Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Pathology - Coggle Diagram

- - - - กล่าวคือ เมื่อเซลล์ขาดออกซิเจนจะเกิดภาวะ Cellular hypoxia ทำให้มีการลดลงของ Transmembrane potential (โซเดียม และน้ำเข้าสู่เซลล์) และโพแทสเซียมถูกปล่อยออกนอกเซลล์ทำให้เกิดเซลล์บวมน้ำ (Cell swelling) การขาดออกซิเจนทำให้เซลล์สังเคราะห์พลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจน (Anaerobic metabolism) ในสภาวะนี้ร่างกายจะมีสภาพเป็นกรดจากกรดแลคติก ซึ่งยิ่งทำให้เชลล์ทำงานผิดปกติมากขึ้นจนทำให้การควบคุมแคลเซียม (Calcium) เสียไป หากระยะนี้ยังไม่ได้รับการแก้ไข Mitochondria จะสูญเสียหน้าที่ ซึ่งหากมีการบวมน้ำของ Mitochondria จะทำให้เซลล์สูญเสียหน้าที่อย่างถาวร
        
        การสร้างพลังงานแบบไม่ใช้ออกซิเจนทำให้ได้พลังงาน (ATP) น้อย และทำให้ร่างกายมีสภาพเป็นกรด ร่างกายยังหลั่งสารต่างๆ ที่เป็น Inflammatory mediator ทำให้เซลล์เสื่อมหน้าที่ และตาย เมื่อเซลล์ตายมากขึ้นก็ทำให้อวัยวะสูญเสียหน้าที่ สุดท้ายผู้ป่วยก็จะเข้าสู่ภาวะช็อกที่ไม่สามารถกลับมาเป็นปกติได้ (Irreversible shock) และเสียชีวิตจากอวัยวะล้มเหลวหลายระบบ (Multiple organ failure)
        
        Inadequate tissue perfusion
        
        Inadequate delivery of oxygen and substrate to cells
        
        Cellular injury and dysfunction
        
        Release of inflammatory mediators
        
        1 more item...
  - - - การสูญเสียน้ำออกภายนอกร่างกาย (External fluid loss)
        
        การเสียเลือด ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะช็อกจากปริมาณไหลเวียนลดลงมากที่สุด
        
        การสูญเสียน้ำทางระบบทางเดินอาหารจากการอาเจียนหรือท้องเสีย
        
        การสูญเสียน้ำทางไตจากผู้ป่วยเป็นเบาหวาน เบาจืด หรือได้รับยาขับปัสสาวะมากเกินไป
        
        การสูญเสียทางผิวหนัง เช่น แผลไฟไหม้ หรือสูญเสียน้ำแล้วได้รับทดแทนไม่เพียงพอ เช่น จากการมีไข้
      - การสูญเสียน้ำภายในร่างกาย (Internal fluid loss)
        
        การมีกระดูกหัก โดยเฉพาะเมื่อมีการหักของกระดูกต้นขาซึ่งจะทำให้มีเลือดออกได้ 1-4 ยูนิต และกระดูกเชิงกรานหักจะทำให้มีเลือดออกได้ 6-8 ยูนิต
        
        การเกิดการอักเสบของอวัยวะในช่องท้อง เช่น เยื่อบุช่องท้องอักเสบ ตับอ่อนอักเสบ การอุดตันของทางเดินอาหาร เป็นต้น
        
        การชอกช้ำของเนื้อเยื่อ และอวัยวะภายในฉีกขาดหรือแตก เช่น ตับ ม้าม เป็นต้น
  - - - ตรวจสอบและบันทึกสัญญาณชีพอาการและอาการแสดงทุก 15 นาทีในชั่วโมงแรกที่ให้สารน้ำทุกๆ 30 นาทีในชั่วโมงที่ 2 แล้วยืด เวลาออกไปเป็นทุกๆ 4 ชั่วโมง
      - ดูแลผู้ป่วยให้มีความสมดุลของน้ำและอิเล็กโตรไลท์โดยมีการ ติดตามผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการถ้าพบความผิดปกติรายงาน แพทย์ทราบเพื่อการแก้ไข
      - ลดปัจจัยจะส่งเสริมให้ผู้ป่วยเกิดภาวะการติดเชื้อเพิ่มขึ้นใช้เทคนิคในการพยาบาลอย่างมีมาตรฐานเทคนิคปลอดเชื้อ Universal precaution การล้างมือ 7 ขั้นตอน(5 MOMENT) 1. ก่อนสัมผัสผู้ป่วย 2. ก่อนท้ากิจกรรมปลอดเชื้อ หรือ ท้ากิจกรรมอื่นๆ เช่น เปิดชุดเครื่องมือปราศจากเชื้อท้าหัตถการ 3. หลังสัมผัสสิ่งคัดหลั่ง 4. หลังสัมผัสผู้ป่วย 5. หลังสัมผัสอุปกรณ์หรือสิ่งแวดล้อมของผู้ป่วย
      - ลดการแพร่ระบาดเชื้อเช่นล้างมือก่อนและหลังทำหัตถการการส่งตรวจเพาะเชื้อ
      - บันทึกปริมาณจำนวนน้ำที่ได้รับและขับออกใน 4-8 ชั่วโมงเพื่อ ประเมินการทำงานของไต
      - ติดตามผลโลหิตวิทยาโดยดูจากเม็ดโลหิตขาว (WBC) และค่านิวโทรฟิว (neutrophil) เพื่อประเมินภาวะติดเชื้อ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาของแพทย์
- - - - ปริมาณเลือดที่บีบออกจากหัวใจ หรือ cardiac output (CO) ที่ปกติ (ปริมาณเลือดที่ได้จากการบีบตัวของหัวใจต่อนาที)
        หาได้จาก Cardiac output = Stroke volume (SV) X จำนวนที่หัวใจบีบตัวใน 1 นาที (HR)
        
        ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อ Cadiac Output
        
        Preload หมายถึง ปริมาณเลือดที่อยู่ในหัวใจห้องล่างซ้าย และขวาก่อนหัวใจบีบตัว ซึ่งก็คือ end diastolic volume แรงนี้จะทำให้กล้ามเนื้อหัวใจมีการยืดออก ยิ่ง preload มากขึ้นก็จะมีการบีบตัวของหัวใจดีขึ้น ซึ่งปัจจัยที่มีผลต่อ preload ได้แก่ ปริมาณเลือดที่กลับเข้าสู่หัวใจห้องขวา (venous return) ปริมาณของเลือดทั้งหมดที่ไหลเวียน (total blood volume) การกระจายตัวของเลือด (distribution of blood
        volume) และการบีบตัวของหัวใจห้องบน (atrial contraction) ดังนั้นถ้ามีการลดลงของ preload อย่างมาก เช่น ในผู้ป่วยที่มีการเสียเลือดอย่างมาก จะทำให้ช็อกได้ ถ้า Preload น้อยจะทำให้ Cardiac output ลดลง
        
        Contractibility การเพิ่มขึ้นของการบีบตัวของหัวใจมีผลทำให้ stroke volume เพิ่มขึ้น การบีบตัวของหัวใจขึ้นกับระบบประสาทอัตโนมัติ และ Hormone ต่างๆ ในร่างกาย รวมถึงยาที่มีฤทธิ์กระตุ้นการบีบตัว เช่น Dopamine หรือ epinephrine เป็นต้น ซึ่งโดยทั่วไปแล้วตัวบ่งชี้ที่ใช้ในการวัดการบีบตัวของหัวใจคือ การวัด
        ejection fraction (EF) ด้วยเครื่อง echocardiogram ในภาวะปกติค่า EF มักจะสูงกว่า 55% หากค่า EF < 40% แสดงว่าการบีบตัวของหัวใจไม่ดี
        
        Heart rate ระบบไหลเวียนจะปกติได้ จะต้องมีอัตรการเต้นของหัวใจที่เหมาะสม
      - ความต้านทานของหลอดเลือดส่วนปลาย (systemic vascular resistance หรือ SAV) ที่เหมาะสมจะมีความสัมพันธ์กับขนาดของหลอดเลือด โดยขนาดของหลอดเลือดกว้าง หรืออยู่ในสภาวะที่ผนังของหลอดเลือดขยายตัว (Vasodilation) จะมีผลทำให้แรงดันเลือดต่ำ และหากขนาดของหลอดเลือดตีบแคบหรือผนังของหลอดเลือดหดตัว (Vasoconstriction) จะมีผลทำให้แรงดันเลือดสูงขึ้น
        
        ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อ systemic vascular resistance
        
        Afterload แรงต้านทานของหลอดเลือดแดงที่มีต่อการบีบตัวของหัวใจ หมายถึง แรงดันจากหลอดเลือดแดง ซึ่งความต้านทานของหลอดเลือดแดงจะเป็นปัจจัยที่ส่งผลให้หัวใจบีบเลือดไปเลี้ยงเนื้อเยื่อได้อย่างเพียงพอ และเป็นตัวแปรที่สำคัญในการที่จะกำหนดปริมาณเลือดที่ถูกบีบออกมาจากหัวใจ ถ้า afterload เพิ่มขึ้น จะทำให้หลอดเลือดออกจากหัวใจน้อยลงจนเกิดความดันโลหิตต่ำ โดยเฉพาะในผู้ป่วยที่มีปัญหาของการบีบตัวของหัวใจ (systolic dysfunction) ในทางกลับกัน หากมีการลดลงของ afterload อย่างมากในรายที่มีการขยายตัวของหลอดเลือดส่วนปลาย จะทำให้ความดันโลหิตต่ำลง ซึ่งส่วนใหญ่ afterload จะถูกควบคุมโดยระบบประสาทอัตโนมัติ และ Hormone ต่าง ๆ เช่น angiotensin, vasopressin เป็นต้น