Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Cholera นิยาม,อุบัติการณ์,ความซุกและการพยากรณ์, สมาชิก นางสาวกนกพร…

- - - - การระบาดครั้งที่ 4 พ.ศ. 2406 – 2418 ส่วนใหญ่เป็นการระบาดในทวีปยุโรป และแอฟริกา โดยมีการระบาดหนักที่ประเทศในทวีปอเมริกาเหนือ และมหานครลอนดอนมีการระบาดกระจายไปหลายพื้นที่ โดยเฉพาะในย่าน อีสท์ เอ็นด์ (East End) และในกรุงอัมสเตอร์ดัม เนเธอร์แลนด์
      - การระบาดครั้งที่ 5 พ.ศ. 2424 – 2439 มีการระบาดใหญ่ที่นครฮัมบอร์ก เยอรมนีมีผู้เสียชีวิต 8,600 คน ซึ่งการระบาดครั้งนี้ นับว่าเป็นการระบาดที่รุนแรงครั้งสุดท้ายในทวีปยุโรป
      - การระบาดครั้งที่ 3 พ.ศ. 2395 - 2403 การระบาดครั้งนี้ส่วนใหญ่จะเกิดในประเทศรัสเซีย มีจำนวนผู้เสียชีวิตสูงถึงล้านคน ในปีพ.ศ. 2397 เกิดการระบาดของอหิวาตกโรคในนครชิคาโก้ สหรัฐอเมริกา ทำให้มีผู้เสียชีวิต ประมาณ 3,300 คน
      - การระบาดครั้งที่ 6 พ.ศ. 2442 – 2466 การระบาดครั้งนี้จะเกิดขึ้นในประเทศรัสเซียและประเทศในกลุ่มอาณาจักรอ็อตโตมันเป็นส่วนใหญ่ ทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก
      - การระบาดครั้งที่ 2 พ.ศ. 2372 - 2394 เป็นการแพร่ระบาดในทวีปยุโรป โดยเฉพาะอังกฤษและฝรั่งเศสในปี พ.ศ. 2374 การระบาดครั้งนี้แพร่กระจายขึ้นไปจนถึงประเทศรัสเซีย ข้ามไประบาดถึงเควเบ็ค ออนตาริโอ แคนาดา และนครนิวยอร์ค สหรัฐอเมริกา และข้ามประเทศไประบาดถึงฝั่งแปซิฟิคของสหรัฐ ในปีพ.ศ. 2377
      - การระบาดครั้งที่ 7 พ.ศ. 2504 – 2513 การระบาดครั้งนี้เริ่มที่เมืองสุละเวลี อินโดนีเซีย แพร่ระบาดไปถึงบังคลาเทศเข้าสู่อินเดียและสหภาพโซเวียต ในขณะเดียวกันเกิดการระบาดในญี่ปุ่น ประเทศในหมู่เกาะแปซิฟิคใต้ ประเทศในแอฟริกาเหนือ และแพร่ไปยังประเทศอิตาลี ซึ่งหลังจากนั้นไม่มีรายงานการระบาดที่รุนแรงเกิดขึ้นอีก
      - การระบาดครั้งที่ 1 ครั้งแรกของโรค พ.ศ. 2359 - 2369 จากเบงกอล แพร่ขยายไปสู่ทวีปอินเดีย จีน และคาบทะเลแคสเปียน
    - - อหิวาตกโรคระบาดครั้งที่ 2 เกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 3 เมื่อปี พ.ศ. 2392 โดยครั้งนี้มีชื่อว่า ห่าลงปีระกา เริ่มจากอินเดียระบาดไปยุโรป อเมริกา และระบาดเข้าไทยผ่านปีนัง ปัตตานี สงขลา ระบาดทางเรือเข้าสมุทรปราการ กรุงเทพฯ และแพร่ระบาดไปยังเมืองต่างๆได้แก่ ปทุมธานี พิษณุโลก และอ่างศิลา ชลบุรี ทำให้เกิดเหตุการณ์ แร้งวัดสระเกศ
      - อหิวาตกโรคระบาดครั้งที่ 3 เกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 4 เมื่อปี พ.ศ. 2403 ซึ่งตรงกับการระบาดทั่วโลกครั้งที่ 3 โดยเกิดขึ้นที่เมืองตากก่อน แล้วระบาดมาถึงกรุงเทพฯ ซึ่งการระบาดครั้งนี้ไม่รุนแรงเท่าครั้งก่อนหน้านี้
      - อหิวาตกโรคระบาดครั้งแรกที่ไทยในสมัยรัชกาลที่ 2 ในช่วงปี พ.ศ.2363 โดยมีการระบาดจากอินเดีย เข้ามาไทยผ่านทางปีนังและหัวเมืองฝ่ายตะวันตก เข้ามาถึงสมุทรปราการและพระนครทำให้มีจำนวนผู้เสียชีวิตจำนวนมากและมีการระบาดอีกครั้งในปี พ.ศ. 2365 ในกรุงเทพฯ แต่ไม่ร้ายแรงเท่าการระบาดปี 2363
      - อหิวาตกโรคระบาดครั้งที่ 4 เกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5 เมื่อปี พ.ศ. 2416 โดยระบาดผ่านมาทางมลายู เข้าสู่ไทย ครั้งนี้รัชกาลที่ 5 ทรงโปรดให้มีการจัดการและป้องกันอหิวาตกโรคตามหลักวิชาการขึ้นเป็นครั้งแรกด้วยการจัดตั้งกรมพยาบาลจัดการสุขาภิบาลและการประปาขึ้น มีการจัดตั้งโรงรักษาคนเจ็บอหิวาตกโรคขึ้นในกรุงเทพฯ และ มีการตั้งสถานกักโรคขึ้นตามเมืองท่าในปักษ์ใต้ในการระงับโรคระบาด ที่หัวเมืองบังคับให้ตั้งด่านตรวจโรคและชักธงเหลือง หากเมืองใดเกิดโรคอหิวาตกโรคให้ชักธงเหลืองขึ้นที่ปากอ่าวหรือทางร่วมเพื่อให้ผู้คนได้ทราบ
        
        หลังจากครั้งนี้ ประเทศไทยได้มีการระบาดอีก 5 ครั้ง ได้แก่
        
        การระบาดครั้งที่ 3 (พ.ศ.2478-2480) ครั้งนี้เกิดที่อำเภอวังกะ กาญจนบุรี ระบาดมาจากประเทศพม่า แพร่กระจายไปยังจังหวัดต่างๆ ที่อยู่ริมแม่น้ำแม่กลอง ท่าจีน แพร่เข้ามายังพระนครธนบุรี และระบาดไปตามจังหวัดต่าง ๆ ใน 40 จังหวัด ครั้งนี้มีการเกณฑ์นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 3 และชั้นปีที่ 4 จากศิริราช มาช่วยฉีดวัคซีนตามสถานีรถไฟและท่าเรือต่าง ๆ
        
        การระบาดครั้งที่ 4 (พ.ศ.2486-2490) เริ่มที่กิ่งอำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี เกิดจากเชลยศึกพม่าที่ทหารญี่ปุ่นเกณฑ์มาสร้างทางรถไฟสายมรณะจากบ้านโป่ง ผ่านกาญจนบุรีเพื่อเข้าสู่ประเทศพม่า ระบาดจากต้นแม่น้ำแม่กลองไปตามจังหวัดต่าง ๆ โดยทางน้ำ ได้แก่ ราชบุรี เพชรบุรี สมุทรสงคราม สมุทรสาคร และพระนคร ระบาดในท้องที่ 50 จังหวัด
        
        การระบาดครั้งที่ 2 (พ.ศ.2468-2472) เกิดขึ้นในท้องที่อำเภอป้อมปราบและปทุมวัน แล้วระบาดไปในพระนคร-ธนบุรี โดยครั้งนี้มีผู้ป่วยจำนวนมากจนมีการตั้งโรงพยาบาลสำหรับผู้ป่วยด้วยอหิวาตกโรคขึ้นที่วังเก่าสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาชัยนาทนเรนทร ที่ วงเวียน 22 กรกฎา หลังวัดเทพศิรินทร์และที่สุขศาลาบางรัก
        
        การระบาดครั้งที่ 5 (พ.ศ.2501-2502) เริ่มในท้องที่อำเภอราษฎร์บูรณะ ธนบุรี ระบาดในจังหวัดธนบุรี พระนครและจังหวัดอื่น ๆในภาคกลาง ที่มีเขตติดต่อกับธนบุรีเป็นลำดับ อันเนื่องมาจากการคมนาคมที่สะดวกทำให้โรคระบาดไปสู่ภาคใต้ถึงจังหวัดสุราษฎร์ฯ ภาคเหนือถึงจังหวัดตาก และบางจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ รวม 38 จังหวัด หลังจากการระบาดครั้งนี้แล้ว อหิวาตกโรคไม่ได้สาบสูญไปจากไทย ยังคงพบผู้ป่วยอยู่ประปราย และไทยได้มีการยกเลิกการรายงานโรคอหิวาตกโรคในปี 2532 โดยเปลื่ยนชื่อเป็น โรคอุจจาระร่วงอย่างแรง
        
        การระบาดครั้งที่ 1 (ตั้งแต่ พ.ศ.2461- 2463) เกิดขึ้นที่จังหวัดตาก มาจากประเทศพม่า ลุกลามลงมาทางล่างตามลำน้ำปิงและแม่น้ำเจ้าพระยา มีการระบาดไปยังจังหวัดใกล้เคียงทางเหนือถึงจังหวัดเชียงใหม่ ทางใต้ถึงจังหวัดปัตตานี ระนอง ทางตะวันออกเฉียงเหนือถึงอุบลราชธานี ระบาดรวม 51 จังหวัด
- - - - ยังไม่พบผู้ติดเชื้อเพิ่มเติมในปีพ.ศ. 2565
    - - สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก
        
        คาดว่าน่าจะติดเชื้อรวมทั้งหมด 2,168 ราย เสียชีวิต 27 ราย ซึ่งเพิ่มขึ้นมากกว่า 200% เมื่อเทียบกับช่วงเวลาเดียวกันในปี 2564 (604 ราย)
      - ประเทศเอธิโอเปีย
        
        อหิวาตกโรคกำลังระบาดอย่างต่อเนื่อง พบผู้ป่วยรายแรกเมื่อวันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2564 ในปี พ.ศ. 2565 และ ณ วันที่ 31 มกราคม มีรายงานผู้ป่วยทั้งหมด 674 ราย เสียชีวิต 7 ราย
      - ประเทศแคเมอรูน
        
        รายงานผู้ที่คาดว่าน่าจะติดเชื้ออหิวาตกโรครวมทั้งหมด 675 ราย และผู้เสียชีวิต 3 ราย
      - ประเทศมาลาวี
        
        ระทรวงสาธารณสุขของมาลาวีประกาศการระบาดของอหิวาตกโรค หลังจากพบผู้ป่วยชายอายุ 53 ปี เคสนี้เริ่มมีอาการเมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 การทดสอบเป็นบวกสำหรับอหิวาตกโรคเมื่อวันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2565
      - ประเทศไนจีเรีย
        
        คาดว่าเป็นอหิวาตกโรค 287 ราย ผู้เสียชีวิต 12 ราย
      - ประเทศเบนิน
        
        คาดว่าน่าจะติดเชื้ออหิวาตกโรคจำนวน 6 ราย ในปี พ.ศ. 2564 มีรายงานผู้ป่วยทั้งหมด 1,622 รายซึ่งรวมถึงผู้เสียชีวิต 20 ราย