“Bir bir saymakla ciltlerin defterlerin yetmeyeceği meziyetleri arasında tutumluluk da vardı: israfın her türlüsüne karşı olan imam, üçünü, kırkını, elli ikisini okuduğu ölüler ve çağrıldığı mevlütlerden kazandığı ücretleri savurmamış, Hacca gitmek için gerekli parayı sonunda biriktirmişti.” Artık bu da gerçekleşirse, bayramlarda ona buna eli yerine, Kâbe’nin mukaddes zeminine değmiş avucunu öptüren bir hacı, yani dünyada son merhaleye varmış ve gökte de en yüksek mertebeye çıkmış bir kişi olacaktı.” (s.60)
-