ทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งหนี้มีบัญญัติไว้ในมาตรา 195 ว่า "เมื่อทรัพย์ซึ้งเป็นวัตถูแห่งหนี้นั้นได้ระบุไว้แต่เป็นประเภท และถ้าตามสภาพแห่งนิติกรรม หรือตามเจตนาของคู่กรณี ไม่อาจจะกำหนดไว้ว่าทรัพย์นั้นจะพึงเป็นชนิดอย่างไรไซร้ ท่านว่าลูกหนี้จะต้องส่งมอบทรัพย์ชนิดปานกลาง
ถ้าลูกหนี้ได้กระทำการอันตนจะพึงต้องทำเพื่อส่งมอบทรัพยืสินนั้นทุกประการแล้วก็ดี ถ้าลูกหนี้ได้เลือกกำหนดทรัพย์ที่จะส่งมอบแล้วด้วยความยินยอมของเจ้าหนี้ก็ดี ท่านว่าทรัพย์นั้นจึงเป็นวัตถุเเห่งหนี้จำเดิทแต่เวลานั้นไป"