Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ผู้ป่วยชายไทย อายุ 64 ปี image - Coggle Diagram

- - - - ข้อมูลสนับสนุน
        S : ผู้ป่วยบอกว่า “อ่อนเพลีย”
        ผู้ป่วยบอกว่า “รับประทานอาหารมื้อละ 3-4 คำ”
        O : ผู้ป่วยน้ำหนัก 57 กิโลกรัม ส่วนสูง 167 เซนติเมตร BMI = 20.43 kg/m2
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยเกิดอาการอ่อนเพลีย และสามารถรับประทานอาหารได้มากขึ้น
        
        เกณฑ์การประเมิน
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการอ่อนเพลีย และสามารถรับประทานอาหารได้มากขึ้น
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินอาการและอาการแสดงของการขาดสารอาหารอย่างรุนแรง เช่น อาการกล้ามเนื้อแขนขาลีบ อ่อนเพลีย เยื่อบุตาซีด อาการบวมตามแขนขา
        
        แนะนำให้รับประทานอาหารครั้งละน้อยๆ และเพิ่มจำนวนมื้ออาหารเป็นวันละ 5-6 มื้อ
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับประทานอาหารที่มีโปรตีนคุณภาพสูง เช่น เนื้อปลา ไข่ขาว นม เป็นต้น เพราะโปรตีนเป็นสารที่จำเป็นต่อการสร้างและซ่อมแซมกล้ามเนื้อให้ร่างกายและการกินโปรตีนคุณภาพสูง จะทำให้ร่างกายนำโปรตีนไปใช้ได้เต็มที่ ลดการทำงานของไต ทำให้ของเสียเกิดขึ้นน้อย
        
        ดูแลจัดอาหารให้น่ารับประทาน เพื่อกระตุ้นการอยากอาหาร
        
        หากผู้ป่วยเบื่ออาหารโรงพยาบาล แนะนำให้ผู้ป่วยเลือกรับประทานอาหารเอง โดยไม่ขัดกับโรคที่เป็นและแผนการรักษาของแพทย์ เพราะจะทำให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารได้มากขึ้นและไม่ขาดสารอาหาร
        
        จัดสภาพแวดล้อมให้สะอาด เพื่อกระตุ้นให้ผู้ป่วยมีความอยากอาหารเพิ่มขึ้น
        
        ให้ผู้ป่วยชั่งน้ำหนักสัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง เพราะจะทำให้ทราบถึงระดับความรุนแรงของภาวะขาดสารอาหาร
        
        ส่งปรึกษานักโภชนาการ เพื่อให้แนะนำการรับประทานอาหารให้ผู้ป่วยมีพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่เหมาะสม และคำนวณสารอาหารที่เหมาะสมกับผู้ป่วยที่ควรจะได้รับในแต่ละวัน
        
        การประเมินผล
        18/05/65
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการอ่อนเพลีย และสามารถรับประทานอาหารได้มากขึ้น
        
        19/05/65 **บรรลุตามวัตถุประสงค์
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการอ่อนเพลีย และสามารถรับประทานอาหารได้มากขึ้น
- - - - ให้มีความดันสูงพอที่ดันเลือดออกไปเลี้ยงร่างกาย
        
        ปรับตัวโดยระบบประสาทซิมพาเทติกให้ทำงานมากขึ้น
        
        กระตุ้นระบบ renin angiotensin-aldosterone
        
        ทำให้มีการดูดกลับน้ำและโซเดียมเพิ่มมากขึ้น
        
        ปริมาณสารน้ำในเลือดมากขึ้น แรงดันในหลอดเลือดดำมากขึ้น
        
        Edema (อาการบวม)
        
        1 more item...
      - เกิดมีการฉีกขาดที่ด้านในของผนังหลอดเลือด
        
        เกล็ดเลือดจะเกาะกลุ่มตรงบริเวณที่มีการปริแตกหรือฉีกขาด
        
        หลังจากนั้นมีการกระตุ้นให้เกิดลิ่มเลือด
        
        ทำให้เกิดการอุดกั้นบางส่วนขาดเลือดไปเลี้ยงกล้ามเนื้อหัวใจ
        
        เกิดอาการเจ็บหน้าอก
        
        ข้อวินิจฉัยการพยาบาลข้อที่ 1
        เจ็บแน่นหน้าอก เนื่องจากกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดไปเลี้ยง
        
        1 more item...
    - - หัวใจมีความบกพร่องในการสูบฉีดเลือด
        
        เกิดมีภาวะคั่งของเลือดหรือน้ำในร่างกาย
        
        Pericardial effusion
        
        เกิดการล้นกลับไปที่ปอด
        
        Pleural effusion
        
        เกิดภาวะน้ำท่วมปอด
        
        1 more item...
      - ข้อวินิจฉัยทางการพยาบาลข้อที่ 2
        เสี่ยงต่อภาวะพร่องออกซิเจน เนื่องจากประสิทธิภาพการทำงานของหัวใจลดลง
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        S : ผู้ป่วยบอกว่า “หายใจเหนื่อยหอบ คลื่นไส้ อาเจียน”
        O : LVEF 21% global severe hypokinesia
        ฟังเสียงปอดพบเสียง wheezing
        RR = 25/min
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อป้องกันการเกิดภาวะพร่องออกซิเจน
        
        เพื่อป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนจากภาวะพร่องออกซิเจน
        
        เกณฑ์การประเมิน
        
        ผู้ป่วยมีความรู้สึกตัวดี
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ตา พร่ามัว เหงื่อออกมาก สับสน มึนงง
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการ หายใจเหนื่อยหอบ
        
        ฟังเสียงปอดพบเสียงปกติคือ tracheal breath sound และ bronchial breath sound
        
        T = 35.6-37.4 C
        
        PR = 60-100/min
        
        RR = 16-24/min
        
        BP = 90-140/60-90 mmHg
        
        O2 sat = 96-100 %
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินอาการและอาการแสดงของภาวะพร่องออกซิเจน เช่น ปลายมือปลายเท้าเขียว ไอ คลื่นไส้อาเจียน หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อออกมาก หายใจลำบาก กระสับกระส่าย ตาพร่ามัว สับสน มึนงง
        
        ประเมินสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง โดยเฉพาะอัตราการเต้นของหัวใจ อัตราการหายใจ และค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด
        
        ดูแลจัดท่านอนให้ผู้ป่วยนอนศรีษะสูง 30-45 องศา เพราะจะทำให้กะบังลมเคลื่อนต่ำลง ช่วยให้ปอดขยายตัวได้ดีขึ้น อากาศจะกระจายไปทั่วทุกส่วนของปอด ทำให้มีทางเดินหายใจที่โล่งขึ้น
        
        แนะนำให้ผู้ป่วยหายใจเข้า-ออก ช้าๆ ลึกๆ เพื่อเพิ่มการถ่ายเทอากาศของปอดให้ดีขึ้น และป้องกันภาวะปอดแฟบ
        
        ดูแลลดการทำกิจกรรมต่างๆให้กับผู้ป่วย เพื่อลดการใช้ออกซิเจนและการทำงานของหัวใจ
        
        ดูแลจัดสภาพแวดล้อมให้สะอาด มีแสงสว่างเพียงพอ
        
        ส่งเสริมการพักผ่อนนอนหลับวันละ 6-8 ชั่วโมง เพื่อลดการใช้ออกซิเจน
        
        การประเมินผล
        18/05/65
        
        ผู้ป่วยรู้สึกตัวดีไม่มีอาการ คลื่นไส้ อาเจียน ตาพร่ามัว เหงื่อออกมาก สับสน มึนงง
        
        ผู้ป่วยมีอาการหายใจเหนื่อยหอบลดลง
        
        ฟังเสียงปอดพบเสียง wheezing
        
        T = 36.0 C
        
        PR = 90/min
        
        RR = 24/min
        
        BP = 120/70 mmHg
        
        O2 sat = 98%
        
        19/05/65 **บรรลุตามวัตถุประสงค์
        
        ผู้ป่วยรู้สึกตัวดีไม่มีอาการ คลื่นไส้ อาเจียน ตาพร่ามัว เหงื่อออกมาก สับสน มึนงง
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการหายใจเหนื่อยหอบ
        
        ฟังเสียงปอดไม่พบเสียง wheezing
        
        T = 36.5 C
        
        PR = 92/min
        
        RR = 22/min
        
        BP = 110/70 mmHg
        
        O2 sat = 98%
- - - - ข้อมูลสนับสนุน
        O : Sodium = 130 mmol/l
        Bicarbonate = 17 mmol/l
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยเกิดอาการกล้ามเนื้อเกร็งกระตุก จากภาวะ Hyponatremia
        
        เกณฑ์การประเมิน
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการกล้ามเนื้อเกร็ง กระตุก
        
        Sodium อยู่ในระดับปกติ คือ 136-145 mmol/l
        
        Bicarbonate อยู่ในระดับปกติ คือ 22-29 mmol/l
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินอาการและอาการแสดงของภาวะ Hyponatremia เช่น คลื่นไส้ อาเจียน ปวดศีรษะ กล้ามเนื้อกระตุก กล้ามเนื้ออ่อนล้าหมดแรง ซึมลง
        
        สังเกตผลต่อสมอง เพราะสมองไวต่อภาวะโซเดียมต่ำมาก และถ้าปล่อยไว้อาจถึงแก่ชีวิตได้ เพราะถ้าโซเดียมในเลือดต่ำ น้ำส่วนเกินจะเข้าสู่เซลล์สมอง ทำให้เซลล์บวม ซึ่งอันตรายมาก
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยา Plasil 10 mg IV prn q 8 hr เพื่อรักษาอาการคลื่นไส้อาเจียน และติดตามอาการข้างเคียง เช่น กระสับกระส่าย ง่วงซึม เหนื่อย เวียนศีรษะ ปวดศีรษะ นอนไม่หลับ
        
        แนะนำให้ผู้ป่วยจำกัดปริมาณโซเดียม ควรบริโภคเกลือแกงไม่เกิน 6 กรัมต่อวัน หรือ 1 ช้อนชาต่อวัน
        
        แนะนำให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารที่มีโซเดียมสูง เช่น เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้
        
        แนะนำให้ผู้ป่วยจำกัดปริมาณน้ำดื่ม ถ้าดื่มน้ำเยอะๆอาจทำโซเดียมในกระแสเลือดเจือจาง จนระดับโซเดียมลดลง จากดื่มน้ำวันละ 2 ลิตร ถ้ารู้ตัวว่าเป็น hyponatremia แนะนำให้เปลี่ยนเป็นดื่มน้ำ 1-1.5 ลิตรแทน
        
        หากออกแรงเยอะ แนะนำให้ผู้ป่วยดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่ เพื่อช่วยทดแทนเกลือโซเดียมที่เสียไปจากกระแสเลือด
        
        บันทึกสารน้ำเข้า-ออก เพื่อประเมินความสมดุลและความผิดปกติของร่างกาย
        
        ติดตามผล Sodium ทางห้องปฏิบัติการ
        
        การประเมินผล
        18/05/65
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการกล้ามเนื้อเกร็ง กระตุก
        
        ไม่มีผลแลป Sodium และ Bicarbonate
        
        19/05/65 **บรรลุตามวัตถุประสงค์
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการกล้ามเนื้อเกร็ง กระตุก
        
        ไม่มีผลแลป Sodium และ Bicarbonate