Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดกระทำละเมิดด้วยตนเอง - Coggle Diagram

- - - - ไม่จงใจแต่ไม่ใช่คนระมัดระวังตามสมควรที่จะใช้ปอาญามาตรา 59 วรรค 4 กระทำโดยประมาทได้แก่กระทำความผิดมิใช่โดยเจตนาแต่กระทำโดยประมาทจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจะต้องมีความวิสัยและประพฤติการและผู้กระทำอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้แต่หาได้ใช้เพียงพอไม่คอระมัดระวังตามสัญญาอาจมีหลายระดับเช่น
        (ก)ระดับวิญญชน(ม.323,473, 553, 653 ว.2, 802)
        (ข)ระดับรักษาทรัพย์เท่าทรัพย์ของตนเอง ม.(659) ว.1)
        (ค)ระดับรักษาทรัพย์เท่าผู้มีวิชาชีพ(ม. 659 ว.3)
    - - กระทำ โดยเคลื่อนไหวอิริยาบทโดยรู้สำนึกถึงการงดเว้นหรือละเว้นโดยมีหน้าที่ต้องการทำละเมิดต้องเป็นการทำต่อบุคคลอื่น “โดยผิดกฎหมาย” อาจผิดต่อกฎหมายอาญา กฎหมายแพ่ง รัฐธรรมนูญ ล่วงสิทธิผิดต่อบุคคลอื่น หรืออาจเป็นการฝ่าฝืนไม่ทำหน้าที่ตามที่กฎหมายกำหนด รวมถึงผิดระเบียบต่างๆ ก็ถือว่าเป็นการผิดกฎหมาย แต่หากการกระทำนั้นไม่ผิดกฎหมายก็ไม่เป็นละเมิด เช่น กฎหมายให้อำนาจโดยตรง มีอำนาจตามสัญญาที่ให้กระทำได้ มีอำนาจตามคำพิพากษา หรือเกิดอำนาจจากความยินยอม
    - - การมีสิทธิ์และการใช้สิทธิ์การ
        -ใช้สิทธิ์ อาจถือเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมายได้ ปกติ สิ่งต่างๆก่อตั้งขึ้นย่อมมีความมุ่งหมายบางอย่างโดยเฉพาะและสิทธิ์นั้นการมีสิทธิ์อาจสิ้นสภาพเป็นสิทธิ์ทันทีหากใช้สิทธิ์แตกต่างไปจากความมุ่งหมาย -ม.5 ในการซื้อสินค้าของตนก็ดีในการชำระหนี้ก็ดีบุคคลทุกคนจะต้องกระทำโดยสุจริตม
        ม.421 การใช้สิทธิ์ซึ่งต้องจะให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นนั้นท่านว่าเป็นการอันมิชอบด้วยกฎหมาย
        -ฏ.1982/18 จล.เก็บสินค้าในตึกมีน้ำหนักเกิน พื้นคอนกรีตยุบ ทำให้ตึก จ.อยู่ใกล้ชิดทรุด เป็นการใช้สิทธิมีเเต่ก่อความเสียหาย
        ฏ.46/2539 จล.ว่าจ้างรถบรรทุก 10 ล้อบรรทุกดินไปถมที่ดินโครงการหมู่บ้าน ทำให้ถนนพิพาทเสียหายเเม้ จำเลย.มีสิทธิใช้ถนนพิพาท เเต่ต้องไม่ใช้สิทธิซึ่งมีเเต่จะเกิดความเสียหาย.จม.421 จึงเป็นการทำละเมิดจ.
    - - จงใจ=รู้สำนึกถึงผลเสียหายที่เกิดจากการกระทำของตนคนละเรื่องกับการกระทำโดยรู้สำนึกในการเคลื่อนไหวคือรู้ว่าผลเสียหายจะเกิดแก่เขาเป็นจงใจแล้วเช่นยกแก้วขึ้นดื่มรู้สึกมีการเคลื่อนไหวยกแก้วราดหัวรู้ถึงผลเสียหายจากการกระทำที่ทำให้เสื้อผ้าเปียกการกระทำโดยผิดหลงครั้งชาติหรือเข้าใจโดยสุจริตไม่เป็นจงใจพ่อไม่รู้ถึงผลเสียหายอันจะเกิดแก่คนอื่น
- - - - -ม.วรรค2องค์ประกอบ
        ข้อ(ก)ถึง(ง)เหมือนวรรค1 เเต่ข้อ(ค)เเต่เป็นความเสียหาย.อื่นเช่นเสียหายต่อทรัพย์=ใช้บังคับเท่าที่เป็นธรรมเเละพอสมควรเเก่กรณี(ไม่เป็นโมฆะ)Ex1ม.8วรรค1เเดงขอให้ดำยิงเพื่อทดลองคาถาอาคม=เป็นโมฆะ
        Ex2 ม.8 วรรค2 เเดงตกลงกับเจ้าของหอพัก หากเเก้วในห้องเเตกจ่าย 500 บาท=นำข้อตกลงมาใช้ได้เท่าที่เป็นธรรมตามราคาเเก้วจริง
        -ม.9 ต่างจาก ม.8 คือ
        (ก)ม.9 อาจเกิดขึ้นถายหลังการกระทำ ซึ่งต่างจาก ม.8 ที่ต้องตกลงล่วงหน้า
        (ข)ม.9 เป็นความเสียหาย.ทุกกรณีเช่น (ชีวิต ร่างกาย ทรัพย์สิน) เเต่ม.8 ว.1 ชีวิต ร่างกาย อนามัย ส่วน ม.8 ว.2 กรณีอื่น เช่นทรัพย์สิน
        Ex ม.9 เเดงขับรถชนดำพิการ ต่อมาดำเห็นใจจึงตกลงไม่เรียกค่าทดเเทน.(ข้อตกลงเกิดขึ้นภายหลัง)=นำข้อตกลงอ้างไม่ได้ ตามม.9
  - - - จะทำในสิ่งที่กฎหมายห้ามคือกฎหมายห้ามไม่ให้ทำแต่ก็ฝ่าฝืนจะทำเช่นกฎหมายห้ามบุกรุกป่าแต่ก็บุกรุกหรือกระทำผิดกฎหมายคือกฎหมายกำหนดให้ทำแบบหนึ่งแต่เป็นอีกแบบหนึ่งเช่นกฎหมายให้รถวิ่งชิดซ้ายแต่ไปวิ่งรถชิดขวาหรือกระทำสิ่งที่กฎหมายไม่ได้ให้อำนาจกระทำได้คือส่วนใหญ่จะเป็นเจ้าหน้าที่รัฐกระทำในการที่ไม่มีอำนาจกระทำตามกฎหมายเช่นเป็นนักวิชาการประมง เเต่ดันไปพิพากษาคดีตัดสินเป็นต้น
      - ตัวอย่างเช่น กระทำเกินกว่าสิทธิที่มีอยู่เช่นนายแดงยืมรถนายดำโดยสิทธิ์ว่าจะบรรทุกแค่ 50 กก แต่นายแดงบรรทุกละ 70 กก (เกินกว่าข้อตกลงให้สิทธิ์)
    - - เมื่อได้กระทำฝ่าฝืนกฎหมายย่อมเป็นการกระทำโดยผิดกฎหมายเช่นมาตรา 295 ผู้ใดทำร้ายผู้อื่นมาตรา 344 ผู้ใดเอาทรัพย์ของผู้อื่น ตัวอย่าง
        
        คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 440/2530
        
        จำเลยเพียงแต่ใช้มือตบตี และใช้ไม้ไผ่ผ่าซีกขว้างผู้เสียหายโดยไม่ปรากฏว่าไม้ไผ่ดังกล่าวมีขนาดใหญ่เล็กเพียงใด บาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับก็เป็นเพียงรอยถลอกไม่มีโลหิตไหล อีกแห่งหนึ่งเพียงแต่บวมเมื่อกดตรงที่บวมจึงเจ็บและจะรักษาหายได้ในเวลาประมาณ 5 วัน ซึ่งเป็นเพียงการคาดคะเนของแพทย์ความจริงอาจจะหายเป็นปกติภายในเวลาไม่ถึงกำหนดที่กะประมาณไว้ก็ได้ จำเลยคงมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้อื่นโดยไม่ถึงกับเป็นอันตรายแก่กายหรือจิตใจตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 391 เท่านั้น
        
        (จากคำพิพากษานี้ศาลเห็นว่าจากพติการณ์แห่งการทำร้ายคือการใช้มือตบตีและใช้ไม้ไผ่ผ่าซีกขว้างผู้เสียหาย รวมถึงจากบาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับนั้นยังไม่ถือว่าเป็นการทำร้ายจนเป็นเหตุให้ได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจตาม ม. 295 จึงมความผิดตาม ม. 391)