Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

วัตถุแห่งหนี้, หน้าที่ในการชำระหนี้ - Coggle Diagram

- - - - มีบุคลสองฝาย ฝ่ายหนึ่งคือเจ้าหนี้ ผู้มีสิทธิเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ได้ อีกฝ่ายเรียกลูกหนี้ มีหน้าที่ชำระหนี้ สิทธิและหน้าที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากหนี้ซึ่งเป็นความผูกพันกันทางกฏหมาย เช่น หนี้ตามสัญญาซื้อขาย
      - มีวัตถุแห่งหนี้ ได้แก่การโอนกรรมสิทธิส่งมอบสัพย์สิน การกระทำหรือการงดเว้นกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่นการทำสญญาขายรถ หนี้ที่ผู้ขายต้องกระทำต่อผู้ซื้อคือ ส่งมอบรถ
    - - โดยนิติกรรมสัญญา เช่น สัญญาซื้อขาย สัญญาเช่าซื้อ
      - โดยนิติเหตุ เป็นหนี้ที่เกิดขึ้นโดยผู้กระทำมิได้ตั้งใจจะให้เกิด เช่นละเมิดลาภมิควรได้
      - โดยกฎหมายบัญญัติให้เป็นหนี้ เช่น สามีภรรยามีหนี้จะต้องอุปการะเลี้ยงดูซึ่งกันและกัน
  - - - เมื่อทรัพย์ซึ่งเป็นวัตถุแห่งหนี้ระบุไว้แต่เพียงประเภท ลูกหนี้จะส่งมอลทรัพย์ชนิดปานกลาง ม.195 เช่น ตกลงซื้อข้าวสารแต่ไม่ได้ระบุว่าเป็นชนิดใด ผู้ขายสามารถสงมอบข้าวสารชนิดปานกลางได้ เว้นแต่คู่กรณีตกลงไว้เป็นอย่างอื่น
      - ถ้าวัตถุแห่งหนี้เป็นเงินตราต่รางประเทศ ลูกหนี้มีสิทธิเลือกชำระหนี้เป็นเงินไทยได้ การเปลี่ยนเงิน ให้คิดตามอัตราการเปลี่ยนเงิน ณ สถานที่และเวลาใช้เงิน ม.196
      - ถ้าหนี้ที่พิงต้องชำระมีหลายอย่าง แต่ต้องกระทำเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งแต่อย่างเดียว กฎหมายได้กำหนดวิธีการเลือกชำระ ดังนี้
        
        ตกลงกันไว้แบบไหนก็เป็นไปตามที่ได้ตกลงกันไว้ เช่น ก.ขอยืมข้าวสาร จาก ข. 10 กระสอบ แต่ตกลงชำระหนี้เป็นเงินจำนวนหนึ่งก็ได้
        
        ถ้าไม่ได้ตกลงกันไว้ สิทธิในการเลือกชำระหนี้เป็นของลูกหนี้ เช่น ตกลงว่าจะส่งมอบข้าวเจ้าหรือข้าวเหนียว ถ้าไม่ได้ตกลงหันไว้ ผู้ขายมีสิทธิเลือกที่จะส่งมอบข้าวเจ้าหรือข้าวเหนียวก็ได้
        
        3.การเลือกนั้นแสดงด้วยเจตนาแก่คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งและเมื่อได้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งแล้ว ถือว่าอย่างนั้นอย่างเดียวเป็นการต้องการชำระอันกำหนดให้กระทำตั้งแต่วันที่ก่อหนี้
        
        4.เลือกภายในระยะเวลาที่มีกำหนด เช่น ตกลงให้ผู้ขายเป็นผู้เลือกว่าจะส่งมอบข้าวเจ้าหรือข้าวเหนียว ภายใน 3 วัน ถ้าผู้ขายไม่เลือกภายใน 3 วัน สิทธิในการเลือกนั้นจะตกแก่ผู้ซื้อทันที ม.200 วรรค1
- - - - คือการถ้าลูกหนี้ไม่ชำระหนี้อาจเป็นผู้ผิดนัดได้ ในกรณีดังต่อไปนี้
        
        -หนี้ไม่มีกำหนดเวลาชำระหนี้ ลูกหนี้ผิดนัดเมื่อเจ้าหนี้เตือน ตามมาตรา 204 วรรคแรก
        
        ถ้าเป็นหนี้มีกำหนดระยะเวลาตามปฏิทิน ลูกหนี้ผิดนัดทันทีเมื่อถึงกำหนดเวลาชำระหนี้โดยไม่ต้องเตือน ตามมาตรา 204 วรรค 2
        
        หนี้เกิดจากมูลระเมิด ลูกหนี้ผิดนัดตั้งแต่เมื่อเวลาที่ทำระเมิด
      - ข้อยกเว้นลูกหนี้ผิดนัด ตามมาตรา 205 มีพฤติการที่ลูกหนี้ไม่ต้องรับผิด เช่น
        
        เหตุสุดวิสัย
        
        เช่น น้ำท่วมทางขาด มาขชำระหนี้ไม่ได้
        
        เป็นความผิดของเจ้าหนี้
      - ผลของการผิดนัดของลูกหนี้ ลูกหนี้ต้องรับผิดเพิ่มจากหนี้ที่ต้องชำระ
        
        ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพราะไม่ชำระหนี้ต้องตามความประสงค์อันแท้จริงแห่งมูลหนี้ ม.215
        
        การกำหนดหนี้อันเป็นไร้ประโยชน์ เจ้าหนี้บอกปัดไม่รับชำระหนี้และเรียกเอาค่าสินใหมทดแทนเพื่อการไม่ชำระหนี้ได้ ม.216
        
        รับผิดในความเสียหายในการชำระหนี้กลายเป็นการพ้นวิสัยในระหว่างผิด ม.217
        
        รับผิดชอบดอกเบี้ยในระหว่างผิดนัด ม.224 ม.225
  - - - ข้อยกเว้นเจ้าหนี้ผิดนัด
        
        ลูกหนี้ไม่อยู่ในฐานะที่ชำระหนี้ได้จริงๆ ม.211
        
        เจ้าหนี้มีเหตุขัดข้องชั่วคราวที่ไม่อาจรับชำระหนี้ได้ ม.212
        
        เจ้าหนี้มีข้อแก้ตัวตามกฎหมาย ม.207
      - ผลของเจ้าหนี้ผิดนัด
        
        คิดดอกเบี้ยในระหว่างเจ้าหนีผิดนัดไม่ได้ ม.221
        
        ลูกหนี้ไม่ต้องชดใช้ค่าเสียหายหรือค่าสินไหมทดแทนอื่นๆ นอกจากการชำระหนี้ ม.330
        
        ลูกหนี้หลุดพ้นจากหนี้ได้ถ้าได้วางทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งนี้เพื่อประโยชน์แก่เจ้าหนี้แล้ว
      - การชำระหนี้เป็นการพ้นวิสัย
        
        ถ้าการชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะพฤติการที่ลูกหนี้ต้องรับผิดชอบ
        
        ถ้ากรณีเป็นการำ้นวิสัยทั้งหมดลูกหนี้ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทนอันเกิดจาการไม่ชำระหนี้ ม.218 วรรคแรก
        
        ถ้ากรณีเป็นการพ้นวิสัยเป็นบางสวนแต่บางสวนที่เป็นวิสัยจะเป็นอันไร้ประโยชน์แก่เจ้าหนี้แล้ว เจ้าหนี้จะไม่ยอมรับชำระส่วนที่ยังเป็นวิสัยจะทำได้นั้นแล้วเรียกค่าสินไหมทดแทนการไม่ชำระไม่ได้ ม.218 วรรค2
        
        ถ้าการชำระหนี้เป็นการพ้นวิสัยเพราะพฤติการซึ่งลูกหนี้ไม่ต้องรับผิดชอบลูกหนี้หลุดพ้นการชำระหนี้ ม.19
- - - - -มาตรา 203 วรรค 1
        -เจ้าหนี้มีสิทธฺเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ได้ทันที
        -ลูกหนี้ก็มีสิทธิชำระหนี้ให้เจ้าหนี้ได้ทันทีเช่นกัน
    - - -มาตรา 203 วรรค2 -เช่น ตกลงกันให้ชำระหนี้ทุกวันที่ 30 ของเดือน
        -เจ้าหนี้ไม่มีสิทธิเรียกร้องให้ลูกหนี้ชำระหนี้ก่อนกำหนดวันที่ 30
        -แต่ลูกหนี้มีสิทธิชำระหนี้เมื่อใดก็ได้จนถึงวันที่ 30
        
        กรณีมีกำหนดเวลาชำระเป็นที่สงสัย นั้นคือสงสัยว่าเวลาที่กำหนดนั้นเป็นประโยชน์แก่ฝ่ายเจ้าหนี้หรือฝ่ายลูกหนี้ มิได้เป็นกรณีสงสัยว่าหนี้มีกำหนดเวลาชำระหรือไม่