Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
พล็อตจริงเหมือง, ในเหมืองตอนสุดท้ายที่ลงถ้ำ จะมี 4แก็ง, พวกหน่วยคนงานเหมือ…
พล็อตจริงเหมือง
ในเหมืองตอนสุดท้ายที่ลงถ้ำ จะมี 4แก็ง
พวกเสาหลักหมู่บ้าน ที่มีลูกน้องตัวเองโหดๆอีกที
สัตว์ประหลาด
พวกองกรที่แฝงตัวเข้ามา
ชาวบ้านตาดำๆ นำทีมโดยมันสมองเกร็น ตามมาด้วยพวกจาน่า คนงานหลักในหมู่บ้าน
พวกหน่วยคนงานเหมือง กับ เกร็น และลิฟาไปสำรวจป่าและเจอมอนที่ต้องสาป ลิฟาให้ทุกคนหนีไป(เพราะคำสาป) สถานการชุนละมุนมาก สุดท้ายลิฟาต้องฆ่ามอนต้องสาป และคำสาปแพร่กระจาย ลิฟาบอกว่า ความเจ็บปวดอยู๋ที่เธอ ความทรงจำอยู่ที่ใครค่ะ (ไม่มีใครรู้ต้องรอให้อาการกำเริบ) เธอบอกเกร็นว่า คนที่เป็นเป้าหมายคำสาป จะกลายเป็นกริ๊กริม
เมื่อใหล่ก็ตามที่คนๆนั้นยอมแพ้และอยากตายหรืออยากหายไป(จะทรมาณสุดๆไปเรื่อยๆ) คือจุดที่คำสาปจะกลืนกิน และกลายเป็นสัตว์ประหลาด
พวก 7เสาหลักหมู่บ้านเองก็ไม่ใด้ทนกับคำสาปใด้ยกเว้นเฟีย บางคนจะเอาพวกคนงานลิ่วล้อมาเดินตามตัวเองขณะที่ตัวเองฆ่าม่อน แล้วปล่อยให้คำสาป สุ่มไปเข้าคนงานพวกนั้น เนื่องจากคำสาปนั้นกว่าจะทำงานนั้นนาน คนๆนึงจึงโดนคำสาปใด้หลาย combo แล้วจึงแสดงผลฉับพลัน
เกร็นถามลิฟาว่า เช่นนั้นแล้ว(ที่ลิฟาดูดความรู้สึกคนอื่นใด้ และเธอเจ็บ พอเธอเจ็บ เธอก็ใด้พลังมาใช้ต่อ) ความรู้สึกใดสำคัญกับเธอมากที่สุด ลิฟาบอก (สัญญา) ค่ะ แล้วลิฟาก็ถามเกร็นกลับ เกร็นเลยบอกว่า ความเข้าใจ น่ะ
เมื่อลิฟาดูดความรู้สึกคนอื่น ความรู้สึกนั้นมันต้องทุกข์ทรมาณอย่างแรงกล้า ลิฟาเลยต้องทำตัวเหมือนตัวร้าย แล้วดึกความเศร้าในใจของคนๆนั้นออกมาแล้วดูดกินเข้าไปเสียเอง แล้วตัวเองทุกข์ใจจากความรู้สึกนั้น จนหัวใจของลิฟาค่อยๆกลายเป็นก้อนของความรู้สึก
หัวหน้าหมู่บ้านที่เคยกินหัวใจมังกรมาก่อน เริ่มนึกย้อนไปว่า ทำไม มังกรตนนั้นถึงยอมทรยศเผ่าพันตนเองและคำสั่งของนายตนเอง และยอมตายเพื่อพ่อของเค้า (เพราะความรัก)
จาน่าเอาตะเกียงหาแร่มาใช้ ดูการใหวของแปลวไฟ โดนการโยนแร่ลงไป เปลวไฟจะใหวไปทางที่สายแร่อยู่ และใหวกลับ 180องศา แต่หากมันใหวกลับไม่ 180 องศา แสดงว่า มีแหล่งแร่ที่เหมือนกันอยู่ทางทิศทางที่ใหวกลับมา
พวกของจาน่า พยายามชี้มือค้างไปตามทิศทางที่ไฟใหว ผิดบ้างถูกบ้างบางคน
วัตถุส่องสว่างที่ใช้ในเหมืองคือ น้ำมันแฟรช เหลือง แดง เขียว
เกร็นใช้ผ้าชุบน้ำมัน (เพิ่มการทำปฏิกริยา)แฟรชแล้วโยนลงไปในน้ำมันแฟรชอีกสีกลายเปนระเบิดแฟรชใด้
เราสลักชีวิตและความรู้สึกของเราทั้งหมดใว้ในบทเพลง
ตอนที่ลิฟากับเกร็นคุยกันเรื่องเพลง และลิฟายอมเปิดใจเรื่องแม่ของเธอหลังจากเรื่อง ขุนนางมาใด้ยินเพลงของลิฟาแล้วปี๊ดแตก
ลิฟาบอกว่าคนเอเดนมีความเชื่อว่า ชีวิตของคนเอเดนจะถูกเก็บเอาใว้ในเสียงเพลงและเวียนว่ายอยู่ในเพลงเหล่านั้นตลอดไป ลิฟาพูดถึง Gift เป้าหมายของนักดนตรีชาวเอเดนทุกคนก็คือ ต้องสร้างเพลงแห่งชีวิตของตนเองขึ้น 1กิฟ ประกอบไปด้วย 7 บทเพลง เพลงเกิด เพลงแห่งสุขแรก เพลงแห่งทุกข์แรก เพลงแห่งทุกข์สุดท้าย และเพลงแห่งสุขสุดท้าย และเพลงแห่งการลาลับ
เกร็นไม่อาจอยู่ร่วมกับคนงานใด้และโดนทำร้าย จาน่าเลยไปช่วยมาแล้วดูแล+คอยจับตาดู จาน่าพยายามคุยด้วยภาษามือเพราะคิดว่าเกร็นเป็นหูหนวก จึงพอจะรู้เรื่องกันบ้าง
จาน่ารู้ว่าจะเอาเกร็นไปใว้กับพวกคนงานคนอื่นไม่ใด้เพราะเกร็นเพิ่งไปมีเรื่องกับคนงานมาเพื่อช่วยซาน เลยหาวิธีของตัวเอง (ให้ไปเลี้ยงแพะไม่ก็ไก่)
จาน่าชอบฝืนตัวเอง จนแขนหัก เธอปิดบังคนอื่นไม่ให้งานล่ม เกร็นดามแขนให้เธอด้วยด้ามจอบขุดของเธอ เปนการบอกในๆว่าพอแล้วเลิกขุด(เกร็นหักจอบของตัวเองเป็น 2ท่อนแล้วเอาหัวขุดของจาน่ามาใส่ แล้วขุดแบบตลกๆแบบปลาหมึกแทนจนจาน่าขำไม่หยุด จาน่าเลยเอาเสดจอบที่หักมาพันกับไม้แล้วช่วยขุด) (จาน่าเคยดูๆใจกันกับบาม่า แรกๆก็เหมือนจะเข้าใจจาน่า บามี่ให้จาน่าสัญญา จาน่าไม่สัญญา ที่จาน่าต้องการคือนที่เข้าใจ ส่วนบาร์มี่ ไม่เข้าใจจาน่าที่ชอบเสียสละทำอะไรเพื่อคนอื่น จาน่าแขวะๆบาร์มี่ว่า คนที่พูดไม่ใด้ยังเข้าใจฉันมากกว่าคนที่พูดใด้เสียอีก)
บางครั้งการเป็นคนโง่ก็ทำให้คนรอบข้างมีความสุขมากกว่าการเป็นคนฉลาด
ฉากหัวหน้าหมู่บ้านให้เฟียมาจับตัวเกร็นไป เกร็นรู้ดีว่าเฟียถุกสั่งมาว่าให้เอาตัวไป เลยไม่อาจขัดขืนคำสั่งใด้ เลยดูถูกเฟียที่ยกมีดขึ้นมาขู่ ยัยกระจอก ฆ่าฉันสิขัดคำสั่งสิ ความรู้สึกของตัวเองกับคำสั่ง อะไรสำคัญกว่ากัน เฟียเลยซ้อมเกร็นต่อ เกร็นตื่นมาเลยยั่วโมโหเฟียต่อ เรื่องแม่ของเฟีย เฟียโกรธและขัดคำสั่ง เอามีดแทงเกร็น เกร็นเลยใช้เสื้อผ้าที่โดนถอดรับมีดใว้ (ตอนโกรธเนี่ยช่องว่างเยอะเลยนะ) เกร็นเลยสวนกลับไป(อาจให้ต่อยท้องอย่างแรง) แล้วคิดว่าจะพาตัวเองหนีออกมาใด้ แต่เปล่าประโยชน์ เฟียเลยถีบเกร็นจนกระเด็นทะลุผนังบ้านออกไป แล้วเฟียก็ถามว่า นายรู้เรื่องแม่ฉันใด้ยังไง
ไม่ก็ ฉากเกร็นใส่เกราะแล้วยอมให้เฟียสังหารแต่โดยดี เฟียก็ทำตรงๆ แทงไปที่หัวใจ ติดเกราะของเกร็น แล้วเกร็นก็จับเฟียล็อค แต่เฟียก็ใช้กำลังหลุดออกมา
หมู่บ้านนี้ว่ากันว่าเป็นพวกที่ถูกมองว่าโดนคำสาป จึงไม่อาจอยู่ในเมืองปกติใด้ หากพบเจอจะถูกชำระล้าง(โดนฆ่า) โดยผู้ชำระล้าง เมื่อชำระล้างแล้ว ต้องฆ่าตัวตาย ห้ามไปคลุกคลีกับผู็อื่น เพื่อไม่ให้คำสาปติดมาไปสู่คนอื่น เพราะติดคำสาปมาแล้ว
1ในนั้นคือ ซาน เธอถูกผู้ชำระใจดี ทำเหมือนว่าเธอตายแล้ว แล้วเปล่อยเธอหนีไป ส่วนตัวเองก็ไปฆ่าตัวตาย ป่ารอบๆนั้นก็ถูกมองว่าโดนคำสาป ต้องโดนเผาป่าทิ้ง
เกร็นเล่นกับเด็กตอนที่ไม่รู้ภาษาตอนเรียน ใครแพ้มัด1จุก แรกๆเกร็นโกงพวกเด็ก พวกเด็กเลยโดนมัดหลายจุก ตอนหลังเลยปากโป้งบอกวิธีโกงไปจนเด็กจับใต๋ใด้ เกร็นเลยโดนมักจุกเต็มหัวเสียเอง
เล่นกันในป่าเอาหินมาหมุนๆบนกองไฟเป็นไฟดิสโก้ โปรยทรายเซ้าบี
คนงานหลายคนก็หัวเราะแล้วบลูลี่เกร็น งั้นแกช่วยมอบควมรักให้กับหนอนหนอยตัวนี้หน่อยสุด
เกร็นเลย มอบความรักให้หนอนตัวนั้นแล้วบอกว่า ถ้าอยากจะรักก็ต้องมอบความเข้าใจให้เสียก่อน เกร็นบอกว่า หนอนตัวนี้ชอบกินต้นไม้แบบนี้ ฯลฯ อีกซัก2 อย่าง แล้วจับมันไปที่ต้นไม้ให้
ถ้าสานสัมพันกันไปมากกว่านี้ แบบนั้นมันจะทำให้เธอเจ็บปวดนะ นายไม่ต้องกังวลว่าฉันจะเจ็บปวดหรอก นายไม่ต้องทำเพื่อฉันหรอกน่ะ แค่นายทำเพื่อตัวเองฉันก็มีความสุขแล้ว ความรู้สึกของฉันฉันจัดการมันใด้น่า
ต่อให้ฉันรู้สึกแย่ยังไง ฉันขอแค่นายทำให้ลิฟามีความสุขใด้ นั้นคือสิ่งที่มีความสุขที่สุดของฉัน
ที่หมู่บ้านที่ 2 มีตัวละคร 1 ในเสาหลักเป็น ผญ ที่ลิฟาเกลียดและไม่ถูกกับลิฟา เธอชอบย่ำยีความรู้สึกคนอื่น สัญญางั้นหรือ ความรักงั้นหรอ ฯลฯ สุดท้าย พวกมันก็มองเห็นแค่ตัวเอง เธอเห็นคู่รัก ชาย หญิง(มีคำสาป) ที่เดินทางมาอยู่ในหมู่บ้าน กำลังมีความรักกัน เลยอยากจะทำลาย(ของแบบนั้นมันกระจอก ปลดปล่อยทุกอย่างไปตามอารมตัวเองน่ะดีที่สุด) เธอก็เลย บังคับ ผู้ชายไปปล้ำ ส่วน ตัว หญิง เธอเอาไปด้วยเป็นบัดดี้ ตอนฆ่ามอน จน ฝ่ายหญิงติดคำสาปเละเทะ จนกลายร่าง แล้วก็เอา ผช มาให้ดูฝ่ายหญิงกลายร่างแล้วถามว่า แกยังรักมันอยู่ใหม ฝ่ายชาย บอกว่าไม่แล้วๆ
เกร็นบอกว่า คุณค่าของเธอ คือความเกลียดชัง และความไม่เชื่อในสิ่งใดทั้งสิ้น ซึ่งเกิดมาจากเหตุการในอดีต มนุษย์เรานั้น เป็นสิ่งมีชีวิตที่พยายามแสวงหาคุณค่าและความพึงพอใจให้ให้กับตนเอง เมื่อมีคุณค่าก็ย่อมมีที่อยู่ของคุณค่า เช่นนั้นแล้วเราจึงอยากให้ผู้อื่นจับต้องหัวใจของตนไปโดยไม่รู้ตัวเพื่อค้นหาคำตอบบางอย่างในจุดยืนคุณค่าของจุดยืนตน มนุษย์ที่ดีนั้น พวกเขาจับต้องหัวใจผู้อื่น เพื่อเข้าใจจิตใจและจิตวิญญาณของเหล่าพวกเขา เพื่อเทียบเคียงและมองเห็นคุณค่าในหัวใจตนเอง ส่วนมนุษย์ที่เลวนั้น เลือกที่จะยัดเยียดและทำลายล้างคุณค่าของผู้อื่น เพื่อเพิ่มจุดยืนในคุณค่าของตน และเมื่อพวกเขาทำให้ หัวใจของผู้อื่นที่แหลกสลายเป็นเสี่ยงๆตกลงมากองอยู่ตรงหน้าใด้สำเร็จ นั่นเป็นช่วงเวลาที่พวกเขาจะสรรเสรินเยินยอในคุณค่าของตนเองที่สามารถกลืนกินคุณค่าของผู้อื่นใด้สำเร็จ กลายเป็นคุณค่าอันเน่าเฟะ
เธอกินคุณค่าของผู้อื่นเพื่อให้คุณค่าเน่าๆของตนเองเติบโต
พระเอกเลยเค้าเตอร์กลับว่า ฉันจะกลืนกินคุณค่าของเธอเอง (ทำให้ดูว่า)
เล่นอุบายว่า โยนหินสุ่มหรือให้ธรรมชาติสุ่มก็ทายเธอถูก แต่ครั้งแรกก็ดันไม่ถูก เกร็นเลยเปิดกระดาษที่เขียนเมื่อกี้ให้ดู ก็ตรงกับสีที่เธอเลือกจริงๆ
ตอนหลังคุยกับลิฟาว่า เคยทำแบบนี้ แล้วสุ่มโดน 5 ครั้งติดๆจนอีกฝ่ายหวอ
ลิฟาเลยบอกให้ตอบดูปากแบบเดิม เกร็นเลยบอกงั้นเอากล่องมาให้ฉันถือ เถียงกันไปมา ก็เอากล่องให้เกร็นถือแล้วเกร็นหันหลัง
เกร็นเอากล่องวางใว้บนท้ายทอยและลิฟาหยิบลูกบอลสีออกไป เกร็นรู้ใด้จากน้ำหนักลูกบอลว่าสีอะไร
เธอเลือกที่จะลบความเจ็บปวดของชายคนนึงที่ แฟนสาวกลายร่างเป็นมอนไป เมื่อเธอลบความเจ็บปวดของคนๆนั้น สิ่งที่เธอลบไปคือความรู้สึก พอลบเสร้จๆ คนๆนั้นก็ไม่ใด้ห่วงหรือรักแฟนสาวของตัวเองจริงๆ กลับกลายเป็นไม่ใด้รู้สึกไร แต่ไปชอบ สาวที่เป็น 1 ใน7เสาหลัก ที่ทำให้แฟนเธอกลายเป็นมอนแทนเพราะใด้ซั่มกับเธอ
ลิฟาบอกว่า คนเรามีวิธีเก็บสิ่งสำคัญของตัวเองค่ะ บางคนเก็บเอาใว้เป็นความรู้สึก บางคนเก็บสิ่งสำคัญใว้เป็นความทรงจำพอนึกย้อนไปแล้วจึงรู้สึก บางคนเก็บเอาใว้เป็นสัญญา แม้จะไม่รู้สึกว่า ญ คนนั้นสำคัญกับเรา แต่เราก็ยังทำตามสัญญา เพราะมันคือสัญญา
พ่อของหัวหน้าหมู่บ้านคือเจ้าเมืองที่โดนนิวเคลียลง เขาเป็นคนจิตใจดีงามไม่คดไม่โกง และไม่ชอบพวกขุนนางขี้โกง หลังจากโดนนิวเคลียลงแล้วเกิดความเคียดแค้นต่อมังกร เพราะเมืองตัวเองเป็็นเมืองกลางที่ซ่องสุมกำลังพวกต่อต้านมังกร
เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับ ชั้นยศของขุนนาง ที่ต่อให้เป็นตระกูลที่สูงส่งแล้วก็ยังไม่พอ ต้องเลื่อนขั้นขึ้นไปเป็น บริวาณตระกูลมังกร
ฉากเกร็นคุยกับจาน่าเรื่องความรัก เกร็นบอกจาน่าว่า ถ้าหากมากกว่านี้ เด่วความอยากเป็นเจ้าของมันก็ทำงานกันพอดีจาน่า
ภายในจิตใจของผู้คน มันคือสงครามของจิตใต้สำนึกและจิตสำนึกที่ต่อสู้และพยายามกลืนกินกันและกัน
เธอช่วยเป็นธรรมชาติให้ฉันที่สิ เช่นนั้นแล้ว ฉันจะใช้ทั้งชีวิตของฉันในการรักและค้นหาเธอเพื่อที่จะเข้าใจและใด้อยู่เคียงข้างและหลอมรวมไปกับเธอ
สำคัญ เกร็นคือชายผู้มองเห็นจิตใต้สำนึกของคนอื่น
เราทำเพื่อคนอื่นเพื่อให้เค้ายิ้มใด้ เพื่อที่เราจะใด้เป็นเจ้าของความรู้สึกนั่นของเขา ที่ทำให้เขายิ้มออกมาใด้ และเขาเองก็สามารถรับรู้ใด้โดยที่ไม่ต้องคิดว่า ใครเป็นคนทำให้เขารู้สึกเช่นนี้จนต้องยิ้มออกมา
มนุษย์ทุกคนพยายามฝากและจารึกทุกๆสิ่งที่เป็นของตนเองเอาใว้ในธรรมชาติทั้งแบบที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม
จิตใต้สำนึกนะ ชอบสิ่งที่เป็นรูปธรรมจับต้องใด้โดยตรงและรวดเร็วทันใจ "ความต้องการนั้นเป็นความต้องการที่แท้จริงของจิตสำนึกเรารึเปล่า" หรือแท้จริงแล้วเรากำลังโดนจิตใต้สำนึกหลอกอยู่ จาน่าจิตใต้สำนึกของเธอที่ชอบช่วยคนอื่น เกร็นบอกจาน่าว่า จิตใต้สำนึกของจาน่าน่ะ กลัวการซ้ำรอย ที่การช่วยคนจะเป็นการทำร้ายคนอื่นแบบที่เป็นมาตลอด ส่วนจิตสำนึกของเธอก็ใด้ต่อสู้กับมันมาตลอด เธอเฝ้าบอกตัวเองว่า ต้องช่วยผู้อื่นให้ใด้ เธอไม่เชื่อว่าการช่วยผู้อื่นมันจะเป็นการทำร้ายผู้อื่น
ความต้องการช่วยคนอื่นของเธอมันเป็นจิตใต้สำนึกของเธอหรือจิตสำนึกของเธอละจาน่า สำหรับจาน่าเป็นจิตใต้สำนึกที่ทำให้ตนเองรู้สึกมีคุณค่า ของเกร็นการช่วยคนอื่นเป็นจิตสำนึก ลึกๆแล้วไม่ใด้อยากช่วย
มีวิธีใช้คำสาปต่างๆมากมาย วิธีหนึ่งในนั้นคือการ duel กัน เอาความทรงจำของคน 2 คน ความรู้สึกต่างๆ มาพลีชีพใส่กัน คนที่แพ้จะไร้ตัวตนไม่เหลืออะไร คนที่ชนะ ก็พิกลพิกาลเพราะความทรงจำหลายๆส่วนหายไป
วิธีใช้เวทย์มนก็ 1.ทำร้ายตัวเอง 1 ทีเป็นการกระตุ้นคำสาปเช่นกรีดมือ กรีดคอ หรืถ้าเข้าเงื่อนไขของความเจ็บปวดก็จะใช้ได้ หรือฆ่าเพื่อนตัวเองเพื่อเจ็บปวด (อย่าไปทำให้พวกมันเจ็บปวดเชียว พวกมันจะใช้ความเจ็บปวดนั้นเล่นงานเรา)
เกร็นท้ายัยหมาเล่นหมากรุกย้อนกลับ บอกว่าฉันคิดว่าสุดท้ายแล้วฉันคงอยู่ตรงนี้ เกร็นวางคิง ยัยหมาวางคิง เกร็นวางควีน เกร็นบอกว่ารู้ใหมว่าเบี้ยที่ฉันกินเธอก่อนหน้ามันคือตัวอะไร สำหรับฉัน ฉันรู้ว่ามันคือควีน(เฟีย) ยัยหมาช็อคเล่นไม่ออก และไม่รู้ว่าจริงๆแล้วควีนของตัวเองอยู่ที่ใด เกร็นบอกว่า ไปหามาสิว่าควีนของเธออยู่ที่ใด
พวกเราเล่นหมากรุกผิดวิธีกันมาโดยตลอด
มันทำให้เกร็นรู้ว่า "เธอน่ะว่างเปล่าทั้งยังโดดเดี่ยว อะไรคือเครื่องยึดเหนี่ยวของเธอกัน ความกลัว ความแค้น หรือว่า ความรัก" งั้นฉันคงอยู่ใกล้ๆนาย ยัยหมาวางควีนใว้ใกล้กับคิงของเกร็น จริงๆแล้ว ควีนใน เทรินที่ 3 ก็คือยัยหมาที่โดนควีนของเกร็น(เฟีย)กินไปนั้นเอง ส่วนคิงคือ บอสใหญ่ในเรื่อง
พวกเขาทั้งคู่ทิ้งกระดานใว้และค้นหาคำตอบของเบี้ยที่หายไปแต่ละตัว แล้วค่อยมาเติมเต็ม จนสุดท้ายหลังจากเล่นจบ ยัยหมาบอกว่าฉันไม่เคยเล่นหมากรุกที่สนุกขนาดนี้มาก่อน
เปิดเรื่องเริ่มมาในเหมือง พวกจาน่าและทีมตัวเองคุรกันเรื่องการเร่งขุดแร่ให้ใด้ตามเป้า
เหมือนเปลวไฟจะชี้ทางลึกเข้าไปชั้นล่างอีก เพื่อนจาน่าเลยบอกว่า น้ำแฟรช ใกล้หมดแล้ว จาน่าเลยให้เดินผ่านความมืดไปโดยไม่ต้องจุดไฟค้างใว้แทน
วัยเด็กนะควรเป็นวัยที่ใด้สนุกไปกับทุกอย่าง
เกร็นคิดว่าจะสอนให้เด็กๆทำดินปืนเพื่อที่เมื่อโตขึ้นจะใด้เป็นกำลังให้กับหมู่บ้านนี้ เลยพาเด็กไปเก็บขี้ค้างคาว ฯลฯ แล้วเอามาทำดินปืน (บอกเด็กว่า ขี้ค้างคาว +ถ่าน + กำมะถัน ให้หาอัตราส่วนกันเอาเอง) ให้เด็กแต่ละคนทำมาแล้วเอาไปโรยแข่งกันในป่า เด็กสาวคนนึง เธอทำพลาดทำดินปืนเปียกน้ำ โดนคนอื่นหัวเราะ แต่จริงๆแล้วการเปียกน้ำแล้วเอาไปตากให้แห้งทำให้ส่วนผสมเข้ากันใด้ดีกว่า เด็กสาวนั้นเลย self esteem ตัวเอง มีคุณค่ากับตัวเอง เรื่องวิทยาศาสตร์
ตอนหลังโดนไอ้บ้าที่ชอบฆ่าเด็กและนิ้วขาด จับไปอยู่กับแก็งโจร จนเธอฉายแววนักวิจัยขึ้นในนั้น ตอนหลังๆๆๆ ที่ไอ้บ้านี่ตาย เด็กคนนี้ก็ใด้มาเจอเกร็นอีกที
ลิฟาถามเกร็นว่าทำไมถึงเล่นกับเด็กๆอย่างจริงจังละค่ะ เกร็นบอกว่า หากเธอมีเป้าหมายขโมยสิ่งล้ำค่าในหมู่บ้านหนึ่งโดยไม่ให้จับใด้ เธอจะทำยังไง ลิฟาบอก ก็คงเข้าไปอยู่จนคนทั้งหมู่บ้านยอมรับ เมื่อสิ่งล้ำค่านั้นหายไปคนในหมู่บ้านก็จะปกป้องฉันเองค่ะ
จริงๆแล้วบางทีฉันแค่อยากจะขโมยหัวใจของผู้หญิงซักคนนึงก็ใด้ละน่ะ
ความตายน่ะมีใว้ใช้ให้คนอื่นยิ้มใด้ไม่ใช่หรอ
ชีวิตของเราจะถูกเก็บใว้ในเพลงของเราค่ะ เพลงก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิตค่ะ มันนั้นบอบบาง มันพร้อมจะเลือนหายไปเมื่อใดก็ใด้ เพื่อสานต่อความรู้สึกของตนเองมันจึงต้องอาศัยอยู่ภายในตัวตนของผู้อื่น
ชายเอเดนเชื่อว่า นักดนตรีชาวเอเดนทุกคนพยายามแสวงหาความเป็นอำตะ โดยจะเล่น "เพลงแห่งตัวตน" แล้วพวกเขาจะมีชีวิตเป็นอำตะอยู่ภายในตัวตนของผู้อื่น
ฉันเชื่อว่าบทเพลงอันสว่างใสว จะเป็นพักพิงและเส้นทางที่สาดส่องเข้าไปสู่ด้านมืดของหัวใจคนค่ะ
ฉากเกร็นเริ่มเห็นตัวตนที่แท้จริงของลิฟา แล้วก็ฉากลิฟาเริ่มมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของเกร็นที่ว่างเปล่า ทำให้ทั้งคู่เหมือนเจอคนประเภทเดียวกันผีเห็นผี และทั้งคู่อยากรู้จักกันและอยากใด้คนคุยด้วยที่เข้าใจในเรื่องที่ซับซ้อน เกร็นบอกว่า ไม่รีบร้อนที่จะรู้จักลิฟาเพราะว่า หนังสือที่มีค่าไม่รู้จบ ฉันจะอ่านมันวันละหน้าแล้วเอาไปนอนจิตนาการต่อ100หน้า ทั้งคู่เลยตกลงกันว่าจะมาคุยกันวันละหน้าบนยอดเขาทุกๆ 2 วัน
เรื่องน้ำทะเลลดลงไปจาก5ปีก่อน
ทีมขุดเหมือง แข่งกัน เพราะว่าแนวหน้าต้องใช้แร่บางชนิดเพื่อเอาไปทำเป็นยาและส่งไปให้แนวหน้าพวกที่เจ็บปวดทุรนทุรายจากพิษร้ายของคำสาป
ทีมล่ามอนป้องกันมอนพวกเสาหลักทำงาน
เรื่องคนกินเงือกของคนเขียนอินุยาฉะ
devil man
ลิฟาบอกว่าฉันจะยิ้มให้ทุกคนราวกับว่านั้นเป็นรอยยิ้มสุดที่เค้าจะใด้เห็น
ลิฟาขอจับมือพระเอกแล้วบอกว่าขอบันทึกหน่อยนะค่ะ (อาจจะให้บันทึกอารม ตัวเอง ณ ตอนนั้น) หรือ แค่บันทึกเพื่อไม่ให้กลัวพระเอกตอนโดนจับตัว
เฟส 1 คือ คนไม่รู้ภาษา ช่วยคลี่คลายโน้นนี่คนอื่นในหมู่บ้าน
เฟส 2 รู้ภาษาแล้วช่วยพัฒนาหมู่บ้าน
เฟส 3 เปิดตัวพวกมอน เสาหลัก และเฟีย และความแปลกหมู่บ้าน
เฟส 4 แก้ปมหมู่บ้านแล้วลงถ้ำแตกกันหมด
ที่ปลายทางของความลำบาก มีรางวัลซ่อนอยู่เสมอล่ะ ลิฟาบอก บางทีรางวัลของฉันอาจเป็นคุณก็ใด้นะค่ะ
มอนสเตอร์
สัตว์ป่า
มอนใต้ดิน
โดนลีฟคอรัป
ตายแล้วปล่อย deathwish + ส่งความทรงจำความต้องการไปสู่ผู้อื่น บางคน เกิดภาพติดตา บางคนหูแว่ว บางคนฝันร้าย บางคนพฤติกรรมเปลี่ยนเป็นสัตว์
ศพมอนเริ่มงอกเองมีแขนมาขีขามีหนามไม่เน่าสลาย เข้าคอรัปสิ่งอื่น
ลิฟาเล่าว่าแม่ของเธอนั้นบอกว่า ทุกข์แรกของตนเองนั้นคือการต้องออกจากบ้านมายังที่ๆแสนไกล สุขแรกของแม่คือการใด้มีลูก และเพลงแห่งตัวตนของแม่คือการทำให้ผู้อื่นมองเห็นแสงสว่าง(เพลงที่ทำให้เธอดัง)
ก่อนตายเธอแต่งขึ้น 3เพลง สุขสุดท้าย พูดถึงพ่อปลอมๆของลิฟา ทุกข์สุดท้ายพุดถึงการต้องเสียลูกสาวไป และ เพลงสุดท้ายแห่งการลาลับ พูดถึง ความตายอาจมอบความสุขที่มากกว่าความมีชีวิตอยู่ให้ และเพลงนี้เอง คอมโบกับอีก 3เพลง มันตราตึงใจคนฟัง จนหลายคน ที่พบเจอความทุกข์มา มองหาความหวัง ต้องฆ่าตัวตายลง
ซานที่เป็นใบ้มาคุยด้วยถาษามือกับเกร็น กับเข้าใจกันใด้แบบ ที่จาน่าก็งงๆ คนหูหนวกคุยกับคนเป็นใบ้
จาน่าเลือกเกร็นที่เป็นใบ้มาเข้าทีมท่ามกลางคาามไม่เห็นด้วยของเพื่อนๆ เพราะขุดแร่ไม่ใด้ตามเป้า ทุกคนต่างว่าจาน่า แต่คนที่ไม่เห็นด้วยที่สุดคือ.... เขาบอกว่านี่ไม่ใช่ที่รับเลี้ยงเด็กนะจาน่า
ช่วยซานที่โดนรังแก ซานไปช่วยหยิบอุปกรต่างๆของพวกคนเข้ามาใหม่ให้ พวกนั้นไม่พอใจที่ซานเป็นโรคและรังเกลียดราวกับซานเป็นเอดส์ ที่ซานไปหยิบอุปกร พวกคนงานใหม่หัวร้อน ดูถุกหมู่บ้านนี้ด้วย (มีตัวพี่ใหญ่คิดว่าจะยึดหมู่บ้านนี้เม่งเลย) เกร็นเลยทำตัวติงต๊องเหมือนคนป่า เต้นไปมาหยิบอุปกรพวกนั้นที่คนงานบอกว่าขยะแขยง ใหนๆก็ขยะแขยง โยนลงเขาแม่ง
ลิฟา ระหว่าง "คนที่รักเราและคอยช่วยเหลือเรา กับคนที่สามารถเติมเต็มเราใด้และเข้าใจว่าเราหนาวเหน็บเพียงใด เธอจะเลือกใคร
ลิฟาบอกว่า พักนี้เอาแต่คุยเรื่องนามธรรมด้วยกันอย่างเดียวจนลืมรูปธรรมไปเลย งั้นฉันขอรูปธรรมเป็นกับแกล้มบ้างนะค่ะ แล้วเธอก็ดูดปากเกร็น เกร็นบอก เด่วๆ กับแกล้มแบบนี้ ถ้าฉันเมาขึ้นมาจะทำยังกันละไง ลิฟาบอก งั้นก็ไปเมาด้วยกันเป็นไงค่ะ
ลิฟาบอกว่า งั้นฉันขอทวนความรู้สึกของฉันตั้งแต่คุณเข้ามาที่หมู่บ้านนะค่ะ ฉันรู้สึก ....... จนปัจจุบัน เกร็นก็บอก งั้นฉันก็ขอทวนความรู้สึกตั้งแต่แรกบ้างนะ ฉัน..... (ทวนให้คนดูพอเข้าใจคร่าวๆ) ลิฟาก็เลยบอกว่า สุดท้ายแล้วในวันพรุ่งนี้ ความรู้สึกของพวกเราจะไปยังทิศทางใดกันค่ะ
ฉากเกร็นฆ่าคนครั้งแรกแล้ว hack ตัวเองว่า คนที่ตายไปก็แค่ตายไปใน 1 มัลติเวิท ยังมีอีกหลายมัลติเวิทที่เขายังมีชีวิต
ฉากลิฟาสู้กับเกร็นและเกร็นแพ้ตลอด ลิฟาบอกยังไงก็สู้เฟียไม่ใหว เกร็นใช้อุบาย ใส่เสื้อผ้าฝ้าย มันฉีกขาดง่าย แล้วสู้กับลิฟา ลิฟาจับทุ่มเกร็นที่คอเสื้อ ผ้าฝ้ายขาด เกร็นเลยใช้จังหวะนี้ล็อคลิฟาจากข้างหลัง แล้วก็ชนะ เกร็นบอกว่า ดูเหมือนฉันฝึกไปจะเสีเวลาเปล่านะ สู้กับคนอื่นด้วยวิธีที่ตัวเองถนัดคงดีที่สุด ลิฟาก็เห็นด้วย
เกร็นเล่นเกมเทรดหุ้น(บวกเลข) ทำไม้แจกคนละ3อัน ซื้อ123 ขาย123 สอนคณิตเด็กๆ ลิฟาเลยเล่นด้วย
เกร็นเชื่อว่าเงื่อนไขที่ทำให้ออกจากหมู่บ้านไม่ใด้นั่น ส่งผลแบบมีตัวกลาง ในพื้นที่วงกว้าง เกร็นจึงให้ลิฟาไปเดินดูว่าตรงใหนรู้สึกเจ็บปวด แล้วมาร์คจุด แล้ววาดวงกลม เลยค้นพบ0กลางของมัน
เกรนทำเข็มทิศมาแล้วมันใช้ไม่ใด้ พวกมันพยายามมุดลงล่างอย่างเดียวเร็นเลยทำเข็มทิศ X ครอสขึ้นมาที่เมื่อมันลงล่างก็ยังหมุนไปตามแนวแม่เหล็กโลกใด้
เกร็นเอาชนะลิฟาด้วยการหลอกให้ลิฟาจับทุมแล้วใส่เสื้อฝ้ายพอโดนจับคอเสื้อเลยเส้อขาด เกร็นใช้จังหวะนั้นเอาชนะ
ระเบิดภูเขาใหห้น้ำไหลลงมา
บอกคนว่าห้ามกินเนื้อสัตว์เพราะจะโดนลงโทษ เกร็นไปเจอสัตว์ผ่าออกมาแล้วมีลูกตาอยู่ในตัว เอาไปย่างไฟก็จะปะทุออกมาเหมือนเส้นไย()
เกร็นบอกลิฟาว่า คำพูดน่ะมีหน้าตา เราสามารถรู้ใด้ว่า เค้ามีหน้าตาอย่างไรเป็นแผลหรือกำลังยิ้มอยู่
ลิฟาบอกเกร็นว่า งั้นก็ลองโน้มน้ามใจฉันดูสิค่ะ เกร็นเลยโน้มน้าวใจลิฟาด้วยการเล่าอดีตตัวเอง หลังลิฟาฟังจบก็ชมเกร็นว่า เป็นการโน้มน้าวใจที่ยอดเยี่ยมมากเลย เกร็นบอกถึงอดีตตัวเองทำให้ลิฟารู้ว่า ต่อให้รั้งเกร็นเอาใว้ที่นี่ ก็รั้งใด้แค่ร่างกาย เพราะจิตใจของเกร็นเป็นคนแสวงหาความรู้อยู่ตลอดเวลาการอยู่เฉยๆแค่ในหมู่บ้านไม่อาจเติมเต็มเกร็นใด้
ที่หมู่บ้านมีโลหะพิเศษที่ใว้ใช้ฆ๋ามอนที่มี deathwish เมื่อฆ่าตายแล้วโลหะจะดับแสงลงเรื่องๆและมีเลือดไหลออกมา และผู้ฆ่าจะไม่โดนคำสาปของมอนที่ฆ่าตายไป(โลหะประเภทนี้ มีใช้ทำขวดแบบ POE ด้วยฆ่ามอนแล้วเติมขวด)
ความรู้สึกด้านลบสุดๆเมื่อโดนคลื่นอบิสบางชนิด มีผลทำให้รู้สุกแย่สุดๆ ตรงข้ามกับความรู้สึกมีความสุขตอนที่เสร็จ
คนทั่วไปสามารถใช้พลังใด้โดยต้องผ่านความเจ็บปวดมาก่อน เรียกใด้ว่าใครเคยเจ็บมากกว่ากันก็ใช้พลังใด้แรงกว่ากัน เช่นเจ็บตัว แล้วปล่อยความทรงจำหรือความรู้สึกด้านแย่ใส่กีฝ่ายใด้ หรือ เจ็บในใจและปล่อยพลังออกมาใด้ (มี2ฉาก ฉากเฟียใช้มีดแทงมือลิฟาแล้วตัวเองรู้สึกแย่สะอึดสะเอียนเอง อีกฉากตอนที่ลิฟารู้สึกเศร้าใจแล้วหยิบดอกไม้ขึ้นมาดอกไม้ก็เรืองแสงในมือของเธอ เกร็นเป็นคนเห็น)
หัวหน้าหมู่บ้าน รู้วิธีฝังหินสีฟ้าใว้ที่ตัวเพื่อต้านคำสาป หรือแก้โรคร้าย บลาๆ หินมีหลายชนิดจึงต้องมีกรรมวิธีในการทดลองเพื่อเลือกวัสดุมาฝัง
potion คือยาใว้รักษาจิตใจที่กิลไม่ใช่ยารักษาแผล
ลีฟพลีตัวเองกลายเปนก้อนเนื้อยุในถ้ำเพื่อปกป้องคนในหมู่บ้านแม้ตัวเองจะตายไปแล้ว
คนในหมู่บ้านโดนคำสาปของเฟียทำให้ตาย แต่ที่ไม่ตายเพราะในหมู่บ้านอยู่ในพท ของลีฟ คนในหมู่บ้านบางคนไม่รุ้ความจริงนี้และเข้าใจผิดเรื่องลีฟสาปไม่ให้คนออกไปจาก ม นี้ใด้
ในเรื่องจะแบ่งแยกคนปกติกับคนที่มีความเชื่อว่า พวกที่พิกลพิการหรือแตกแยก นั้น โดนคำสาป (เป็นบ้า หรือความคิดแตกแยก ก็โดนหาว่าโดนคำสาป) และต้องมีผู้ชำระ ไปฆ่าทิ้งแล้วฆ่าตัวตาย (หรือถ้าไม่ยอมฆ๋าตัวตาย จะมีลัทธิมาไล่ฆ่า โดยพวกนั้นเชื่อว่าสิ่งของที่ตนเองใส่ยุต้านคำสาปใด้เลยไล่ฆ่าใด้)
ลิฟาจะเล่าถึง อธรรมชาติ และ ธรรมชาติ สิ่งที่เธอพยายามศึกษาที่นี่ให้เกร็นฟัง(เธอชอบศึกษาต้นไม้และสิ่งมีชีวิต) หลังเธอใด้ถกเถียงเรื่องธรรมชาติกับเกร็น เกร็นบอกว่า ธรรมชาตินั้น คือสิ่งที่มีวัตรจักร พืชให้สัตว์กินสัตว์ถูกสัตว์กินเนื้อกิน สัตว์กินเนื้อตายกลับสู่ผืนป่า นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าธรรมชาติ สิ่งมีชีวิตต้องการที่จะมีชีวิต ลิฟาเล่าถึงสิ่งที่เรียกว่า อธรรมชาติ สิ่งมีชีวิตต้องการที่จะไร้ชีวิต ต้องการตายลง(แต่ตายไม่ใด้ไม่อาจตายใด้)
เกร็นเล่นตีปีกพับๆ กับเด็กๆ เด็กๆมีแพะด้วย(แพะที่จาน่าให้เกร็นเลี้ยง) ซานเองก็ชอบเล่นกับเด็กๆเพราะเด็กๆไม่สนใจว่าเธอเป็นพวกที่ต้องสาป (ซานตีปีก พับๆ ให้เกร็นดู เกร็นขำ) ตอนหลังแพะตาย จาน่าให้เกร็นไปแยกหิน
คนเหมืองดุซานว่าถ้าจะยืนเฉยๆให้เกะกะก็มาช่วยทำโน่นทำนี่ดีกว่า ซานเลยไปช่วย จาน่ามาเห็นเลยโมโห
เล่นกับแพะ แพะไล่ชน เล่นไก่ตีปีกป๊าบๆ
การใช้เวทย์มน ผู้ใช้ต้องเป็นคนที่ถูกสาป การใช้งานเวทย์มนคือต้องเจ็บปวด กาย หรือ ใจ แล้วจึงใช้ใด้
หลังจากเฟียตื่นขึ้นมาความทรงจำไม่มี
ลิฟาดูแลเธอโดยที่เธอบอกว่าตัวเองเป็นคุณแม่ของเฟีย(ฉันอยากให้เธอใด้รับความอบอุ่นจากคุณแม่ที่ฉันขโมยมันไปจากเธอค่ะ) โดยเก็บเฟียเอาใว้ในบ้านกลางป่าลึก ไม่ก็ตกลงกับคนในหมู่บ้านแล้วว่าจะหลอกเฟียว่าเป็นแม่ ลิฟาสอนเฟียทำทุกอย่างในชีวิตประจำวัน เพื่อที่เธอจะมีชีวิตรอดใด้ด้วยตัวคนเดียว(เย็บผ้าด้วย)
ไม่มีความแข็งแกร่งใดที่ไม่ใด้มาจากความเจ็บปวด
แม่ที่แท้จริงของเฟีย ถูกสัตว์ประหลาดร่างสีดำฆ่าตาย
ที่นี้คือบ้านของเธอ
นายเป็นมังกรที่พวกมนุษย์สร้าง ส่วนฉันเป็นมังกรที่พวกมังกรสร้าง
ลีฟบอกว่า นายน่ะถ้ายังกินมันอยู่อีกหน่อยก็จะกลายเป็นแค่ก้อนเนื้อแบบฉัน(พวกเรามีชะตากรรมที่ต้องโหยกาความตาย) ฉันนะตายอีกไม่ใด้แล้วละ คงไม่อาจจะคงสภาพร่างกายที่เหมือนมนุษยืเอาใว้ใด้
ในมอนสเตอร์ มอนจะเริ่มค่อยๆกลายร่างเป็นคนมีหน้าคนงอกตามร่างกาย มีแขนคนงอกออกมา
คนที่โดนคำสาป จะไม่ตาย เมื่อมีบาดแผลจะงอกเนื้องอกกลายพัน ฯลฯ ออกมาไม่ให้ตายแต่จะเจ็บปวดทรมาณมากๆ เพื่อนำความเจ็บปวดไปแลกกับความไม่ตาย(เพราะจิตใจยังไม่อยากตาย อบิสทำตามความต้องการให้) เมื่อเจ็บปวดจนไม่อาจเจ็บปวดใด้อีก มันก็เริ่มที่จะทำให้จิตใจเจ็บปวดเริ่มทำลายจิตใจตัวเองไปเรื่อยๆ จนคนที่เป็นเริ่มไม่ใช่มนุษย์และควบคุมตัวเองไม่ใด้ กลายเป็นก้อนเนื้อที่กรี๊ดร้องตลอดเวลา
หัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนจบกระตุ้นเฟีย จบเกมโกหกของลิฟา เฟีย
เฟียใด้พบเพื่อนคนนึงที่ถูกหัวหน้าหมู่บ้านฝึกดาบฝึกอะไรให้ จนใด้สนิดและรู้จัก
หัวหน้าหมู่บ้านให้ภารกิจกับเพื่อนสนิดเฟีย และเฟียเลยไปกับเพื่อนด้วย ทั้งคู่พลาดท่าโดนมอนเก่งๆตามล่า อยู่3วัน เพื่อนของเฟีย ถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัสโดนคำสาปป เฟียก็พาหนีไปด้วย โดยที่ตัวเองสู้มอนตัวนั้นไม่ใด้ เพื่อนเฟียโดนคำสาปจนทรมาณกลายร่างเป็นสิ่งน่าเกลียดน่ากลัว และขอให้เฟียปลิดชีพตัวเธอ เฟียก็ไม่ยอม จนเวลาผ่านไปเฟียต้องทนดู เพื่อนตัวเองทรมาณแสนสาหัส และอ้อนวรขอความตายจากเฟีย จนค่อยๆเสียสติสัมปะชันยะไป
ขอดีของคนโกหกก็คือ สามาถพูดความจริงใด้โดยที่ไม่มีใครเชื่อ
เฟียฝึกกับหัวหน้าหมู่บ้านเพราะอยากจะแข็งแกร่งขึ้น
หัวหน้าหมู่บ้านบอกเฟียว่า
มีอีกแบบ ลิฟาขอดูแลเฟียเพียงคนเดียว ในป่าลึก
ลิฟาไม่เคยกอดเฟีย เพราะกลัวว่าจะกอดเฟียได้ไม่ดีอย่างแม่ของเฟีย(แม่ของเฟียนั้นตัวเย็นเฉียบกอดใครไม่อุ่นยุแล้ว) เฟียจำสิ่งที่เรียกว่าแม่ใด้อย่างเดียวคือ อ้อมกอดอุ่นๆตอนที่เธอพัดหลงไปหนาวตายอยู่ในป่า แล้วลิฟาไปช่วย
เหล็กที่ไม่เคยโดนไฟก็ไม่ต่างอะไรกับเศษหิน
มนุษย์ไม่อาจเติบโตใด้โดยไม่ผ่านความเจ็บปวด
ลิฟาต้องการปลดปล่อยลีฟจากความทรมาณ เฟียเข้าใจว่า ลีฟคือแม่ของตน แม่ที่มอบความอบอุ่นให้ตน ความอบอุ่นที่ตนตามหามาตลอด (เฟียจะกลัวมากในเวลาที่มืดและหนาว และจิตใจไม่เข้มแข็ง เธอจะกลัวจะทำอะไรไม่ใด้ แต่ก็มีความรู้สึกนึกแว๊ปเข้ามาในหัวของเธอ เธอจำความอบอุ่นของแม่เธอใด้ ) เฟียเข้าสุ้กับลิฟาด้วยความโกรธแค้นที่พรากแม่ของเธอไป ความรู้สึกของเฟียก็คือต้องการล้างแค้นปีศาจที่ทำร้ายแม่ของเธอ และต้องการความอบอุ่นจากแม่ตัวเอง เฟียสู้กับลิฟา และก่อนลิฟาตายเธอก็ กอดเฟีย(ลิฟาไม่กล้ากอดเฟีย เพราะกลัวตัวเองที่เต็มไปด้วยพลังที่สกปรกจะไปทำให้เฟียสกปรก) เฟียก็นึกใด้ว่านี่แหละคือความอบอุ่นที่เธอตามหามาตลอด ลิฟาวางแผนมาพลีชีพตัวเองเพื่อดับความแค้นของเฟีย(ให้เธอออกจากหมู่บ้านนี้ใด้) และปลดปล่อยลีฟ
เกร็นต้องการให้คนๆนึงมาสนใจเกร็น คือลิฟา เกร็นพบว่า ลิฟาสนใจในธรรมชาติ
ระหว่างที่มีอีเว้นคุยกัน ถกเถียงกันของคนงานเหมือง เรื่องความรักหรืออะไรต่างๆ
เกร็นเลยขึ้นไปบอกว่า ความรัก น่ะ เกิดขึ้นใด้กับทุกๆอย่าง ต้นไม้ใบไม้ สัตว์น้อยใหญ่ อิฐหินดินทราย
เกร็นบอกว่า พวกนายเคยถามตัวเองใหมว่าต้องการอะไรจากความรัก คนงานคนนึงถามว่า แล้วนายละต้องการอะไรจากความรัก เกร็นบอกว่า สิ่งที่อยู่เบืองหลังธรรมชาติ คนงานเข้าใจว่าธรรมชาติก็คือป่า ก็เลยบลูลี่ความคิดเกร็นต่อว่า งั้นนายก็คงเดินเข้าไปในป่า มองหากอไผ่ที่มีขนาดพอเหมาะแล้วมอบความรักให้กับมันแหงๆเลยวะ 555
ลิฟาที่นั่งฟังอยู่ ก็โมโหคนพวกนั้นมาก
ลิฟาไปพบเกร็นหลังจากนั้นแล้วบอกว่า ฉันเองก็มีความรักแบบที่คุณบอกค่ะ อย่าไปสนใจคนพวกนั้นเลยนะค่ะ
ลิฟาเองก็รู้ว่าเกร็นทำแบบนั้นไปทำไม ลิฟาถามเกร็นว่า ทำไมคนที่ฉลาดแบบคุรถึงยอมเป็นคนโง่ในสายตาคนอื่นกันค่ะ
ฉันไม่อยากให้เธอเจ็บปวด เธอที่โทษตัวเองและเกลียดตัวเองที่แปดเปือน ฉันอยากให้เธอรับรู้ในมุมมองของฉันบ้างว่า ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนหรือเซ็กไปเรื่องที่ดำมืด แล้วฉันคิดว่าคงมีแค่นายคนเดียวเท่านั้นที่จะเป็นผู้ชายคนนั้นของเธอใด้
ถึงฉันจะรู้ว่าจุดยืนของฉันมันผิด แต่ฉันก็เป็นแบบนั้นไม่ใด้หรอกน่ะ นั่นคือตัวตนของฉัน เป็นเหรียนด้านที่ 3 ของฉัน ฉันชอบที่จะเข้าใจความคิดและมุมมองของผู้อื่น เพื่อตรวจสอบจุดยืนของตนเอง ว่ามันสามารถเป็นจุดยืนที่ดีขึ้นกว่านี้ใด้อีกหรือไม่
ความสุขน่ะมันซ่อนอยู่ในสิ่งที่ตัวเราไม่คิดจะทำ
เพราะความสุขของพระเอกคือการเปิดมุมมองใหม่ๆและการเข้าใจผู้อื่นและธรรมชาติ
มนุษย์เราทำแต่สิ่งที่เราคิดจะทำสิ่งที่เป็นเพียงสัญชาติยาน
หัวหน้าหมู่บ้านสนใจเกร็นเพราะเห็นแววตาเกร็นว่าเป็นคนที่ เฝ้ามองทุกสิ่งใด้โ้วยดวงตาที่ปราสจากความเกลียดชังสิ่งใด ชั่ว ดี ฯลฯ
ฉากที่เกร็นสงสัยว่ามีอะไรยุในป่านั้นและคำสาปมาจริงหรอจากเหตการแปลกๆในหมู่บ้าน เกร็นจะลอบเข้าไปแล้วเจอลิฟา แล้วลิฟาก็จะพาเกร็นเข้าไปในป่าให้ดูด้วยตาตัวเอง
เกร็นพูดถึงเรื่องวิธีดูระดับขั้นหรือพลัง ของไอเทม หรือ มอน ก็คือ black body ยิ่งมันดำมืดเท่าไรจนแสงไฟส่องไม่เกิดการสะท้อน = ขั้นสูง
ฉากลิฟาพูดว่า อยากจะอัดคำสาปใส่ตัวเองแล้วไปไล่ข่มขืนพวกผู้ชายให้มันเจ็บปวดให้กลายเป็นของๆตัวเอง
ฉากลิฟารักษาแก็งน้องหมา ตัวผู้ที่บาดเจ็บเพราะแย่งตัวเมีย พอรักษาเสร็จก็วิ่งไปหาตัวเมียอีก ลิฟาเลยบอกเกร็นว่า หมาเนี่ย พอปล่อยมันปุ๊บก็วิ่งไปหาตัวเมียปั๊บเลยนะคะ แขวะเกร็น
เวทย์มนนั้นมี วิธีการใช้พลังงานยุ 2ชนิด 1. ใช้ความรู้สึก แบบของพวกลิฟาและพวกที่ถูกสาป 2.ใช้ร่างกายตัวเอง ปล่อยให้อิเล็นตรอนตัวเองหลุดออกมาไปเป็ฯคลื่น ถ้าใช้มากๆอวัยวะบางอย่างอาจหยุดทำงาน ตาพร่ามัว ตรงโน้นตรงนีั้อักเสพ
บางครั้งก็มีบางเรื่องที่เราต้องทำ แม้จะรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดี
เกร็นบอกว่า ขอโทษนะที่คุณค่าของฉันมันไปทำร้ายเธอ
ไอเดียใหม่ เมื่อคนๆนั้นหมดคุณค่าในตัวเอง จะกลายเป็นสัตว์ประหลาด
เมื่อเราต้องรวมตี้กันแล้ว ทุกๆคนก็มีคุณค่าของตนเองเช่นกัน เช่นนั้นแล้ว เราจะเอาคุณค่าของเราไปหลอมรวมกับของผู้อื่นในจุดที่ทุกคนโอเคใด้อย่างไร
เมื่อคุณค่าของผู้คนในเหมืองนั้นหมดลง จะกลายเป็นปีศาจ
เมื่อคุณค่าของผู้คนจะหมดลง เค้าจะมีกลไกลการป้องกันตนในคุณค่าของตน เช่นการโทษคนอื่น
ผู้คนที่หมู่บ้านนี้ จะโดนลดคุณค่าของตนเองไปเรื่อยๆ ในรูปแบบ -1 -1 -1 ต่อวิ หากเป็นแผ่นกระดาษ ที่ A เจอ B ไม่ทำความสะอาด A จะ -1 แต่ครั้งต่อไป หากเป็นธรรมชาติ Aจะ -0.9 -0.8 ในเรื่องเดิมๆ แต่ ในหมู่บ้านนี้ จะ กลายเป็ฯ -1 -1.9 -2.8 -3.7
เมื่อกฏฟสิกไร้ค่า และปรัญชาใช้ไม่ใด้ พายอาไม่ใช่ 3.14 เมื่อนั้นคุณค่าของฉันจึงหมดลง
ลิฟา arete หรือคุณค่าของเธอคือ การชดใช้บาป
เกร็น arete คือ ความเข้าใจ หากต้องเจอสิ่งที่ไม่อาจเข้าใจใด้ด้วยจิตนาการของมนุษย์หรือสู้ไม่ใด้ เกร็นจะเป็นปีศาจ
บาร์มี่ arete คือ ความสุขที่มากกว่าความทุกข์ใน 1 วัน
จาน่า arete คือ ความไม่ยอมแพ้ ที่จะทำประโยชน์ให้กับใครซักคน
ฉากอุ่นๆ เกร็นแกล้งเล่นเกมแพ้เด็ก จนโดนมัดจุกเต็มหัะว ไปเจอจาน่า แพ้จาน่า จาน่าสละโพนี่เทลของเทอมามัดหัวเกร็นแทน เจอลิฟา เล่นเกมที่ตัวเองถนัดกันหลายรอบ ลิฟาให้ทายรูงูรูเต่า เกร็นเอาโคลนป้ายขาเธอ เธอเอาป้ายหน้าเกร็น เกร็นบอกมีความชอบธรรมที่จะป้ายหน้าคือ พวกเด็กมาเล่นด้วยแบ่งฝ่าย เด็กหญิงยุข้างเกร็น สุดท้ายหักหลังเกร็น เกร็นเก็บโคลนใส่เป๋าแล้วลิฟาทักเกร็นว่า ทำไมถึงทำแบบนี้เกร็นบอกเพราะอยากให้คนอื่นยิ้มในวันนี้ แล้วลิฟาเขิลก็เลยเอาโ๕ลนแปะหน้าคืน
ในตอนที่หัวใจของคน2คนกอดรัดกันอย่างรุนแรงน่ะ มันมีความสุขกว่าเซ็กกระจอกๆนั่นอีกนะ
เกร็นบอกว่า แม้ร่างกายพวกเขาจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเตียง แต่หัวใจของพวกเขากลับโดดเดี่ยว
ทำไมไม่ลองไปผจญภัยกับเธอดูละ ผ่านพ้นทุกข์สุขไปด้วยกัน ผ่านปัญหาไปด้วยกัน จนกว่าหัวใจจะกอดรัดกัน แล้วค่อยใช้ร่างกายกอดรัดกัน ก็ยังไม่สาย แบบนั้นสิเรียกว่าคุณค่า
มีคนที่สู้กับเกร็นแล้วแพ้ เกร็นเลยบัฟใส่ว่า คนโง่น่ะไม่มีวันหาแผนการที่ฉลาดรอบคอบใด้หรอก(เกร็นบัฟใส่ เหยียดใส่) อีกฝ่ายแค้นเลยคิดแผนอย่างรอบคอบมาจัดการเกร็น เกร็นเลยสวนคืนว่า ฉันคาดเดาลักษะนิสัยของเธอและน้ำหนักของเธอแล้ว(เช่น0.9 น้ำหนัก ในการคำนวณของเอไอ) ก็เลยคิดแทนเธอว่าเธอจะคิดยังไง และวางแผนออกมาให้รอบคอบใด้อย่างไร เกร็นเลยบอกว่า แผนการที่รอบคอบน่ะจุดอ่อนของมันก็คือ มันคือแผนการที่รอบคอบ(เพื่อกำจัดฉันให้จงใด้) เธอจึงไม่ใช้แผนการที่เสี่ยงที่เดาทางยาก เพราะเป็นแผนการที่รอบคอบ มันจึงดึงทางใด้ง่าย สิ่งที่ฉันถนัดที่สุด คือฉันคิดหลายครั้งเลยละว่าหากตัวเองจะต้องตายละก็ ตัวเองจะตายยังไง
ฉากเกร็นบอกว่าตัวเองอ่านใจใด้กับลิฟา แล้วจริงๆค่อยเฉลยว่า แค่การสังเกตุ เกร็นบอกให้ลิฟาเลือกของมาซักชิ้น (อาจให้เลือกสี จาก 3 สี)แล้วเกร็นจะทายว่าลิฟาเลือกอะไร เกร็นพูดดักคอลิฟาไปตอนแรกด้วยเงื่อนไขอะไรบางอย่าง (เกร็นบอกว่า การทายที่ยากที่สุดก็คือครั้งแรก หากทายถูกและอีกฝ่ายควบคุมความคิดตัวเองต่อไปไม่ใด้หลังจากนั้น จึงทำตามสัญชาติยานตัวเอง) บอลลูกแรกเกร็นทายถูก เพราะทำให้ลิฟาอยากชนะ ความอยากชนะของเธอทำให้เธอไม่เลือกสีที่เธอชอบ เช่นสีฟ้า ส่วน ที่เธอไม่เลือกสีเขียวเพราะฉันเป็นคนเพิ่มสีนั้นเข้าไป เธอจึงเลือกสีแดง combo ต่อ เมื่อลิฟาเลือกสีแดงแล้วเกร็นดันทายถูก เกิดอารมบางอย่างทำให้การคิดของสมองเป็นไปตามสัญชาติยาน เกร็นเลยทายสีต่อไปที่ลิฟาจะเลือกใด้ (ระหว่างนั้น เกร็นก็พูดบัฟไปด้วยเช่น ถอนหายใจ เฮ้อ คราวนี้ก็สีแดงอีกแล้วละสิ เกร็นเริ่มเล่นบัฟแบบมีชั้นเชิงขึ้น ระหว่างนั้น) สิ่งสำคัญไม่ใช่เธอหยิบสีอะไร แต่เป็นเธอแสดงปฏิกริยาอะไร สติเป็นสิ่งสำคัญ เกร็นทายถูก 6 ครั้ง ครั้งที่ 7 เกร็นเลยโกงทายใช้อุบาย 2 ครั้ง เกร็นบอกฉันขอเขียนอะไรหน่อยใด้ใหม แล้วก็ทาย เกร็นบอก รู้ใหม ก้อนหินก็อ่านใจเธอใด้ เกร็นก็อาจจะโยน หรือผ่าหินแบบสุ่ม ให้ธรรมชาติสุ่มให้ด้วยกาโยนหรือปา สุดท้ายใด้สีแดง ลิฟาเปิดให้ดู ไม่ใช่สีแดงเป็นสีฟ้า เกร็นเปิดกระดาษให้ลิฟาดูว่า ตัวเองเขียนว่าสีฟ้าลงไปในกระดาษเมื้อกี้(แอบโกงทาย2ครั้ง)
1.ครั้งแรกยากสุดเกร็นต้องบัฟเธอด้วยบรรยากาศ คำพูด การเล่าเรื่องต่างๆนาๆ จนเลือกครั้งแรกถูก
ลิฟาทักท้วง ให้ไม่เล่นตุกติกใช้แค่กระดาษเขียนใว้อย่างเดียว เกร็นเลย เล่นมายากลใส่ ลิฟาบอกให้เปิดกระดาษก่อนสิ เกร็นบอก เธอน่ะเปิดก่อนสิ ลิฟาโดนบัฟเลยยอมเปิดให้ดูสีลูกบอลก่อน เกร็นเลยเปิดกระดาษต่อ ด้วยกลโกง เปิดยังไงก็สีตรง ตรงไป 3 ครั้ง ลิฟาเริ่มหาทางอื่นในการเอาชนะเกร็น
ทายต่ออีก 3 ครั้ง ใช้โอกาศที่ลิฟากำลังใด้รับผลกระทบจากการถูกถายถูก เลยทายถูกต่ออีก 3ครั้ง
เหมือนฉันกำลังทำลายความเชื่อของเธอไปเรื่อยๆเลยนะ
หลังจากเรื่องที่ลิฟาบอกว่าตนเองนั่นแปดเปือน เกร็นเลยให้กำลังใจเธอเรื่อง ไหที่แตกร้าวแต่ยังคงเป็นไหนั้นมีค่ามากกว่า ลิฟาก็เริ่มสนใจในความิคดเกร็นและ
ลิฟาถามเกร็นว่า ถ้าเก่งขนาดนี้แล้วทำไมถึงแพ้เด็กละค่ะ เกร็นบอก การพ่ายแพ้ของฉันจะอยู่ในความทรงจำที่มีความสุขของเด็กๆพวกนั้น ที่พวกเขาใด้เอาชนะหัวใจของตัวเองจนร่วมแรงร่วมใจกัน จนชัยชนะของพวกเขามีคุณค่ามากกว่าชัยชนะของฉํน การแพ้ที่มีคุณค่ามากกว่าชัยชนะ ฉันจึงแพ้เพื่อที่จะชนะไปตลอดกาล (อาจให้ลิฟาพูด คุณนะ เลือกที่จะแพ้เพื่อที่จะชนะไปตลอดการ) เกร็นบอก อ่า ฉันแพ้เพื่อที่จะชนะในคุณค่าของตนเองไปตลอดกาล ชัยชนะเพียงอย่างเดียว ไม่อาจเป็นคุณค่าที่แท้จริงใด้ มนุษย์เรานะ ควรจะแพ้ 2ครั้ง และชนะ 5 ครั้ง ยังไงละ
ตอนหลังเกร็นอธิบายให้ลิฟาเข้าใจว่า ลิฟาโดนหลอกใด้ยังไง เกร็นบอกว่า เพราะลิฟาเป็นคนฉลาดและรอบคอบ คิดก่อนทำ และไม่เชื่ออะไรง่ายๆ เธอเลยโดนหลอก หากแต่ลิฟาทำตัวโง่ๆเลือกเโง่ๆ ฉันคงหลอกเธอลำบาก
สำคัญ
ลิฟาใช้คำสาปในการจัดการ ก่อกวน ถ่วงเวลามอน เช่น ใช้ความรู้สึกหิวโหย ใส่มอนที่มันเกลียดความหิว มันเลยไปกินเพื่อนตัวเอง ฯลฯ
เกร็นบอกลิฟาว่า ฉันแกล้งทำตัวเป็นคนโง่เพื่อปกป้องความฉลาดของตนเอง
ต้องขอบคุณไฮเซนเบริกที่ทำให้ฉันรู้ว่า เมื่อเราฉลาดในมุมมองหนึ่งเท่าไรเราก็จะโง่ในอีกมุมมองหนึ่งเท่านั้น ยิ่งต้องฉลาดขึ้นไปอีกเท่าไรเรายิ่งต้องทำลายมุมมองของความโง่ออกไปเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มันทำให้ไม่อาจจะเข้าใจผู้อื่นที่ไม่เหมือนตนเองใด้ เพื่อมุมมองที่อยู่ในจุดที่สูงที่สุดกว่าผู้อื่น ราวกับมองจากยอดเขาสูง นั่นทำให้คนฉลาดมองเห็นแต่สิ่งที่ตัวเองอยากเห็นและไม่เคยมองเห็นมุมมองอันธรรมดาของผู้ที่อยู่บนพื้นดิน ต้องขอบคุณคนๆนึงที่ทำให้ฉันรู้ว่า สิ่งนั้นไม่ใช่ความฉลาด ความฉลาดที่มองใด้เพียงมุมเดียว หรือความโง่ที่มองใด้เพียงมุมเดียวนั้น ไม่เรียกว่าความฉลาด ความฉลาดที่แท้จริงนั้นต้องยืดหยุ่น งดงาม และมีคุณค่ากับตนเองและผู้อื่น ความฉลาดคือความสามารถที่จะยอมรับและมองในมุมมองใดก็ใด้ ใด้อย่างถ่องแท้ และเข้าใจ และสามารถดึงมุมมองทั้งหมดเหล่านั้นมาใช้แก้ปัญหาต่างๆใด้ บางครั้งฉันจึงต้องเป็นคนโง่บ้างเพื่อปกป้องความฉลาดของตนเอง
ความสุขและความทุกข์เองก็ทำงานอยู่ในกฏของไฮเซนเบริกเช่นกัน ยิ่งเรามีความสุขเท่าไรเราก็ยิ่งมองไม่เห็นความทุกข์มากเท่านั้น เราจะยิ่งอ่อนใหวต่อความทุกข์ เมื่อเรามีความทุกข์มากเท่าไร เราก็ยิ่งอ่อนใหวต่อความสุข
ลิฟาถามว่า หากสามารถเปลี่ยนตัวตนของตัวเองใด้แบบนั้น กับคนอื่นๆทุกคน มันจะ..ไม่ว่างเปล่าหรอค่ะ ในความว่างเปล่าเล่านั้น แล้วเราจะมีความสุขหรอค่ะ 0.เกร็นบอกว่า เริ่มแรกของมนุษย์เราต้องรู้ตัวเองว่าไม่รู้มากเพียงใดก่อน แล้วจึงค่อยๆยืนยันว่าเรารู้ขึ้นมามากเพียงใด ไม่มีมุมมองใดหรือจุดยืนใดเพอเฟค เมื่อเรามีจุดยืนและมุมมองมากมายอยู่ในมือแล้ว เราก็ต้องเลือกจุดยืนที่เป็นตัวตนของเรา ตกผลึกตัวตนของเราจากทะเลแห่งความรู้สึก มุมมองที่เป็นจุดยืนของตนเอง ฉันเรียกมันว่า เหรียนด้านที่ 3 น่ะ ตัวตนที่แท้จริงของตนเอง ที่ตนเองใด้เลือกแล้วอย่างไม่เสียใจ แม้มันจะมีข้อดีหรือข้อเสียแต่เราก็ยอมรับในข้อดีและข้อบกพร่องของมันอย่างสมบูณ ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น ไม่ใช่มองใด้ทุกมุมทำตัวเป็นน้ำจนไร้ตัวตน
ลิฟาถามว่า งั้นแล้วตัวตนของคุณเป็นยังไงค่ะ เกร็นเลยบอกว่า ลองสัมผัสมันด้วยตัวเองสิ ความสนุกของการใด้ขบคิดน่ะ มันก็คือตัวตนนึง ของฉัน ตอนหลังเกร็นบอกว่า ฉันนะสนใจในคุณค่ามองทุกอย่างเป็นคุณค่า คุณค่าที่ฉันตัดสินด้วยมุมมองของฉัน ฉันมีเกณตัดสินในคุณค่าอยู่ 1.รับรู้ 2.เติบโต(ตรงนี้เกร็นจะเข้าไปยุ่ง) 3.เก็บเกี่ยว(ยากตรงที่ฉันต้องหาวิธีเก็บเกี่ยวคุณค่านั้น ไม่ใช่การทำลาย ไม่ใช่การเป็นเจ้าของ) การที่ฉันใด้คลุกคลีกับเธอ ทำให้ฉันใด้ "รับรู้" ในคุณค่าของเธอ และมองเห็นความเป็นไปใด้ต่อไป นั่นก็คือ เติบโต หากเธอเดินลงเหวไปเรื่อยๆ คุณค่าของเธอในมุมมองฉันก็จบตั้งแต่ในข้อนี้ หากเธอเติบโตเปล่งประกายขึ้นเรื่อยๆ ก็จะไปสู่ข้อที่ยากที่สุด คือ เก็บเกี่ยว ยังไงละ
ฉากที่ลิฟาไปคุมพวกโจรที่อีกหมู่บ้านที่เหมือง กฏมี 2 อย่าง กับพวกโจรและชาวบ้าน 1. ห้ามแตะต้องตัวเธอ 2.ถ้าเธอมีความสุขทุกคนก็มีความสุข ถ้าเธอไม่มีความสุข ก็จะไม่มีใครใด้มีความสุข
มนุษย์เรา คิด เพื่อที่จะไม่ต้อง กลับมาคิด เราใช้ทั้งชีวิตก่อนนอนคิดทบทวนในเส้นทางของตนเอง เพื่อที่วันที่แย่ที่สุดเราจะยังยิ้มให้กับตัวเองใด้โดยที่ไม่ต้องคิดอะไร
น้ำมันอย่างเดียวมันทำให้รถไปถึงจุดหมายไม่ใด้หากคุณมองไม่เห็นพวงมาลัย ไม่ใช่ความพยามยามอย่างเดียวที่ทำให้เราสำเร็จ แต่เป็นความพยายามที่ถูกทิศทาง
มนุษย์เราสามารถพยายามทำในเรื่องที่บังเอิญ
มีการดวลกันชนิดนึงชื่อว่า ...... กฏของการดวล
การละเล่น 2อย่างของเด็ก
1.การเล่น ตามหาสิ่งสำคัญ ล้อมวง 6คนเอาสิ่งสำคัญของตัวเองออกมาใส่ใว้ในโพลงไม้ แล้วแต่ละคนเข้าไปหยิบ 1ชิ้นที่ไม่ใช่ของตนเอง แล้วมาล้อมวงกัน 6คน เริ่มจากซ้ายมาขวา แต่ละคนต้องบอกว่าสิ่งที่ ผู้เล่นคนนั้นเปิดให้ดู มีความสำคัญกับตนเองอย่างไร และให้ผู้เล่นเลือกให้ใครคนใด้คนนึงโดยทุกคนหันหลังและไม่รู้กัน สุดท้ายใครมีสิ่งสำคัญของคนอื่นมากสุดหรือโกหกเก่งสุด ชนะไป แต่เกมนี้จริงๆแล้วเป็นการดวลความเชื่อใจกันนอกเกม หากใครดูตอแหลผิดปกติจะไม่ใด้รับสิ่งสำคัญอะไรไปเลย
2.ให้หยิบของขึ้นมา 3ชิ้น และบอกว่าสิ่งของนั้นสำคัญกว่าอย่างไร และอีกฝ่ายก็หยิบมา3ชิ้นละบอกว่า สิ่งของนั้นสำคัญอย่างไร ตัดสินจากให้เพื่อนลงความเห็นว่าสิ่งใดสำคัญกว่ากัน
สัตว์น่ะตายด้วยความหิว แต่มนุษย์ตายด้วยความโดดเดี่ยว
การขาดซึ่งสติสัมประชันยะ ไม่อาจจะรับรู้ถึงตนเองใด้ มันก็ไม่ต่างกับคนตายหรอกน่ะ ถ้าอยากตายก็ตายไปคนเดียว แต่อย่าไปทำให้คนอื่นตายสิ(แล้วเอาโพชั่นของตัวเองให้กิน) เฟียใด้ฟังที่เกร็นด่า คนอื่นแบบนั้นแล้วเธอจึงคิด ตอลหงัเฟียถามเกร็นว่า เกร็น ทำไมนายถึงไม่เคยว่าฉันแรงๆแบบนั้นเลยละ เฟียบอกว่าฉันอยากให้นายพูดทุกอย่างกับฉันตรงๆน่ะ
เกร็นพบว่า คนอื่นๆเปลี่ยนไป เลยตามหาเบาะแสและพบว่าคนอื่นๆที่เปลี่ยนไปไม่ใด้ความทรงจำหายไป ที่หายไปเเป็นเพียงความรู้สึก สืบไปสืบรอบแรกมาพบว่า ลิฟานั้นดูเหมือนคนไม่ดีที่ทำร้ายจิตใจคนอื่น สืบไปสืบมาอีกทีพบว่าคนทำคือลิฟา ที่ลบความรู้สึกคนอื่นๆ ตอนหลังค้นพบความจริงอีกว่า แล้วลิฟารู้ใด้ยังไงว่าตัวเองลบอะไรอีกฝ่ายไป เกร็นเลยสรุปว่าลิฟาไม่ใด้ลบ อาจเป็นการดูดความรู้สึกคนอื่นมา หรือไม่ก็สลับความรู้สึกที่น้ำหนักเยอะที่สุด ของคนอื่นมา
ในตอนท้ายที่เกร็นขึ้นมาจากถ้ำ เกร็นพบว่าคนในหมู่บ้านตายเป็นศพกันเพียบ เกร็นเอาศพของพวกเขาอุ้มมาเผาไฟ แล้วพูดถึงคุณค่าในตัวเองของคนๆนั้นในแต่ละคน แล้วบอกว่าตัวเองจะจดจำคุณค่าเหล่านี้ไปตลอด
หลังจากเผาเสร็จเกร็นก็เข้าไปในถ้ำ ที่มีแต่น้ำไร้ทางเข้า แล้วพยายามหาวิธีที่จะกลับลงไปช่วย ลิฟา จาน่า ฯลฯ เกร็นหาวิธีมากมาย ใช้ระเบิด ทดลองดำน้ำ ฯลฯ
เฟียหลังจากเก็บข้าวของในบ้านตัวเองเสร็จและพาชาโม่ออกมา เพื่อออกไปตามหาหัวหน้าหมู่บ้าน(เฟียสำรวจดูก็รู้ว่าพวกหัวหน้าหมู่บ้านโดนจับตัวไป และพวกมันยังไปใด้ไม่ใกล ) เฟียเห็นเกร็นเผาศพคน แล้วเธอก็กำหมัด
เฟียเข้าไปหาเกร็นในถ้ำ สีหน้าเกร็นเหมือนคนตาย เกร็นรับรู้ถึงการมาของเฟีย เกร็นเอามีดของลิฟาโยนให้เฟีย แล้วบอกให้ตัดสินใจซะ เรื่องทุกอย่างมันจบแล้วละ แล้วยื่นมีดของลิฟาให้เฟีย เฟียเอาไปแล้วจู่ๆถาพก็ตัดไปที่เลือดหยด เลือดหลดลงไปในน้ำ เฟียบอกว่า ถึงที่นี่จะมีพวกที่สมควรตายอยู่มาก แต่พวกที่ไม่สมควรตายก็มีอยู่มากเช่นกัน พวกเขาอาจจะโชคร้ายกว่าฉัน ทุกข์ทรมาณกว่าฉัน เจ็บปวดกว่าฉัน
ก่อนหน้าเกร็นเคยบอกเฟียว่า "ฉันยังตายไม่ใด้ ฉันไม่คิดจะตายด้วยคมมีดในมือที่โลเลนั่นหรอก" เฟียอยากที่จะฆ่าเกร็นที่หลอกให้เธอสู้กับมอนแล้วหักหลักจะฆ่าเธอ แต่จริงๆเกร็นไม่ใด้ออกแผนให้ฆ่าเฟีย เฟียเลยใจนึงก็เกลียดจนอยากฆ่า ใจนึงก็เพิ่งเคยถูกคนอื่นปกป้องครั้งแรก เกร็นบอกว่า ตอนนี้ฉันยังตายไม่ใด้ เมื่อเรื่องราวทุกอย่างจบลง เมื่อที่เธออยากจะฆ่าฉันจากใจจริงของเธอ ฉันจะให้เธอฆ่าฉัน
เฟียดุถูกเกร็นบอกว่า ช่วยพวกเธอใด้แล้วมันยังไง เก็บพวกเธอใว้ผสมพันหรอไง นายมันก็แค่อยากจะผสมพันกับพวกเธอ เกร็นโมโห ปาแก้วน้ำร้อน จนน้ำร้องกระฉอกไปโดนแขนเฟีย บอกให้ถอนคำพูดเดียวนี้ แล้วกระชากคอเสื้อเฟีย เกร็นบอกว่า ยัยนั่นน่ะ จาน่านะ ลิฟาน่ะ สัญญากันใว้ ว่าเธอจะรอฉันไปช่วย เฟียเถียงบอกว่า ลิฟาน่ะไม่มีทางสัญญากับใคร เพราะเธอเป็นคนที่จะไม่มีทางผิดสัญญา นายเป็นสิ่งสำคัญของเธอ เธอไม่มีทางสัญญาแบบนั้นกับนาย นายแค่บังคับให้เธอพูดเท่านั้น เกร็นก็เงิบ แล้วมองดูแขนเฟียที่โดนน้ำร้อนลวก เฟียบอก ฉันจะไ่ม่ถือสา(ที่กระชากคอเสื้อเธอ) เพราะฉันเป็นคนพูดหาเรื่องนายเอง เกร็นขอโทษเฟีย แม้ว่าเธอจะพูดอะไรก็ตาม ฉันก็ไม่มีสิทธิไปทำร้ายเธอก่อน เฟียเล่าอดีตให้เกร็นฟัง เรื่องนิทานที่ลิฟาชอบเล่าให้เฟียฟัง เฟียบอกว่าฉันลองนึกดูแล้ว ในทุกๆเรื่อง มันเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อผู้ชายของเธอ ที่เธออยากจะสอนฉันให้ยืนด้วยตัวเอง (เป็นอดติของลิฟาที่ว่า ผญ ต้องพึ่งตนเอง อย่าไปพึ่งพวกผู้ชาย อย่าไปเชื่อใจผู้ชาย ในหัวพวกมันมีแต่เรื่องผสมพัน)หนึ่งในนั้นมีเรื่องเจ้าหญิงหิมะในเมืองที่ขาวโพลนที่เฟียชอบ (เธออยากเห็นหิมะซักครั้ง)
ตกดึกไปเจอมอนที่ เหมือนกระรอก ตัวเล็กๆมาเป็นแสนตัวมันดูดเลือดสัตว์จนแห้ง พวกมัน1แสนตัวจะล้อมลอบตัวแม่มันเอาใว้ พวกเกร็นและเฟียต้องหนีมัน สุดท้ายเฟียตัดสินใจไปฆ่าตัวแม่มัน เฟียฟากชาโม่ให้เกร็นดูแล แล้วบอกว่ามันชอบเล่นดอกหญ้า แล้วเฟียก็ออกไปฆ่าตัวแม่มัน เธอใช้มีดกรีดเปลือกต้นไม่้ออกมาถือเป็นโล่ ใว้ปัดพวกกระรอก จนเธอเข้าไปสู้กับตัวแม่มันใด้ ตัวแม่ตัวนี้แปลกกว่าชาวบ้าน ตัวมันแข็งมาก แทงยังไงก็ไม่เข้ามีดพังหมด สุดท้ายเธอเลยหาวิธี แทงเข้าไปในปากมันแล้วใช้มีดแทงสมองมัน ตอนหลังเกร็นเอามีดของลิฟามาให้เฟีย
เกร็นพูดว่า ทำไมเฟียต้องเผาบ้านด้วย เฟียบอกถ้าไม่หายไปฉันคงไม่อาจจะก้าวเดินออกไปจากมันใด้ ฉันเสียใจที่ฉันต้องเสียบ้านของตัวเองไป แต่เมื่อเจอหมอนั่นแล้ว เขาก็คงมอบบ้านหลังใหม่ให้กับฉัน มันเป็นแบบเสมอมา
ฉัน0เสียบ้านของฉันใด้ แต่ฉัน0เสียหมอนั่นไปไม่ใด้ ไม่ว่าฉันจะ0เสียบ้านของตัวเองไปซักกี่ครั้ง หมอนั่นก็เป็นคนมอบที่ซุกหัวนอนให้กับฉัน เป็นคนช่วยฉันให้ไม่ต้องทนกับความหนาวเหน็บ มันเป็นแบบนี้เสมอมา ฉันพูดใด้เต็มปากเลยว่าฉันเกลียดหมอนั่น และเกลียดวิธีการของหมอนั่น หมอนั่นทำให้ฉันเจ็บปวดและโกรธแค้นยิ่งกว่าใครทั้งหมด จนอยากจะฆ่าให้ตาย เป็นคนที่เลวร้ายมาก แต่ก็เป้นคนเลวร้ายที่ไม่เคยโกหกฉัน
ตอนแรกพวกเกร็นวางแผนขอให้เฟียจัดการมอนให้เพราะมีแค่เธอที่สู้ใด้ ตอนหลังเกร็นโดนยึดอำนาจ มีเสาหลักที่เกลียดเฟีย ปั่นหัวทุกคนโยนความผิดให้เฟีย แล้วทำให้เฟียจนมุม แล้วกะฆ่าเฟีย เฟียที่จนมุม หนาวเหน็บหวาดกลัว
เกร็นปกป้องเฟีย ใช้มือรับลูกนูที่มีคนโกรธแค้นแล้วยิงมา เกร็นพยายามจะพูดเพื่อให้คนอื่นเข้าใจ แต่เปล่าประโยนชน์ ตัวร้ายใส่ร้ายทั้งเกร็นและเฟียในในเวลาเดียวกัน แล้วก็ระดมยิงลูกนูใส่ เกร็นปกป้องเฟียเข้าไปกอด โดนนูปักหลังหลายลูก แล้วก็ตกน้ำไปกับเฟีย ระหว่างนั้นเฟียก็ใด้สัมผัสบางส่วนของความรู้สึกที่เธอตามหามานานแสนนาน (การถูกใครซักคนปกป้อง ความอบอุ่น)
เฟียช่วยเกร็นที่กำลังจะตาย ใจนึงก็เกลียดและอยากฆ่า เพราะเป็นคนที่หลอกใช้เธอ
ฉากเกร็นปลอบใจคนๆนึงในเรื่องที่แพ้ว่า ผู้ที่มีความสุขคือผู้ชนะ พวกเกร็นมีความสุขกันหมดส่วนคนชนะไม่มีความสุข
คนที่ลงอบิสแล้วรอดกลับมา จะติดคำสาป และเมื่อมีลูกมาหลานก็จะกำเนิดลุกหลานที่ติดคำสาปพิกลพิกาลออกมา และเรียกคนเหล่านั้นว่า ผู้ถูกสาป ผู้ถูกสาป ว่ากันว่าเลือดพวกมันเป็นพิษและ คำสาปถูกส่งต่อไปให้คนอื่นๆรอบตัวใด้ เป็นต้นเหตุของโรคร้าย ทีไ่ม่เคยมีมาบนพื้นโลก
100ปีก่อน สงครามระหว่างมนุษยืและมังกร ทำให้ เผ่าพันมังกรต้องต่อสู้ด้วยกันกับเผ่าตนเอง เพราะสัญญาของมนุษย์ที่มีต่อมังกร พวกมนุษย์หัวหน้าตระกูลจะมีมังกรศึกของตัวเอง และตอนหลังพวกขุนนางใช้มังกรศึกเหล่านี้ เอาไปตีกับเผ่ามังกร
ความเชื่อแรก
ความเชื่อ2 คือมันมาจากผลพวงของระเบิดนิวเคลีย ทำให้ผู้คนติดคำสาป(คำสาปมนุษย์มาจากมังกร)
ส่วนมังกรก็ใด้รับคำสาปของมนุษย์ทำให้ สัตย์สัญญาค่อยๆหายไปและเห็นแก่ตัวไม่สนใจในคำพูดตนเอง
ลิฟาพาเกร็นเข้าไปในป่า หาโน่นนี่ ฯลฯ มีรังปลิงด้วย
เกร็นเล่าเรื่องสัตว์ประหลาดที่ไม่มีใครเข้าใจมันและมันตามหาคนที่เข้าใจ ให้ลิฟาฟัง
มันใด้ใช้ชีวิตอย่างสงบกับคนที่ไม่เข้าใจมัน มันรู้สึกว่างเปล่า และ0เสียสิ่งสำคัญของตัวเองไป เพราะไม่อาจจะพูดสิ่งที่ยากที่ใครจะเข้าใจมันให้ผู้อื่นฟังใด้ มันค่อยๆถูกกลืนกินโดยผู้คน มันจึงเดินจากไป
มันไม่อยากเจอกับผู้คนอีก มันเริ่มรู้สึกว่าตนเองนั้นโดดเดียวและเดียวดายอยู่คนเดียวบนโลก
เฟียนั้นหัวใจไม่เต้นและต้องกินยาของหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อทำให้หัวใจตัวเองไม่เต้น ถ้าเต้นแล้วเฟียจะเจ็บปวด ในถ้ำ เกร็นเป็นคนปลดปล่อยหัวใจของเฟีย ด้วยการปกป้องเฟีย เกร็นเล่าอดีตของตัวเองให้เฟียฟัง ครั้งนึงฉันเคยฆ่าคน ฉันไม่คิดและเสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป จนวันนึงฉันกลับพบว่า มีคนที่เสียใจกับสิ่งที่ฉันทำลงไปมากกว่าใครๆ มากกว่าทั้งฉัน ทั้งๆที่เธอถูกพวกมันทำร้ายจิตใจก็ตาม
เธอทำให้เกร็นรู้ว่า ตัวเกร็นเองนั้นช่างโดดเดี่ยว ไม่เคยยื่นมือไปหาผู้อื่น และนั่นเป็นครั้งแรกที่ถูกคนอื่นยืนมือเข้ามาหา
สิ่งสำคัญจริงๆอาจไม่ใช่ความเป็นจริงของตนเอง แต่ใครซักคนที่มองเห็นความจริงของเราและร่ำไห้
เกร็นไม่เคยพบความโดดเดี่ยวใดมาก่อนเพราะความเชื่อและอุดมการและมายเซตของตนเอง จนกระทั่ง
พวกเราทำอะไรซักอย่างไปเพราะความกลัว ก็มีพวกเราที่ทำอะไรซักอย่างไปเพราะความรัก
เกร็นบอกกับลิฟาว่า ความเศร้านั้นมี 2แบบ ความเศร้าจากภายใน กับความเศร้าที่มาจากภายนอก (เรื่องตัวตน และ จิตใต้สำนัก ที่รับส่งข้อมูลกัน)
เกร็นบอกจาน่าว่า ความเป็นเจ้าของนั่นซ่อนอยู่ในโลกนี้ในทุกๆอนู ความรักก็เป็นหนึ่งในที่ซุกซ่อนใหญ่ๆของความเป็นเจ้าของ เมื่อสองคนรักกัน พวกเขาต้องการวิญญาณของกันและกัน หากแต่ ไม่มีสิ่งใดยืนยันใด้ว่า วิญญาณของพวกเขานั้นใด้หลอมรวมและอยู่ใกล้กัน วิญญาณที่เปรียบดั่งต้นไม้สองริมฝั่งแม่น้ำ แท้จริงแล้วไม่อาจเดินใกล้ ไม่อาจเดินเคียง ร่างกายนั้นไม่อาจเข้าใกล้กันใด้ หากแต่ยังหยั่งรากอยู่ที่เดิม แท้จริงแล้วความใกล้ไกลหาใช่ระยะทาง หากแต่เป็นความเข้าใจของสองหัวใจที่ใกล้กันมากกว่าผู้ใดซึ่งหยั่งรากอยู่ใกลกัน
ความทุกข์ที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้จิตใต้สำนึกคอยนำพาปัญหามาสู่ผู้คน
เราอยากจะเป็นเพียงคนๆเดียวที่ใด้เข้าใจธรรมชาติและสรุปออกมาเป็นสมการของเรา ธรรมชาติที่เป็นของเรา
ที่จาน่ายื่นมือเข้าไปช่วยเกร็น เกร็นบอกว่า จาน่าเธอน่ะมอบสิ่งสำคัญของเธอให้กับฉัน ถึงตาที่ฉันจะมอบสิ่งสำคัญให้กับเธอบ้างแล้ว ความรู้สึกของเธอนะมันส่งมาถึงฉันแล้วนะจาน่า
ทำร้ายตนเอง หรือทำร้ายผู้อื่น ยอมถูกทำร้ายถูกเอาเปรียบ หรือ ต่อสู้และก็ถูกทำร้ายอยู่ดี
ตัวตนคืออะไร ตัวตนคืออาวุธ อาวธที่ใช้เลือกผลของสงครามแห่งจิตใจ เป็นจุดยืนของตนเอง เป็นสิ่งที่ทำให้ตนเองแตกต่างจากผู้อื่นและไม่อาจกลายเป็นผุ้อื่น อาวุธ ของฉันที่ใช้ในสนามรบคือ คุณค่า คุณค่าคือสิ่งที่ฉันหลับตา มองมันแล้วยิ้มใด้อย่างอ่อนโยน
สิ่งที่ตนเองอยากทำ สิ่งที่ควรทำ สิ่งที่ทำไปโดยไม่คิด สิ่งที่คิดดีแล้วไม่ใด้อย่างที่ทำ
ภายใต้จิตใจมันคือสงคราม สงครามของ2สิ่งที่ไม่อ่อนข้อให้แก่กัน ไม่ว่าฝ่ายใหนทุกฝ่ายก็คือตัวเรา และไม่ว่าฝ่ายใดจะแพ้เราก็เจ็บปวด ไม่มีชัยชนะตลอดการหรือความพ่ายแพ้ถาวร เมื่อยาวเวลาสำคัญที่ต้องชี้เป็นชี้ตาย ตัวเราทั้ง 2 ต่างก็ออกมาฆ่าฟันกันอย่างไร้จุดสิ้นสุด
เรื่องเล็กๆเราอาจจะไปทำโดยไม่คิดใด้
หนอนริบบิ้น
https://www.youtube.com/watch?v=J-X2o8V2QZY
ปฏิทิน จันทรคติ กับ สุริยะคติ
https://www.youtube.com/watch?v=d6WBFVDEKMg
current war โทมันเอดิสันตัวร้าย ให้เกี่ยวกับเรื่อง ผู้ที่โดนคำสาป เอดิสัน จับสัตว์มาฉีดเลือดคนใส่ฆ่ามันเพื่อ ดิสเครดิทอีกฝ่าย อีกฝ่ายคือฝ่ายที่ใช้เลือดคำสาป ในการรักษาคนอื่น (มีพวกผู้มีพลังพิเศษด้วย)
จากคลิปลอกตากวาง มีสัตว์บางชนิด อบิสจะทำให้มันมองไม่เห็นเปลือกตาเหมือนมีอะไรบังอยู่ ต้องลอกตาให้มัน
ป่วยมีตัวอะไรอยู่ในเนื้อ
โรค ptsd จากความกลัว
เอาเนื้อมาย่างแล้วเนื้อแผ่ขยายออกกลายเป็นเหมือนเชื้อรา = กินไม่ใด้
แผลที่หายในหมู่บ้านจะปูดๆออกมาแบบนี้เป็นสะเก็ดแข็ง
https://www.facebook.com/reel/1076325433072494/?s=ifu
ฉากเกร็นบอกลิฟาว่า ลิฟาน่าสนใจ เพราะ เป็นคนที่ไร้ซ่งผู้อื่นเข้าใจเหมือนกัน เหมือนผีเห็นผี ลิฟาบอกว่า ฉันนะไม่มีมดลูกหรอกน่ะค่ะ เกร็นตกใจ ลิฟาก็เลยบอกว่า จะดูใหมละค่ะ
เกร็นบอกลิฟว่า ลิฟาน่ะเป็นนโกหกที่ ไม่กลัวการเชื่อใจคนอื่น คนโกหกมีอยู่ 2 ชนิด โกหกเพราะความกลัว กับโหหกเพราะความรัก คนที่โกหกเพราะความกลัวน่ะ ไม่อาจเชื่อใจผู้อื่นและกลัวการที่ผู้อื่นจะหลอกเป็นที่สุด แต่นั่นไม่ใช่เธอ
ลิฟาไปเล่นกับพวกโจรบอกว่า ถ้าชนะฉันละก็จะยกร่างกายให้กับ ทุกๆคนเลยค่ะ แล้วหันไปมามองทุกคน แต่ถ้าคุณแพ้ละก็ ช่วยทิ้งความเป็นผู้ชายใว้ตรงนี้ด้วยค่ะ (ตัดหำ) พอพวกโจรแพ้เลยจะใช้กำลังกับลิฟา พวกโจรเลยโดน 1ลุม 10 จนโจรที่โดนทำร้ายร้องบอกหัวหน้าว่า หัวหน้าให้หำมันไปเถอะ
เกร็นร้องเพลงที่ AIแต่งขึ้นเพื่อแก้สถานการที่ผู้คนกำลังทะเลาะและตีกัน(มันถูกแต่งขึ้นโดยสิ่งที่ไม่อาจจะเป็นมนุษย์ได้ ด้วยภาษาที่ไม่ใช่เอาใว้ตีออกมาเป็นความหมายแบบภาษาปกติ แต่เป็นภาษาที่ใช้ตีออกมาเป็นความรู้สึก เช่นนั้นแล้วมันจึงทำให้ หลายคนรู้สึกแตกต่างกัน บ้างเศร้ามากเศร้าน้อย แต่สุดท้ายแล้วมันก็เศร้า)
มีอีกพล้อดคือ หลังเฟียตายและปลดปล่อยพลัง ไม่ลิฟา ก็ ลีฟ ใช้พลังทำให้ตนเองคลอดเฟียออกมา แล้วลีฟก็กลายร่างเป็นความวิบัตไป รอลิฟามาปลดปล่อยเธอ
ความเจ็บปวดของพวกเรามีค่าแค่นี้เองหรอค่ะ ลิฟาบอกว่า พวกเธอนั้นต้องเจ็บปวดแสนสาหัดเพื่อที่จะใช้ความเจ็บปวดเหล่านั้นแปลงมันออกมาเป็นเวทย์มนที่น้อยกระจิดริด ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่าการจะสร้างเวทย์มนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น ต้องเจ็บปวดแค่ใหนกัน
ตอนหัวหน้าหมู่บ้านฝึกเด็กกำพร้าที่ติดคำสาปให้ทำเพื่อหมู่บ้าน ให้เป็นเหมือนนักเวทย์
1.จะจับคู่เด็กๆ 2 คน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หัวใจของแต่ละคนที่ผสานกัน คุณสมบัติหลักของการใช้เวทย์มนก็คือ ใครเจ็บปวดใด้มากที่สุดก็ปล่อยเวทย์มนออกมาได้มากที่สุด
คนนึงจะถูกเรียกว่า ไฟ และอีกคนจะถูกเรียกว่า เชื้อเพลิง เด็กทั้ง 2 จะถูกแยกกันสอนด้วยหลักสูตร ประชิด กับ ระยะไกล
เนื่องจากคีย์หลักของการใช้เวทย์มนคือความเจ็บปวด
เรื่องราวของเด็ก 2 คน ที่มีหัวใจที่ผสานกัน คนที่โจมตีระยะใกล้ มีพลังเวทย์มากกว่าคนที่โจมตีระยะไกล เรื่องราวก็เลยประมาณว่า เพื่อนตัวเองเข้าตนจน ตัวเองเลยเอามีดแทงตัวเองตาย เพื่อให้เพื่อนเจ็บปวดและปล่อยพลังออกมาและเอาชนะสัตว์ประหลาดได้ โดยหัวหน้าหมู่บ้านทำเด็กๆพวกนี้ใว้หลายแก็งหลายกลุ่ม
พวกเราจะเปลี่ยนโลกเน่าๆใบนี้
แบบพอตัวเองเจ็บปวดจนกรีดร้องออกมา พวกมอนก็โดนคำสาป กรีดร้องออกมาด้วย
แม้แต่ความเจ็บปวดก็ยังไม่เท่าเทียมกัน
หัวหน้าหมู่บ้านเองก็เจ็บปวดใจเช่นกัน แต่พอเฟียมาถึงหมู่บ้านนี้ และเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หัวหน้าหมู่บ้านเอาเธอไปฝึกกับแก็งเด็กพลีชีพพวกนี้ เฟียถูกฝึกและต้องเจ็บปวดทางจิตใจมากมาย จนทำให้พลังของเธอตื่นขึ้น และทำให้ความทรงจำของเธอกลับมาบางส่วน
เฟียขอร้องหัวหน้าหมู่บ้านอย่าเอาเด็กๆมาทำแบบนี้อีก ตัวเธอจะปกป้องหมู่บ้านเอง หัวหน้าหมู่บ้านก็เลยรับปากเธอ
ความรู้สึกน่ะมันจะแพร่ไปสู่ทิศทางที่มีเหตุผลรอบรับเสมอ เพื่อที่จะเป็นความรู้สึกที่สมเหตุผลและไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แต่บางคนก็ใช้มันได้อย่างบิดเบี้ยว ไปในทางที่ชั่วร้าย เพื่อหาเหตุผลที่จะสนับสนุนความเห็นแก่ตัวของตัวเองแล้ว พวกเขาทำได้แม้กระทั้งหลอกหัวใจของตนเอง
คนเลวคือคนที่หลอกได้แม้กระทั้งหัวใจของตนเอง
"คุณพ่อบอกว่า คนเลวน่ะคือคนที่ไม่เคยเจ็บปวดเลย"
เด็กๆน่ะฝันร้ายแค่ตอนนอน แต่ผู้ใหญ่นะฝันร้ายตอนตื่น
เรากำลังบังคับให้
อยากจะตายเร็วๆก้ไปด่านหน้า อยากจะตายช้าๆก็อยู่ที่นี่
เกร็นชวนลิฟาออกจากหมู่บ้าน ลิฟาบอกว่าฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องออกไปจากหมู่บ้านนี้ค่ะ คุณชอบบอกใช่ใหมค่ะว่า ความสุขมันซ่อนอยู่ในสิ่งที่ไม่คิดจะทำ สมมตินะค่ะว่า หากในความไม่รู้ที่คุณบอกนั้นมันได้ซุกซ่อนสิ่งที่ฉันต้องการมากซะจนทำให้ฉันสามารถวิ่งหนีบาปของตัวอีกครั้งได้ละก็ ฉันก็อยากจะเห็น อยากจะสัมผัสกับความรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันค่ะ แล้วเธอก็รูปไล้ไปที่ใบหน้าเกร็น แล้วลิฟาก็บอกว่า ไปกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้เรามาลองสมมุติว่าพวกเราหนีออกจากหมู่บ้านกัน (ฉันน่ะชอบเรื่องสมมุติค่ะ) เธอเลยพาเกร็นไปทัวสุดขอบเขตของป่า พอเธออกไปเธอก็ค่อยๆเริ่มเจ็บป่วย และบอกความจริงกับเกร็นว่าพวกเราออกไปไม่ได้หรอก
คำๆแรกที่ลิฟารู้จากเกร็นคือคำว่า สมมุติ
เฟียจะบอกว่าฉันไม่ชอบเรื่องสมมุติ เพราะเรื่องสมมุติคือเรื่องโกหก
งานเทศการ
งานที่ต้องใช้น้ำตาของคนทุกคนในหมู่บ้าน ลิฟามาพร้อมกับหัวหอมและไหเพื่อเก็บน้ำตา
บูชาความเจ็บปวด ผู้คนเชื่อว่ายิ่งเจ็บปวดก็ยิ่งบริสุทธิ
การเข้าใจความคิดของผู้อื่นไม่ใช่การเล่นเกมหมากรุก มันนั้นคือการจินตนาการเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาในอดีตจากซากศพของราชา
เพลงที่ใว้ร้องตอนที่หนาว
เพลงที่ใว้ร้องตอนที่กลัว
ใส่กางเกงโดยไม่ใช้มือแข่งกัน
เกร็นบอกว่าอยากใด้ความสุขจากใจของลิฟาไม่ใช่กาย (ความสุขจากกาย และความสุขจากใจ)
ความหวังคือสัตว์ร้ายอันมีเกียตและผมคือของเล่นของมัน
เราจะมีตัวตนใด้เมื่อคนอื่นมองเห็น
เวลาที่เราคุมความโกลหนไม่ใด้พวกเราก็เปลี่ยนมาทะเลาะกันเอง
มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่ย้อนแย้ง หลงทางล้มลุกคลุกคลานในความมืด แต่ก็ยังใช้สติปัญญาใด้อย่างยอดเยี่ยม
มีหลุมขนาดใหญ่กลางหมู่บ้านให้เอาสิ่งของโยนลงไป
เมื่อผู้เสพทุกข์เสียชีวิตความเจ็บปวดของพวกเขาทั้งหมดจะถูกปลดปล่อยออกมา
เฟียใด้ไปฝึกในหน่วยพลีชีพ เธอฝึกกับหัวหน้าเด็กคนนึงที่เหมือนจะชอบเฟีย และเธอเป็นคนที่เก่งที่สุดในหมู่บ้าน แต่เธออยู่ใด้อีกไม่นาน หัวหน้าหมู่บ้านบอกเธอว่า อะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดของเธอกันละ อย่ารอให้ตัวเองต้องเสียใจ เฟียทนความรู้สึกเจ็บปวดที่มีคนอื่นตายไม่ใด้ เพื่อนเฟียเลยทำเพื่อเฟีย เธอแกล้งทำเป็นตนเองเป้นบ้าและโดนพวกสัตว์ประหลาดควบคุมเธอต่อสู้กับเฟียหมายจะเอาชีวิตไปเรื่อยๆ 1วัน 1คืนโดยที่เฟียพยายามไม่ฆ่าเธอและปลุกให้เธอตื่นจากการถูกควบคุม สุดท้ายเฟียก็ยอมแทงเพื่อนตัวเอง แต่ไม่ตาย เพื่อนเฟียเลยกอดเฟียแล้วบอกรักเธอ เธอบอกว่าเธอเองก็เจ็บปวด(เพราะรับdeath wishของคนอื่นมามากมาย เธออยากตายเป็นที่สุด) เธอลูบไปที่ใบหน้าของเฟียแล้วบอกว่าฉันไม่อยากเห็นใบหน้าเจ็บปวดของเธอเลย ฉันคงทนไม่ใด้เพราะฉันรักเธอ แล้วเธอก็แทงคอตัวเองตาย หัวใจของเฟียถูกปิดกั้นความรู้สึกตั้งแต่บัดนั้น หัวใจของเธอเต้นช้าลงจะเหมือนกับหยุดเต้น ปิดผนึกอารมของตนเองเอาใว้ เธอใด้รับความสามารถมาคือประสาทสัมผัสที่ใวโคตรๆ และบาดแผลหายไวกว่าคนอื่น เธอโดนแม้กระทั่งเพื่อนรักของตนเองหักหลัง
พวกเด็กๆจะรับ deathwish ของเพื่อนที่มีหัวใจผสานกันใด้ และใด้รับความเก่งขึ้นเหนือมนุษย์ หากเขาเชื่อว่าต้องการให้คนๆนั้นแข็งแกร่งขึ้น
ส่วนบางคนกลายร่างเป็นมอนตัวนั้นแทนและเข้าโจมตีมอนทุกตัวที่ขวางหน้า
นี่ในตอนที่ฉันตายเธออยากใด้อะไรละ เด็กสาวทวินเทลถามเด็กสาวผมแดงหางม้า และเธอก็ยิ้ม
สาวผมแดงมองเพื่อนของเธอสีหน้าของเธอเศร้าหมองเธอรู้ว่าเด็กหญิงหางแฝดกำลังถามอะไรและเป็นคำถามที่เธอคิดเข้าข้างตัวเองเธอสูดหายใจลึกก่อนจะตอบ“ฉันต้องการให้คุณใช้พลังของคุณเพื่อปกป้องคนอื่นๆเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง“ฉันรู้ว่าคุณกลัวแต่ฉันเชื่อในตัวคุณคุณแข็งแกร่งและมีความสามารถที่จะช่วยพวกเขาได้"เด็กหญิงหางแฝดพยักหน้าเข้าใจน้ำหนักของคำพูดของหัวหน้าของเธอเธอรู้ว่าพลังของเธอจะถูกปลดปล่อยก็ต่อเมื่อเธอตายและเธอไม่ต้องการตายโดยเปล่าประโยชน์เธอต้องการสร้างความแตกต่างเพื่อช่วยให้เพื่อนของเธออยู่รอดทีมเด็ก10คนต่อสู้อย่างกล้าหาญกับสัตว์ประหลาดแต่ละคนใช้ความสามารถพิเศษของตนเองเพื่อปกป้องกันและกันแต่สุดท้ายแล้วเด็กหญิงหางแฝดก็เหลือเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่เธอถูกห้อมล้อมด้วยศพของเพื่อนๆที่เสียชีวิตและเธอรู้ว่าถึงเวลาที่เธอต้องไปด้วยความรู้สึกแน่วแน่เธอหลับตาและกรีดร้องออกมาพลังของเธอถูกปลดปล่อยออกมาและมันอยู่ในรูปของโล่อันทรงพลังที่ปกป้องผู้อื่นจากการโจมตีของสัตว์ประหลาดเธอตายด้วยรอยยิ้มบนใบหน้ารู้ว่าเธอได้ช่วยเพื่อนของเธอและทำตามความปรารถนาของผู้นำของเธอเด็กสาวผมแดงซึ่งเป็นคนเดียวที่รอดชีวิตนั่งร้องไห้อยู่ข้างศพเพื่อนของเธอเธอรู้ว่าพลังของเด็กหญิงหางแฝดจะยังคงอยู่ปกป้องคนอื่นๆและให้ความหวังแก่พวกเขาในอนาคตเธอยังรู้ด้วยว่าความเสียสละของเด็กหญิงหางแฝดจะไม่ไร้ประโยชน์และจะถูกจดจำในฐานะวีรบุรุษตลอดไป
ลีฟและหัวหน้าหมู่บ้าน มีครึ่งชีวิตอยู่ที่ 7 ปี
Fia ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำที่หายไป และ Lifa ผู้หญิงที่อ้างว่าเป็นแม่ของเธอต้องดูแลเธอ ลีฟาบอกเฟียว่าเธอประสบอุบัติเหตุและสูญเสียความทรงจำ และลีฟารับเธอมาเลี้ยงในฐานะลูกของเธอเอง
ขณะที่เฟียเริ่มฟื้นตัว เธอต้องการให้ Fia มีชีวิตปกติและปกปิดความจริงเกี่ยวกับอดีตของเธอ ทั้งคู่อาศัยอยู่ในบ้านเล็กๆกลางป่าลึกห่างใกลผู้คน เธอบอกเฟียว่าโลกภายนอกนั้นมันโหดร้ายและเต็มไปด้วยสิ่งที่ไม่ดีและปีศาจ จึงห้ามเฟียเข้าไปในป่าดำที่อยู่ใกล้หมู่บ้าน
Fia เริ่มสังเกตเห็นความไม่ลงรอยกันในเรื่องราวของ Lifa และเริ่มสงสัยว่า Lifa อาจไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของเธอ เธอเริ่มตั้งคำถามกับ Lifa และเผชิญหน้ากับเธอเกี่ยวกับความคลาดเคลื่อนในเรื่องราวของเธอ
ลีฟาไม่สามารถเก็บซ่อนความจริงไว้ได้อีกต่อไป ในที่สุดก็เปิดเผยกับเฟียว่าเธอไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของเธอ และเล่าเรื่องที่เธอพบเธอและรับเธอเข้ามา
Fia ตกใจและเสียใจกับการเปิดเผย รู้สึกสูญเสียและไม่มีความรู้สึกเป็นเจ้าของ เธอวิ่งหนีจาก Lifa เข้าไปในป่า ซึ่งเธอได้พบกับสัตว์ประหลาดและถูกโจมตี
หัวหน้าหมู่บ้านซึ่งคอยจับตาดู Fia เข้าแทรกแซงและช่วยเธอจากสัตว์ประหลาด จากนั้นเขาก็แสดงให้เธอเห็นว่ามีคนอื่นๆ อีกหลายคนเหมือนเธอในหมู่บ้าน ทุกคนมีความสามารถและพลังพิเศษ และพวกเขาได้รับเลือกให้ปกป้องหมู่บ้านจากสัตว์ประหลาดที่คุกคาม
Fia เข้าร่วมกับกลุ่มคนต่างชาติและเริ่มฝึกฝนและพัฒนาความสามารถของเธอ ในที่สุดเธอก็พบจุดมุ่งหมายใหม่และเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มนี้ และเริ่มเข้าใจและยอมรับอดีตของเธอ
ในที่สุด Fia ก็ตัดสินใจย้ายไปอยู่กับหัวหน้าหมู่ของเธอ โดยทิ้ง Lifa ไว้เบื้องหลังขณะที่เธอต่อสู้กับความรู้สึกผิดในการกระทำของเธอ
ลิฟาเล่าความจริงทั้งหมดให้เฟียฟังและขอร้องเฟียให้อยู่ที่นี้ต่อไปกับเธอ เธอพยายามเล่าถึงความชั่วร้ายของสิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านจะทำ
ทั้งคู่พนันกันเอาใว้ว่าวิธีของใครจะดีต่อเฟียมากกว่ากัน ลิฟา กับหัวหน้าหมู่บ้าน
อาจให้เด็กผมแดงหางม้า เจ็บปวดจนอยากที่จะตาย เลยทำเรื่องเห็นแก่ตัวใส่เฟียคือส่งความรับผิดชอบของเธอทั้งหมดไปให้เฟียด้วยการฆ่าตัวตาย และปิดผนึกอารมของเฟีย ความรู้สึกเจ็บปวดของเฟียทุกอย่างเธอจะเจ็บที่หัวใจแทน เช่นแขนขาดก็จะเจ็บหัวใจแทน
ลิฟาไม่ต้องการให้เฟียกลายไปเป็นอาวุธของหัวหน้าหมู่บ้าน แต่ตัวเองออกจากหมู่บ้านไม่ใด้ เลยอาศัยอยู่ขอบหมู่บ้าน หวังจะสอนทุกสิ่งทุกอย่างให้เฟียและ ค่อยปลอ่ยให้เฟียหนีไปใช้ชีวิตอย่างปกติที่เมืองอื่น แต่เฟียดันติดลิฟาเหลือเกิน เธอไม่อาจขาดจากลิฟาใด้
ลิฟาต้องการสอนเฟียให้ผจญกับโลกกว้างใด้เฟียตื่นมาโดยไม่รู้ภาษาหรือความหมายของคำหรือไม่รู้จักแม้แต่คำว่า คนอื่น
ลิฟาพร้อมแล้วพาเฟียหนี แต่พอหนีไปตัวเองกลับพบว่า ออกจากหมู่บ้านไม่ใด้
หัวใจเธอเต้นช้าลงและเริ่มเจ็บปวด เฟียแบกเธอไปร้องหาคนช่วย แล้วก็เจอกับคนแปลกหน้า พวกเขาพาเฟียและแม่ไปที่กระท่อม(โจร)
พวกโจรก็เหมือนใด้ลาภลอย จู่ๆก็มีสาวสวยไม่ใด้สติกับ เด็กสาวมาให้เล่นด้วย
โจรเอาลิฟาเข้าไปนอนในบ้าน และให้โจรอีกคนเฝ้าเฟียใว้และหาโอกาศจับเธอ โจรอีกคนไม่กล้าทำยืนทำสีหน้าไม่ดี เฟียสงสัยว่าทำไมแม่เธอไปนานจังและอยากรู้อาการของแม่เธอ
เฟียเปิดประตูเข้าไป โจรใจดีคนนึงจับมือเธอพาเธอหนี หัวหน้าโจรวิ่งตามไป จนตามทัน โจรใจดีคนโดนหัวหน้าโจรฟันคอขาด และพยายามจับเฟีย
ลิฟาที่เชื่อกันว่าตายไปแล้วเพราะหัวใจไม่เต้น จู่ๆก็ลืมตาขึ้นมา พร้อมความตกอกตกใจของพวกโจรที่กำลังคิดว่าพวกเขาเล่นกับศพอยู่
เอาปลิงมาเสียบใว้และทดลองว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกสิ่งมีชีวิต
ฉันอยากจะช่วยหมู่บ้านนี้และช่วยทุกๆคน แต่ฉันไม่อยากมีชีวิตยู่อีกต่อไปแล้วล่ะ และใช้เฟียเป็นเครื่องมือให้ทำหน้าที่แทนเธอต่อไป
พวกกิ๊กริม ฉลาด มีฉากที่กิ๊กริมตัวเล็กๆมาหลอกล่อเฟีย เฟียไม่รู้เลยใว้ชีวิตมันแล้วบอกว่า ฉันไม่ทำคนไม่มีทางสู้ ไปซ๊ะ แต่จริงๆแล้วโดนกิ๊กริมหลอกให้ไปเจอกับรังพวกมัน มันเก็บไข่วิ่งหนี เฟียตามเข้าไปในถ้ำ โดนปิดปากทางถ้ำโดนกิ๊กริมที่กลายพันตัวใหญ่โจมตี ตัวใหญ่สู้เฟียไม่ใด้เลยก้มลงกราบ แล้วรอให้ตัวเล็กยิงเข็มพิษใส่เฟียจากข้างหลัง เฟียรู้ทันเลยหลบ เข็มพิษแทงตัวใหญ่
พวกกิ๊กกริม ชอบไฟ ค้นหาวิธีการจุดไฟ เพื่อที่จะเอาตัวเองกระโดดลงไปให้ไฟเผาแล้ววิวัฒนาการ
พวกมันไข่ใส่แหล่งน้ำ และให้ปรสิทวัยเยาว์ของพวกมันฟักออกมา
พวกมันชอบร่างกายมนุษย์และเอามาประดับบนตัว ทั้งยังให้เป็นแหล่งอาหาร จะมีพวกโจรที่ออกไปตั้งหมู่บ้านเองรอบนอกโดนพวกกิ๊กริมไล่ฆ่า ติดปรสิท ฯลฯ
keyหลักโลกนี้ พวกมอนจะกลายพันเป็นมนุษยื พวกมนุษย์กลายพันเป็นมอน
ฉากเฟียฆ่าสัตว์แปลกปรหลาดที่เด็กๆแอบเลี้ยงเอาใว้(ให้คนดูเข้าใจผิดว่าเฟียเลว) แล้วเด็กแค้นแทนสัตว์ประหลาดที่มันโดนฆ่า เฟียเลยบอกว่า ตายไปแล้วก็ไร้ซึ่งความแค้น มีแต่สิ่งที่มีชีวิตอยู่เท่านั้นแหละที่แค้นให้กับสิ่งที่ตาย พอเด็กรู้ความจริงว่าสัตว์เลี้ยงกลายเป็นปีศาจไปแล้ว แล้วกินเด็กอีกคนไปก็เปลี่ยนความคิด
ลิฟาสอนเด็กว่าชีวิตคนเราแม้แก้ใด้1ปัญหาก็มีอีกปัญหาเข้ามาให้แก้ ทุกครั้งที่แก้ใด้คือการก้าวเดินไปข้างหน้า นี่คือ 1+2+3+4+5 ไปเรื่อยๆ ชีวิตเกร็นบอกว่า n/2*n+1 ลิฟาเลยเอาไปสอนเด็กๆว่า 1+2+3ไปถึง1ล้าน มีค่าเท่าไรค่ะ เด็กบอกว่าไม่รู้ ลิฟาเสนอวิธีของเกร็น แล้วบอกว่ามันมีค่า= เท่านี้ แล้วก็เลยถามต่อว่า แล้วเราจะรู้ใด้ยังไงว่ามันมีค่าเท่านี้กันค่ะ เธอกางกระดาษของเธอ ที่บวกตั้งแต่ 1-1000 ลงไปและทดสอบสูตร แล้วเธอก็บอกว่า มันอาจจะเป็นจริงทั้งหมด แต่จำนวณที่มากกว่า 1001 ละจะเป็นจริงหรือไม่ มันเป็นการเดินทางที่ยากลำบากมาก เพราะฉะนั้น ครูขอให้ทุคนเชื่อค่ะ เชื่อในความจริงของตนเอง ไม่ใช่ทุกอย่างจะมีคำตอบและมีสะพานพาดไปเสมอ มีเพียงความเชื่อเท่านั้นที่จะพาให้เราเดินไปบนสะพานที่มองไม่เห็น สู่จุดหมายของเรา 1000000