1. ภาษาไทยเป็นภาษาประจำชาติ คนไทยใช้ภาษาไทยในการติดต่อสื่อสารกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันเป็นเวลายาวนาน

2. ภาษาไทยช่วยให้คนไทยมีความสมัครสมานสามัคคีกัน ภาษาช่วยให้คนในชาติเกิดความรู้สึกผูกพันเป็นนํ้าหนึ่งใจเดียวกัน

3. ภาษาไทยใช้สร้างความเข้าใจซึ่งกันและกันในการดำเนินชีวิต การสื่อสารทั้งการพูด การฟังการอ่าน และการเขียน

4. ภาษาไทย เป็นภาษาที่มีเอกลักษณ์ คือ ประกอบด้วยเสียงพยัญชนะ เสียงสระ และเสียงวรรณยุกต์ในการเขียนเรื่องราวต่างๆ

5. ภาษาไทยช่วยให้คนไทยได้จดบันทึกเรื่องราวในอดีตมาสู่คนรุ่นปัจจุบัน

1.การยืมคำ คือ การยืมทั้งรูปและความหมายมาใช้ การยืมรูปคำนั้นคงเดิมหรือเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่ความหมายของคำที่ยืมต้องไม่มีการเปลี่ยนแปลง

5.การยืมสำนวน คือ การที่ภาษาผู้รับยืมสำนวนซึ่งไม่มีในภาษาของตนมาจากภาษาผู้ให้

4.การยืมตัวอักษร คือ การนำตัวอักษรของภาษาผู้ให้ยืมมาใช้ในภาษาผู้รับ

2.การยืมความหมาย คือ การที่ภาษาผู้รับ ยืมเฉพาะความคิด (ความหมาย) ของคำโดยไม่ยืมรูป (ทั้งรูปเขียนและเสียง) มาด้วย หรือภาษาผู้รับสร้างคำลอกเลียนแบบคำในภาษาผู้ให้ยืมภาษา

3.การยืมเสียง คือ การรับเสียงบางเสียงซึ่งมีในภาษาผู้ให้ยืม แต่ไม่มีในภาษาผู้รับมาใช้

7.การยืมฉันทลักษณ์ คือ การนำรูปแบบและข้อกำหนดในการแต่งบทร้อยกรองจากภาษาผู้ให้ยืมมาใช้ในภาษาผู้รับ

6.การยืมไวยากรณ์ คือ การที่ภาษาผู้รับนนำกลวิธีในการสร้างคำใหม่ วิธีการเรียงคำในประโยคเป็นต้นของภาษาผู้ให้มาใช้

2. การยืมภาษาถิ่น คือ การยืมจากภาษาย่อย (dialect) ของภาษาเดียวกันซึ่งแปรไปตามถิ่น เช่น ภาษาไทยมาตรฐานมีภาษาย่อยที่แปรไปตามถิ่นใหญ่ ๆ 4 ถิ่น ได้แก่ ภาษาไทยถิ่นกลางภาษาไทยถิ่นเหนือ ภาษาไทยถิ่นอีสานและภาษาไทยถิ่นใต้ นอกจากนี้ ภาษาไทยมาตรฐานยังยืมภาษาถิ่นทั้ง 4 ถิ่นนี้มาใช้เช่นกัน

3.การยืมจากภาษาบรรพบุรุษ คือ การยืมจากภาษาโบราณซึ่งเป็นภาษาที่มีความสัมพันธ์ทางเชื้อสายกับภาษาผู้รับ

1.การยืมจากภาษาต่างประเทศการยืมภาษาส่วนใหญ่มักเกิดจากการยืมภาษาต่างประเทศคือ การยืมคำจากภาษาซึ่งไม่มีความสัมพันธ์กันทางเชื้อสาย เช่นก๊าซ ‹ gas (ฝรั่งเศส)กิมจิ ‹ kimchi (เกาหลี)ฉลาด ‹ ฉฺลาต (เขมร)

อิทธิพลของการยืมคำลักษณะภาษาไทยนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตนหลายด้าน เช่น เป็นคำโดดคำมีความหมายได้หลายความหมายขึ้นอยู่กับบริบทของคำส่วนมากเป็นคำพยางค์เดียว สะกดตรงตามมาตราเป็นต้น แต่เมื่อภาษาไทยมีการรับคำภาษาต่างประเทศเข้ามาใช้ทำให้ภาษาไทยเกิดการเปลี่ยนแปลงทางภาษาและถือได้ว่าเป็นพัฒนาการของภาษาอย่างหนึ่งเพราะเมื่อมีการยืมคำ ภาษาไทยก็มีคำที่สะกดไม่ตรงตามมาตราบ้าง มีหลายพยางค์บ้างเป็นต้น

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มหัศจรรย์ด้วยเหตุว่า มนุษย์มีศักยภาพในการคิดแตกต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆมนุษย์สามารถสร้างความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งต่างๆ ในโลกและในจิต ซึ่งเรียกว่าการคิดมโนทัศน์ (conceptual thinking) สามารถแยกแยะเพื่อหาสาเหตุของปัญหาและตัวแปรที่เกี่ยวข้องซึ่งเรียกว่าการคิดวิเคราะห์ (analytical thinking) สามารถสร้างสรรค์แนวทางหรือนวัตกรรมส าหรับพัฒนาคุณภาพชีวิตของตนเอง ซึ่งเรียกว่าการคิดสังเคราะห์หรือการคิดสร้างสรรค์ (creativethinking) แต่การคิดทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ หากมนุษย์ไม่มีกระบวนการในการประมวลผลข้อมูลเกี่ยวกับสัญลักษณ์และความหมายของสิ่งต่างๆ หรือที่เรียกว่าภาษา เพราะเหตุนี้ภาษาจึงเป็นเครื่องมือสำคัญในการพัฒนามนุษย์และสังคมดังที่Chomsky นักภาษาศาสตร์คนสำคัญของโลกได้กล่าวถึงภาษา

สรุปได้ว่า ภาษาเป็นธรรมชาติอันสร้างสรรค์ของมนุษย์ เพราะแม้กระทั่งประโยคที่บุคคลใช้สื่อสารกัน ณ ขณะปัจจุบันนี้ ย่อมเป็นประโยคที่มิได้ปรากฏว่ามีการใช้มาก่อนในประวัติศาสตร์ ด้วยเหตุนี้การสื่อสารในชีวิตประจำวันจึงเป็นกระบวนการสร้างสรรค์อยู่เสมอ

การยืมคำในภาษาไทยโดยศึกษาทฤษฏีการเปลี่ยนแปลงภาษาโดยการยืมคำจากภาษาอื่นที่ปรากฏในภาษาไทยประเภทของการยืมคำแบ่งได้เป็น 2 ลักษณะ ได้แก่ 1) การยืมคำจำแนกตามองค์ประกอบต่างๆของคำที่ยืม เช่น การยืมคำ ความหมาย สำนวน ตัวอักษร เป็นต้น 2) การยืมคำจำแนกตามภาษาที่ยืม เช่น การยืมภาษาจากต่างประเทศ การยืมภาษาถิ่น การยืมภาษาจากบรรพบุรุษ ประเภทการยืมเหล่านี้จะเปลี่ยนแปลงเพื่อความสะดวกในการใช้และเหมาะกับภาษานั้นๆ