Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

วัตถุแห่งหนี้ - Coggle Diagram

- - - - เป็นหนี้ที่ลูกหนี้ต้องไปกระทำการอันใดอันหนึ่งหรือต้องทำอะไรสักอย่างที่เจ้าหนี้มีการจ้างหรือมีวัตถุประสงค์ต้อิงการความช่วยเหลือจากลูกหนี้ในหลายกรณี เช่น นายโดนัทต้องการจะให้นายพายุไปสร้างอาคารที่พักชั่วคราว นายพายุนั้นต้องไปสร้างที่พักชั่วคราวตามที่ได้ตกลงกับนายโดนัทไว้ และสามารถเอาเพื่อนๆในทีมของนายพายุมาช่วยสร้างอาคารที่พักร่วมกันได้ นายพายุไม่จำเป็นต้องชำระหนี้แค่คนเดียว สามารถให้บุคคลภายนอกมากระทำการร่วมชำระหนี้กันได้
      - แต่ถ้ามีสภาพแห่งหนี้ หรือมีคุณสมบัติข้อยกเว้น ตัวลูกหนี้ต้องชำระหนี้ด้วยตัวเองเท่านั้น เช่น มูมู่มีงานปาร์ตี้คาราโอเกะจะจ้างโดนัทมาร้องเพลง โดนัทจะต้องมาชำระหนี้ด้วยการมาร้องเพลงด้วยตัวของโดนัทเองเท่านั้น ไม่สามารถให้บุคคลท่านอื่นหรือคนที่หน้าเหมือนโดนัทนั้นมาแทนเพื่อชำระหนี้ได้่
        ถ้าโดนัทไม่มาร้องเพลงให้กับมูมู่ตามสัญญาโดนัทต้องรับผิดและชดใช้ค่าเสียหายตามสัญญาการชำระหนี้อันเป็นพ้นวิสัย ตามมาตรา218วรรค1
        แต่ถ้าโดนัทรถล้มเกิดอุบัติเหตุ ไม่สามารถมาร้องเพลงให้กับมูมู่ในงานปาร์ตี้ได้ โดนัทจะหลุดพ้นการชำระหนี้จากมู่มู่อันเป็นพ้นวิสัยทันที ไม่ต้องรับผิดในการปฏิบัติการชำระหนี้ตามมาตรา219วรรค1
      - ่เป็นการเคลื่อนไหวในการปฏิบัติการชำระหนี้ รู้สำนึกในการกระทำการชำระหนี้โดยมีความผูกพัน เช่น ลักษณะแรงงานทำมันสำปะหลัง ก็ต้องช่วยกันขุดดิน เพาะปลูกตัวมัน ช่วยกันเพาะปลูกที่ของมันสำปะหลัง เปิดบัญชีธนาคาร ก็ต้องเตรียมเอกสารช่วยกัน เป็นต้น
    - - คือการชำระหนี้ัที่ไม่มีการเคลื่อนไหว หรือไม่ได้ทำอะไร แต่มีข้อกำหนดและคุณสมบัติที่ต้องงดเว้น จึงเกิดหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติตามข้อกำหนด
        
        เช่น อาจารย์กับนายสมพงษ์ตกลงกันว่าจะไม่สร้างสนามเปตองขั้นบ้านกันและกัน เพราะทำให้ไปมาหาสู่กันลำบาก จึงทำสัญญากัน จึงเกิดหน้าที่ที่ต้องงดเว้น กล่าวคือ จะไม่สร้างสนามเปตองเพื่อขั้นเวลาไปมานั้นเอง แต่ถ้านายสมพงษ์สร้างสนามเปตองจนอาจารย์มาเห็น สัญญาที่ตกลงไว้ นายสมพงษ์ก็ฝ่าฝืนหน้าที่ในการชำระหนี้ และอาจจะต้องยกเลิกสัญญานั้นที่ได้กระทำลงไปตามมาตรา213วรรค3
      - หนี้งดเว้นกระทำการนี้ต้องเป็นหน้าที่ที่เกิดขึ้นทางหนี้เท่านั้น ไม่ใช่แค่หน้าที่ทั่วไป กล่าวคือ ต้องเป็นหน้าที่ที่กำลังบังคับกันอยู่และมีการทำสัญญาต่างๆมาอย่างชัดเจน สามารถฟ้องร้องหรือบังคับให้ชำระหนี้ที่งดเว้นหรือรื้อถอนตามกำหนดได้ ตามมาตรา213วรรค3 เช่น การสั่งห้ามล่วงหน้าได้ เพราะมีการรับรองทางกฏหมายไว้ ทั้งสิทธิในชีวิต ร่างกาย ชื่อเสียง สิทธิเหล่านี้ย่อมเกิดหน้าที่ที่จะไม่ให้บุคคลท่านไหนมาละเมิด หากใครมาล่วงละเมิดสิทธิที่กำหนด ก็ต้องรับผิดฐานละเมิด ตามมาตรา420 ต้องชดใช้ค่าเสียหายหรือสินไหมทดแทน
      - หนี้งดเว้นกระทำการ ยังเป็นการที่ลูกหนี้ไม่ควรกระทำการบางอย่างหรือบางกรณีที่ขัดกับหลักเสรีภาพ จะไม่ขัดกับหลักเสรีภาพก็ต่อเมื่อมีวันเวลาตามปฏิทันได้กำหนดไว้ดังกล่าว เช่น ลิงเปิดร้านซักผ้า หลานชายจะเปิดร้านซักผ้าแข่ง ถือว่าขัดกับเสรีภาพ และขัดกับวัตถุประสงค์ที่งดเว้นไม่ควรไปเปิดแข่ง จึงถือว่าเป็นโมฆะถือว่าไม่ได้เกิดขึ้น ตามมาตรา150
        เว้นแต่ว่าหลานชายจะมาบอกกล่าวและตกลงกับลิง ว่าจะมาเปิดร้านซักผ้า ในวันที่2สิงหาคม2565 ตรงข้างๆร้านลิง แบบนี้จึงจะถือว่าไม่ขัดกับเสรีภาพ
    - - เป็นหนี้ที่ลูกหนี้ต้องมีหน้าที่ชำระหนี้โดยต้องส่งมอยทรัพย์สินให้กับเจ้าหนนี้ ในแต่ละกรณี เช่น สัญญาซื้อขายขนมปัง ผู้ซื้อต้องมีหน้าที่ชำระราคาขนมปังกล่าวคือต้องบอกราคาขนมปังให้แก่ผู้ขาย ในขณะที่ผู้ขายก็ต้องมีการส่งมอบทรัพย์สินกล่าวคือมอบขนมปังให้กับผู้ซื้อ
      - หนี้จากการส่งมอบทรัพย์สินนั้น กล่าวรวมถึงการส่งมอบทรัพย์ในกรณีที่ไม่มีการโอนกรรมสืทธิ์หรือโอนทรัพย์สิทธิอื่นๆ ในตัวทรัพย์ด้วย ซึ่ีงคำว่าทรัพย์ นั้น ไม่ใช่วัตถุแห่งหนี้ เป็นเพียงแค่ส่วนประกอบที่ทำให้การชำระหนี้นั้นเสร็จสมบูรณ์ และบางกรณีเป็นแค่การส่งมอบทรัพย์เฉยๆไม่ได้มีการโอนความเป็นเจ้าของในการซื้อหรือขายจนปฏิบัติการชำระหนี้แต่้อย่างใด เช่น การซื้อขายทรัพย์เฉพาะสิ่ง ดำซื้อปากกาจากม่วง โดยปกติกรรมสิทธิ์หรือความเป็นเจ้าของของม่วงที่จะขายปากกาให้ดำนั้นย่อมโอนไปยังดำทันที ที่สัญญาซื้อขายมีผล แต่ถ้าเป็นการซื้อที่ดิน เช่น โดนัทจะตกลงทำการซื้อที่ดิน2แปลงจากนายสายไฟ นายโดนัทผู้ซื้อจะต้องนัดนายสายไฟที่เป็นผู้ขายโดยมีการทำสัญญาหรือหนังสือต่อเจ้าหน้าที่และดำต้องจดทะเบียนต่อหน่วยพนักงานเจ้าหน้าที่ กรรมสิทธิ์จึงจะตกไปยังโดนัททันที ตัวของสายไฟก็จะได้ทั้งการส่งมอบทรัพย์ และการโอนกรรมสิทธิ์ไปในตัว
      - ในการส่งมอบทรัพย์นั้น เป็นการเอาทรัพย์ไปอยู่ไปให้อยู่ภายใต้การครอบครองโดยมีทรัพย์ เป็นส่วนประกอบในการชำระหนี้ให้เสร็จสมบูรณ์ การส่งมอบทรัพย์ให้ดูจากอากัปกิริยาด้วยว่าส่งจริงหรือไม่ ถ้าส่งมอบทรัพย์จึงถือว่าเป็นการปฏิบัติการชำระหนี้ เช่น วงกลมจะขายรถยนต์ให้กับสามเหลี่ยม โดยมีการตกลงซื้อขายรถยนต์กันเมื่อวันที่18กรกฎาคม2565 ส่งมอบ20กรกฎาคม2565 ในวันที่จะส่งมอบทรัพย์สินนั้น วงกลมจะต้องมอบกุญแจรถยนต์ให้กับสามเหลี่ยม ส่วนสามเหลี่ยมต้องชำระราคาให้กับวงกลม การปฏิบัติการชำระหนี้จึงจะเสร็จสมบูรณ์
        กรรมสิทธิ์ในการส่งมอบทรัพย์ ต้องดูจากบทบัญญัติของกฏหมาย หรือความเป็นเจ้าของในการซื้อขายตามมาตรา458
        ส่วนตัวทรัพย์สินที่จะส่งมอบให้ ต้องดูจากข้อเท็จจริง ว่ามีความเป็นมาจากแหล่งอื่นอย่างไร
- - - - สิทธิในการเลือก ได้มีกฏหมายวางหลักเกณฑ์ไว้ตามมาตรา198,201
        มาตรา 198 บัญญัติไว้ว่า ถ้าการอันมีกำหนดพึงกระทำเพื่อชำระหนี้นั้นมีหลายอย่าง แต่จะต้องกระทำเพียงการใดการหนึ่งแต่อย่างเดียวไซร้ ท่านว่าสิทธิที่จะเลือกทำการอย่างใดนั้นตกอยู่แก่ฝ่ายลูกหนี้ เว้นแต่จะได้ตกลงกันกำหนดไว้เป็นอย่างอื่น
        มาตรา201บัญญัติไว้ว่า ถ้าบุคคลภายนอกจะพึงเป็นผู้เลือก ท่านให้กระทำด้วยแสดงเจตนาแก่ลูกหนี้ และลูกหนี้จะต้องแจ้งความนั้นแก่เจ้าหนี้
        ถ้าบุคคลภายนอกนั้นไม่อาจจะเลือกได้ก็ดี หรือไม่เต็มใจจะเลือกก็ดี ท่านว่าสิทธิที่จะเลือกตกไปอยู่แก่ฝ่ายลูกหนี้
        ถ้ากำหนดไว้ว่าให้ผู้ใดผู้หนึ่งเป็นผู้เลือก เป็นได้ทั้งเจ้าหนี้และลูกหนี้ สิทธิในการเลือกที่จะชำระหนี้ก็เป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ ตามมาตรา198,201 เช่น โดนัทมีลูกหมา6ตัว นายดำจะซื้อ นายดำต้องเป็นคนเลือกและตกลงกับโดนัทเพื่อทำสัญญา หรือให้บุคคลภายนอกมาเลือกแทนนา่ยดำก็ได้
        ถ้าไม่มีกำหนดไว้ว่าใครเป็นผู้เลือก สิทธิในการชำระหนี้ก็ยังตกเป็นฝ่ายลูกหนี้ เช่น วงกลม ซื้อแมวพันธุ์เปอร์เซียกับสามเหลี่ยม ถ้าวงกลมเลือกลูกแมวพันธุ์เปอร์เซียและทำสัญญาซื้อขายเสร็จก็ไม่ต้องรับผิดตามมาตรา198ซึ่งวงกลมเป็นลูกหนี้มีสิทธิที่จะนำลูกแมว ไปปฏิบัติการชำระหนี้ได้ถ้าทำตามข้อตกลงกันไว้
        ถ้ากำหนดให้บุคคลภายนอกได้เลือก หรือตัวผู้ซื้อนั้นไม่สามารถมาเลือกได้ เช่น ไม่รู้สึกตัว ป่วยหนัก โรคประจำตัวอาการกำเริบความดันขึ้นจนหน้ามืด สิทธิในการชำระหนี้นั้นย่อมตกเป็นอยู่ที่ฝ่ายลูกหนี้
        บุคคลภายนอก หมายถึงบุคคลที่ไม่ใช่เจ้าหนี้และลูกหนี้ การที่จะกำหนดให้้บุคคลภายนอกนั้นชำระหนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสมัครใจของบุคคลภายนอกด้วยเช่นกัน ไปบังคับบุคคลภายนอกให้ดำเนินการชำระหนี้ไม่ได้ เช่น นายวิทย์ไม่สบาย โรคประจำตัวกำเริบและมีกำหนดว่าจะไปเลือกซื้อเลนส์กล้องกับเจ้าของร้าน จึงจะให้นายชัช เพื่อนสนิทของนายวิทย์เป็นคนไปเลือกแทน ฉะนั้น นายชัชจะไปหรือไม่ก็แล้วแต่ความสมัครใจของนายชัช เพราะนายชัชคือบุคคลภายนอก จะชำระหนี้แทนนายวิทย์ก็ได้หรือไม่ก็ดี สิทธิการชำระหนี้จึงตกเป็นของนายวิทย์ เป็นลูกหนี้นั้นเอง
        ถ้ากำหนดให้ฝ่ายลูกหนี้หรือเจ้าหนี้เป็นฝ่ายเลือก และฝ่ายที่มีสิทธินั้นไม่เลือกภายในเวลาที่กำหนด สิทธิในการเลือกย่อมตกไปเป็นของอีกฝ่ายทันทีในมาตรา200 ต้องเป็นเจ้าหนี้และลูกหนี้เท่านั้น ไม่ใช่บุคคลภายนอก เพราะ บุคคลภายนอกไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่้งในความสัมพันธ์ทางหนี้
        
        วิธีการเลือก กฏหมายได้กำหนดหลักเกณฑ์ไว้ 2กรณีดังนี้
        กรณีที่ฝ่ายลูกหนี้หรือเจ้าหนี้เป็นผู้มีสิทธิเลือก ตามมาตรา199วรรคแรก บัญญัติไว้ว่า การเลือกนั้นท่านให้ทำด้วยแสดงเจตนาแก่คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่ง หมายถึง ท่านต้องแสดงเจตนาหรือตกลงทำสัญญาแก่อีกฝ่ายหนึ่ง ถ้าลูกหนี้เป็นฝ่ายที่มีสิทธิเลือกก็ต้องแสดงเจตนาให้กับเจ้า หนี้้ แต่ถ้าฝ่ายที่มีสิทธิเลือกเป็นเจ้าหนี้การเลือกก็ต้องแสดงเจตนาแก่ลูกหนี้เช่นกัน จะแสดงเจตนาโดยชัดแจ้งหรือปริยายก็ได้ เช่น โดนัทต้องการที่จะซื้อตู้เย็นกับสมพงษ์ด้วยความชัดเจน สมพงษ์ต้องตกลงทำการซื้อขายกับโดนัทและส่งมอบทรัพย์สอนคือตู้เย็นให้กับโดนัทจนการชำระหนี้เสร็จสมบูรณ์ ส่วนโดนัทก็ต้องแสดงเจตนาด้วยการชำระราคาให้กับนายสมพงษ์จนการซื้อขายนั้นเสร็จสมบูรณ์มีผลเสร็จสมบูรณ์ ตามมาตรา453
        กรณีบุคคลภายนอกเป็นผู้มีสิทธิเลือก ในมาตรา201บัญญัติว่า ถ้าบุคคลภายนอกจะพึงเป็นผู้เลือก ท่านให้กระทำด้วยแสดงเจตนาแก่ลูกหนี้ และลูกหนี้จะต้องแจ้งความนั้นแก่เจ้าหนี้ ในกรณีนี้ถ้าเป็นบุคคลภายนอกจะใช้สิทธิเลือกต้องแสดงเจตนาหรือตกลงกันกับลูกหนี้เพื่อให้ลูกหนี้นั้นได้บอกและซักทอดให้กับเจ้าหนี้ ในการชำระหนีั้ แม้ว่าจะมีการกำหนดให้ชำระกับบุคคลอื่น ภายใต้สิทธิเรียกร้องก็ยังคงเป็นสิทธิของเจ้าหนี้ เช่น นายสมปองจะซื้อเสื้อให้กับนางสมหญิงเป็นจำนวน1200บาท ซึ่งแม่ค้าในร้านบอกว่าเหลือ2ตัวสุดท้าย ราคาเท่ากันแต่รูปแบบไม่เหมือนกัน จึงให้นายแก้วซึ่งเป็นบุคคลภายนอกเป็นผู้เลือก เช่นนี้ นายแก้ว ไม่ใช่ลูกหนี้และเจ้าหนี้ แต่นายแก้วก็เป็นผู้เลือกให้เพราะนายแก้วได้แสดงเจตนาให้กับแม่ค้าในร้านและนางสมหญิงซึ่งนางสมหญิงก็ต้องบอกผ่านนายสมปองผู้เป็นเจ้าหนี้ด้วย
        
        ระยะเวลาในการเลือก ตามมาตรา200 บัญญัติไว้ว่า ถ้าจะต้องเลือกภายในระยะเวลาอันมีกำหนด และฝ่ายที่มีสิทธิจะเลือกมิได้เลือกภายในระยะเวลานั้นไซร้ ท่านว่าสิทธิที่จะเลือกนั้นย่อมตกไปอยู่แก่อีกฝ่ายหนึ่ง
        ถ้ามิได้กำหนดระยะเวลาให้เลือกไซร้ เมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระฝ่ายที่ไม่มีสิทธิจะเลือกอาจกำหนดเวลาพอสมควรแก่เหตุ แล้วบอกกล่าวให้ฝ่ายโน้นใช้สิทธิเลือกภายในเวลาอันนั้น
        กรณีมาตรา200นี้ระยะเวลาในการเลือก สามารถแบ่งเป็น2กรณี
        มีกำหนดระยะเวลาให้เลือก กรณีนี้ฝ่ายที่มีสิทธิเลือก ถ้าอยู่ในยเวลาและพฤติการณืเช่นนั้นก็ควรที่จะเลือกภายในเวลาที่กำหนดนั้น ถ้าไม่เลือกภายในเวลาที่กำหนดสิทธิก็จะตกไปอยู่ที่อีกฝ่ายหนึ่งทันที บุคคลภายนอกก็เช่นกันถ้าเลือกภายในเวลาที่กำหนด ก็ถือว่าเต็มใจใช้สิทธิ แต่ถ้าไม่ทันตามเวลาที่กำหนดจะถือว่า ลูกหนี้ไม่เต็มใจที่จะเลือก สิทธิในการเบือกก็จะตกไปยังลูกหนี้ทันที ถ้ายะังไม่ได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่น
        เช่น ชาติต้องการซื้อสายไฟให้กับกันภายในเที่ยงของวันที่1สิงหาคม2565แต่นายชาติกลับมาในวันที่2สิงหาคม2565สิทธิในการเลือกหจึงตกเป็นนายกันทันที แต่ถ้านายจอนตัดสินใจแสดงเจตนาอยากจะเลือกสายไฟให้กัีบนายชาติในวันที่1สิงหาคม2565 จะถือว่านายจอนมีสิทธิเลือกให้กับนายชาติในการชำระหนี้ แต่ถ้่านายจอนกลับใจไม่เลือกสิทธิในการเลือกจะตกเป็นของนายชาติทันที
        กรณีมิได้กำหนดเวลาให้เลือก เมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระ ฝ่ายที่ไม่มีสิทธิเลือกได้กำหนดเวลามากพอสมควรแล้ว คือให้ฝ่ายที่ไม่มีสิทธิเลือกเป็นผู้กำหนดเวลา โดยมีเงื่อนไขว่าต้องเป็นกรณีัที่ถึงกำหนดการชำระหนี้แล้วเพราะระยะเวลาเกินสมควรแก่เหตุ ถ้าไม่้กำหนดเช่นนี้ ฝ่ายลูกหนี้ก็ไม่ทราบว่าในการปฏิบัติการชำระหนี้จะต้องชำระอย่างไร มีสัญญาที่ตกลงกันไว้หรือไม่อย่างไร ในทางกลับกัน ถ้าลูกหนี้เป็นฝ่ายมีสิทธิเลือก เจ้าหนี้ก็ต้องให้ลูกหนี้ชำระหนี้ เพราะถ้าไม่เลือกก็ไม่สามารถชำระหนี้ได้ ดังนั้นกฏหมายจึงให้สิทธิแก่ฝ่ายที่ไม่มีสิทธิเป็นผู้กำหนดเวลาอันสมควร
        ถ้ากำหนดเวลาแล้ว ให้ถือว่าเป็นการกำหนดโดยชอบ ฝ่ายที่มีสิทธิเลือกก็ต้องเลือกภายในเวลาที่ได้กำหนดตกลงกันไว้ หากไม่เลือกก็เป็นไปตามมาตรา200วรรคแรก คือสิทธิย่อมตกไปเป็นอีกฝ่ายหนึ่ง เช่น นายส้มตกลงจะซื้อจักรยานกับนายเขียว ในเดือนสิงหาคม2565 นายส้มกลับมาทำการซื้อในวันที่2สิงหาคม2565 ซึ่งนายส้มไม่ทราบถึงวันที่กำหนดของการชำระหนี้จักรยานกับนายเขียว ฉะนั้น นายส้มจึงต้องกำหนดวันชำระหนี้และมีสิทธิเลือกใหม่และตกลงกับนายเขียวใหม่เพื่อชำระหนี้ได้ เพราะตัวนายส้มไม่รู้ว่าจะปฏิบัติการชำระหนี้อย่างไรและต้องจ่ายวันไหนของเดือนสิงหาคม2565
        
        ถ้าผู้มีสิทธิเป็นบุคคลภายนอก และไม่มีกำหนดเวลาให้เลือก ต้องบังคับตามมาตรา200วรรค2 เมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระ ลูกหนี้ที่เป็นฝ่ายมีหน้าที่จะต้องปฏิบัติการชำระหนี้หรือเจ้าหนี้ที่เป็นฝ่ายมีสืทธิรับชำระหนี้ ทั้งสองฝ่ายไม่่มีสิทธิเลือกด้วยกัน ฝ่ายใดกำหนดระยะเวลาให้บุคคลภายนอกสมควร ให้บุคคลภายนอกนั้นได้มีสิทธิเลือกด้วยความเต็มใจ หากบุคคลภายนอกไม่เลือกแล้วตกลงกับเจ้าหนี้ เจ้าหนี้ก็มีสิทธิเป็นผู้กำหนด ถ้าถึงขั้นตอนนี้ ลูกหนี้ต้องกำหนดเวลาให้เจ้าหนี้เลือก ตามมาตรา200วรรค2
        
        ผลของการเลือก คือตัวกฏหมายได้กำหนดให้ใช้สิทธิเลือกเป็นการแสดงเจตนาที่มีผลในทางกฏหมาย ดังนั้นการเกิดผลจึงหมายถึง การเลือกที่มีผลโดยการแสดงเจตนาตามมาตรา168และ169 แต่ต้องเป้นการแสดงเจตนาต่้อบุคคลผู้ที่อยู่ห่างกัน โดยที่ระยะทางคือผลในการแสดงเจตนาว่าจะมีสิทธิเลือกแล้วจึงถือว่าการเลือกนั้นมีผลบังคับเป็นที่เรียบร้อย
        
        มาตรา199วรรค2 บัยญัติไว้ว่า การชำระหนี้ได้เลือกทำเป็นอย่างใดแล้ว ท่านให้ถือว่าอย่างนั้นอย่างเดียวเป็นการชำระหนี้อันกำหนดให้กระทำแต่ต้นมา หมายความว่าถ้าเลือกหนี้ในวันไหนบุคคลทางไหนมีสิทธิเลือกถือว่ามีผลย้อนหลังไปถึงการเกิดหนี้ครั้งแรก และถือว่าหนี้ตรงนั้นเป็นการกระทำที่ได้กำหนดมาตั้งแต่แรก เช่น ส้มโอ ซื้อแมวจาก ใต้หล้ามา1ตัว โดยตกลงให้ใต้หล้าเลือกแมวตัวไหนก็๋ได้เพื่อส่งมอบแก่ ส้มโอ กำหนดวันชำระกัน พอถึงวันที่ใต้หล้าต้องส่งมอบทรัพย์นั้น ใต้หล้าได้แจ้งกับส้มโอไปว่าจะส่งแมวตัวผู้ไปให้ แต่พอถึงเวลาส่งส้มโอกลับได้ตัวเมียเหรือไม่ได้แมวตัวผู้มาเลย เพราะใต้หล้ากับขายแมวตัวนั้นให้กับลูกค้าอีกคนนึงซึ่งแมวตัวนั้นคือแมวเพศผู้ที่จะส่งมอบให้ส้มโอแต่แรก หมายความว่ามีการตกลงซื้อขายกันแล้วตั้งแต่ต้น และยิ่งถ้าใต้หล้าได้แจ้งหรือบอกผ่านส้มโอว่าจะส่งแมวมาให้ภายในวันนั้นก่อนส่งมอบถ้าแมวเพศผู้ตัวที่ส้มโอต้องการดันมาตายหรือสูญหายหรือได้ขายไปซะก่อน ส้มโอจะโทษที่ใต้หล้าไม่ได้ ความสูญหรือเสียหายจึงตกแก่ส้มโอโดยตรงตามมาตรา370 เพราะถือว่าได้ตกลงซื้อขายแมวตัวผู้กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
        
        การชำระหนี้บางอย่างอันเป็นพ้นวิสัย มาตรา202 บัญญัติไว้ว่า ถ้าการอันจะพึงต้องทำเพื่อชำระหนี้นั้นมีหลายอย่าง และอย่างใดอย่างหนึ่งตกเป็นอันพ้นวิสัยจะทำได้มาแต่ต้นก็ดี หรือกลายเป็นพ้นวิสัยในภายหลังก็ดี ท่านให้จำกัดหนี้นั้นไว้เพียงการชำระหนี้อย่างอื่นที่ไม่พ้นวิสัย อนึ่งการจำกัดอันนี้ย่อมไม่เกิดมีขึ้น หากว่าการชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะพฤติการณ์อันใดอันหนึ่งซึ่งฝ่ายที่ไม่มีสิทธิจะเลือกนั้นต้องรับผิดชอบ
        กรณีที่ตกเป็นอันพ้นวิสัยจะทำได้มาแต่ต้น หมายถึง การชำระหนี้บางอย่างที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดก่อนทำนิติกรรมหรือเกิดการทำสัญญาไปแล้ว เช่น การชำระหนี้ส่วนนี้ ถ้าขัดกับวัตถุประสงค์ที่เกินกำหนดไว้ ย่อมตกเป็นโมฆะ ตามมาตรา150 ดังนั้นหนี้ที่จะชำระจึงจำกัดำว้เฉพาะหนี้ที่ต้องชำระเท่านั้น ตัวอย่าง แพ่งทราบว่าอาญามีคอมพิวเตอร์อยู่3เครื่อง มีเครื่องราคา20000บาท เครื่องราคา30000บาท และเครื่องราคา40000บาท แพ่งพบอาญาที่ร้านถ่ายเอกสารจึงขอตกลงซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง
        อาญาตกลงขายให้แพ่งโดยให้แพ่งเลือกได้ใน3เครื่องนี้ ปรากฏว่าหลังจากที่ทำการตกลงซื้อขายนั้น คอมพิวเตอร์ราคา40000บาท ที่อยู่ร้าน ตัวซีพียูพังและวงจรไฟไม่สามารถเชื่อมต่อจนเปิดตัวคอมพิวเตอร์ได้ โดยที่แพ่งและอาญาไม่ทราบมาก่อน กรณีนี้ถือว่า สัญญาที่ตกลงกันว่าจะซื้อคอมพิวเตอร์ราคา40000บาท นั้น ตกเป็นโมฆะ แพ่งจะเลือกได้แค่คอมพิวเตอร์ราคา20000บาท และราคา30000บาท เท่านั้น แม้ว่าคอมพิวเตอร์ราคา40000บาท จะพังไปเพราะเจ้าของร้านได้ทำตัวซีพียูพัง แต่ควรสังเกตว่าการชำระหนี้ของแพ่งนั้นก็ยังคงต้องเลือกช้อยที่เหลือเพื่อนำไปปฏิบัติการชำระหนี้ เพราะส่วนที่เป็นพ้นวิสัยได้พังไปตามสภาพผลจึงตกเป็นโมฆะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
        
        กรณีการอันพึงต้องทำเพื่อชำระหนี้บางอย่างกลายมาเป็นพ้นวิสัยในภายหลัง หมายถึง กรณีนี้มักเกิดขึ้นหลังก่อหนี้หรือตกลงทำสัญญาต่างๆกันแล้ว การชำระหนี้ดันมาเป็นพ้นวิสัยหรือเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นในภายหลัง แต่ต้องเป็นกรณีที่เกิดขึ้นก่อนผู้ที่มีสิทธิเลิอกจะใช้สิทธิในการเลือกเท่านั้น เพราะหากเขาได้ใช้สิทธิเลือกไปแล้วให้ถือว่าการเลือกนี้เป็นการชำระหนี้อันกำหนดให้กระทำตามมาตรา199วรรค2
        
        1 more item...
- - - - 2.)วัตถุประสงค์ของนิติกรรม มีในเฉพาะนิติกรรมเท่านั้น แต่วัตถุแห่งหนี้เกิดจากหนี้หลายชนิดและมักมีหนี้หลายรูปแบบ เช่น หนี้ที่เกิดจากนิติกรรม หนี้ที่เกิดจากละเมิด การจัดงานนอกสั่ง ลาภมิควรได้ ล้วนแก่เป็นการปฏิบัติการชำระหนี้ทั้งสิ้น
        
        3.)วัตถุประสงค์ของนิติกรรมมีได้มากมายไม่จำกัด ขึ้นอยู่กับความประสงค์หรือเจตนาของผู้ทำนิติกรรม ว่าต้องการผู้ความสัมพันธ์ทางกฏหมายในเรื่องใด แม้จะไม่ได้บัญญัติในบทกฏหมาย คือสัญญานอกแบบต่างๆ ดังนั้นวัตถุประสงค์ของนิติกรรมจึงมีหลายกรณีและสามารถเปลี่ยนทำสัญญาได้ไม่จำกัด แต่ว่าวัตถุแห่งหนี้หรือการปฏิบัติการชำระหนี้นั้นไม่ว่าจะเกิดจากหนี้อะไร วัตถุแห่งหนี้นั้นก็ยังคงต้องมีแค่3อย่างนี้ที่เป็นวัตถุแห่งหนี้เท่านั้นไม่มีหนี้อื่นๆเป็นวัตถุแห่งหนี้ คือ หนี้กระทำการ,หนี้งดเว้นกระทำการ,หนี้ส่งมอบทรัพย์สิน