึ้นจึงควรให้ลูกหนี้มีโอกาสรู้ตัวล่วงหน้าดังนั้นในกรณีนี้จึงต้องเตือนให้ลูกหนี้ชำระหนี้ก่อนหากเจ้าหนี้เตือนแล้วลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ลูกหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัด
        
        หนี้ถึงกำหนดชำระหนี้อาจอนุมานเอาได้จากพฤติการณ์ทั้งพวง
      - ลูกหนี้ผิดนัดโดยเจ้าหนี้ไม่ตักเตือน
        
        หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระหนี้ตามวันแห่งปฏิทิน
        
        ให้ชำระส่งมอบทรัพย์สินที่ซื้อขายวันที่ 30 กันยายน 2559 หรือให้ชำระราคาภายใน 30 วันนับตั้งแต่วันที่ส่งมอบสินค้า
        
        เมื่อถึงกำหนดชำระหนี้นั้นแล้วลูกหนี้ยังไม่ชำระหนี้อยู่อีกหรือนี่จะย่อมตกเป็นผู้ผิดโดยเจ้าหนี้ไม่ต้องเปลี่ยนเลย
        เพราะถือว่าลูกหนี้ย่อมรู้แล้วว่าถึงเวลาที่ตนต้องชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้
        
        มาตรา 204 วรรคสอง ถ้าได้กำหนดเวลาชำระหนี้ไว้ตามวันแห่งปฏิทิน และลูกหนี้มิได้ชำระหนี้ตามกำหนดไซร้ ท่านว่าลูกหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัดโดยมิพักต้องเตือนเลย วิธีเดียวกันนี้ท่านให้ใช้บังคับแก่กรณีที่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้าก่อนการชำระหนี้ ซึ่งได้กำหนดเวลาลงไว้อาจคำนวณนับได้โดยปฏิทินนับแต่วันที่ได้บอกกล่าว
        
        หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระหนี้โดยคำนวณตามวันแห่งปฏิทินนับจากวันบอกกล่าว
        
        กรณีนี้เป็นหนี้ที่ไม่มีกำหนดเวลาตามปฏิทินโดยตรงแต่ตกลงกันให้เวลาชำระหนี้คำนวณตามปฏิทินนับจากวันที่บอกกล่าว จะบอกกล่าวด้วยวิธีใดก็ได้
        
        เช่น ทำสัญญาใช้โทรศัพท์ตกลงกันว่าจะให้เวลาชำระหนี้ภายใน 15 วันนับแต่วันที่มีใบแจ้งหนี้ไปถึงลูกหนี้โดยในใบแจ้งหนี้จะระบุให้ทราบถึงยอดหนี้ที่ใช้โทรศัพท์ของแต่ละเดือน เมื่อใบแจ้งหนี้ไปถึงลูกหนี้แล้วนับจากนั้นไป 15 วัน ถ้าลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ก็ตกเป็นผู้ผิดนัดทันทีโดยไม่ต้องเตือน
      - กำหนดชำระหนี้กับการผิดนัด
        
        ตามปีปฏิทิน
        
        ต้องรอให้ถึงกำหนด
        
        ลูกหนี้ผิดนัดทันทีเมื่อถึงกำหนดชำระแล้วไม่ชำระ
        
        คำนวณนับได้ตามปีปฏิทิน
        
        อนุมาณจากพฤติการณ์ทั้วงปวง
        
        ต้องรอให้พฤติการณ์พ้นไปก่อน
        
        เจ้านี้ต้องเตรียมให้ชำระก่อนเมื่อครบกำหนดตามที่เตือนถ้ายังไม่ชำระลูกหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัด
        
        ไม่มีกำหนดเวลาชำระหนี้
        
        บังคับชำระหนี้ได้โดยทันที
      - กรณีที่ไม่ถือว่าลูกหนี้ผิดนัด
        
        การที่ลูกหนี้จะตกเป็นผู้ผิดนัดลูกหนี้ต้องเป็นผู้ผิดในการไม่ชำระหนี้ดังที่มาตรา 205 ได้บัญญัติไว้มาตรา ๒๐๕“ ตราบใดการชำระหนี้นั้นยังมิได้กระทำลงเพราะพฤติการณ์อันใดอันหนึ่งซึ่งลูกหนี้ไม่ต้องรับผิดชอบตราบนั้นลูกหนี้ยังหาได้ชื่อว่าผิดนัดไม่
        
        กรณีที่ลูกหนี้ชำระหนี้ล่าช้า แต่มีพฤติการณ์ที่ทำให้ไม่สามารถชำระหนี้ได้ย่อมจะถือว่าเป็นความผิดของลูกหนี้ไม่ได้จึงไม่ถือว่าลูกหนี้ตกในฐานะเป็นผู้ผิดนัดตามมาตรา 205
        
        กรณีพฤติการณ์ที่ลูกหนี้ไม่ต้องรับผิดชอบอาจเกิดขึ้นก่อนหรือหลังจากหนี้ถึงกำหนดก็ได้ แต่ต้องเกิดก่อนผิดนัดเพราะถ้าเกิดหลังผิดนัดแล้วไม่ทำให้กลายเป็นผู้ไม่ผิดนัดไปได้
        
        ลูกหนี้ชำระหนี้ไม่ได้เพราะเหตุสุดวิสัย เพราะการกระทำของบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ผู้ที่ลูกหนี้ต้องรับผิดชอบหรือเป็นเพราะความผิดของเจ้าหนี้เอง
    - - ลูกหนี้ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดระหว่างผิดนัดเพิ่มขึ้น
        
        มาตรา 217 ลูกหนี้จะต้องรับผิดชอบในความเสียหายบรรดาที่เกิดแต่ความประมาทเลินเล่อในระหว่างเวลาที่ตนผิดนัด ทั้งจะต้องรับผิดชอบในการที่การชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะอุบัติเหตุอันเกิดขึ้นในระหว่างเวลาที่ผิดนัดนั้นด้วย เว้นแต่ความเสียหายนั้นถึงแม้ว่าตนจะได้ชำระหนี้ทันเวลากำหนดก็คงจะต้องเกิดมีอยู่นั่นเอง
        
        ลูกหนี้กระทำโดยประมาทเลินเล่อให้เจ้าหนี้ได้รับความเสียหาย
        
        การชำระหนี้กลายเป็นพื้นวิสัยที่เกิดขึ้นในระหว่างผิดนัดแม้จะเกิดจากอุบัติเหตุลูกหนี้ก็ต้องรับผิดเว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าแม้ลูกหนี้จะชำระหนี้ภายในกำหนดหรือช้ากว่ากำหนดก็ตามก็ไม่มีผลต่างกัน
        
        ระดับที่่ลูกหนี้ต้องรับผิดชอบ เมื่อตกเป็นผู้ผิดนัด
        
        เหตุสุดวิสัย
        
        อุบัติเหตุ
        
        ประมาทเลินเล่อ
        
        1 more item...
      - เจ้าหนี้อาจไม่รับชำระหนี้
        
        มาตรา 207 ถ้าลูกหนี้ขอปฏิบัติการชำระหนี้ และเจ้าหนี้ไม่รับชำระหนี้นั้นโดยปราศจาก มูลเหตุอันจะอ้างกฎหมายได้ไซร้ ท่านว่าเจ้าหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัด
        
        เมื่อลูกหนี้ขอปฏิบัติการชำระหนี้หากเจ้าหนี้ไม่รับหนี้โดยปราศจากมูลเหตุอันจะอ้างกฎหมายได้เจ้าหนี้ได้ชื่อว่าเป็นผู้ผิดนัด
        
        ลูกหนี้ขอปฏิบัติการชำระหนี้
        
        เจ้าหนี้ไม่รับชำระหนี้.
        
        การไม่รับชำระหนี้ของเจ้าหนี้ปราศจากมูลเหตุอันจะอ้างกฎหมายได้
        
        มาตรา 208 การชำระหนี้จะให้สำเร็จผลเป็นอย่างใด ลูกหนี้จะต้องขอปฏิบัติการชำระหนี้ต่อเจ้าหนี้เป็นอย่างนั้นโดยตรง
      - ลูกหนี้ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดแต่การผิดนัด
        
        ลูกหนี้ต้องรับผิดชอบเพิ่มขึ้นมาตรา 217
        
        เจ้าหนี้นอกปัดไม่รับชำระหนี้ได้มาตรา 216
        
        หนี้เป็นต้องเสียดอกเบี้ยมาตรา 224 225
- - - - กรณีทรัพย์สิน : หากวัตถุแห่งหนี้ได้ระบุทรัพย์ไว้เป็นประเภทหรือตามเจตนาของคู่กรณีไม่อาจ จะกําหนดได้ว่าทรัพย์นั้นจะพึงเป็นชนิดอย่างไร ลูกหนี้จะต้องส่งมอบทรัพย์ชนิดปานกลาง
      - กรณีเงินตรา : หากหนี้เงินได้แสดงไว้เป็นเงินตราต่างประเทศจะส่งใช้เป็นเงินไทยก็ได้ การเปลี่ยนเงิน โดยคิดตามอัตราแลกเปลี่ยนเงิน ณ สถานที่และในเวลาที่ใช้เงิน
      - กรณีให้เลือก : เช่น กําหนดให้ชําระหนี้ไว้หลายลักษณะแต่จะต้องเลือกเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง - กฎหมายให้สิทธิในการเลือกนี้เป็นของลูกหนี้ เว้นแต่จะได้ตกลงกันกําหนดไว้เป็นอย่างอื่น