Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย, นายชลชลิต สุภานิช 62104010270 คณะพลศึกษา…

- - - - หลักการสร้างข้อสอบแบบปรนัย
        
        4.ลงมือเขียนข้อสอบตามจุดประสงค์ที่ได้กำหนด
        ไว้
        
        5.นำข้อสอบที่ได้ มาพิจารณาทบทวน
        
        3.กำหนดรูปแบบของข้อคำถาม และศึกษา
        วิธีการเขียนข้อสอบ
        
        6.ให้ผู้เชี่ยวชาญพิจารณาความเที่ยงตรงเชิง
        เนื้อหา
        
        2.กำหนดพฤติกรรมย่อยที่จะออกข้อสอบ
        
        7.พิมพ์แบบทดสอบฉบับทดลอง
        
        1.วิเคราะห์จุดประสงค์ เนื้อหาที่จัดให้กับกลุ่ม
        เป้าหมาย
        
        8.ทดลองใช้ วิเคราะห์คุณภาพ และปรับปรุง
      - ข้อดี
        
        1.วัดพฤติกรรมได้หลายด้าน ตั้งแต่ความรู้ความจำไปจนถึงการสร้างสรรค์
        
        2.เป็นข้อสอบที่ตรวจให้คะแนนง่าย ถูกต้อง รวดเร็ว และมีความเป็นปรนัย
        
        3.สามารถควบคุมความยากง่ายของข้อสอบได้ การทำข้อสอบผิด ว่าเนื่องมาจากสาเหตุใด
        
        4.เป็นข้อสอบที่ผู้วิจัยสามารถวินิจฉัยสาเหตุแห่งการทำข้อสอบผิด ว่าเนื่องมาจากสาเหตุใด
        
        5.มีความเชื่อมั่นสูง เพราะมีจำนวนข้อสอบมากและตอบถูกโดยการเดามีน้อย
        
        6.สามารถใช้สัญลักษณ์ รูปภาพ หรือกราฟมาเขียนข้อสอบได้
      - ข้อจำกัด
        
        2.ไม่เหมาะที่จะวัดความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ การ
        เสนอแนวคิด หรือทักษะการเขียน
        
        3.สิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายสูงในการสร้างข้อสอบ
        
        1.สร้างข้อสอบให้ดี ทำได้ยาก และใช้เวลาใน
        การสร้างนาน
    - - หลักการตรวจให้คะแนนข้อสอบอัตนัย
        
        4.ควรประเมินผลงานตามที่ตอบ ไม่ใช่ตามความ
        รู้สึก หรือความประทับใจของผู้ตรวจ
        
        5.ถ้าเป็นไปได้ควรจะมีผู้ตรวจอย่างน้อย 2 คน
        ตรวจข้อสอบข้อเดียวกัน
        
        3.ควรตรวจข้อสอบของผู้เรียนทีละข้อพร้อมๆกัน
        ไปทุกคน เสร็จแล้วจึงค่อยตรวจข้อต่อไป
        
        2.ควรให้คะแนนคำตอบที่เป็นการรวบรวมความคิด ลักษณะการเขียนชัดเจน การอธิบายความถูกต้องของแต่ละตอน
        
        1.สร้างรายการคำตอบให้สมบูรณ์ และกำหนด
        คะแนนของแต่ละคำตอบ
      - หลักการสร้างข้อสอบอัตนัย
        
        ควรคำนึงถึงความสำคัญของวัตถุประสงค์
        โดยเลือกถามเฉพาะจุดที่สำคัญๆของเรื่อง
        
        4.พยายามให้ความยาวของข้อสอบ (จำนวน
        ข้อสอบ) พอเหมาะกับเวลาที่กำหนดให้
        
        2.ควรใช้ถามในสิ่งที่ข้อสอบอัตนัยสามารถวัดได้ดีที่สุด เช่น การบรรยาย การแสดงข้อคิดเห็นและข้อวิจารณ์ต่างๆ และพยายามหลีกเลี่ยงคำถามที่เป็นความรู้ความจำ
        
        5.ไม่ควรให้มีการเลือกตอบเป็นบางข้อ
        
        1.เขียนคำชี้แจงให้ชัดเจนเกี่ยวกับการตอบคำ
        ถาม เวลาที่ใช้สอบและคะแนนเต็มในแต่ละข้อ
      - ข้อดี
        
        3.วัดเจตคติ ข้อคิดเห็นต่างๆได้ดี
        
        4.สะดวกและง่ายต่อการออกข้อสอบ
        
        2.วัดความคิดสร้างสรรค์ และความสามารถใน
        การประเมินค่าได้ดี
        
        5.ผู้ตอบมีอิสระในการแสดงความคิดเห็นอย่าง
        เต็มที่
        
        1.วัดกระบวนการคิด และความสามารถในการ
        เขียนได้เป็นอย่างดี
      - ข้อจำกัด
        
        2.ขาดความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาเพราะออก
        ข้อสอบได้น้อย จึงทำให้ไม่ครอบคลุมเนื้อหา
        
        3.ตรวจให้คะแนนยาก และใช้เวลาในการตรวจ
        
        1.การให้คะแนนไม่แน่นอน คะแนนที่ได้ขึ้นอยู่
        กับผู้ตรวจ เช่น อารมณ์ เจตคติ ลายมือ
- - - - (1) การสังเกตแบบมีส่วนร่วมโดยสมบูรณ์ ผู้สังเกตเป็นสมาชิกของกลุ่มกระทำกิจกรรมร่วมกับกลุ่มที่ต้องการสังเกตทุกประการ
      - (2) การสังเกตแบบมีส่วนร่วมไม่สมบูรณ์
- - - - 5.2ขั้นสัมภาษณ์ โดยผู้สัมภาษณ์จะต้องให้ผู้ถูกสัมภาษณ์มีความรู้สึกว่าเขามีสิทธิ์ตอบตามความคิดเห็นของเขา
      - 5.3ขั้นปิดการสัมภาษณ์ โดยผู้สัมภาษณ์ตรวจดูคำถามว่าถามครบทุกข้อหรือไม่ ย้ำให้ผู้สัมภาษณ์มีความภูมิใจ และสบายใจในการสัมภาษณ์ครั้งนี้
      - 5.1ขั้นเริ่มต้นการสัมภาษณ์ โดยผู้สัมภาษณ์แนะนำตัวเอง บอกวัตถุประสงค์ของการสัมภาษณ์
- - - - ใช้ระบบสีเพื่อสร้างจุดสนใจ
      - แบบสอบถามไม่ควรมีขนาดยาวมาก และไม่ควรมีความหนา
      - จัดรูปเล่มให้สวยงามน่าสนใจ
      - จัดเรื่องเนื้อหาสาระเป็นหมวดหมู่ เป็นตอน ๆ
    - - ใช้ภาษาที่ชัดเจน เข้าใจง่าย
      - เรียงลำดับคำถามจากเรื่องง่าย ๆ ไปหาเรื่องยาก ๆ
      - หลีกเลี่ยงการถามที่เสนอแนะคำตอบ และคำถามแบบปฏิเสธ
      - หลีกเลี่ยงการถามที่ทำให้ผู้ตอบเกิดความละอายไม่กล้าตอบ
    - - ต้องมีคำชี้แจงวิธีตอบแบบสอบถามให้ชัดเจนว่าต้องการให้ผู้ตอบปฏิบัติอย่างไร
      - หลีกเลี่ยงวิธีตอบที่ซับซ้อนยุ่งยาก
        ถ้าเป็นคำถามปลายเปิด ควรเว้นที่ว่างสำหรับตอบให้พอเพียง
  - - - ขั้นตอน
        
        2.ให้ความหมายของทัศคติที่จะศึกษานั้นอย่างแจ่มชัด
        
        3.สร้างข้อความให้ครอบคลุมคุณลักษณะที่สำคัญๆของสิ่งที่จะศึกษาต้องมีทั้งข้อความที่เป็นทั้งทางบวกและทางลบ
        
        1.ตั้งจุดมุ่งหมายของการศึกษาว่าต้องการศึกษาเจตคติของใครมีต่อสิ่งใด
        
        4.ตรวจสอบข้อความที่สร้างขึ้น โดยตนเองและผู้ที่มีความรู้ (ผู้เชี่ยวชาญ)
        
        5.ทำการทดลองใช้
        
        6.กำหนดการให้คะแนน โดยให้ 5 4 3 2 1 สำหรับข้อความทางบวก และ 1 2 3 4 5 สำหรับข้อความทางลบ (เรียก Arbitary weighting method)
    - - ขั้นตอน
        
        นำข้อความที่รวบรวมไว้ไปให้ผู้ตัดสิน(judge) พิจารณา
        
        ให้ผู้ตัดสินทั้งหมดแบ่งข้อความทั้งหมดออกเป็น 11 กอง โดยให้ผู้ตัดสินใช้เกณฑ์การแบ่งโดยการถามตนเองว่า ถ้าบุคคลที่มีความเห็นด้วยกับข้อความนั้นๆระดับของเจตคติควรจะอยู่ในระดับจาก 1 ถึง 11
        
        1.เขียนข้อความต่างๆที่จะศึกษาให้ได้มากที่สุด
        
        รวบรวมข้อมูลต่างๆ จากผู้ตัดสินแล้วทำการแจกแจงความถี่ของแต่ละข้อความ
        
        5.คำนวณค่ามัธยฐาน
        
        6.ตัดข้อความที่มีค่า Q สูงๆทิ้ง (Q > 1.67) เนื่องจากความคิดเห็นของผู้ตัดสินกระจายมาก แสดงว่าข้อความอาจไม่ชัดเจน
        
        7.เลือกข้อความจกข้อความที่เหลือโดยข้อความที่มีค่าต่างกันเป้นช่วงๆช่วงละเท่าๆ กัน หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ เลือกข้อความที่มีค่า S ทั้งสูง กลาง ต่ำ ปะปนกันไป
        
        นำข้อความที่เลือกไว้นั้นมาเรียงคละกันไปแบบสุ่มและจัดให้อยู่ในรูปแบบของแบบวัด โดยมีคำชี้แจงในการตอบระบุว่า ผู้ตอบแบบวัดนั้นควรเขียนเครื่องหมาย ✔ ลงหน้าหรือหลังข้อความที่ตรงกับความรู้สึกของตนเองมากที่สุด
        
        นำแบบวัดนั้นไปทดลองใช้กับกลุ่มที่มีลักษณะเหมือนกลุ่มตัวอย่างจริง หรือกับประชากรที่ไม่ใช่กลุ่มตัวอย่าง เพื่อตัดข้อความที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป
        
        พิจารณาตัดข้อความที่ไม่เกี่ยวข้อออกไป
        
        11.นำข้อความที่คัดเลือกแล้วมาเรียบเรียงเป็นแบบวัด
    - - เรียกกันทั่วไปว่า เทคนิคนัยจำแนก (semantic differential technique) ซึ่งใช้คำคุณศัพท์มาอธิบายความหมายของสิ่งเร้า โดยมีคำคุณศัพท์ตรงข้ามกันเป็นขั้วของมาตรวัด เรียกว่าสังกัป (concept)