🚩EX.ตำรวจได้ไปยึดรถหมายเลขทะเบียน กพ 123 มหาสารคาม ตามคำสั่งของสำนักงาน แต่เมื่อตำรวจได้ไปยึดตามคำสั่งแล้วนำมาเก็บรักษา แต่ไม่มีการดูแลที่ดีจนเป็นเหตุให้อุปกรณ์บางอย่างภายในรถนั้นได้หายไป เช่นนี้ถือว่านิติบุคคลได้กระทำละเมิดต่อเจ้าของรถ

การกระทำที่ต้องรับผิดในการละเมิดนั้นต้องเป็นการกระทำที่รู้สำนึกในการกระทำนั้นๆ หากกระทำการนั้นโดยไม่รู้สำนึกย่อมไม่มีการกระทำตามมาตรา 420 ซึ่งการกระทำโดยไม่รู้สำนึกคือมีการเคลื่อนไหวร่างกาย แต่การเคลื่อนไหวร่างการนั้นไม่รู้สำนึก เช่น การละเมอ การเมา การถูกสะกดจิต เป็นต้น

🚩EX. นายเอได้ยกของจากชั้น 5 ไปชั้น 6 การนี้ย่อมถือว่ามีการกระทำ เพราะนายเอได้รู้สึกนึกในการกระทำนั้น

การกระทำในมาตรา 420 นี้มิได้หมายความว่าต้องมีการกระทำที่เคลื่อนไหวร่างกายเท่านั้น ยังรวมถึงการไม่กระทำการตามหน้าที่หรือ "การงดเว้น"

🚩EX. นายเอซึ่งเป็นพ่อครัว ถูกนายบีทำสัญญาจ้างมาเป็นพ่อครัวของร้านนายบี วันหนึ่งได้มีการสั่งอาหารมายังที่ร้านนายบี แต่นายเอซึ่งเป็นพ่อครัวกลับนิ่งเฉยและไม่ทำอาหารตามที่ได้รับมา การนี้ถือว่านายเอได้งดเว้นการกระทำอันเนื่องจากหน้าที่ ที่เกิดจากสัญญาจ้าง

🚩EX. นายเอเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ต่อมาได้มีเหตุฉุกเฉินจะต้องผ่าตัดด่วน แต่นายเอเมื่อเห็นคนไข้ที่ต้องผ่าตัดนั้นกลับจำได้ว่าเป็นแฟนใหม่ของแฟนเก่านายเอ นายเอจึงไม่ทำการรักษาให้เพราะไม่พอใจที่คนไข้ได้แย่งแฟนของตนไป

🚩EX.นายเอซึ่งเป็นเพื่อนกับนายบีวันหนึ่งนายเอต้องไปทำธุระที่ต่างประเทศเป้นระยัเวลาหลายวันจนไม่สามารถนำลูกของตนไปด้วยได้ นายเอจึงได้ฝากบุตรของตนให้นายบีดูแล ซึ่งได้มีการเตรียมนำ เสื้อผ้า และเงินไว้ให้หมดแล้ว อยู่มาวันหนึ่งนายบีได้ร้องเพลงคาระโอเกะเพื่อความบรรเทิง จนไม่ได้ดูแลบุตรของนายเอ แม้ลูกนายเอจะร้องเพียงใดนายเอก็นิ่งเฉยจนเป็นเหตุให้ลูกนายเอนั้นได้หยิบลูกแก้วเข้าปากจนติดคือตาย การนี้นายบีถือได้งดเว้นการกระทำอันเนื่องจากมีหน้าที่ ที่ตนได้สร้างขึ้นกับนายเอผู้ซึ่งเป็นพ่อของเด็ก

🚩EX. นายเอได้ขับรถในช่องเดินทางผิดเลน ซึ่งเป็นเหตุให้รถของนายบีที่เดินทางในเลนที่ถูกต้องมาชน เหตุนี้นายเอจะถูกสันนิษฐานว่าเป็นผู้ผิด เนื่องจากได้กระทำการอันฝ่าฝืนกฎหมายจราจรทางบก

ข้อสังเกต ‼ มาตรานี้เป็นเพียงการสันนิษฐานเท่านั้น แต่ยังคงต้องมีการพิสูจน์ต่อไปเพื่อหาความจริงหากพิสูจน์ไม่ได้จึงจะถือว่าเป็นตามข้อสันนิษฐาน

ในการจ่ายค่าสินไหมทดแทนนั้น เป็นการเยียวยาความเสียหาย หากไม่เกิดความเสียหายย่อมไม่เป็นการละเมิด

🚩EX. นายเอได้ตั้งใจที่จะทุบรถของนายบีเนื่องจากมีความแค้นส่วนตัว จนทำให้รถของนายบีนั้นเกิดรอยและมีความเสียหาย การนี้ย่อมถือว่าได้มีการกระทำละเมิดต่อนายบี โดยเป็นความเสียหายต่อทรัพย์สินของนายบี อันนายบีมีสิทธิเหนือทรัพย์สินนั้น

ข้อสังเกต ‼ ในบางครั้งในการพิจารณาว่าความเสียหายนั้นได้เกิดขึ้นหรือไหม อาจใช้จากความคิดเห็นของบุคคลธรรมดามาใช้ แต่การใช้นั้นก็ใช้ไม่ได้เสมอไป ยังคงมีการใช้ความคิดเห็นโดยชอบในสังคมเป็นมาตราฐาน

🚩EX. นายเอได้กระทำละเมิดต่อนายบีด้วยการที่นายเอนัั้นได้ทำปากกาของนายบีเสียหายจนไม่สามารถใช้การได้ ความเสียหายต่อทรัพย์สินนี้ย่อมเป็นสิ่งที่คำนวณเป็นตัวเงินได้

🚩EX. นายเอได้หมิ่นประมาทนายบี จนทำให้นายบีนั้นเกิดความเสียหาย ความเสียหายที่เกิดขึ้นนี้เป็นความเสียหายที่ไม่อาจคำนวณเป็นตัวเลขได้

EX. การสั่งให้นางสาวเอ ไม่มียุ่งกับสามีของตนเองอีกในอนาคต ซึ่งการให้งดเว้นนี้ไม่ใช่การงดเว้นที่เกิดจากการเป็นหนี้ตามกฎหมายลักษณะหนี้ ถือว่าไม่สามารสั่งให้นางสาวเองดเว้นกระทำการได้

EX. การให้งดเว้นกระทำการห้ามเดินทางโดยใช้ยานพหนะตลอดชีวิต การงดเว้นนี้ย่อมตกเป็นโมฆะแม้การงดเว้นนี้จะเกิดจากหนี้ก็ตาม เนื่องจากการนั้นขัดต่อหลักเสรีภาพ

EX.นายเอและนายบี เป็นพี่น้องกันได้ทำสัญญาให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ต้องอุปการะเลี้ยงดูบิดามารดา สัญญาอันเป็นงดเว้นกระทำการนี้ย่อมตกเป็นโมฆะเพราะขัดต่อความสงบเรียบร้อยละศีลธรรมอันดีของประชาชน

EX. นายเอได้ทำสัญญากับนายบี ซึ่งสัญญานั้นได้ให้นายบีห้ามหายใจ ซึ่งการงดเว้นนี้ย่อมถือว่าเป็นการพ้นวิสัยและตกเป็นโมฆะ

EX. นายเอได้ให้นายบี ห้ามไปใช้สิทธิในการเลือกตั้งผู้ใหญ่บ้าน การงดเว้นกระทำการนี้ย่อมตกเป็นโมฆะเนื่องจากขัดต่อกฎหมาย

นายเอตกลงซื้อปากกากับป้าบี กรรมสิทธิ์ของปากกาย่อมตกเป็นของนายเอตั้งแต่ตกลงกัน โดยป้าบีมีหน้าที่ส่งมอบก๋วยเตี๋ยวนั้นให้นายเอ

นายเอได้ตกลงซื้อขายบ้านของนายบี ซึ่งนอกจากที่นายบีจะต้องส่งมอบทรัพย์สินให้แก่นายเอแล้ว นายบียังต้องโอนกรรมสิทธิ์ของบ้านดังกล่าวนั้นให้กับนาบเออีกด้วย เนื่องจากบ้านนั้นถือว่าเป็นอสังการัมทรัพย์ การโอนกรรมสิทธิ์ จะต้องมีการทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อเจ้าหน้าที่

นายเอตกลงซื้อปากกากับป้าบี ป้าบีได้ส่งปากกาให้นายเอ การกระทำนี้ถือว่าป้าบีซึ่งเป็นลูกนี้ได้ทำการส่งมอบทรัพย์แก่นายเอแล้ว

มาตรา 462 " การส่งมอบทรัพย์นั้นจะทำอย่างหนึ่งอย่างใดก็ได้สุดแต่ว่าเป็นผลให้ทรัพย์สินย์สินนั้นไปอยู่ในเงื้อมมือของผู้ซื้อ"