Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดเพื่อละเมิด - Coggle Diagram

- - - - วัตถุประสงค์ของกฎหมาย -คุ้มครองสังคม โดยมุ่งลงโทษผู้กระทำผิดเพื่อข่มขู่ หรือแก้แค้นทดแทน
        
        เหตุยกเว้นความผิด -โดยหลักแ้วไม่ยอมรับหลักความยินยอมเว้นแต่บางกรณี เช่นการเล่นกีฬา การผ่าตัดของแพด
        
        การดำเนินคดี -ความผิดอาญาที่มิใช้ความผิดอันยอมความกันได้เป็นหน้าที่ของรัฐที่จะดำเนินการโดยผู้เสียหายไม่ต้องให้ความเห็นชอบ
        
        อายุความ - อายุความกำหนดเวลาโดยคำนึงถึงความร้ายแรงของการกระทำผิด เช่น ๑ ปี ๑๐ปี หรือ ๒๐ปี ฯลฯ
    - - วัตถุประสงค์ของกฎหมาย -ต้องการเยียวยาความเสียหายให้้ผู้เสียหายได้รับการชดใช้เพื่อทดแทนให้กลับคืนสู่สภาพเดิม
        
        เหตุยกเว้นความผิด -ความผิดยอมที่ชอบด้วยกฎหมย ไม่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนยกเว้นแก้ตัวให้ไม่ต้องชดช้ค่าเสียหายได้
        
        การดำเนินคดี -ผู้เสียหายจะต้องดำเนินคดีการฟ้องคดีเองรัฐมิได้เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
        
        อายุความ - ห้ามฟ้องเมื่อพ้น ๑ ปีนับแต่วันเสียหายรู้เหตุละเมิดและรู้ตัวผู้กระทำละเมิดแต่ไม่เกิน ๑๐ ปีนับแต่วันทำละเมิด
- - - - ผู้ใด หมายถึง บุคคลผู้กระทำละเมิด ซึ่งอาจเป็นบุคคลธรรมดาหรือนิติบุคคลก็ได้
      - การกระทำ หมายถึง การเคลื่อนไหวหรือไม่เคลื่อนไหวร่างกายโดยรู้สำนึกหรืออยู่ภายใต้บัคับของจิตใจ
        
        การเคลื่อนไหวร่างกายโดยรู้สำนึก
        
        การไม่เคลื่อนไหวร่างกายโดยรู้สำนึก
    - - กระทำต่อบุคคลอื่น
      - กระทำโดยผิดกฎหมาย
- - - - ความรับผิดเพื่อละเมิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาล มาตรา ๔๒๙
        
        ความรับผิดเพื่อละเมิดของผู้มีหน้าที่รับดูแล มาตรา ๔๓๐
        
        "ผู้ไร้ความสามารถ" ตามาตรานี้มีความหมายเช่นเดียวกับความหมายตามมาตรา ๔๒๙ ซึ่งโดยหลักแล้วกฎหมายกำหนดให้ผู้ไร้ความสามารถต้องรับผิดในการกระทำของตนเอง แต่กฎหมายยังกำหนดให้บุคคลอื่นต้องมาร่วมรับผิดกับผู้ไร้ความสามารถนั้นด้วย
        
        บทบัญญัติมาตรา ๔๒๙ นี้สนับสนุนกลักทั่วไปของละเมิดตามมาตรา ๔๒๐ ที่ว่าไม่ว่าจะเป็นผู้เยาว์หรือคนไร้ความสามารถ หรือคนวิกลจริต หากมีความรู้สำนึกในการกระทำแล้ว ย่อมสามารถกระทำละเมิดได้ทั้งนั้น
      - มาตรา ๔๒๗ นี้ กำหนดให้นำเอามาตรา ๔๒๕ และมาตรา๔๒๖ ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับนายจ้าง ลูกจ้าง และการไล่เบี้ยมาใช้ในเรื่องตัวแทนโดยอนุโลม กล่าวคือ ตัวการจะต้องร่วมรับผิดกับตัวแทนในกรณีที่ตัวแทนได้กระทำละเมิดต่อบุคคลอื่น