Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
วัตถุแห่งหนี้, หน้าที่ในการชำระหนี้ - Coggle Diagram
วัตถุแห่งหนี้
คือสิ่งที่ลูกหนี้ต้องดำเนินการปฏิบัติการชำระหนี้ให้กับเจ้าหนี้
หนี้กระทำการ
ลูกหนี้ต้องไปกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งให้เจ้าหนี้ เช่น สร้างบ้าน ซ่อมรถ เป็นต้น
หนี้ประเภทนี้จะไม่ตกทอดไปยังทายาทของลูกหนี้
แต่สิทธิของเจ้าหนี้ตกทอดไปสู่ทายาทได้ เว้นแต่จะตกลงไว้เป็นอย่างอื่น
หากลูกไม่สามารถชำระหนี้ได้ ถือว่าการชำระหนี้เป็นพ้นวิสัย ซึ่งทำให้ลูกหนี้หลุดพ้นจากการชำระหนี้นั้น ตาม ป.พ.พ. มาตรา 219
หนี้งดเว้นกระทำการ
ในการชำระหนี้เจ้าหนี้อาจกำหนดให้ลูกหนี้ไม่ต้องกระทำการอย่างหนึ่งอย่างใด ตามที่ตกลงกันไว้ก็ได้
ต้องเป็นกรณีที่ลูกหนี้มีหน้าที่ทางหนี้ ไม่ใช่หน้าที่ทั่วๆไป
หนี้งดเว้นการกระทำนี้ อาจเกิดข้อพิพาทว่าขัดกับหลักเสรีภาพหรือไม่ อย่างไรก็ตาม การมีหนี้ที่กฎหมายรับรองกับการบังคับชำระหนี้มันคนละขั้นตอนกัน
แม้ลูกหนี้จะต้องไม่กระทำอะไร หรือลูกหนี้ไม่กระทำอะไรก็อาจเป็นวัตถุประสงค์ที่ขัดต่อกฎหมาย
เช่น ว่าจ้างไม่ใช้ไปใช้สิทธิเลือกตั้ง
ซึ่งอาจทำให้หนี้ตกเป็นโมฆะ หรือพ้นวิสัย
หนี้ส่งมอบทรัพย์สิน
เป็นหนี้ที่ลูกหนี้มีหน้าที่ส่งมอบทรัพย์สินให้แก่เจ้าหนี้ หรือจะเรียกว่าหนี้โอนทรัพย์สินก็ได้
ทรัพย์ทั่วไป
เงินตรา
หน้าที่ในการชำระหนี้
กำหนดเวลาชำระหนี้
หนี้ไม่ได้กำหนดเวลาชำระ
เจ้าหนี้เรียกให้ชำระได้ทันที ตาม ม. 203
หนี้มีกำหนดเวลาชำระ
เจ้าหนี้เรียกให้ชำระก่อนเวลาไม่ได้ ตาม ม. 203 วรรคสอง
เป็นที่สงสัย
ไม่เป็นที่สงสัย
กำหนดเวลาตามปฏิทิน
ไม่ใช่ตามปฏิทิน
เมื่อครบกำหนดชำระหนี้แล้วเจ้าหนี้เตือนแล้วแต่ลูกหนี้ไม่ชำระลูกหนี้ผิดนัดตาม 204
ผลของการผิดนัดชำระหนี้ของลูกหนี้
ผิดนัดแบบต้องเตือนก่อน
ถึงกำหนดแล้วไม่คืนถือว่าลูกหนี้ผิดนัด
ไม่ได้กำหนดเวลาหนี้
ให้อนุมานเอาจากพฤติการณ์ตาม ม.203
ลูกหนี้ผิดนัดแบบไม่ต้องเตือน
ผิดนัดแบบไม่ต้องเตือน
กำหนดชำระหนี้กับการผิดนัด
กำหนดเวลาชำระหนี้คือ กำหนดเวลาที่ลูกหนี้ต้องชำระหนี้
การผิดนัดเป็นผลของการไม่ชำระหนี้ตามกำหนด
กรณีไม่ถือว่าลูกหนี้ผิดนัด
เกิดจากเจ้าหนี้เอง
เกิดจากบุคคลภายนอก
ทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งหนี้
เมื่อทรัพย์ซึ่งเป็นวัตถุแห่งหนี้ได้ระบุไว้แต่เพียงเป็นประเภท และตามสภาพแห่งนิติกรรม หรือตามเจตนาของคู่กรณี ไม่อาจกำหนดได้ว่าทรัพย์นั้นจะพึงเป็นชนิดอย่างไรไซร้ ท่านว่าลูกหนี้จะต้องส่งมอบทรัพย์ชนิดปานกลาง ตาม ป.พ.พ. มาตรา 195
ทำนองเดียวกับ 227 และ 231
เงินตรา
ทรัพย์ทั่วไป
ผลของการผิดนัดของลูกหนี้
ลูกหนี้ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดแต่การผิดนัด
เจ้าหนี้เรียกเอาสินไหมทดแทนได้ตาม ม.215
เจ้าหนี้อาจไม่รับชำระหนี้
กรณีผิดนัดตาม ม.216 คือการชำระหนี้เป็นอันไร้ประโยชน์แก่เจ้าหนี้
ลูกหนี้ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดระหว่างผิดนัดเพิ่มขึ้น
ลูกหนี้อาจต้องรับผิดในความเสียหายจากความประมาทเลินเล่อ และการชำระหนี้ที่กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นระหว่างผิดนัด ตาม ม. 217
หน้าที่ต้องชำระหนี้ให้ถูกต้อง
ลูกหนี้มีหน้าที่ต้องชำระหนี้ให้ตรงตามประสงค์แห่งมูลหนี้ ตาม ป.พ.พ. มาตรา 215
ลูกหนี้ต้องขอปฏิบัติการชำระหนี้ต่อเจ้าหนี้อย่างนั้นโดยตรง ตาม ป.พ.พ. มาตรา 208
วัตถุที่ประสงค์แห่งนิติกรรม
การโอนกรรมสิทธิ์
กรณีวัตถุแห่งหนี้ซึ่งเลือกที่จะชำระได้
สิทธิในการเลือกอยู่ใน ม. 198 และ 201
198 กรณีที่ลูกหนี้หรือเจ้าหนี้มีสิทธิเลือก
201 กรณีบุคคลภายนอกเป็นผู้มีสิทธิเลือก