Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Épica - Coggle Diagram

- - - - Tebaida e Aquileida
  - - - Bellum poenicum
    - - Annales
    - - Odussia
- - - - Poesía Didáctica, é un poema que trata de glosar e informar acerca das labores do campo
    - - Escrita por mandato de Augusto, escrita en hexámetros e distribuída en doce libros. A Eneida presenta elementos propios da épica tradicional
      - Innovacións de Virxilio
        
        Uso da profecía. Virxilio introduce os grandes momentos da historia romana
        
        Habilidade na descrición de personaxes. A raíña Dido reúne os trazos propios dunha heroína tráxica
      - Finalidade da obra
        
        A súa finalidade é a exaltación de Roma nas súas orixes mitolóxicas. Na baixada de Eneas aos infernos, Anquises fai desfilar ante os seus ollos, como nunha procesión, os heroes gloriosos que vai procrear Roma; e Virxilio aproveita para enxalzar á familia de Augusto, a familia Iulia, á que fai descender de Iulo, fillo de Eneas.
        
        Augusto soubo enlazar o orgullo nacional romano coas novas tendencias helenizantes. Pretendía ao mesmo tempo restaurar a vella relixión e a austeridade dos costumes antigos. O proxecto virxiliano dun poema épico nacional, que vinculase á familia imperial con Eneas, o heroe de Troia, agradou moitísimo ao emperado
        
        As máis antigas familias romanas gabábanse de ter a algún dos compañeiros de Eneas como fundador da súa estirpe. Xulio César pretendera relacionar á Gens Iulia con Iulo, o fillo de Eneas e, xa que logo, coa deusa Venus, pois Eneas era fillo dun mortal, Anquises, e da propia Venus
      - Estilo
        
        Segue as pegadas de Homero, pero aún así abre unha nova etapa na épica. Distínguese ademais a épica virxiliana pola súa subxectividade. O mesmo equilibrio e harmonía caracteriza a lingua e o estilo virxilianos. Usa as palabras con absoluta propiedade e coa colocación exacta
      - A sensibilidade poética en Virxilio
        
        A súa natureza poética lévao máis á elexía ou ao lirismo que á invención puramente épica. Virxilio fai brotar a súa sensibilidade, o seu amor á natureza, a todo canto pode suscitar no ánimo a tenrura ou a melancolía. Compara caída de Troia co olmo que roda desde os cumes; a axitación de Dido, coa fuxida dunha cerva ferida; os terribles berros de Laocoonte, cos muxidos horrendos do touro que escapa ferido do sacrificio; a actividade cartaxinesa
        
        Virxilio é o poeta do corazón, da doce e delicada melancolía, que comprende a fraxilidade das cousas humanas. Describe a tristeza de Andrómaca, viúva e cativa, cunha graza conmovedora
      - Argumento
        
        Libro VI
        
        Chega por fin Eneas ás costas de Italia, a Cumas. Entrevístase coa Sibila, Percorren ambos os infernos, logo que o heroe consegue a póla de ouro que lles franquea o paso. nquises explica ao seu fillo a orixe do mundo e os misterios da vida nos infernos; para rematar, vaille describindo as persoas dos que logo han de ser heroes da Roma que agarda a súa hora
        
        Libro VII
        
        Navega a flota troiana seguindo as costas de Italia, e penetra nas augas do Tíber, en cuxa ribeira desembarcan e establecen os troianos o seu campamento. Envía mensaxeiros ao rei Latino, quen o acolle favorablemente e, en cumprimento da antiga profecía, ofrécelle en matrimonio á súa filla Lavinia. Irritada de novo Xuno, envía á terra á furia Alecto, que ha de enfrontar a latinos e troianos para impedir a voda; manobras de Alecto con Amata
        
        Libro V
        
        É o famoso libro dos amores de Dido e Eneas. Comeza cando Dido abre o seu corazón a Ana, a súa irmá do alma, e exponlle o seu terrible dilema: namorouse do heroe troiano, pero aínda respecta a memoria de Siqueo, o seu primeiro marido xa morto.
        
        Xuno e Venus, por razóns ben distintas, acordan -as dúas están finxindo- propiciar a unión de Dido con Eneas e unir aos dous pobos. Prepara entón en segredo a partida, pero Dido descóbreo e intenta convencelo de mil maneiras para que se quede ao seu lado. Ao non conseguilo, a raíña decide quitarse a vida e maldicir para sempre a Eneas e ao seu pobo.
        
        Libro VIII
        
        Turno busca axuda entre todos os pobos do Lacio. O deus do Tíber aparécese en soños a Eneas e advírtelle, tras infundirlle ánimos, que debe buscar a alianza con Evandro, rei arcadio que tempo atrás se estableceu co seu pobo no monte Palatino
        
        Venus, preocupada polas guerras que agardan ao seu fillo, solicita o favor de Vulcano, quen ordena aos seus Cíclopes que preparen para o heroe unhas armas marabillosas
        
        Libro IV
        
        Con tan funesto augurio, as naves son arroxadas de novo por unha tempestade ás costas de Sicilia, sen poder alcanzar Italia. Acólleos con amabilidade o rei Acestes. As mulleres de Troia incendian a flota e conseguen destruír catro naves
        
        Libro IX
        
        Aproveitando a ausencia de Eneas que lle descobre Iris, Turno pon sitio ao campamento troiano e queima as súas naves, que a deusa Cibeles converte en Ninfas do mar. urno ataca con redobradas forzas, e o propio Ascanio debe empuñar as armas contra os atacantes, dando morte a Numano.
        
        Libro III
        
        Comeza así un periplo que o leva sucesivamente á illa de Delos , a Creta, e ás illas Estrófades. hegan ás costas de Epiro, onde atopan a Andrómaca e Héleno.Evitan logo os escollos de Escila e Caribdis seguindo os consellos de Heleno
        
        Libro X
        
        Convoca Xúpiter a asemblea dos deuses para discutir a guerra do Lacio; ante a imposibilidade de conciliar os criterios de Xuno e de Venus, decide o pai dos deuses permanecer neutral, o que vén ser deixar a guerra en mans do fado e as súas disposicións.
        
        Cando máis enfurecido está o heroe troiano por vingar a morte do seu amigo, Xuno consegue de Xúpiter que saque a Turno do campou, librándoo dunha morte inminente
        
        Libro II
        
        Comezan os recordos de Eneas, tal como llos conta a Dido no banquete. Neste cóntase a caída de Troia, aparécese a Eneas a pantasma de Héctor que lle anuncia o desastre. A morte dalgún dos seus personaxes máis importantes e en especial a do rei Príamo
        
        Libro XI
        
        Chegan mensaxeiros do rei Latino a pactar unha tregua para dar sepultura aos mortos; accede Eneas. Sae Camila á fronte do seu escuadrón de cabalería e se traba combate no que morre a heroína a mans de Arrunte; a Ninfa Opis vinga a súa morte por encargo da deusa Diana.
        
        Libro I
        
        As naves dos troianos, que sucan o mar de Sicilia, son arroxadas ás costas africanas por unha violenta tempestade que lles envía a rancorosa Xuno. Entra Eneas nesta cidade co seu amigo Acates rodeados por unha nube que os oculta, e poden así contemplala sen que ninguén os vexa. Venus, convencendo a Cupido para que suplante ao fillo de Eneas e tome o seu aspecto, logra que o corazón da raíña se inflame de amor
        
        Libro XII
        
        Acepta Turno enfrontarse en combate singular segundo a proposta de Eneas, e que a man de Lavinia sexa para o vencedor. Busca logo a Turno, pero Iuturna, transformada no auriga Metisco.Morre Turno a mans de Eneas.
    - - subxénero lírico da égloga, trata dos amores e a música dos pastores, da natureza, no marco idílico da Arcadia, unha rexión de Grecia, moitainfluencia na Idade Media
- - - - canta as victorias e as fazañas dos seres heroicos, na grega cantaronse os feitos da guerra de Troia
    - - Encarnan os valores morais e as actitudes sociais máis prezados da cultura da que forman parte
    - - sempre en verso e versificación maxestuosa e lenta, en grecia e roma usaron o hexámetro
    - - ao ser tradicción oral utilizaban fórmulas para unha mellor memorización, servían de epitetos
    - - na maior parte de sitios a épica naceu cantada, feito que non pasaría na cultura latina
- - - - costume nos primeiros séculos de Roma cantar, ao final dos banquetes, con acompañamento de frauta ou sen el
    - - cantados polos soldados que acompañaban ao xeneral vencedor na procesión triunfal desde as aforas de Roma ata o Capitolio
    - - inscricións funerarias en verso, as máis famosas as da familia de Escipión
    - - honras fúnebres de personaxes ilustres