Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 6 การพยาบาลเด็กที่มีปัญหาระบบทางเดินอาหาร, กัญญารัตน์ ภู่แจ้ง เลขที่…

- - - - การติดเชื้อในระบบทางเดินอาหาร ไม่ว่าจะเป็น การติดเชื้อ แบคทีเรีย, ไวรัส, พยาธิ เป็นต้น
      - การได้รับยาหรือสารพิษต่างๆ เช่น ยาปฏิชีวนะ, ยาระบาย, ยารักษาโรคเก๊าท์ เป็นต้น
      - โรคอื่นๆ ในระบบทางเดินอาหาร เช่น ไส้ติ่งอักเสบ, เยื่อบุช่องท้องอักเสบ, ลำไส้ขาดเลือด เป็นต้น
      - การติดเชื้อ อื่นๆ นอกระบบทางเดินอาหาร เช่น เลปโตสไปโรสิส, มาลาเรีย เป็นต้น
    - - อาการที่ผู้ป่วยจะมาพบแพทย์ได้แก่ อาการท้องเสียเป็นน้ำหรืออาจจะมีมูกเลือดปนได้ ปวดท้อง ปวดเบ่ง คลื่นไส้ อาเจียนหรือมีไข้ได้
      - ผู้ป่วยอาจจะมีอาการอื่นๆ ร่วมด้วย ได้แก่ อาการของการสูญเสียสารน้ำและเกลือแร่ ปากแห้ง อ่อนเพลีย ไม่มีแรง ปัสสาวะออกลดลง ความดันต่ำและช๊อคได้
      - ทั้งนี้ความรุนแรงจะขึ้นอยู่กับสาเหตุของอาการท้องเสียเฉียบพลันด้วย
    - - ผู้ป่วยที่มีอาการท้องเสียเฉียบพลัน ควรส่งตรวจอุจจาระที่เพิ่งถ่ายใหม่ๆ (fresh smear) เพื่อดูปริมาณเม็ดเลือดแดง เม็ดเลือดขาว
      - นอกจากนี้ยังสามารถเห็นแบคทีเรียหรือพยาธิบางชนิดได้ ในบางรายควรส่งตรวจอุจจาระเพาะเชื้อ เช่น ผู้ป่วยที่มีไข้สูง ท้องเสียเป็นมูกเลือด ผู้สูงอายุ ฯลฯ
      - และควรส่งตรวจเลือดทางห้องปฏิบัติการ เช่น ดูความผิดปกติของเกลือแร่ เป็นต้น
    - - การรักษาแบบจำเพาะเจาะจง (Specific treatment) ขึ้นอยู่กับเชื้อที่ตรวจเจอและให้ในผู้ป่วยบางกลุ่มเท่านั้น เช่น หากตรวจเจอเชื้อแบคทีเรีย จะให้ยาปฏิชีวนะตามชนิดของเชื้อแบคทีเรีย หากเจอพยาธิ ให้ยาฆ่าพยาธิ เป็นต้น
      - การรักษาตามอาการ (Supportive treatment) ได้แก่ การแก้ไขภาวะขาดน้ำและเกลือแร่ คือ การให้น้ำเกลือในรูปแบบของการดื่ม (ORS) หรือ การให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำหากมีการสูญเสียสารน้ำในปริมาณที่มาก, การให้ยาลดอาการท้องเสีย ในผู้ป่วยบางราย, การให้ยาลดอาการปวดท้อง คลื่นไส้อาเจียนหรือยาลดไข้ เป็นต้น
    - - มีไข้สูงเกิน 38 องศาเซลเซียส
      - อุจจาระเป็นมูกหรือมูกเลือดหรือมีอาการปวดท้องอย่างรุนแรง
      - ถ่ายเป็นน้ำอย่างรุนแรงและปริมาณมากคล้ายน้ำซาวข้าว
      - ผู้ป่วยมีโรคประจำตัวเยอะ หรืออายุมากกว่า 65 ปีขึ้นไป
      - ผู้ป่วยมีอาการซึม กระสับกระส่าย ปากแห้ง ปัสสาวะออกน้อยลง
    - - ล้างมือให้สะอาดทุกครั้งก่อนปรุงอาหาร หรือรับประทานอาหาร
      - รับประทานอาหารที่สะอาดและสุกใหม่และหลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารที่ค้างคืน
      - ดื่มน้ำที่สะอาดหรือน้ำต้มสุก
      - ผักสดหรือผลไม้ ควรล้างให้สะอาดด้วยน้ำยาล้างผัก น้ำด่างทับทิม เป็นต้น
      - มีภาชนะปกปิดอาหารป้องกันแมลงวันตอม
  - - - ความรู้สึกแสบร้อนบริเวณลิ้นปี่ขึ้นมาที่หน้าอกและคอ อาการนี้จะเป็นมากหลังรับประทานอาหารมื้อหนัก การโน้มตัวไปข้างหน้า การยกของหนัก และการนอนหงาย
      - การมีน้ำรสเปรี้ยวหรือรสขมไหลย้อนขึ้นมาในปาก อาการเหล่านี้พบได้บ่อยในคนตะวันตก แต่ในคนไทยส่วนใหญ่อาการแสบร้อนที่บริเวณหน้าอกพบได้ไม่บ่อย และไม่รุนแรงเท่าชาวตะวันตก
      - ผู้ป่วยมักมีอาการเรอ และมีน้ำเปรี้ยวขึ้นมาในปาก ในผู้ป่วยที่มีการขย้อนน้ำและอาหารขึ้นมาขั้นรุนแรง อาจทำให้เกิดการสำลักเข้าไปในปอด จนเกิดอาการปอดอักเสบได้
    - - แพทย์จะวินิจฉัยภาวะกรดไหลย้อนในกรณีทั่วไปจากการชักประวัติและอาการของผู้ป่วยเป็นหลัก ทั้งนี้แพทย์อาจพิจารณาการตรวจพิเศษด้านอื่นเพิ่มเติมหากไม่พบสาเหตุที่แน่ชัดหรืออาการไม่ชัดเจน
    - - กรดไหลย้อนเกิดจากการทำงานที่ผิดปกติของกล้ามเนื้อหูรูดบริเวณส่วนปลายของหลอดอาหาร (Lower Esophageal Sphincter: LES) ทำให้กรดหรือน้ำย่อยภายในกระเพาะอาหารไหลย้อนกลับขึ้นมาบริเวณหลอดอาหารจนสร้างความระคายเคืองกับผนังของหลอดอาหาร
      - พฤติกรรมในชีวิตประจำวันหรือโรคบางชนิดมีส่วนกระตุ้นการทำงานของหลอดอาหารให้เกิดความผิดปกติได้ หรือทำให้กระเพาะอาหารหลั่งกรดในปริมาณมากขึ้น เช่น
        
        ข้านอนหลังรับประทานอาหารทันที
        
        สูบบุหรี่
        
        ดื่มน้ำอัดลมหรือแอลกอฮอล์
        
        รับประทานอาหารปริมาณมากภายในมื้อเดียว
        
        เป็นโรคอ้วน
    - - ภาวะกรดไหลย้อนมักส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวัน เนื่องจากฤทธิ์ของกรดได้สร้างความระคายเคืองแก่หลอดอาหารไปถึงอวัยวะบริเวณทางเดินหายใจ ทำให้กลืนอาหารได้ลำบาก
      - อาจเกิดภาวะหลอดอาหารตีบตัน อาจกระตุ้นให้เกิดอาการหอบหืด ไอเรื้อรัง อีกทั้งยังมีโอกาสเสี่ยงต่อการเป็นโรคมะเร็งหลอดอาหาร
    - - ในบางรายอาจรักษาด้วยการให้รับประทานยาในกลุ่มยับยั้งการหลั่งกรด ยาลดภาวะกรดเกินในกระเพาะอาหาร ยาช่วยเสริมประสิทธิภาพของยาลดกรด ซึ่งจะช่วยบรรเทาอาการปวดท้อง จุก เสียด แน่น อาหารไม่ย่อย แสบร้อนกลางอก
      - การปรับพฤติกรรมในการดำเนินชีวิตอาจช่วยบรรเทาอาการให้ดีขึ้นได้ เช่น รับประทานอาหารในปริมาณที่พอดี ควบคุมน้ำหนักให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ ไม่ควรเข้านอนทันทีหลังรับประทานอาหาร ฯลฯ
    - - รวมไปถึงการดูแลสุขภาพร่างกายให้แข็งแรงอาจช่วยลดโอกาสการเกิดภาวะกรดไหลย้อนให้น้อยลงได้
      - ปรับพฤติกรรมการรับประทานอาหารให้ตรงเวลา
      - พยายามหลีกเลี่ยงปัจจัยในชีวิตประจำวันที่ไปกระตุ้นให้เกิดภาวะนี้มากที่สุด
  - - - เมื่อกระเพาะอาหารและลำไส้เล็กติดเชื้อจนไม่สามารถกักเก็บของเหลวไว้ได้ ร่างกายจะขับถ่ายอุจจาระออกมาในลักษณะถ่ายเหลวหรือถ่ายเป็นน้ำ
      - คลื่นไส้ อาเจียน หรืออาเจียนพุ่งอย่างรุนแรง
      - ไม่อยากอาหาร
      - ปวดเกร็งท้อง และมีเสียงโกรกกราก
      - รู้สึกป่วย เป็นไข้อ่อน ๆ
      - เหนื่อยล้า อ่อนแรง
      - ปวดหัว หรือปวดกล้ามเนื้อร่วมกับอาการอื่น ๆ
    - - มักเกิดจากการรับเชื้อต่าง ๆ เข้าสู่ร่างกายจนเกิดการติดเชื้อในกระเพาะอาหารและลำไส้เล็ก เช่น
        
        เชื้อไวรัส เช่น โนโรไวรัส (Norovirus) และโรทาไวรัส (Rotavirus)
        
        เชื้อแบคทีเรีย เช่น อีโคไล (E. Coli) ซาลโมเนลลา (Salmonella) และชิเกลลา (Shigella)
        
        ปรสิต เช่น ไกอาเดีย (Giardia) และคริปโตสปอริเดีย (Cryptosporidia)
      - การติดเชื้อดังกล่าวอาจเกิดจากสาเหตุต่างๆ ดังต่อไปนี้
        
        บริโภคอาหารหรือดื่มน้ำที่ปนเปื้อนเชื้อ โดยเฉพาะอาหารทะเล ปลาดิบ หรือปลาที่ปรุงไม่สุกดี
        
        สัมผัสวัตถุหรือพื้นผิวที่ปนเปื้อนเชื้อ เช่น ใช้เครื่องครัวหรือของใช้ภายในบ้านที่สกปรก
        
        ไม่ล้างมือหลังเข้าห้องน้ำ หรือหลังจากเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เด็ก
        
        ใกล้ชิดหรือได้รับเชื้อจากผู้ป่วย Gastroenteritis เพราะลมหายใจของผู้ป่วยอาจปนเปื้อนเชื้อจากอาเจียนออกมาด้วย ซึ่งเชื้อสามารถติดต่อจากคนสู่คนได้
    - - ในเบื้องต้น แพทย์อาจสอบถามประวัติทางการแพทย์ของผู้ป่วยก่อน เพื่อให้มั่นใจว่าอาการที่ปรากฏไม่ได้มีสาเหตุมาจากภาวะหรือการเจ็บป่วยอื่นๆ ของผู้ป่วย
    - - ในปัจจุบันยังไม่มีการรักษาเฉพาะสำหรับโรค Gastroenteritis ที่มีสาเหตุมาจากเชื้อไวรัส
      - ผู้ป่วยอาจบรรเทาอาการได้ด้วยตนเองในเบื้องต้น ดังนี้
        
        พักผ่อนให้เพียงพอ
        
        ดื่มน้ำๆ หรือดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่ เพื่อทดแทนน้ำและแร่ธาตุที่สูญเสียจากอาการท้องเสีย และป้องกันการเกิดภาวะขาดน้ำ
        
        รับประทานอาหารอ่อนๆ เช่น กล้วย มันฝรั่ง ขนมปัง ข้าวต้ม ซุป และโจ๊ก
        
        หลีกเลี่ยงการบริโภคเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์และคาเฟอีน
    - - ภาวะขาดน้ำและระดับเกลือแร่ในร่างกายไม่สมดุล ทำให้มีอาการ
      - ภาวะพร่องเอนไซม์ย่อยนมหรือแพ้น้ำตาลแล็กโทส ทำให้มีอาการ เช่น ท้องอืด ปวดท้อง
      - โรคลำไส้แปรปรวน ทำให้มีอาการ เช่น แน่นท้อง ท้องอืด ท้องเฟ้อ หรือปวดท้องมากหลังรับประทานอาหาร
      - การติดเชื้อแพร่กระจายไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกาย
    - - ซักผ้าบ่อยครั้ง โดยแยกเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวของผู้ป่วยออกจากผ้าอื่นๆ
      - ล้างมือให้สะอาดด้วยสบู่ทุกครั้งหลังไอ จาม เข้าห้องน้ำ เปลี่ยนผ้าอ้อมเด็ก และก่อนรับประทานอาหาร
      - ล้างอาหารและผักให้สะอาด ปรุงเนื้อสัตว์และไข่ให้สุกดีก่อนรับประทานทุกครั้ง
      - หากมีผู้ป่วย Gastroenteritis ในบ้าน ควรทำความสะอาดพื้นผิวต่างๆ ในบ้านเสมอ
      - ห้ามใช้ผ้าเช็ดตัว ช้อนส้อม และเครื่องใช้ในครัวอื่นๆ ร่วมกับผู้ป่วย
      - ห้ามรับประทานปลาหรือเนื้อสัตว์ดิบ และห้ามรับประทานอาหารในภาชนะที่ใช้ใส่เนื้อสัตว์ดิบ
- - - - รอยแหว่งที่บริเวณริมฝีปากบนและรูโหว่ที่เพดานปาก ส่งผลให้ลักษณะทางกายภาพของใบหน้าเปลี่ยนไปข้างใดข้างหนึ่งหรือทั้ง 2 ข้าง
      - รอยแหว่งเล็กๆ ที่เกิดขึ้นเฉพาะบริเวณริมฝีปากบน หรืออาจยาวไปถึงเหงือกบน เพดานปาก รวมไปถึงบริเวณใต้จมูก ส่งผลให้ลักษณะทางกายภาพของใบหน้าเปลี่ยนแปลงไป
      - รอยโหว่เฉพาะที่เพดานอ่อนในปาก ไม่ส่งผลต่อลักษณะทางกายภาพของใบหน้า
    - - ปัจจัยทางพันธุกรรม เป็นการสืบทอดกรรมพันธุ์ในผู้ที่มีประวัติการเกิดโรคปากแหว่งเพดานโหว่กับสมาชิกในครอบครัว
      - ปัจจัยทางสิ่งแวดล้อม เช่น สูบบุหรี่หรือดื่มแอลกอฮอล์ในระหว่างตั้งครรภ์
      - โรคอ้วนในระหว่างตั้งครรภ์
      - การขาดกรดโฟลิคในระหว่างตั้งครรภ์
      - การสัมผัสไวรัสหรือสารเคมีระหว่างตั้งครรภ์
      - การใช้ยาบางชนิดระหว่างตั้งครรภ์ เช่น ยากันชัก สเตอรอยด์
    - - การอัลตราซาวด์ (Ultrasound) คือการใช้คลื่นเสียงเพื่อจำลองภาพของทารกในครรภ์ และแพทย์จะทำการตรวจโครงสร้างใบหน้าของทารกเพื่อหาความผิดปกติ
      - การตรวจร่างกายทารกแรกเกิด คือการตรวจลักษณะทางกายภาพของทารกหลังคลอดในช่วงแรกเกิด เพื่อตรวจความปกติของร่างกาย
    - - การผ่าตัดอาการปากแหว่ง จะทำภายในช่วง 12 เดือนหลังคลอด แพทย์จะทำการเย็บเพื่อเชื่อมรอยแยกที่บริเวณริมฝีปากรวมถึงรอยแยกบริเวณใต้จมูกเข้าด้วยกัน
      - การผ่าตัดใส่ท่อในหู จะทำเมื่อเด็กมีอายุ 6 เดือน เป็นการผ่าตัดเพื่อระบายของเหลวในหูชั้นกลาง และลดความเสี่ยงของการเกิดการติดเชื้อที่จะนำไปสู่การสูญเสียการได้ยิน
  - - - มีน้ำลายมาก ไอ เมื่อดูดเอาออกทิ้ง จะมีขึ้นมาอีกในเวลาไม่นาน
      - สำลักง่าย เมื่อให้ดูดน้ำ ทารกจะสำรอกทันที
      - ท้องอืด หายใจลำบาก เขียว และอาจหยุดหายใจได้
      - มักมีปอดอักเสบร่วมด้วยเสมอ เนื่องจากสำลักเอาน้ำลายหรือน้ำเข้าไป หรือของเหลวในกระเพาะอาหารไหลย้อนเข้าไปในหลอดอาหารผ่านรูติดต่อไปยังหลอดลมและปอด
    - - แล้วแต่แบบของความผิดปกติโดยผ่าตัดปิดรูติดต่อนั้นและต่อหลอดอาหาร
    - - อาการทางคลินิก และมักพบในทารกที่เกิดจากมารดาที่มี polyhydramnios
      - ใส่ N – G tube ลงไปได้ไม่ตลอด
      - X – ray พบลมในกระเพาะอาหาร
    - - ก่อนผ่าตัด
        
        ดูแลให้ได้รับสารน้ำและสารอาหารอย่างเพียงพอ
        
        ประคับประคองด้านจิตใจ อารมณ์เด็กป่วยและบิดามารดา
        
        ดูแลให้ได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
      - หลังผ่าตัด
        
        ดูแลให้ได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
        
        ป้องกันการแยกของแผลที่เย็บปิดรูติดต่อ หรือแผลที่ต่อหลอดอาหาร
  - - - สะดือโป่ง (อังกฤษ: omphalocele) เป็นความผิดปกติของผนังหน้าท้องอย่างหนึ่ง ซึ่งทำให้อวัยวะในช่องท้อง เช่น ลำไส้ ตับ และอวัยอื่นๆ ออกมาอยู่ในถุงนอกช่องท้อง เนื่องจากเกิดความผิดปกติในการพัฒนาของชั้นกล้ามเนื้อของผนังหน้าท้อง
      - Gastroschisis เป็นความผิดปกติแต่กำเนิดของผนังหน้าท้องในทารกแรกคลอดที่ปิดไม่สนิท ทำให้ลำไส้ของทารกออกมาอยู่นอกช่องท้อง และอาจมีอวัยวะภายในอื่น ๆ ออกมาด้วยในบางกรณี
    - - มีช่องโหว่บริเวณผนังหน้าท้องใกล้กับสะดือ ส่งผลให้ลำไส้โผล่ออกมา ส่วนมากจะเกิดช่องโหว่ทางด้านขวาของสะดือ มีทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่
      - ดยลำไส้ที่โผล่ออกมาจะไม่มีถุงหรือเยื่อหุ้มล้อมรอบ ส่งผลให้เกิดความระคายเคืองได้ง่ายจนอาจทำให้ลำไส้บวมหรือบิด รวมทั้งอาจส่งผลให้ทารกมีภาวะตัวเย็นเกิน
    - - ทางการแพทย์ยังไม่สามารถระบุสาเหตุของการเกิดภาวะ Gastroschisis ได้อย่างชัดเจน
      - แต่คาดว่าภาวะดังกล่าวอาจเกิดจากความผิดปกติทางพันธุกรรมร่วมกับปัจจัยด้านสภาวะแวดล้อม
    - - แพทย์อาจตรวจพบได้จากการตรวจเลือด โดยวัดจากระดับของโปรตีนที่ชื่อว่า อัลฟาฟีโตโปรตีน (Alpha-fetoprotein, AFP) ในเลือดของมารดาในช่วงสัปดาห์ที่ 16 ของการตั้งครรภ์
    - - การรับสารอาหารผ่านเส้นเลือดเนื่องจากอาจมีภาวะลำไส้บวม ไม่สามารถดูดซึมสารอาหาร ได้รับความเสียหายขณะอยู่ในครรภ์หรือขณะคลอด
      - การใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันการติดเชื้อ
      - การสังเกตและควบคุมอุณหภูมิของร่างกายทารกอย่างใกล้ชิด
  - - - การรักษาขั้นสุดท้ายของ pyloric stenosis คือการผ่าตัดpyloromyotomy ที่เรียกว่าขั้นตอนของ Ramstedt (การแบ่งกล้ามเนื้อของไพลอรัสเพื่อเปิดทางเดินอาหาร) การผ่าตัดนี้สามารถทำได้โดยการผ่าแผลเดียว (โดยปกติจะยาว 3–4 ซม.)
      - แบบส่องกล้อง (ผ่านแผลเล็ก ๆ หลาย ๆ แผล) ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความชอบของศัลยแพทย์
  - - - Low (infralevator) type เป็นชนิดที่ rectal pouch ผ่านกล้ามเนื้อ levator ani ลงมา และมักจะอยู่ใกล้กับผิวหนัง หรือตำแหน่งปกติของรูทวารหนัก
      - Intermediate (translevator) type เป็นชนิดที่ recta pouch อยู่ในระดับเดียวกับ levator ani
      - High (supralevator) type เป็นชนิดที่ rectal pouch อยู่เหนือระดับ levator ani
    - - ดูแลความสะอาดรอบๆทวารหนักด้วยน้ำ
      - สังเกตการติดเชื้อ ไข้ ปวด บวม แดงร้อน หลังผ่าตัด 3-4 วัน
  - - - ความผิดปกติแต่กำเนิด
      - การติดเชื้อไวรัสบางชนิด
      - ความผิดปกติของระบบภูมิคุ้มกันหรือพันธุกรรม
    - - ผลเลือดการตรวจหน้าที่ตับ (Liver function test), อัลตราซาวน์ช่องท้อง, การฉีดสารเพื่อดูการทำงานของตับ และทางเดินน้ำดี รวมถึงการผ่าตัดเพื่อฉีดสารทึบรังสีดูการทำงานของทางเดินน้ำดี
    - - ตัวหรือตาเหลืองในช่วงอายุ 2-3 สัปดาห์แรก
      - อุจจาระมีสีเหลืองอ่อนหรือขาวซีด
      - ปัสสาวะสีเหลืองเข้ม
      - ท้องมานหรือท้องโตผิดปกติ
  - - - การดันลำไส้ โดยใช้แรงดันผ่านทางทวารหนัก ทำให้ลำไส้ที่กลืนกันเคลื่อนตัวออกจากลำไส้ส่วนปลาย วิธีนี้จะทำได้โดยไม่ต้องใช้การผ่าตัด
      - การผ่าตัด เพื่อให้คุณหมอดันลำไส้ส่วนที่กลืนกันให้คลายตัวออกจากกัน ในกรณีที่การดันลำไส้ไม่ได้ผล หรือบางกรณีที่อาการค่อนข้างหนัก
    - - อาการปวดท้อง กระสับกระส่าย มือเท้าเกร็ง
      - ร้องไห้เป็นพัก ๆ ประมาณ 15 – 30 นาทีก็เริ่มร้องอีก เวลาที่ร้องไห้ลูกจะงอเข่าขึ้นทั้งสองข้าง Colicky ain
      - ท้องอืดและอาเจียน ช่วงแรกมักจะเป็นนมหรืออาหารที่ลูกกินเข้าไป แต่ระยะหลังจะมีสีเหลืองหรือเขียวของน้ำดีปนออกมา
      - อุจจาระมีเลือดคล้ำๆ ปนเมือก
    - - การทำอัลตราซาวน์ (ultrasound) ซึ่งสามารถตรวจพบก้อนลำไส้กลืนกัน
      - การตรวจด้วยการสวนลำไส้ใหญ่ด้วยสารทึบรังสี (barium enema)
  - - - ในทารกแรกคลอดอาจไม่ขับถ่ายขี้เทาภายในเวลา 48 ชั่วโมงแรก มีอาการท้องเสีย อาเจียนเป็นสีเขียวหรือน้ำตาล ท้องอืดและบวม
      - ในเด็กเล็กหรือเด็กโตอาจมีอาการปวดท้อง ท้องบวม ท้องผูกเรื้อรังและรักษาไม่หายด้วยวิธีทั่วไป ท้องอืด มีภาวะไม่เจริญเติบโต และอ่อนเพลีย
    - - ในเบื้องต้นแพทย์จะสอบถามอาการที่เกี่ยวข้องกับระบบขับถ่ายและอาการผิดปกติอื่น ๆ จากนั้นจะตรวจร่างกายด้วยวิธีการตรวจทางทวารหนัก
      - การเอกซเรย์ช่องท้อง โดยแพทย์จะฉีดสารทึบรังสีอย่างแบเรียมหรือสารอื่นๆ ผ่านท่อชนิดพิเศษไปยังบริเวณสำไส้ใหญ่
      - การตรวจวัดการทำงานของกล้ามเนื้อลำไส้ใหญ่และหูรูดทวารหนัก โดยใช้บอลลูนขนาดเล็กใส่เข้าไปและทำให้พองขึ้นภายในทวารหนัก เพื่อทอดสอบการคลายของกล้ามเนื้อโดยรอบ
      - การตัดชิ้นเนื้อบริเวณลำไส้ใหญ่ เป็นวิธีที่ช่วยให้วินิจฉัยได้อย่างแม่นยำ โดยแพทย์จะตัดเนื้อเยื่อตัวอย่างภายในลำไส้ใหญ่นำมาวิเคราะห์ด้วยกล้องจุลทรรศน์ เพื่อระบุเซลล์ประสาทที่ที่ขาดหายไป