Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดเพื่อละเมิดในการกระทำของตนเอง, นางสาวปรางทิพย์ สาระคู รหัสนิสิต…

- - - - การเคลื่อนไหวร่างกายโดยรู้สำนึก
      - งดเว้นการกระทำ
        
        หน้าที่ตามกฎหมาย
        
        เช่น สามีภริยามีหน้าที่ต้องช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูกัน มาตรา 1461
        
        หน้าที่ตามสัญญา
        
        เช่น มีสัญญาจ้างเเพทย์รักษาโรค เเต่เเพทย์ไม่ปฏิบัติหน้าที่ เป็นผลให้เกิดความเสียหา ย่อมเป็นการผิดสัญญาและละเมิด
        
        หน้าที่เกิดจากความสัมพันธ์ทางข้อเท็จจริงที่มีอยู่ระหว่างผู้งดเว้นกับผู้เสียหาย หรือเป็นผลมาจากฐานะทางข้อเท็จจริงซึ่งผู้งดเว้นได้ก่อขึ้น
        
        เช่น เดินไปส่งคนเเก่ข้ามถนนไปได้ครึ่งทางไม่เดินไปส่งให้เสร็จย่อมถือว่างดเว้น
    - - ตามมาตรา 420 ผู้ที่จะต้องรับผิดจะต้องเป็นมนุษย์
        
        เช่น นายเต้ยนำไม้ตีนางสาวบีมเพราะบันดาลโทสะ
      - ผู้เยาว์เเละบุคคลวิกลจริต
        
        มาตรา 429 บุคคลใดแม้ไร้ความสามารถเพราะเหตุเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริตก็ยังต้องรับผิดในผลที่ตนทำละเมิด บิดามารดาหรือผู้ อนุบาลของบุคคลเช่นว่านี้ย่อมต้องรับผิดร่วมกับเขาด้วย เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแล ซึ่งทำอยู่นั้น
        
        จะถือว่าได้กระทำละเมิดหรือไม่ แล้วเเต่ว่าจะได้กระทำโดยรู้สำนึกหรือไม่
        
        มีการกระทำละเมิด
        
        เช่น เด็กชายเต้ยเอาไม้ตีนางสาวบีมเนื่องด้วยบันดาลโทสะ
        
        ไม่มีการกระทำละเมิด
        
        เช่น นายเต้ยละเมอทำแก้วเด็กหญิงบีมเเตก
  - - - จงใจ หมายถึง รู้สำนึกถึงผลเสียหายที่จะเกิดขึ้นจากการกระทำของตน
        
        เช่น ถ้านาย ก ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม แล้วเอาเเก้วน้ำขึ้นราดบนศรีษะของ ข
    - - ประมาทเลินเล่อ หมายถึงไม่จงใจ แต่ไม่ใช้ความระมัดระวังตามสวรที่จะใช้ รวมถึงในลักษณะที่บุคคลผู้มีความระมัดระวังไม่กระทำด้วย ที่ว่าหมายถึงไม่จงใจ
        
        เช่นทรถยนต์ที่ออกจากถนนที่มีป้ายจราจรให้หยุดปักอยู่ก่อนจะออกรถไปต้องดูว่าเป็นการปลอดภัยเสียก่อน เมื่อขับรถออกไปโดยไม่ดูให้ปลอดภัยก่อนและชนกับรถที่ขับมาช้าๆ เหมาะสมกับเหตุการณ์ รถคันเเรกประมาทฝ่ายเดียว
  - - - มีความหมายเพีงมิชอบด้วยกฎหมาย
      - มาตรา 421 การใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะให้เกิดเสียหายแก่บุคคลอื่นนั้น ท่านว่าเป็นการอันมิชอบด้วยกฎหมาย
      - ถ้ากระทำโดยไม่มีสิทธิหรือข้อเเก้ตัวตามกฎหมายให้ทำได้แล้วก็ถือว่าเป็นการกระทำโดยผิดกฎหมาย
      - ถ้ากระทำโดยมีสิทธิตามกฎหมาย
        
        เช่น สิทธิของบิดามารดาที่จะทำโทษบุตรตามสมควรเพื่อสั่งสอน มาตรา1567(2)
      - นอกจากนี้ยังมีการกระทำอย่างอื่นซึ่งกฎหมายถือว่าเป็นการอันมิชอบด้วยกฎหมาย
        
        การใช้สิทธิซึ่งมีเเต่จะให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่น
        
        มาตรา 421 การใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะให้เกิดเสียหายแก่บุคคลอื่นนั้น ท่านว่าเป็นการอันมิชอบด้วยกฎหมาย
        
        คำว่าใช้สิทธิในมาตรานี้ หมายถึง กรณีที่ผู้ทำความเสียหายมีสิทธิตามกฎหมายเสียก่อน
        
        เช่น เจ้าหน้าที่ตำรวจจับผู้ต้องหาว่ากระทำความผิด เเต่เเกล้งไปจับในเวลาที่กำลังอยู่ในวงการสังคมโดยที่สามารถจับในที่อื่นได้ แต่ไม่จับในที่นั้น
        
        ความยินยอมไม่ทำให้เป็นละเมิด
        
        บุคคลซึ่งยอมต่อการกระทำอย่างหนึ่งหรือบุคคลที่เข้าเสี่ยงภัยยอมรับความเสียหายจะฟ้องคดีเกี่ยวกับการกระทำหรือความเสียหายนั้นมิได้
        
        หลักเกณฑ์ให้ความยินยอม
        
        ผู้ให้ความยินยอมต้องเป็นผู้ถูกกระทำหรือเป็นผู้มีอำนาจให้ความยินยอมเเทน
        
        การให้ความยินยอมต้องให้ก่อนกระทำผิด
        
        ต้องให้ความยินยอมเเก่ผู้กระทำโดยตรง ยกเว้น บางกรณีที่ให้ความยินยอมเองไม่ได้
        
        ต้องสมัครใจ
        
        มีขอบเขตจำกัด
        
        ให้ความยินยอมโดยตรงหรือปริยายก็ได้
        
        กระทำฝ่าฝืนบทบังคับของกฎหมาย
        
        มาตรา 422 ถ้าความเสียหายเกิดแต่การฝ่าฝืนบทบังคับแห่งกฎหมายใดอันมีที่ประสงค์เพื่อจะปกป้องบุคคลอื่นๆ ผู้ใดทำการฝ่าฝืนเช่นนั้น ท่านให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้นั้นเป็นผู้ผิด
        
        ตามมาตรา 422 กฎหมายสันนิษฐานว่าฝ่ายที่ฝ่าฝืนกฎหมายเป็นผู็ผิด
  - - - เช่น นาย ก จับมือถือเเขนนางสาว ข ตามความคิดเห็นของบุคคลธรรมดาย่อมถือว่านางสาว ข ได้รับความเสียหาย
    - - สิทธิ คือประโยชน์ที่บุคคลมีอยู่แลพบุคคลอื่นมีหน้าที่ต้องเคารพ
    - - ก. ชกต่อย ข. ไม่บาดเจ็บ ไม่จำเป็นที่ ข.ต้องรักษาเป็นความเสียหายที่คำนวณเป็นตัวเงินไม่ได้
  - - - ผลที่เกิดขึ้นนั้นเป็นผลอันเกิดจากการกระทำที่ถูกกล่าวหา
    - - เหตุทั้งหลายที่ก่อให้เกิดผลนั้น ในความรับผิดของผู้กระทำนั้นต้องรับผิดเฉพาะเหตุที่ตามปกติย่อมก่อให้เกิดผลเช่นว่านั้น
- - - - การกล่าวการกล่าวหรือขายข่าวแพร่หลายหมายถึงการแสดงความใดใดให้บุคคลที่สามได้ทราบกล่าวคือพูดเองใครข่าวคือพูดจากคนอื่นจะเป็นด้วยถ้อยคำพูดคำที่เขียนด้วยกริยาอาการหรือวิธีอื่นก็ได้
        
        เช่นห้างหุ้นส่วนยังไม่เลิกกันจำเลยซึ่งเป็นหุ้นส่วนคนหนึ่งประกาศทางหนังสือพิมพ์มาเลิกกันแล้วทำให้โจทก์ซึ่งเป็นหุ้นส่วนอีกคนหนึ่งเสียหายจำเลยต้องรับผิดตามมาตรา 423
  - - - บุคคลผู้ถูกฟ้องทั้งคดีส่วนแพ่งและคดีส่วนอาญาในเรื่องเดียวกันการพิพากษาคดี การพิพากษาคดีส่วนแพ่งนั้นศาลจำต้องถือข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีส่วนอาญาและคู่ความที่จะผูกพันโดยข้อเท็จจริงที่วินิจฉัยแล้วนั้นต้องเป็นคู่ความในคดีอาญาด้วย
  - - - การร่วมกันการร่วมกันทำละเมิดเป็นเรื่องที่บุคคลหลายคนร่วมกันทำละเมิด ไม่ไม่ใช่เรื่องใช้บุคคลเป็นเครื่องมือกระทำละเมิด
    - - การร่วมกันทำละเมิดต้องเป็นการกระทำโดยมีเจตนาหรือความมุ่งหมายร่วมกันและจะต้องมีการกระทำร่วมกันเพื่อความมุ่งหมายร่วมกันด้วย
        
        ผู้ผู้ที่ยักยอกซับของโจทก์ไปขายกับพูดที่รับซื้อซับจากโจทก์ก็ต้องได้ร่วมกันรับผิดฐานละเมิดต่อโจทก์
    - - การกระทำไม่ได้การกระทำไม่ได้ดูผลแห่งความเสียหายว่าแย่งกันหรือไม่แม้หากจะไม่รู้ว่าในระหว่างผู้ที่ร่วมกันทำละเมิดนั้นผู้ใดทำอะไรลงไปบ้างหรือใครคือผู้ทำให้เสียหายมากน้อยเพียงใดทุกทุกคนต้องรับผิดร่วมกันในผลแห่งละเมิดนั้นเต็มจำนวนความเสียหาย
      - กรณีที่ ที่บุคคลหลายคนหรือหลายฝ่ายก็ความเสียหายโดยประมาทเลินเล่อ
        
        โดยเหตุที่โดยเหตุที่วิสัยและพฤติการณ์บุคคลอาจใช้ความระมัดระวังไม่เพียงพอได้เช่นเดียวกับทางอาญาจึงอาจมีการกระทำละเมิดร่วมกันโดยประมาทเล่นเล่อได้เช่นเดียวกับทางอาญาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83 ในความรับผิดทางแพ่งจึงต้องปรับด้วยมาตรา 432 เช่นเดียวกัน