Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดเพื่อละเมิดในการกระทำของตนเอง - Coggle Diagram

- - - - บิดามารดามีหน้าที่ต้องดูแลอุปการะบุตรตามกฎหมาย การที่ไม่รับเลี้ยงดูถือเป็นการละเมิดซึ่งเป็นการงดเว้นการกระทำของผู้มีหน้าที่
    - - ความจริงของหน้าที่ตามสัญญา บังคับกันได้ย่อมเป็นกฎหมายระหว่างคู๋สัญญา เช่น สัญญาจ้างแพทย์ให้รักษา
- - - - เช่น
        
        การขับรถผ่านทางรถไฟ แม้ไม่มีสัญญาณป้ายแต่จำเลยรู้อยู่แล้วว่าทางข้างหน้ามีรถไฟ แต่จำเลยก็ไม่ได้ชะลอความเร็ว เมื่อรถของจำเลยชนกับรถไฟจึงเป็นความประมาทของจำเลย
  - - - เช่น
        
        ฎ.1982/2518 จำเลยเก็บสินค้าในตึกมีน้ำหนักเกิน ทำให้พื้นยุบต่ำลง
        ค่นและผนังของโจทย์แตกร้าว ตึกของของโจทยก์เอนเอียงไปทางตึกของจำเลย เป็นการใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะเกิดความเสียหายแก่โจทก์
- - - - ตามมาตรา 421 "การใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นนั้น ท่านว่าเป็นการอันมิชอบด้วยกฎหมาย"
        
        สิทธินั้นมีอยู่แล้ว แต่การใช้นั้นดำเนินไม่ถูกต้องตามวิธีการที่เหมาะสมหรือผิดกาลเทศะจึงเกิดเป็นความเสียหายแก่ผู็อื่น มาตรา421 เป็นบทขยายของคำว่า "โดยผิดกฎหมาย" ก่อให้เกิดความรับผิดตามมาตรา 420
      - ความยินยอมไม่ทำให้เป็นละเมิด
        
        ผู้กระทำไม่ต้องรับผิดฐานละเมิดเพราะไม่เป็นการกระทำโดยผิดกฎหมาย
        
        ฎ.714/2512 โจทย์ยินยอมให้จำเลยกับพวกเปิดคันดืนกั้นน้ำในครองซึ่งเป็นทางน้ำสาธารณะหรือทำให้คันดินไม่อยู่ในสภาพกักเก็บน้ำและระบายน้ำเข้านาโจทย์ก็ได้ แม้ทำให้ข้าวในนาโจทก์เสียหาย ก็ไม่เป็นละเมิดต่อโจทก์
        
        หลักเกณฑ์ให้ความยินยอม
        
        ผู้ให้ความยินยอมต้องเป็นผู้ถูกกระทำ
        
        การให้ความยินยอมจะต้องให้ก่อนหรือขณะกระทำผิด
        
        การให้ยินยอมต้องให้แก่ผู้กระทำโดยตรง
        
        ยินยอมโดยสมัครใจปราศจากการฉ้อฉล
        
        การให้ความยินยอมเมื่อผู้กระทำเข้าใจในผลแห่งผลแห่งความยินยอมแล้ว
        
        การให้ความยินยอมมีขอบเขตจำกัด
        
        การให้ความยินยอมอาจให้โดยตรงหรือปริยายก็ได้
        
        ความยินยอมอาจถอนได้ก่อนมีการกระทำ
    - - มาตรา 422 "ถ้าความเสียหายเกิดเเต่การฝ่าฝืนบทบังคับแห่งกฎหมายใดอันมีที่ประสงค์เพื่อปกป้องบุคคลอื่นๆผู้ใดทำการฝ่าฝืนเช่นนั้น ท่านสันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้นั้นเป็นผู้ผิด
        
        เช่น
        
        ฎ.1085/2510 ขับรถด้วยความเร็วสูงโดยขับผิดทางเป็นกระประมาทเลินเล่อ
- - - - ก.ขว้างปาหินใส่บ้าน ข.กระเบี้องแตกเสียหาย มีความเสียหายอันคำนวณเป็นเงินได้ แต่ถ้ากระเบื้องไม่แตก ไม่มีรอยชำรุด เป็นความเสียหายที่คำนวณเป็นตัวเงินไม่ได้
- - - - ผลที่เกิดขึ้นนั้นเป็นผลอันเกิดจากการกระทำที่ถูกกล่าวหา ผู็นั้นต้องรับผิดโดยไม่คำนึงถึงว่ามีเหตุผลอื่นที่ก่อให้เกิดความเสียหายนั้นด้วย
    - - ในแง่ความรับผิดของผู็กระทำการใดๆแล้วเฉพาะแต่เหตุที่ตามปกติย่อมก่อให้เกิดผลเช่นนั้นว่านั้นที่ผู็กระทำจะต้องรับผิด