Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความรับผิดเพื่อละเมิดในการกระทำของตนเอง, นางสาวปิยะพร โสภากุ 64012310309 -…
ความรับผิดเพื่อละเมิดในการกระทำของตนเอง
“ผู้ใด” เบื้องแรกที่จะถือว่าเป็นการการทำละเมิดได้นั้นต้องเป็นการกระทำของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นบุคคลที่บรรลุนิติภาวะแล้วหรือผู้เยาว์
ผู้ใด = บุคคลธรรมดา นิติบุคคล
ผู้เยาว์และบุคคลวิกลจริต เมื่อได้กระทำละเมิดจะต้องรับผิดตามมาตรา 420 และมาตรา 429
การงดเว้นไม่กระทำ
“การกระทำ” มาตรา 420 ไม่ได้หมายความว่าเพียงการกระทำในทางเคลื่อไหวอิริยาบถ ยังหมายถึงการงดเว้นไม่กระทำ ต้องเป็นการงดเว้นหรือละเว้นไม่กระทำการที่มีหน้าที่ต้องทำ
หน้าที่ตามสัญญา
หน้าที่ตามกฎหมาย เพราะสัญญาที่ใช้บังคับกันได้ย่อมเป็นกฎหมายระหว่างคู่สัญญา
หน้าที่เกิดจากความสัมพันธ์ทางข้อเท็จจริงที่มีอยู่ระหว่างผู้งดเว้นกับผู้เสียหาย หรือเป็นผลมาจากฐานะที่ผู้งดเว้นได้ก่อขึ้น
การกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อ
จงใจ = รู้สำนึกถึงผลเสียหายที่เกิดจากการกระทำของตน
ประมาทเลินเล่อ = ไม่จงใจ แต่ไม่ใช้ความระมัดระวังที่ควรจะใช้
การกระทำโดยผิดกฎหมาย
การใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่น
ความยินยอมไม่ทำให้เป็นละเมิด
หลักเกณฑ์ให้ความยินยอม
ผู้ให้ความยินยอมต้องเป็นผู้ถูกกระทำ
การให้ความยินยอมจะต้องให้ก่อนไม่ว่าล่วงหน้านานเท่าใด
การให้ความยินยอมต้องให้แก่ผู้กระทำโดยตรง
ให้ความยินยอมโดยสมัครใจ
การให้ความยินยอมเมื่อผู้กระทำเข้าใจในผลแห่งความยินยอม
การให้ความยินยอมอาจให้โดยตรงหรือโดยปริยาย
ความยินยอมอาจถอนได้ก่อนหรือการกระทำ
มีขอบเขต
การกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่น
มีความเสียหายต่อสิทธิ
วินิจฉัยขึ้นอยู่กับความเห็นโดยชอบในสังคมเป็นมาตรฐาน
ความเสียหายที่คำนวณเป็นตัวเงินได้และไม่อาจคำนวณได้
ลักษณะแห่งสิทธิ
กล่าวถึงชีวิตร่างกายทรัพย์สินเป็นวัตถุแห่งสิทธิ์รวมไปถึงสิ่งที่ไม่สามารถสัมผัสจับต้องได้
ความเสียหายนั้นเป็นผลมาจากการกระทำของผู้ทำความเสียหาย
ความสัมพันธ์ระหว่างเหตุกับผลหรือระหว่างความผิดกับความเสียหาย
ทฤษฎีเงื่อนไข
ทฤษฎีมูลเหตุเหมาะสม
ผู้กระทำทำต้องรับผิด
ละเมิดโดยหมิ่นประมาท การพิพากษาคดี การร่วมกันทำละเมิด
ละเมิดโดยประมาท
การกล่าวหรือไขข่าวแพร่หลายคือแสดงข้อความใดๆ ให้บุคคลที่สามได้ทราบ “กล่าว” คือพูด “ไข่ขาว”คือพูดข่าวจากคนอื่น ไม่จำกัดว่าต้องทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อ
การพิพากษาคดี
มาตรา 424 บุคคลถูกฟ้องทั้งคดีส่วนแพ่งในคดีส่วนอาญาในเรื่องเดียวกันการพิพากษาคดีส่วนแพ่งนั้นศาลจำต้องถือข้อเท็จจริงที่ปรากฏในคำพิพากษาคดีของอาญาและคู่ความจะผูกพันโดยข้อเท็จจริงที่ไม่ใช้แล้วต้องเป็นคู่ความในคดีอาญาด้วย
การร่วมกันทำละเมิด
ลักษณะการร่วมกันทำละเมิด
เป็นการกระทำโดยมีเจตนาหรือความมุ่งหมายร่วมกัน จะต้องมีการกระทำร่วมกันเพื่อความมุ่งหมายร่วมกันด้วยทั้งเจตนาและการกระทำร่วมกัน
ความรับผิดระหว่างผู้ร่วมกันทำละเมิด
แม้ไม่รู้ว่าในระหว่างที่ผู้ร่วมกันนั้นทำละเมิดผู้ใดหรือใครทำมากน้อยเพียงไรทุกๆคนย่อมรับผิดร่วมกันในผลแห่งละเมิดเต็มจำนวน
นางสาวปิยะพร โสภากุ 64012310309