Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
paradygmat behawiorystyczny, typologia 4 paradygmatów edukacyjnych Anny…
paradygmat behawiorystyczny
wewnętrzne zróżnicowanie
behawioryzm klasyczny
neobehawioryzm
neoneobehawioryzm
założenia
czysta karta / tabula rasa
człowiek gromadzi wiedzę poprzez doświadczanie świata i interakcje z nim (
asocjacja
)
każde twierdzenie musi być potwierdzone przez doświadczenie
prawa naukowe to twierdzenia na temat ogólnych, powtarzalnych wzorców doświadczenia
koncepcja człowieka
człowiek jest zewnątrzsterowny
- zachowanie kontrolowane przez środowisko zewnętrzne
system kar i nagród
narzędziem wpływu są wzmocnienia pozytywne i negatywne
każde zachowanie jest funkcją jakiejś zmiennej - zazwyczaj zmiennej środowiskowej
podejście deterministyczne
procesy psychiczne nie kierują zachowaniem człowieka – pojęcie wolnej woli jest semantyczną fikcją
świadome kierowanie swym losem jest zbiorową iluzją
w konsekwencji: jeśli chcemy ukształtować doskonałego człowieka, to najpierw trzeba stworzyć doskonałe środowisko
teorie uczenia się:
inżynieria behawiorystyczna
narzędzia wpływu na człowieka to
inżynieria behawioralna
a w edukacji - technologia kształcenia
inżynieria behawiorystyczna to celowe sterowanie zachowaniem człowieka z wykorzystaniem mechanizmów sterowania pozytywnego oraz negatywnego (awersyjnego/punitywnego)
umysł człowieka jako black box (jej zawartość jest niedostępna naukowemu poznaniu, odgrywa nikłą rolę w wyjaśnianiu zachowań jednostki)
uczenie się rozumiane jako zmiana zachowania traktowane jest jako reaktywne – wywoływane i utrwalane dzięki stosowaniu mechanizmów wzmacniających
odpowiednio skonstruowane procedury wychowawcze i dydaktyczne stanowią narzędzie w rękach nauczycieli i pozwalają wymuszać reaktywne zachowania ucznia
nauczyciel jako dominujący projektant rozwoju ucznia, inżynier obsługujący maszynę do transmisji kulturowej
technologia wychowania i kształcenia
– powtarzanie i odpowiednie stosowanie wzmocnień pozytywnych i negatywnych, celem jest wdrukowanie jednostce przedstawianych treści, internalizowanie przez nią pożądanych wzorów zachowań, wygaszanie i tłumienie tych, które uznane są za nieprawidłowe
dydaktyka behawiorystycznej D. Klus-Stańska
czynności nauczyciela są punktem wyjścia dla czynności ucznia, stąd głównym przedmiotem projektowania są akty nauczania
aby nauczania i uczenie było skuteczne czynności nauczyciela i ucznia muszą przebiegać wg zaplanowanego wzoru
wiedza rozumiana jest jako zewnętrzna (zapisana w podręczniku), „skończona”, „do opanowania”
każda czynność ucznia powinna być kontrolowana i odpowiednio (pozytywnie lub negatywnie) wzmacniana
błędy uczniowskie są niepożądane (najlepiej, gdyby ich nie było – uczeń powinien kopiować prawidłowe wzorce)
konieczne i możliwe jest precyzyjne formułowanie celów kształcenia, a nawet poszczególnych lekcji
w rezultacie: cele i działania edukacyjne są projektowane bez wcześniejszego rozeznania w potrzebach i możliwościach uczniów
przedmiotowe interakcje nauczyciel - uczeń
uczeń jest sprowadzony do roli biernie poddającego się stosowanym przez nauczyciela procedurom – nauczyciel zajmuje pozycję dominującą
nauczyciel też jest uprzedmiotowiony, bo realizuje narzuconą ofertę dydaktyczną
program działania jest zewnętrzny zarówno wobec nauczyciela, jak i ucznia
aktywność ucznia jest ściśle kontrolowana przez nauczyciela – uczeń wykonuje polecenia nauczyciela
nauczyciel działa w przekonaniu o słuszności i niepodważalności własnej wiedzy i systemu wartości
realizacja narzuconego programu wyklucza twórczą aktywność nauczyciela i ucznia (kontakt instrumentalny, rzeczowy a nie osobowy)
typologia 4 paradygmatów edukacyjnych Anny Sajdak