Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
เสียงในภาษาไทย 5/9 - Coggle Diagram
เสียงในภาษาไทย 5/9
เสียงพยัญชนะ หรือเสียงแปร
คือเสียงที่เกิดจากลมที่ออกจากปอด แต่ขณะที่ลมผ่านหลอดลมหรือออกมาทางช่องทางเดินของลมจะถูกสกัดกั้น ณ ที่ใดที่หนึ่ง ตั้งแต่ในลำคอ ในช่องปาก หรือช่องจมูกและลมอาจถูกสกัดกั้นไว้ทัังหมด หรือถูกสกัดกั้นเป็นบางส่วน แล้วจึงผ่านออกมาภายนอก ทำให้เกิดเสียงพยัญชนะต่างๆ
(น.ส.ขวัญชีวัน สุมังคะเสส เลขที่24)
เสียงพยัญชนะต้น แบ่งออกเป็น 2 ชนิด คือ
เสียงพยัญชนะต้นเดี่ยว เช่น กัน ขาน คิด ฉาน ชอบ /ก/ /ข/ /ค/ /ช/ เป็นเสียงพยัญชนะต้น
เสียงพยัญชนะควบกล้ำ หมายถึง พยัญชนะ 2 เสียง ที่ออกเสียงพร้อมกัน เสียงพยัญชนะควบกล้ำ
ในภาษาไทยอยู่ได้ในตำแหน่งต้นพยางค์เท่านั้น เช่น กราบ ขรึม โคลง ความ /กร/ /คล/ /คว/ เป็นต้น และ
ยังมีพยัญชนะควบกล้ าซึ่งอยู่ในต้นพยางค์ในคำที่เรารับมาจากภาษาอื่น เช่น อินทรา /ทร/ ฟรี /ฟร/ ฟลุก /
ฟล/ เป็นต้น
เลขที่ 18
ลักษณะของและหน้าที่ของเสียงแปรหรือเสียงพยัญชนะมีดังนี้
1.เป็นเสียงที่เกิดจากสมบริเวณเส้นเสียงผ่านออกมาทางช่องว่างระหว่างเส้นเสียงแล้วกระทบกันอวัยวะต่าง ๆ ในช่องปากที่เรียกว่า“ ฐานกรณ” เช่นริมฝีปากกับฟันฟันกับปูนเหรียกเป็นต้น
มีทั้งเสียงก้องและเสียงไม่ต้อง
พยัญชนะไม่สามารถออกเสียงตามลำพังได้ต้องอาศัยเสียงสระช่วยจึงจะสามารถออกเสียงได้เช่นใช้สระอยช่วยออกเสียง ได้แก่ กอขอคืองอเป็นเป็นต้น
เสียงพยัญชนะสามารถปรากฏที่ต้นโดยนำหน้าเสียงสระเรียกว่า“ พยัญชนะต้น” และปรากฏหลังคำโดยอยู่หลังเสียงสระเรียกว่า“ พยัญชนะสะกด” หรือ“ พยัญชนะท้าย” พยัญชนะไทยแบ่งตามฐานกรณีที่เกิดเสียง
น.ส.บุญญาภา คล้ายเรือน เลขที่26
เสียงสระ หรือเสียงแท้
นาย วายุ บุญเต็ม เลขที่6
เสียงที่เปล่งออกมาจากลำคอโดยตรง ไม่ถูกสกัดกั้นด้วยอวัยวะส่วนใดในปาก
สระเดี่ยว มีจำนวน18เสียง
โดยสระเดี่ยว แบ่งออกเป็น
สระเสียงสั้น ได้แก่ อะ อิ อึ อุ เอะ แอะ โอะ เอาะ เออะ
สระเสียงยาว ได้แก่ อา อี อื อู เอ แอ โอ ออ เออ
นาย สุรวุฒิ ศรชัย เลขที่21
สระประสม มีจำนวน ๖ เสียง โดยสระประสม แบ่งออกเป็น สระเสียงสั้น (รัสสระ) ได้แก่ เอียะ เกิดจากการประสมของ สระอิ + สระอะ เอือะ เกิดจากการประสมของ สระอึ + สระอะ อัวะ เกิดจากการประสมของ สระอุ + สระอะ สระเสียงยาว (ทีฆสระ) ได้แก่ เอีย เกิดจากการประสมของ สระอี + สระอา เอือ เกิดจากการประสมของ สระอื + สระอา อัว เกิดจากการประสมของ สระอู + สระอา
(ธนากร นิลโคตร เลขที่17)
สระประสม เป็นการออกเสียงที่ใช้ลิ้นส่วนหน้า ลิ้นส่วนกลาง และลิ้นส่วนหลังทำหน้าที่ออกเสียงร่วมกัน เสียงที่เกิดขึ้นจะมีลักษณะเป็นเสียงประสม (คือ มีเสียงสระแท้ 2 เสียง) มีทั้งหมดจำนวน 6 เสียง ดังนี้ เสียง เอีย เกิดจากเสียง อี + อา---> เฮีย
เสียง เอือ เกิดจากเสียง อือ + อา--->เอือ
เสียง อัว เกิดจากเสียง อู + อา--->อัว
เสียง เอียะ เกิดจากเสียง อิ + อะ ---> เอียะ
เสียง เอือะ เกิดจากเสียง อึ + อะ ---> เอือะ
เสียง อัวะ เกิดจากเสียง อุ + อะ--->อัวะ
เสียงวรรณยุกต์ หรือเสียงดนตรี
ระดับเสียง หรือเครื่องหมายแทนระดับเสียง ที่กำกับพยางค์ของคำในภาษา เสียงวรรณยุกต์หนึ่งอาจมีระดับเสียงต่ำ เสียงสูง เพียงอย่างเดียว หรือเป็นการทอดเสียงจากระดับเสียงหนึ่ง ไปยังอีกระดับเสียงหนึ่ง ก็ได้
เลขที่20
เสียงสระ หรือเสียงพยัญชนะ ซึ่งเวลาเปล่งเสียงแล้วเสียงจะมีระดับสูง ต่ำ เหมือนกับเสียงดนตรี สำหรับเสียงวรรณยุกต์ที่ใช้ในภาษาไทยมี ๕ เสียง ดังต่อไปนี้
ตัวอย่าง
เสียงสามัญ
เสียงเอก
เสียงโท
เสียงตรี
เสียงจัตวา
ธรณ์เทพ รวมออมเลขที่11
เสียงวรรณยุกต์นั้นมี 4 รูป 5 เสียง ได้แก่ เสียงสามัญ (ไม่มีรูป) , เสียงเอก ( ่ ) , เสียงโท ( ้ ) , เสียงตรี ( ๊ ) และเสียงจัตวา ( ๋ ) ลักษณะของเสียงวรรณยุกต์ หรือเสียงดนตรี มี
**ดังนี้
เลขที่8**
เสียงพยัญชนะในภาษาไทยมี ๒๑ เสียง
๑. แม่ ก กา คือ พยางค์ที่ไม่มีเสียงพยัญชนะท้ายพยางค์ เช่น แม่ ใคร มา ๒. แม่ กก คือ พยางค์ที่มีเสียง ก ท้ายพยางค์ เช่น ทุกข์ สุข มรรค ๓. แม่ กง คือ พยางค์ที่มีเสียง ง ท้ายพยางค์ เช่น องค์ ปรางค์ ทอง ๔. แม่ กด คือ พยางค์ที่มีเสียง ด ท้ายพยางค์ เช่น อาทิตย์ สิทธิ์ ครุฑ ๕. แม่ กน คือ พยางค์ที่มีเสียง น ท้ายพยางค์ เช่น สถาน การ บริเวณ ๖. แม่ กบ คือ พยางค์ที่มีเสียง บ ท้ายพยางค์ เช่น กราบ กราฟ โลภ ๗. แม่ กม คือ พยางค์ที่มีเสียง ม ท้ายพยางค์ เช่น ขนม กลม อาศรม ๘. แม่ เกย คือ พยางค์ที่มีเสียง ย ท้ายพยางค์ เช่น กล้วย ปลาย ผู้ชาย ๙. แม่ เกอว คือ พยางค์ที่มีเสียง ว ท้ายพยางค์ เช่น แม้ว ไข่เจียว ปีนเกลียว
วรรณยุกต์ในภาษาต่างๆ (เลขที่19)
•ภาษาจีน-ทิเบต ในบทสวดของทิเบตและจีนจะมีวรรณยุกต์อยู่
•ตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก (Austro-Asiatic) ภาษาเวียดนาม และภาษาอื่นที่มีความใกล้ชิดกัน เป็นภาษามีวรรณยุกต์ชัดเจน แต่ภาษาอื่น ๆ เช่น มอญ เขมร มุนดา เป็นภาษาไม่มีวรรณยุกต์
•ตระกูลภาษาขร้า-ไท ที่พูดในจีน เวียดนาม ไทย และลาว เช่น ภาษาไทย ภาษาลาว
•ตระกูลภาษาม้ง-เมี่ยน ทั้งหมด
•ตระกูลภาษาแอโฟรเอชีแอติก จำนวนมาก
•ตระกูลภาษาไนเจอร์-คองโก
•ตระกูลภาษาไนล์-สะฮารา แทบทั้งหมด
•ภาษา Khoisan ทั้งหมดในแอฟริกาตอนใต้
•ภาษาอินเดีย-ยุโรปแทบทั้งหมด ไม่มีวรรณยุกต์ เว้นแต่บางภาษา เช่น ภาษาปัญจาบ
•ภาษาฮังการี
นายศักดิโชติ เลขที่ 7