Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
บทลิฟา, เกร็นบอกว่า ปลายทางที่พวกเรากำหนด มีใว้เติมเต็มซึ่งตัวของตัวเอง…
-
เกร็นบอกว่า ปลายทางที่พวกเรากำหนด มีใว้เติมเต็มซึ่งตัวของตัวเอง ฉันน่ะรู้ว่าตัวเองต้องการอะไรดียิ่งกว่าใคร ฉันไขว้คว้าหามัน หาเส้นทางเพื่อเข้าสู่ความปราถนาของตนเอง เมื่อถึงเส้นทางเหล่านั้นฉันเฝ้ามองมันด้วยความสุขวันแล้ววันเล่า จนสุดท้าย มันก็ว่างเปล่า ไม่ว่าจะไปทางใหนฉันก็พบว่าที่ปลายทางนั้นคือความว่างเปล่า (เกร็นที่บอกว่าทุกสิ่งเป็นแค่ชั่วคราว จริงๆกับปราถนา ความเป็นนิรัน)
คุณกำลังคิดว่าทุกอย่างล้วงว่างเปล่าเพราะทุกอย่างมีตัวตนอยู่เพียงแค่ชั่วคราว หากแต่ความเป็นนิรันนั้นคงอยู่ใด้ตลอดไปจึงไม่นับเป็นความว่างเปล่าใช่ใหมค่ะ
เกร็นทำเครื่องดนตรีให้เธอ และสอนเธอเล่นเพลง และชวนลิฟาแต่งเพลงด้วยกัน(เหมือนชวนเป็นแฟนนั่นแหละ) ลิฟาบอกว่า เวลาที่พวกเราเล่นดนตรี พวกเราต้องอยู่ใกล้กันฟังจังหวะทำนองและเสียงเพลงของกันและกัน แต่หลังจากเสียงเพลงสิ้นสุดลง มันราวกับว่าความรู้สึกทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องโกหกของทั้งสองเรา เพียงใกลไปก็ไม่อาจมีใครใด้ รับรู้ความรู้สึกนี้ พวกเราแค่มาเชือมต่อความรู้สึกกันเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น ก่อนที่เสียงเพลงจะจบลง พอคิดแบบนั้นแล้ว มันรู้สึกเศร้าค่ะ (ฉันน่ะอยากจะส่งความรู้สึกเหล่านี้ไปให้คนที่อยู่ใกลค่ะ)
-
ก่อนที่เสียงเพลงจะจบลง ราวกับว่าความรู้สึกทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องโกหกของสองเรา ความรู้สึกอันเงียบงันที่คนอยู่ใกล้ไม่อาจรับรู้
-
-
-
-
-
-
-
เกร็นก็คิดใด้ว่า ไม่ว่าจะของจริงหรือของปลอม ผลลัพท์มันก็ยังเปนเช่นเดิมนินา ไม่จำเป้นต้องไปคิดมากแล้วล่ะ ลิฟาที่กังวลอยู่ก็เลยถามเกร็นกลับว่า ไม่เป็นไรจริงๆหรอค่ะ หายแล้วจริงๆงั้นหรอ อ้อ พอฉันคิดว่านี่น่ะมันก็เหมือนเป็นการผจยภัยของฉันกับเธอยังไงละ ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ แล้วก็ยิ้มให้ลิฟา เกร็นบอกกลับกันเถอะ แล้วลิฟาก็เดินตามเกร็นเข้าไปใกล้ๆจะจับมือ เกร็นทำท่าชูมือกาง 5 นิ้วใส่เหมือนบอกให้หยุด ลิฟาก็เลยขอโทษค่ะ เกร็นเลยบอกว่า อย่าคิดว่าตัวเองไม่มีค่าสิ ลิฟามองดูใหม่พอมองดูดีๆแล้ว เกร็นบอกให้ลิฟาใช้5นิ้วของเธอกุมมือเกร็นใว้แล้วเดินกลับด้วยกันต่างหาก แล้วเพลงนี้ก็ขึ้น https://youtu.be/hViPVr2rHWo?t=149 ทั้งคู่ลงจากเขาและกุมมือกลับบ้านด้วยกัน มีฉากไสล์ดเดินกลับบ้านมากมายเกิดขึ้น มีฉากฮาๆด้วย พอจบฉลาดสไลด์ เกร็นก็กอดลิฟาจากข้างหลังเพราะเธอกำลังหนาวจนเธอตกใจ เกร็นบอกว่า ช่างมันแล้วหละ ใหนๆชีวิตของคนๆนึงก็มีใด้เพียงครั้งเดียว ระหว่างทางกลับลิฟาก็เหลือบคิดขึ้นมาใด้ว่า เธอบอกว่า เธอไม่อาจอธิบายความสุขตอนนี้ใด้เลย ความเจ็บปวดทั้งหมดของฉันมันเหมือนฝันไปเลย เหมือนว่าทั้งชีวิตที่เจ็บปวดมันคือการถอยหลัง2ก้าวเพื่อมาก้าวไปข้างหน้ากับเกร็น5ก้าวเลยละค่ะ
ลิฟาเคยบอกเกร็นว่า ถ้าหากให้ฉันใช้จิตนาการบ้างละก็ หากมีเครื่องดนตรีที่สามารถเล่นด้วยกันใด้ในเครื่องเดียวก็ดีไม่น้อยเลยนะค่ะ ลิฟามองเกร็นที่กำลังเป่าขลุ่ย แล้วเธอก็เขิลๆ ตอนหลังเกร็นทำ แกรนเปียนโนขึ้นมาและเล่นกับลิฟา (บาร์มี่เล่นเครื่องสี จาน่าเล่นตีกลอง)
ลิฟาชอบรังเกลียดตัวเองไม่อยากให้เกร็นเข้าใกล้ตัวเธอที่น่ารังเกลียด ทั้งร่างกายที่น่ารังเกลียด ทั้งจิตใจที่น่ารังเกลียดซึางเคยทำสิ่งที่เห็นแก่ตัวลงไป คุณที่ยังบริสุทธยุทั้งร่างกายและจิตใจไม่ควรจะยุ่งกับฉันไปมากกว่านี้ค่ะ เกร็นเลยขืนใจเธอเหมือนจะข่มขืนเธอ แล้วเกร็นบอกว่า หากความบริสุทธิของฉันมันสามารถดึงเธอขึ้นมาจากบ่อโคลนที่หม่นหมองใด้ละก็ มันก็คุ้มค่าที่สุดแล้ว หรือหากไม่อาจจะดึงเธอขึ้นมาใด้ ฉันก็ขอสกปกเปราะเปือนไปด้วยกันกับเธอ ลิฟาไม่ยอมบอกว่าอย่านะคะ ขอรับใว้เพียงความรู้สึก ทั้งคู่ทะเลาะกันจน เธอเริ่มร้องไห้ แล้วยอมกอดชายเสื้อเกร็น แล้วถามว่าทำไมถึงทำเพื่อฉันแบบนี้ล่ะ เกร็นบอก เพราะฉันก็มีจิตใจที่เปรอะเปือนไม่ต่างจากเธอ ฉันเลยอยากจะให้เธอเข้าใจ ฉันคิดว่าเธอเป็นคนฉลาด และอาจจะเข้าใจตัวตนของฉันที่ไม่เคยถูกใครเข้าใจใด้ เกร็นทำไปเพราะต้องการคนเข้าใจ คนที่เกร็นมองและอ่านไม่ออกเช่นลิฟา (ส่วนคนอื่นเกร็นอ่านออกหมด จาน่า บาร์มี่ ฯลฯ เลยไม่มีค่าสำหรับเกร็น ) หลังจากดูเหมือนลิฟาจะยอมแล้ว ลิฟาก็ตบเกร็นเข้า 1 ป๊าบ แล้วบอกเกร็นว่า แม้ว่าจะเข้าใจสิ่งที่คุณอยากบอกและรู้สึกขอบคุณแล้ว แต่เรื่องใช้ความรุนแรงบังคับขืนใจผู้หญิง ไม่ยกโทษให้ค่ะ ห้ามไปทำแบบนี้กับคนอื่นนะค่ะยกเว้นคนที่แปดเปือนแบบฉันนะค่ะ แล้วเธอก็ยิ้ม
ถูกเกร็นบอกว่า เจกันเลี่ยมทองไร้รวดขีดข่วนนะไม่ใด้มีค่าเท่า เจกันที่มีรอยร้าวแตกเต็มไปหมดแต่ยังคงเข็มแข็งและคงเป็นเจกันอยู่ใด้
-
บอกเล่าเกร็นว่า ทางฝ่ายแม่ของเธอหรือคน eden มีความเชื่อว่า พระเจ้าใด้ชี้นำ...(ความมืดหรือความว่างเปล่า)ด้วยการมอบเสียงเพลงให้กับพวกเขา เสียงเพลงมากมายไม่ซ้ำกันทำให้พวกเขาสนุกจนไม่อาจจะหยุดเต้นใด้ พวกเขาจึงอยากแบ่งปันความรู้สึกของตนไปสู่ผู้อื่น พวกเขาใช้เสียงเพลงและท่าเต้นมากมายผสานกันจนกลายเป็น ภูเขา ลำธาร ต้นหญ้า และ สัตว์
-
ในถ้ำตอนสุดท้าย หลังจากที่ใด้แหวนของแม่ตัวเองคืนจากลีฟ ลิฟาก็เอาแหวนใส่ให้เกร็น ลิฟาบอกจะถอนหรือใส่ใว้ก็ให้เลือกความรู้สึกของตัวเองเลยค่ะ ฉันใด้เลือกความรู้สึกของฉันแล้ว เกร็นก็เลยถอดออกแล้วเอาใส่ที่นิ้วลิฟาอีกที แล้วบอกว่า เธอจะเป็นชั่วคราว ที่มีค่ามากกว่าตลอดไป ของฉัน ลิฟาฉันรักในคุณค่าของเธอ เพราะสิ่งสิ่งที่มีค่ามันจะคงอยู่เพียงชั่วเวลาหนึ่ง (ลิฟาบอกว่า ฉันไม่มีอะไรติดค้างอีกแล้วล่ะค่ะ ฉันเครียความรู้สึกของตัวเองหมดแล้ว ความหวัง ความฝัน แล้วก็ ความรัก)
-
-
-
-
ฉากที่ลิฟาสู้กับเกร็น เถอะเผลออยากทำให้เกร็นประทับใจมากไปหน่อย การโจมตีเลยเปิดเผยอารมของเธอ เกร็นรู้ใด้ถึงอารมของเธอในการโจมตีสุดท้ายนั้น แล้วก็เอะใจว่า ลิฟา เธอเคยฆ่าคนมาก่อนใหม
ลิฟาบอกเกร็นใว้ว่าเราต้องมานั่งคุยกันที่บนยอดเขาทุก 3 วัน เป็นการนัด(แบบตลอดไป) "งั้นต่อจากนี้ทุก 3 วัน คุณต้องมาเจอฉันที่นี่ทุกครั้งนะค่ะ"
มีฉากที่ลิฟาแอบหลับตอนเกร็นอธิบายอะไรบางอย่าง เกร็นเลยอุ้มเธอท่าเจ้าหญิงลงจากเขา ลิฟาบอกว่า ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยถูกอุ้มแบบเจ้าหญิง พอถึงทางแยก ลิฟาก็หยอกเกร็นเล่นว่า จะเลี้ยวซ้ายเข้าป่าดี หรือจะเลี้ยวขวาตรงกลับบ้านดีค่ะ เกร็นบอก มันก็แน่นอนอยู่แล้วนิ ต้องเลี้ยวซ้ายเข้าป่าสิ ลิฟาก็ตกใจหน้าแดง
ลิฟาเองก็ไม่อยากให้เกร็นเห็นตัวตนที่แปดเปือนของเธอ หากเกร็นรู้แล้วก็จะตีตัวถอยห่างทันที แต่ลึกๆแล้วลิฟาอยากให้เกร็นเป็นคนที่ยอมรับความแปดเปือนของเธอมากที่สุดซึ่งเธอทำไปโดยไม่รู้ตัว
ลิฟามองดูกองไฟที่กำลังโหมกระหน่ำ(อาจให้เป็นงานศพของใครซักคน) เธอบอกว่า น่าเศร้าจังเลยนะค่ะ พวกมันเติบโตมาตั้งหลายปี มอดมลายไปเพียงแค่ชั่วพริบตา ราวกับเรื่องราวของมันเป็นเพียงเรื่องโกหก เกร็นแย้งบอกว่า พวกมันไม่ใด้หายไปใหนหรอกนะลิฟา เพราะพวกมันผ่านเรื่องราวมามากมาย ในยามที่มอดมลายหายไป มันจึงงดงาม และความงดงามเหล่านั้นไม่ใด้หายไปใหนหากแต่มันจะอยู่ภายในใจของพวกเรา คุณค่าที่เราสามารถเอาไปเล่าต่อให้ผู้อื่นใด้ว่า ว่าความรู้สึกของเปลวเพลิงในค่ำคืนนี้ มันงดงามเพียงใด
ความเจ็บปวด มันสอนให้ฉัน จงเกลียดจงชังซึ่งความเจ็บปวด ความเจ็บปวดที่ราวกับไม่อาจหลุดพ้นใด้ตราบเท่าที่ยังมีชีวิตและความรู้สึก ตัวฉันที่อยากจะหายไป ไม่ใช่เพราะชิงชังหรือด่าทอชีวิตแต่เพียงเพื่อหลุดพ้น แต่พอใด้มาเจอกับคุณ ชีวิตที่ทนความเจ็บปวดมามันไม่ศุนย์เปล่า ตอนนี้ในหัวใจฉัน มันรู้สึกเหมือนกับว่า เหมือนกับว่าทั้งชีวิตที่ทดเจ็บปวดมามันคือการก้าวถอยหลัง2ก้าว เพื่อเดินหน้า5ก้าวไปกับคุณค่ะ
ฉันนะสงสัยว่า คุณมีหลายตัวตนหรือเปล่า คุณน่ะในตอนที่ยิ้มอย่างมีความสุขให้กับพวกเด็กๆ ฉันกลับรู้สึกว่าหัวใจของคุณมันช่างสงบนิ่งจนฉันรู้สึกเศร้า ไม่ใด้รู้สึกถึงความสุขจากใจจริงของคุณเลยละค่ะ
ฉากลิฟาบอกว่าให้ลองจีบตัวเธอดู เกร็นเลยลองจีบ เกร็นบอกว่า หากเปรียบหากเปรียบเธอเป็นผลไม้ที่อร่อยที่สุดในโลกอยู่ตรงหน้า เราจะรู้ใด้ยังไงว่ามันอร่อยถ้าไม่กินมัน แล้วเกร็นก็บอกว่า ฉันไม่ใด้คิดแบบนั้น ฉันคิดว่า เราแค่เชื่อว่ามันอร่อยที่สุดในโลก ผลไม้อะไรก็อร่อยที่สุดในโลกใด้
ลิฟาบอกเกร็นว่าพวกเราก็เป็นเพียงแค่ทางผ่านใช่ใหมค่ะ ทั้ง จาน่า ทั้งซาน หรือแม้กระทั้งหมู่บ้านนี้ เกร็นปฏิเสธอว่า "เราไม่อาจร่วงรู้ใด้ถึงปลายทาง และบางทีปลายทางอาจไม่มีอยู่จริง เราเลือกที่จะไขว้คว้าและใช้ชีวิตอยู่แต่กับสิ่งๆนึงและเราคิดว่านั้นคือปลายทางของเรา จนเมื่อเรา0เสียมันไปและพบว่า ทุกๆอย่างกลายเป็นระหว่างทาง มันเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าในตัวฉัน" ลิฟาเลยแย้งว่า ไม่มีใครรู้หรอค่ะว่าปลายทางจะเป็นเช่นไร แต่ปลายทางเป็นเช่นไรนั้นไม่สำคัญหรอกค่ะ มีเรื่องเดียวที่ฉันรู้อยู่เต็มอก ว่าสิ่งสำคัญที่สุดมันคือเราอยากจะให้ปลายทางเป็นเช่นไรและก็มีความสุขกับทุกๆสิ่งระหว่างทางค่ะ ()
คนเรามักจะมอบสิ่งที่ตนเองต้องการให้คนอื่นอยู่เสมอ เพราะหวังว่าคนอื่นจะมอบสิ่งที่ตัวเองต้องการกลับคือมา
คุณเป็นคนบอกฉันเองว่า ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ใด้เป็นนิรันตลอดไปใช่ใหมค่ะ แต่คุณกลับทำสิ่งที่ตรงกันข้ามคณกำลังค้นหามันเสียเองอย่างเอาเป็นเอาตาย ฉันไม่รู้เลยว่าคุณต้องทำร้ายตัวเองเพื่อสิ่งที่คุณตามหาไปแค่ใหนกัน ความรู้สึกใดหรือความเสียใจใดทำให้คุณต้องพุ่งชนกำแพงให้เจ็บตัวไปเรื่อยๆกันค่ะ
-
ลิฟากับเกร็นตกลงกันว่า ใครแพ้วันใหน ต้องมานอนตักวันนั้น เกร็นแพ้เลยต้องนอนตักลิฟา วันต่อไปที่ลิฟาแพ้ เธอนอนตักเกร็นแล้วเกร็นไม่ยอมเพราะน้องชาย ลิฟาเลยบอกว่า จะใด้ทำความรู้จักกันใว้กับน้องชายเกร็น
ฉากที่ลิฟาบอกว่าอยากเห็นหน้าตาของเกร็นตอนที่โดนฉันหักหลัง เกร็นเลยบอกว่า งั้นลองมโนขั้นกว่าดูสิ เพื่อเล่นกับเธอ ลิฟาเลยบอก งั้นคงจับมาตัดแขนตัดขาแล้วก็ทำให้เป็นของตัวเอง
เคยถามตัวเองใหมค่ะว่า พวกเราเจ็บปวดไปเพื่ออะไร ความเป็นไปใด้ ความปราถนา ความฝัน หากเรารู้ว่าสิ่งเหล่านั้นจริงๆแล้วมันไม่อาจจะมาถึงใด้ พวกเรายังจะเจ็บปวดเพื่อมันอยู่ใหม
ลิฟาต้องเล่นบทเป็นคนโกหก เพื่อคนอื่น เพื่อเฟีย อาจให้หลอกคนมาทำยา คนตายที่มาทำยาใด้ต้องตายอย่างสิ้นหวังและเจ็บปวด
ข้อดีของคนโกหกก็คือ สามารถพูดความจริงใด้โดยที่ไม่มีใครเชื่อค่ะ แล้วเธอก็ฝืนยิ้ม จุดไฟอันเย็นยะเยือกขึ้นในหัวใจของผู้อื่น
-