Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 1 หน้าที่ในการชำระหนี้ - Coggle Diagram

- - - - 1).การที่ทรัพย์นั้นจะเป็นวัตถุแห่งหนี้ มาตรา 195 วรรคสอง มีสองอย่างคือ
        
        1.ลูกหนี้ได้กระทำการอันตนพึงจะต้องทำเพื่อส่งมอบทรัพย์สินทุกประการ เช่น ลูกค้ามาซื้อน้ำ ลูกค้ามาซื้อน้ำ 2ขวด ผู้ขายได้จัดน้ำสองขวดใ้ลูกค้า ดังนั้นน้ำ2ขวดก็เป็นทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งหนี้
        
        2.ลูกหนี้ได้เลือกกำหนดทรัพย์แล้ว เช่น ลูกค้าได้เลือกซื้อแมวจากฟาร์ม เมื่อลูกค้าเห็นชอบแล้ว แมวตัวนั้นก็เป็นทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่หนี้ตั้งแต่เวลานั้น
      - 2).กรณีทรัพย์ที่จะต้องส่งมอบได้ระบุไว้เพียงประเภท มาตรา 195 วรรคแรก
        
        เช่น ต้องการซื้อน้ำแร่ที่คุณภาพดี ลูกหนี้ก็ต้องส่งมอบน้ำแร่คุณภาพดีให้แก่เจ้าหนี้
    - - ทรัพย์ที่ลูกหนี้จะต้องส่งมอบทั่วๆไปแล้ว เงินตราก็เป็นทรัพย์ที่ลูกหนี้จะต้องส่งมอบอย่างหนึ่ง
      - หนี้เงินที่แสดงเป็นเงินตราต่างประเทศจะส่งใช้เป็นเงินไทยก็ได้ ม.196
        
        อัตราแลกเปลี่ยนต้องคิดตามอัตราที่ธนาคารขายไม่ใช่อัตราซื้อ และต้องถืออัตราตามวันใช้เงิน 196 วรรคสอง
      - กรณีเงินตราอันที่จะต้องส่งใช้ได้ยกเลิกไม่ใช้แล้วให้ถือเสมือนมิได้ระบุไว้ให้ใช้เป็นเงินตราชนิดนั้น ตาม ม.197
  - - - 1.ถ้าได้กำหนด สิทธิในการเลือกนั้นก็ต้องเป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ ม.198,201
      - 2.ถ้าไม่ได้กำหนด สิทธิในการเลือกนั้นจะตกแก่ฝ่ายลูกหนี้
      - 3.ถ้ากำหนดให้บุคคลภายนอกเลือก และผู้นั้นไม่อาจเลือกได้เพราะเหตุจำเป็น สิทธิในการเลือกจะตกแก่ลูกหนี้
      - 4.ถ้ากำหนดให้เจ้าหนี้หรือลูกหนี้เป็นผู้มีสิทธิเลืก และฝ่ายนั้นไม่เลือกภายในเวลาที่กำหนด สิทธินั้นจะตกไปแก่อีกฝ่าย ม.200
    - - 1.กรณีเจ้าหนี้หรือลูกหนี้มีสิทธิเลือกก็ต้องแสดงเจตนาอก่อีกฝ่ายหนึ่ง ชัดแจ้งหรือปรยายก็ได้ ม.199
      - กรณีบุคคลภายนอกเป็นผู้มีสิทธิเลือกต้องแสดงเจตนาแก่ลูกหนี้และ,ุกหนี้ต้องแจ้งความนั้นแก่เจ้าหนี้ด้วย ม.201วรรคแรก
    - - 1.กรณีมีกำหนดเวลา ถ้าฝ่ายที่มีสิทธิเลือกไม่เลือกในเวลาที่กำหนด สิทธิในการเลือกนั้นจะตกไปอยู่อีกฝ่ายหนึ่ง
      - 2.กรณีมิได้กำหนดเวลาให้เลือก เมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระ ฝ่ายที่ไม่มีสิทธิจะเลือกอาจกำหนดเวลาที่พอสมควรแก่เหตุ บอกล่าวให้อีกฝ่ายเลือก
    - - ผลของการเลือกเริ่มเมื่อการแสดงเจตนาเลือกก็มีผลแล้ว และผลการเลือกมีผลย้อนหลังไปถึงการเริ่มต้นแห่งหนี้ ตามมาตาม 199 วรรคสอง คือ การเลือกนี้มีผลย้อนหลังไปถึงการเกิดหนี้ครั้งแรก และถือว่าหนี้นั้นอย่างเดียวเป็นกำหนดให้กระทำมาแต่แรก
    - - 1.การชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยมาก่อนการเกิดหนี้ ให้จำกัดเฉพาะที่ไม่พ้นวิสัย
      - 2.การชำระหนี้บางอย่าวกลายเป็ฯพ้นวิสัยในภายหลัง ตามมาตรา199วรรคสอง
        
        ฝ่ายไม่มีสิทธิเลือกไม่ต้องรับผิดจากการเลือกที่ไม่พ้นวิสัย กรณีนี้ให้จำกัดหนี้ไว้เพียงอย่างอื่นที่ไม่พ้นวิสัย
        
        ฝ่ายไม่มีสิทธิเลือกต้องรับผิดชอบไม่จำกัดการเลือก กรณีนี้ผู็มีสิทธิเลือกส่วนที่เป็นวิสัยเท่านั้นแต่ถ้าเขาเลือกส่วนที่เป็นวิสัย การชำระหนี้ไม่สามารถทำได้๕ือลูกหนี้ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทน
  - - - หมายถึง การกระทำทั้งหลายที่ลูกหนี้มีความผูกพันจะต้องกระทำเพื่อการชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้ เช่น การรับจ้างสร้างบ้าน ถือว่าเป็นหนี้ที่ลูกหนี้ต้องกระทำการ อาจจะเป็นการที่ลูกหนี้กระทำด้วยตนเองหรืออาจจะไม่กระทำด้วยตนเองก็ได้
      - แต่ถ้าสภาพแห่งหนี้ มุ่งการใช้ความรู้ความสามารถเฉพาะตัว เช่น จ้างจิตรกรฝีมือดีมาวาดรูปเหมือนให้ ซึ่งต้องกระทำด้วยตนเองเท่านั้น
    - - หมายถึง หนี้ที่ลูกหนี้มีความผูกพันว่าจะไม่กระทำการอย่างหนึ่งอย่างใดตามที่ตกลงไว้ เช่น นายแดงสอนนายดำตัดผมและมีข้อตกลงว่าห้ามนายดำมาเปิดร้านตัดผมแข่งกับนายแดงในพื้นที่ใกล้เคียง
      - แต่การงดเว้นนั้นต้องไม่ขัดต่อหลักเสรีภาพของบุคคลหรืออาจขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดี เช่น ห้ามมิให้ทำการสมรส หรือเปลี่ยนศาสนา เป็นต้น
    - - หมายถึง หนี้ที่ลูกหนี้จะต้องส่งมอบทรัพย์อย่างหนึ่งอย่างใดให้แก่เจ้าหนี้ อาจจะเป็นการโอนกรรมสิทธิ์หรือส่งมอบการครอบครองในทรัพย์นั้น เช่น สัญญาซื้อขายรถยนต์ที่ผู้ขายจะต้องโอนกรรมสิทธิ์ส่งมอบรถยนต์ให้แก่ผู้ซื้อ และผู้ซื้อก็ต้องมีหน้าที่ส่งมอบทรัพย์สินคือราคารถยนต์ให้แก่ผู้ขาย
      - ส่วนวิธีการส่งมอบนั้นก็ย่อมขึ้นอยู่กับทรัพย์ชนิดนั้น การส่งมอบทรัพย์จึงกำหนดไว้อย่างกว้างๆ ตามมาตรา 462 ว่า การส่งมอบนั้นจะทำอย่างหนึ่งอย่างใดก็ได้สุดแต่ว่าเป็นผลให้ทรัพย์สินนั้นไปอยู่ในเงื้อมมือของผู้ซื้อ เช่น ส่งมอบกุญแจรถยนต์ ทำให้ผู้รับมอบสามารถเข้าครอบครองรถได้
- - - - 1.กำหนดเวลาชำระหนี้ตามปฎิทิน 204 วรรคสอง
        -อาจเป็นกำหนดเวลาชัดแจ้งตามปฎิทิน เช่น ให้ชำระหนี้ก่อนถึงวันขึ้นปีใหม่สองวัน
        -กรณีบอกกล่าวล่วงหน้าอาจคำนวลนับได้โดยตามปฎิทิน เช่น นัดให้มาชำระหนี้ภายใน 7 วันนับตั้งแต่ได้รับคำบอกกล่าว
      - 2.กำหนดเวลาชำระหนี้มิใข่ตามวันแห่งปฎิทิน 204 วรรคแรก ตัวอย่างเช่น ยืมข้าวไป 1 กระสอบ แล้วกำหนดจะใช้คืนเมื่อสิ้นฤดูเก็บเกี่ยวปีนี้
- - - - 1.หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระหนี้มิใช่ตามวันปฎิทิน ม.204 วรรคแรก
        ตัวอย่างเช่น ยืมข้าวไป 1 กระสอบ แล้วกำหนดจะใช้คืนเมื่อสิ้นฤดูเก็บเกี่ยวปีนี้ เมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระเจ้าหนี้จะต้องเตือนลูกหนี้ก่อนเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระตามที่เจ้าหนี้เตือนลูกหนี้จึงจะผิดนัด
      - 2.หนี้ที่ไม่มีกำหนดเวลาชำระ ม.203
        อายุความเรียกร้องของสิทธิของเจ้าหนี้เจ้าหนี้จะเริ่มนับทันทีที่ได้ก่อหนี้ดังนั้น เจ้าหนี้จะต้องเตือนก่อนลูกหนี้ถึงจะผิดนัด
    - - 1.หนี้ที่กำหนดชำระหนี้ตามวันแห่งปฎิทิน ม.204วรรคสอง
        เมื่อได้กำหนดเวลาตามวันปฎิทินแล้ว ลูกหนี้ยังไม่ชำระหนี้แก่เจ้าหนี้
        เช่นนี้ลูกหนี้ถือเป็นผู้ผิดนัดแล้วโดยที่เจ้าหนี้มิต้องเตือนเลย
      - 2.หนี้ละเมิด ม.206
        ให้ถือว่าลูกหนี้ผิดนัดตั้งแต่ที่ทำละเมิด
    - - 1.กำหนดชำระหนี้ เป็นกำหนดชำระหนี้ที่ลูกหนี้จะต้องชำระ
        แต่การผิดนัดเป็นผลของการไม่ชำระหนี้ตามกำหนด
      - 2.กำหนดเวลาชำระหนี้ เป็นกำหนดที่เจ้าหนี้เรียก
        ให้ลูกหนี้ชำระได้
        แต่การผิดนัดเป็นผลของการไม่ชำระหนี้ตามกำหนด
      - 3.การผิดนัดนั้น ตราบใดที่ลูกหนี้ยังมีข้ออ้างที่เป็นที่ยอมรับตามกฎหมายแล้ว
        ลูกหนี้ก็ยังไม่ผิดนัด แม้จะถึงกำหนดชำระแล้ว
    - - 1.เหตุที่เกิดจากเจ้าหนี้เอง ม.207
        อาจเป็นเรื่องเจ้าหนี้ไม่รับชำระหรือ ไม่เสนอชำระหนี้ตอบแทน ม.210
      - 2.เหตุเกิดจากบุคคลภายนอก แต่,ุกหนี้ต้องไม่มีส่วนผิด
        เช่น เหตุการณ์ที่ไม่อาจคาดหมายได้ เหตุสุดวิสัย
      - 3.เหตุเกิดจากธรรมชาติ
        เช่น ลูกหนี้ไม่อาจชำรหนี้ได้ทันเพราะอาจมีสาเหตุมาจากภัยธรรมชาติ เช่นน้ำท่วมออกจากบ้านไม่ได้
  - - - ความประมาทเลินล่อในมาตรานี้เป็นความรับผิดที่เพิ่มขึ้นจากปกติเพราะใช้เกณฑ์มาตฐานความระมัดระวังก่อนผิดนัดมาใช้หลังกันไม่ได้
      - ข้อแก้ตัวใช้ฌแพาะอุบัติเหตุเท่านั้น
        ประมาทเลินเล่อใช้แก้ตัวไม่ได้