Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ทฤษฎีสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของซัลลิแวน - Coggle Diagram

- - - - หลักการทางสรีระวิทยา
        
        หลักของการคงอยู่
        
        สิ่งมีชีวิตไม่สามารถแยกตนเองออกจากสิ่งแวดล้อมที่จำเป็นในชีวิตได้
        
        ทารกก่อนคลอดจะต้องมีสิ่งแวดล้อมในครรภ์มารดาที่ถูกต้องเหมาะสมจึงจะมีชีวิตและเจริญเติบโตได้
        
        หลักของการทำหน้าที่
        
        การทำหน้าที่ของร่างกายและกิจกรรมทางสรีรวิทยามีผลต่อกระบวนการปฏิสัมพันธ์ที่บุคคลมีต่อสิ่งแวดล้อม
        
        หลักการจัดระบบ
        
        มนุษย์มีการจัดระบบตัวเองทั้งด้านร่างกาย จิตใจ และสังคม การจัดระบบจะช่วยให้การทำหน้าที่บุคคลเป็นไปได้ตามพัฒนาการของระบบความเป็นตนเอง ถือว่าเป็นระบบโครงสร้างของประสบการณ์ซึ่งจะใช้เป็นเกราะป้องกันความวิตกกังวลที่จะเกิดขึ้น
- - - - บุคคลที่มีสุขภาพดี จะสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยการมีสัมพันธภาพกับผู้อื่นในสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพ
      - และความเจ็บป่วยทางจิตเกิดจากการขาดทักษะในการสร้างสัมพันธภาพระหว่างบุคคล
        (McGuinness, 2001 อ้างถึงใน ศุกร์ใจ เจริญสุข, 2557)
- - - - รู้จักคบหาสมาคมกับผู้อื่นอย่างผูกมัดมั่นคงยิ่งขึ้น
      - รู้จักรับผิดชอบต่อชีวิตของตนเอง
- - - - 1) ความวิตกกังกุลที่เริ่มมาจากสัมพันธภาพระหว่างบุคคล เกิดจาก
        ความวิตกกังวลของมารดาถ่ายทอดไปสู่บุตร
      - 2) ความวิตกกังวลสามารถอธิบายและสังเกตได้ บุคคลที่อยู่ในภาวะวิตก
        กังวล สามารถบอกได้ว่าเขารู้สึกอย่างไรและแสดงออกทางพฤติกรรมอย่างไร
      - 3) บุคคลพยายามที่จะดิ้นรนเพื่อขจัดความวิตกกังวลและเพิ่มความ
        มั่นคงให้กับตนเอง ตัวอย่างเช่น เด็กพยายามเรียนรู้เพื่อหลีกเลี่ยงความวิตกกังวลที่เกิดจากการถูก
        ลงโทษ)
- - - - เป็นการมองภาพตนเองว่าเป็นคนดี ซึ่งเป็นผลมาจากประสบการณ์ที่ได้รับความพึงพอใจ การยอมรับจากบุคคลสำคัญในชีวิต
    - - เป็นการมองภาพตนเองว่าเป็นคนไม่ดี เป็นคนเลว ซึ่งเป็นผลมาจากประสบการณ์ที่ได้รับการยอมรับหรือสนับสนุนจากบุคคลสำคัญในชีวิต
    - - เป็นการปฏิเสธตนเอง ซึ่งเป็นผลมาจากปฏิกิริยาตอบสนองต่อความวิตกกังวลสูง เป็นเพราะปฏิสัมพันธ์ของมารดากับทารกนั้น เกิดเป็นครั้งเป็นคราว
- - - - เป็นประสบการณ์เบื้องต้นซึ่งยังมิได้มีการพัฒนาปรับปรุงเป็นความคิดระดับเด็กทารกซึ่งรับรู้สิ่งต่าง ๆ ไม่จำเพาะจงดังนั้นทารกไม่สามารถคิดแบบสัมพันธภาพ ไม่เข้าใจความหมายของเวลาและสถานที่ไม่สามารถแยกตนเองออกจากสิ่งแวดล้อมทารกมองเห็นผู้คนและเห็นอะไร ๆ ผ่านตาผ่านหูผ่านการสัมผัสรับรู้หลากหลาย แต่ไม่ตระหนักรู้จริงว่าสิ่งนั้นมีสาระสัญลักษณ์
    - - เป็นการพัฒนาขึ้นจากขั้น Prototaxic ความคิดขั้นตอนนี้มีความเข้าใจสัมพันธภาพระหว่างสิ่งต่าง ๆ เป็นประสบการณ์ความคิดนึกและความฝันปน ๆ กันไปจริงบ้างไม่จริงบ้าง แต่เป็นความคิดของเด็ก ๆ เด็กในวัยนี้จึงมีโลกทัศน์ส่วนตัวเขาเองสำหรับบางคนอาจเป็นประสบการณ์ฝังใจไปจนเติบใหญ่ความคิดฝันนี้อาจแสดงออกให้ปรากฏเมื่อบุคคลผู้นั้นมีความเจ็บป่วยมีอาการโรคประสาทโรคจิตมีความกังวลสูง
    - - ระยะนี้มีความสามารถใช้สัญลักษณ์ จึงสามารถสื่อสารกับผู้อื่นได้ดีขึ้นสามารถแลกเปลี่ยนความรู้สึกความเชื่อกับกับผู้คนรอบข้างได้ดีขึ้นเนื่องจากมีความเกี่ยวข้องกับประสบการณ์ของบุคคลที่เคยได้รับจากบุคคลอ้างอิงและสร้างภาพบุคคลตามประสบการณ์ที่ได้รับอันจะทำให้บุคคลมองเห็นความสัมพันธ์ระหว่างตนเองและบุคคลอื่น