Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

SIM - OGÓLNIE, DOBIERANIE FORM PRACY, SZUKANIE WSPARCIA, DYSONANS…

znał i rozumiał opis metodyki wędrowniczej zawarty w Systemie Metodycznym ZHP

rozumiał, w jaki sposób metodyka wędrownicza wynika z metody harcerskiej i rozwoju psychofizycznego

dostrzegał zmieniający się kontekst społeczny, w jakim funkcjonuje młodzież w wieku wędrowniczym,

wiedział, jak można stworzyć warunki do rozwoju w obszarach: duchowym, społecznym, intelektualnym, emocjonalnym i fizycznym

potrafił określić odpowiednią grupę metodyczną, stopień harcerski do zdobycia dostosowany do rozwoju psychofizycznego konkretnej osoby z uwzględnieniem orientacyjnych granic wiekowych określonych w Systemie Metodycznym ZHP i Systemie Instrumentów Metodycznych ZHP. Dostrzega szanse i zagrożenia poszczególnych rozwiązań.

znał genezę i podstawowe fakty z historii Ruchu wędrowniczego,

wiedział, jak dzisiaj funkcjonuje Ruch wędrowniczy i jakie wyzwania przed nim stoją,

wiedział, jaki ma być człowiek, którego kształtuje dzisiejsze harcerstwo,

potrafił świadomie wpleść wartości wynikające z Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego w program pracy drużyny,

rozumiał rolę Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego w wychowaniu młodzieży w wieku wędrowniczym,

potrafił budować program pracy drużyny i kształtować postawy wędrowników w oparciu o dewizę wędrowniczą,

wiedział, jak wykorzystać Kodeks Wędrowniczy oraz symbolikę „wędrowniczej watry” w pracy drużyny,

potrafił zorganizować i przeprowadzić obrzęd Przyrzeczenia Harcerskiego, odnowienia Przyrzeczenia Harcerskiego oraz obrzęd nadania naramiennika wędrowniczego, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa,

znał rolę drużynowego podczas Przyrzeczenia Harcerskiego (np. kiedy nie jest on instruktorem ZHP),

potrafił inicjować rozmowę nt. Prawa Harcerskiego w drużynie oraz w ramach indywidualnej pracy nad postawą wędrownika,

wiedział, na czym polega rola służby i wyczynu w wychowywaniu wędrowników, zarówno na poziomie indywidualnym, jak i grupowym,

wiedział, jak wprowadzić w działania drużyny ideę służby i wyczynu,

wiedział, jak wspierać członków drużyny w podjęciu stałego pola służby,

rozumiał, że działanie drużyny wędrowniczej powinny wyróżniać mistrzostwo i rzetelność,

rozumiał znaczenie i rolę zastępu / małej grupy w wychowaniu,

wiedział, jak zorganizować pracę drużyny wędrowniczej, wykorzystując system małych grup,

wiedział, jak działa i jakie cele realizuje system zastępów wędrowniczych oraz patroli zadaniowych,

znał dodatkowe formy funkcjonowania wędrowników w małych grupach, takich jak kluby czy sekcje zainteresowań,

wiedział, jak zdobyć miano drużyny specjalnościowej,

potrafił w pracy drużyny wykorzystać ofertę specjalności,

wiedział, gdzie szukać propozycji programowych ZHP, potrafił je wykorzystać podczas tworzenia programu pracy drużyny,

wiedział, po co i jak prowadzić pracę z bohaterem drużyny oraz jak przeprowadzić kampanię bohater,

potrafił budować zadania związane z pracą z bohaterem w ramach realizacji instrumentów metodycznych,

znał Regulamin SIM - zasady i tryb zdobywania poszczególnych instrumentów metodycznych.

znał rodzaje odznak określonych w Systemie Instrumentów Metodycznych i potrafi je odnieść do praktyki działania własnej drużyny,

znał System Instrumentów Metodycznych i wiedział, jak je stosować,

potrafił dobrać właściwe instrumenty do określonych celów wychowawczych,

potrafił wykorzystać instrumenty metodyczne jako narzędzia motywacji wędrownika

znał sposoby umiał zmotywować wędrowników do realizacji instrumentów metodycznych stopni, sprawności oraz realizacji

```
rozumiał rolę próby harcerza,
```

potrafił prowadzić próbę harcerza dla wędrownika

potrafił przeprowadzić próbę wędrowniczą,

znał i rozumiał ideę stopni HO i HR,

potrafił wesprzeć (oraz współuczestniczyć w opracowaniu jako opiekun) budowanie prób na stopnie w taki sposób, aby były one rozwijające i inspirujące,

potrafił wykorzystywać próby na stopnie jako element realizacji planu pracy drużyny,

rozumiał rolę i zadania kapituły stopni,

rozumiał rolę sprawności, odznak, uprawnień,

wiedział, jak inspirować wędrowników do zdobywania sprawności, odznak, uprawnień,

potrafił wesprzeć wybór odpowiedniej dla wędrownika sprawności, stymulować w trakcie do jej zdobywania, a także odpowiednio podsumować

umiał wspierać konstruowanie  prób, w tym zadań indywidualnych dla harcerzy dostosowane do indywidualnych uwarunkowań harcerza i wiedział jak może wykorzystać do tego fakultatywny instrument „wyzwania”.

rozumiał, że trop jest instrumentem fakultatywnym do wykorzystania w działaniu zastępów i patroli zadaniowych

umiał nauczyć zastępowych korzystać z tropów jako z instrumentów metodycznych lub jako z inspiracji programowych do wykorzystania w planowaniu działalności zastępu lub patrolu zadaniowego.

znał “Instrukcję tworzenia i działania gromady, drużyny, kręgu i klubu specjalnościowego,

znał zasady i organizację działania drużyny,

potrafił dopełnić formalności związanych z założeniem drużyny i zamknięciem jej okresu próbnego,

wiedział, jak być liderem i koordynatorem działań wszystkich członków drużyny, tak by każdy współtworzył życie drużyny.

wiedział, jak budować swój autorytet; umiał wykorzystać konstytucję drużyny, radę drużyny i kapitułę stopni do wzmacniania współdecydowania w drużynie,

znał rolę i zadania drużynowego w drużynie wędrowniczej,

rozumiał, że samorządność nie oznacza braku lidera, rozumiał ideę „Primus inter pares”,

rozumiał ideę samorządności drużyny wędrowniczej i umiał kierować samorządnym zespołem wędrowniczym,

wiedział, jak kierować organem demokracji w drużynie wędrowniczej,

rozumiał rolę demokracji w wychowaniu harcerzy,

rozumiał potrzebę istnienia konstytucji drużyny i wiedział, jak pokierować jej tworzeniem,

rozumiał znaczenie i znał zasady współpracy z przybocznymi,

wiedział, jak delegować zadania (na przybocznych i innych członków drużyny) i wiązać z nimi odpowiednie kompetencje,

rozumiał konieczność przygotowania następcy i wiedział, jak to robić,

potrafił zorganizować obrzęd przekazania funkcji drużynowego,

potrafił w różnorodny sposób zaplanować skuteczny nabór do drużyny

rozumiał, na czym polega rola drużyny wędrowniczej w szczepie/ związku drużyn,

potrafił zaplanować współpracę z drużyną starszoharcerską w celu utrzymaniu ciągu wychowawczego

wiedział, jak zorganizować pracę drużyny wielopoziomowej,

rozumiał korzyści wynikające ze współpracy drużyny z innymi drużynami i jednostkami w hufcu,

znał rolę namiestnictwa, w tym jako grupy rówieśniczej,

znał możliwości funkcjonowania w organizacji poza drużyną wędrowniczą: w kręgu akademickim, jako instruktor, jako starszyzna (kadra specjalistyczna itp.),

rozumiał stojące przed nim zadanie przygotowania wędrownika do „wyjścia w świat”,

potrafił zorganizować obrzęd wyjścia,

wiedział, jakie możliwości wsparcia oferuje organizacja i jakie ma oczekiwania wobec osoby działającej w kręgu akademickim, jako starszyzna (jako kadra specjalistyczna),

potrafił wykorzystać w pracy drużyny relacje z jej dorosłymi wychowankami, korzystając z ich wsparcia i podtrzymując więzi,

wiedział, jakie są źródła motywacji

umiał oddziaływać pozytywnie na podopiecznych

wiedział, jak w sposób wychowawczy korzystać z nagród,

rozumiał rolę motywowania oraz wyciągania zarówno pozytywnych, jak i negatywnych konsekwencji,

znał różnicę między karą a konsekwencją,

rozumiał znaczenie popełniania błędów w procesie uczenia się,

wiedział, jak udzielić konstruktywnej informacji zwrotnej osobie w wieku 16-21 lat,

wiedział, jak przeprowadzić rozmowę wzmacniającą oraz korygującą,

potrafił określić problemy najczęściej występujące w pracy drużyny i znał sposoby na ich rozwiązanie,

pozostając wrażliwym na indywidualne problemy swoich wychowanków, wiedział, gdzie kończą się jego kompetencje i możliwość interwencji,

wiedział, gdzie szukać wsparcia w rozwiązywaniu szczególnie trudnych problemów,

umiał zdefiniować podstawowe sytuacje intymne charakterystyczne dla wieku wędrowniczego i wiedział, jak zareagować w chwili zaistnienia danej sytuacji,

znał zapisy prawa dotyczące stosowania wędrowniczych form pracy, takich jak turystyka kwalifikowana, rekreacja, sporty ekstremalne,

znał różnorodne formy pracy w drużynie wędrowniczej,

wiedział, jak dobrać odpowiednie formy pracy do potrzeb i możliwości wędrowników oraz konkretnego celu i tematu zajęć,

rozwijał własną kreatywność, stale poszerzając repertuar form pracy,

rozumiał specyficzne znaczenie wędrówki w pracy z drużyną,

umiał przeprowadzić dobrą zbiórkę drużyny,

rozumiał potrzebę regularnej, systematycznej pracy drużyny,

rozumiał specyficzne znaczenie form dyskusyjnych w pracy drużyny wędrowniczej, potrafił moderować dyskusję,

potrafił zorganizować grę strategiczną i negocjacyjną

wiedział, jak zachęcać wędrowników do korzystania z różnorodnych form doskonalących

rozumiał znaczenie obrzędowości w pracy drużyny wędrowniczej,

potrafił stworzyć obrzędowość drużyny zgodną z metodyką wędrowniczą,

znał elementy składające się na obrzędowość drużyny,

umiał czerpać inspiracje do stwarzania obrzędowości z otaczającego go świata (literatura, film, ważne wydarzenia, kultura),

znał wagę samodzielnego programowo obozu organizowanego przez członków drużyny. Wie, jak sprawić, by program był ambitny i wyczynowy, niepowielający schematów, stwarzający szansę sprawdzenia własnych możliwości.

wiedział, jaką rolę pełni obóz w życiu drużyny,

umiał tworzyć program obozu jako podsumowanie śródrocznej pracy drużyny, uwzględniający pracę systemem instrumentów metodycznych,

umiał wykorzystać potencjał miejsca w tworzeniu programu obozu,

znał zasady organizacji i rozliczania obozów wędrownych,

wiedział, jakich problemów może się spodziewać na obozie i znał sposoby na ich rozwiązanie, wiedział, jak obóz oddziałuje na środowisko naturalne,

znał obowiązki i rolę drużynowego na obozie,

znał różne formy akcji letniej i zimowej oraz potrafił je właściwie dobierać do potrzeb swojego środowiska,

znał regulaminy i przepisy BHP obowiązujące na obozach,

znał podstawowe zasady organizacji wypoczynku dzieci i młodzieży.

wiedział, jakie korzyści płyną z edukacji międzynarodowej i międzykulturowej,

potrafił wskazać i określić, jakie są możliwości współpracy międzynarodowej (projekty, obozy, udział w imprezach międzynarodowych) oraz wskazać związane z nimi szanse i zagrożenia,

potrafił wykorzystać tematykę międzynarodową w swojej pracy (propozycje programowe, projekty, przedsięwzięcia),

potrafił szukać inspiracji i wzbogacać swój warsztat, korzystając z literatury, prasy, internetu,

rozumiał potrzebę doskonalenia (kursy, seminaria, warsztaty, czytanie itp.),

umiał wyszukiwać informacje oraz wiedział, jak w kreatywny sposób wykorzystać je w pracy wychowawczej,

wiedział, gdzie szukać sojuszników w pracy wychowawczej,

będzie świadomy roli rodziców jako najważniejszych partnerów w wychowaniu ich dzieci,

wiedział, jak przeprowadzić spotkanie i utrzymać relację z rodzicami wędrowników,

wiedział, jak pozyskać sojuszników w środowisku działania oraz utrzymać z nimi pozytywne relacje,

rozumiał rolę i znał formy promocji harcerstwa w środowisku lokalnym,

wiedział, jak nawiązać współpracę z partnerami zewnętrznymi związanymi ze specjalnością,

miał świadomość, jak wizerunek drużynowego jako instruktora oraz drużyny, którą prowadzi, wpływa na wizerunek całej organizacji

znał drogę służbową w kontaktach z sojusznikami,

potrafił poprawnie napisać pismo do sojusznika,

potrafił prowadzić dokumentację drużyny, rozumiał zasadność jej prowadzenia,

wiedział, jak może korzystać z TIPI jako systemu ewidencji członków ZHP,

znał zasady ochrony danych osobowych,

wiedział, jak prowadzić w drużynie wychowanie ekonomiczne,

wiedział, jak pracować ze składką członkowską: znał cel jej zbierania, potrafił używać jej jako instrumentu wychowania ekonomicznego w drużynie, znał sposoby zbierania składki,

potrafił znaleźć odpowiedni dla swojej drużyny sposób prowadzenia akcji zarobkowej oraz zbiórki publicznej,

potrafił prowadzić finanse oraz dokumentację finansowo-gospodarczą drużyny,

rozumiał przepisy znajdujące się w obowiązujących regulaminach dotyczących działalności finansowej drużyny,

znał prawne aspekty akcji zarobkowych.

potrafił wyznaczyć ambitne wychowawcze cele i zamierzenia oraz na ich podstawie wspólnie z drużyną zaplanować ambitny, atrakcyjny program, którego podstawą są zdobywane przez członków drużyny instrumenty metodyczne,

umiał tworzyć program atrakcyjny nowością i poziomem wyzwań w swojej grupie metodycznej tak, by: przybliżał do ideału wychowawczego zawartego w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim, przy uwzględnieniu idei zdobywanych stopni i Kodeksu Wędrowniczego; był dostosowany do potrzeb poszczególnych członków drużyny i społeczności w której drużyna funkcjonuje; był oparty na służbie i wyczynie, przy wykorzystaniu specjalności i specjalizacji w dążeniu do mistrzostwa; fascynował też tych, którzy są dłużej niż dwa lata w drużynie; wykorzystywał potencjał płynący z indywidualnych  zadań realizowanych w ramach prób na stopnie oraz inspirował do indywidualnego zdobywania sprawności, uprawnień i odznak; był realizowany w większości w terenie; wspierał samodzielne działanie systemem małych grup, w którym działa optymalnie 3-5 takich zespołów (stałych zastępów lub patroli zadaniowych); wspierał tożsamość harcerską budowaną na bazie symboli, tradycji i obrzędowości w tym symbolu „Wędrowniczej Watry”, dewizie wędrowniczej i Kodeksie Wędrowniczym; zapewniał współpracę z drużyną harcerzy starszych lub jeśli takiej nie ma to z drużyną harcerską w środowisku.

wiedział, jak budować i realizować program harcerski na bazie pracy z Prawem i Przyrzeczeniem Harcerskim, stopni i sprawności,

potrafił do planowania pracy włączyć wszystkich członków drużyny i stosować zasady samorządności,

potrafił wzbogacić program pracy drużyny przedsięwzięciami programowymi proponowanymi przez hufiec, chorągiew i/lub GK ZHP, a także wydarzeniami lokalnymi,

potrafił ocenić realizację programu (w tym realizację postawionych wcześniej celów) i wyciągnąć wnioski do dalszej pracy,