โดยการหายใจ ไอ หรือจามรดกัน มีระยะฟักตัว 7-10 วัน ระยะติดต่ออยู่ในช่วง 3 สัปดาห์แรกหลังการติดเชื้อ

ระยะแรก จะมีอาการคล้ายเป็นหวัด ระยะนี้จะนานประมาณ 1-2 สัปดาห์

ระยะที่สาม ระยะนี้ผู้ป่วยจะมีอาการดีขึ้นอาการไอจะค่อยๆ ลดลงและหายไปใน 2-3 สัปดาห์ อาจพบอาการไอรุนแรง

ระบบประสาท ภาวะชัก (Seizures) เกิดภาวะที่สมองขาดออกซิเจนเนื่องจากไอรุนแรง

โรคหัดมีระยะฟักตัว 8-12 วัน และระยะเวลาตั้งแต่ได้รับเชื้อจนผื่น นาน 14 วัน

ระยะพักฟื้น อาการดีขึ้นผื่นขึ้นถึงมือ และเท้าไข้จะลดผื่นสีคล้ำขึ้น ตัวละลาย อาการไอจะคงอยู่ต่ออีกประมาน 1 สัปดาห์

รักษาตามอาการ ให้ยาลดไข้ ให้ยาแก้ไอ ถ้าหอบมากควรให้ความชื้นและออกซิเจน

โรคนี้ติดต่อได้ทางการหายใจ ในผู้ป่วยจะพบเชื้อไวรัสได้ใน จมูก ลำคอ และเสมหะ

ระยะฟักโรคประมาณ 14 –21 วัน ในเด็กอาการนำอันแรกคือ ผื่น ผู้ใหญ่มักมีอาการไข้ต่ำ ปวดศีรษะ ปวดเมื่อย เบื่ออาหาร ตาแดง เจ็บคอ น้ำมูกไหล ไอต่อม น้ำเหลืองโต

โรคติดเชื้อที่เกิดจากพิษของเชื้อแบคทีเรียทำให้เกิดการชักกระตุกและเกร็งของกล้ามเนื้อ

การติดเชื้อไวรัสแบบลำไส้ อาการไข้ ตุ่มหรือแผลแดงอักเสบ บริเวณลิ้น เหงือก กระพุ้งแก้ม ฝ่ามือ นิ้วมือ และฝ่าเท้า มักเกิดขึ้นบ่อยในช่วงที่มีอาการเย็นชื้น ในเขตหนาวพบมากในช่วงฤดูร้อน และต้นฤดูใบไม้ร่วง