Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ละครตะวันตก - Coggle Diagram

- - - - โซโฟคลีสได้เพิ่มนักแสดงขึ้นเป็น 3 คน และเพราะเหตุนี้ จึงท าให้เกิด ประเพณีนิยมของละครกรีกโบราณว่า จะต้องมีกลุ่มคอรัสและตัวละครซึ่งมี บทเจรจาโต้ตอบกันในฉากหนึ่งๆไม่เกิน 3 คน
      - 1.2ลักษณะส าคัญของละครประเภทแทรเจดี (Tragedy)
        ละคร ประเภทแทรเจดีได้รับการยกย่องว่าเป็นวรรณกรรมการละครที่ ดีเด่นเหนือวรรณกรรม การละครประเภทอื่นๆ ลักษณะส าคัญของแทรเจดี ทุกสมัยก็ยังมีหลายประการที่คล้ายคลึงกันเป็นต้นว่า
      - 1.2.1 ต้องเป็นเรื่องที่แสดงถึงความทุกข์ทรมานของมนุษย์และจบลง ด้วยความหายนะของตัวเอก
      - 1.2.2 ตัวเอกของแทรเจดีต้องมีความยิ่งใหญ่เหนือคนทั่วๆไป แต่ใน ขณะเดียวกันจะต้องมีข้อบกพร่องหรือผิดพลาดที่เป็นสาเหตุของความ หายนะที่ได้รับ
      - 1.2.3 ฉากต่างๆที่แสดงถึงความทรมานของมนุษย์จะต้องมีผลท าให้ เกิดความรู้สึกสงสารและความกลัวอันจะน าผู้ชมไปสู่ความเข้าใจในชีวิต
      - 1.2.4 มีความเป็นเลิศในเชิงศิลปะและวรรณคดี
      - 1.2.5 ให้ความรู้สึกอันสูงส่งหรือความรู้สึกผ่องแผ้วในจิตใจและการชำระล้างจิตใจให้บริสุทธิ์
        
        2.1 คอเมดี(Comedy) เป็น ละครที่มีลักษณะเป็นวรรณกรรมบางเรื่องเป็นวรรณกรรม ชั้นสุง นับเป็นวรรณคดีอมตะของโลกเช่นสุขนาฏกรรมของเชคเปียร์ ละครตลกประเภทเสียดสีของโมลิแยร์และตลกประเภทความคิด ของ จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ ที่มาของละครประเภทฟาร์ส
        
        ผู้เชี่ยวชาญทางการละครหลาย ท่านมีความเห็นว่าฟาร์สเป็นจุดเริ่มต้นของละคร ตลกโดยทั่วไป คงจะ เกิดจากธรรมชาติและความผิดพลาดของมนุษย์ที่รู้จักหัวเราะให้กับข้อ บกพร่องและความผิดพลาดของตนเองและผู้อื่น ละครประเภทนี้เชื่อ กันว่าการแสดงตลกดังกล่าวมีมาตั้งแต่สมัยดึกด าบรรพ์นับตั้งแต่ มนุษย์ เริ่มจะมีความเป็นอยู่ที่ดีพอ มนุษย์ก็เริ่มน าการแดงที่ชวน ขบขันเข้ามาแทรกในการแสดงที่เคยเป็นพิธีศักสิทธิ์มาตั้งแต่เดิม
        
        2.ละครประเภทตลกขบขันหรือที่เรียกว่าฟาร์ส และคอมเมดี
        
        ละครประเภทตลกขบขันมีมากมายหลายชนิด ฉะนั้น ในการแบ่ง ละครประเภทนี้จึงไม่อาจใช้กฎเกณฑ์ที่ตายตัวจนเกินไป
        
        จึงทำให้ผู้ ศึกษาต้องเข้าใจลักษณะของละครตลกแต่ละประเภท ตามหลักของ ทฤษฎีของการละครเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปนั้นมักจะถือว่า ละคร ประเภทตลกขบขันแบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ คือฟาร์ส และ คอเมดี
        
        2.1ฟาร์ส
      - ละครชนิดตลกโปกฮา ให้ความตลกจากเหตูการณ์ที่เหลือเชื่อ ตลอดจน การแสดงที่รวดเร็วและเอะอะตึงตัง
        
        ผู้วิจารณ์มักดูถูกละครประเภทนี้ว่าไร้ค่าแต่แท้จริงแล้วละครประเภท ฟาร์ส เป็นละครที่ดีเป็นศิลปะที่มีคุณค่าทางละครไม่แพ้ละครประเภทอื่นๆ เช่นภาพยนตร์ ของชาลีแชปลิน ที่แฝงไว้ด้วยหลักปรัชญาที่ลึกซึ้งไม่แพ้ หลักปรัชญาที่เราได้จากละครประเภท อื่นๆ
        
        คนเราะมักจะหัวเราะเมื่อเห็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดผิดแผกไปจากปกติวิสัยซึ่งเกิดจากความโง่เขลาเบาปัญญาความอ่อนแอของมนุษย์นั้นเอง
        
        ละครประเภทฟาร์สนี้มักจะเรียกเสียงหัวเราะจากการพลิก ความหมายของผู้ชมด้วย สถานการณ์ที่เหลือเชื่อและเกือบไม่มีทางเป็นไป ได้ในโลกแห่งความงามเป็นจริงแต่
        
        ในโลกของฟาร์สคนดูจะยอมรับว่ามัยเป็นไปได้ตราบใดที่นักแสดง ให้ความจริงใจกับ บทบาท และหลักส าคัญอีกประการหนึ่งในการ สร้างสรรค์ละครประเภทฟาร์สก็คือ ผู้ชมจะหัวเราะตราบใดที่สามารถเชื่อ ในบทบาทและความจริงใจของตัวละคร
        
        จากฟาร์สสู่คอเมดี
        
        ละครขั้นพื้นฐานคือ ฟาร์ส และคอเมดีก็คือตลกในขั้นที่สูงขึ้นไป ซึ่งก็มีวิวัฒนาการมาจากตลกพื้นฐานนั่นเอง ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อมนุษย์เริ่ม มีวัฒนธรรมมากขึ้น มีขนบธรรมเนียมประเพณีและภาษาที่ไพเราะ เพราะพริ้งมากขึ้น
        
        ที่มาของคอเมดี
        
        เรื่องประเภทสุขนาฏกกรรมนี้ แม้จะจัดอยู่ในประเภทคอเมดี แต่ก็มิใช่ละคร ตลกขบขันอย่างแท้จริงเช่น คอเมดีเรื่องอื่นๆ คือมีลักษณะเป็นวรรณกรรม ละครที่มีความงดงาม
        
        ในแง่ภาษาและภาพบนเวทีให้ความสุขแก้ผู้ชมจากการหัวเราะ ในฉาก ต่างๆและจากการที่ตัวเอกได้พบกับความสมหวังเกี่ยวกับ ความรักใน ตอนจบ ฉะนั้น คอเมดีประเภทนี้จึงเป็นละครประเภทเดียว ในบรรดาคอเมดีทั้งหลายที่สมควรจะ เรียกว่า “สุขนาฏกรรม
        
        2.2.2 ละครชั้นสูง หรือ ตลกผู้ดี(Comedy of manner) ตลกชั้นสูงนี้ต่างกับละครประเภทสุขนาฏกรรม แท้จริงละครทั้ง สองประเภทนี้จัดอยู่ในระดับสูงเข้าขั้นวรรณกรรมด้วยกันทั้งคู่ แต่ที่ แตกต่างกันก็เพราะละครประเภทตลกชั้นสูงนี้เป็นตัวละครตลกอย่าง แท้จริง ตั้งแต่ต้นจนจบ และตัวเอกของเรื่องก็คือผู้ที่จะท าให้เกิดความ ตลกขบขันขึ้นที่เรียกว่า “ตลกชั้นสูง”
        
        ก็เนื่องจากเป็นละครที่ล้อเลียน เสียดสีชีวิตในสังคม ฉะนั้นละครประเภทนี้จึงมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ตลกผู้ดี” และละครประเภทนี้มักได้รับความนิยมอยู่ในวงจ ากัด
        
        2.2.3 ละครตลกประเภทเสียดสี (Satire Comedy) ละคร ประเภทนี้มีลักษณะใกล้เคียงกับตลกชั้นสูง แต่เน้นการเสียดสี โจมตีด้วยวิธีการที่รุนแรงกว่า ตลกประเภทนี้ผู้เขียนจะต้องมีศิลปะในการ
        
        ประพันธ์เป็นอย่างดี ต้องสามารถท าให้ผู้ชมยอมรับการโจมตีอย่างรุนแรง โดยไม่โกรธ ซึ่งทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการวางโครงเรื่อง ดังนั้นตลกประเภทเสียดสี นี้ถือเป็นละครตลกที่เข้าขั้นวรรณกรรมอีกประเภทหนึ่ง
        
        2.2.4 ละครตลกประเภทความคิด (Comedy of Idea) ละคร ประเภทนี้ใช้วิธีล้อเลียนและเสียดสีเช่นกันแต่เน้นเอา ความคิดความเชื่อของ มนุษย์ที่ผิดพลาด บกพร่อง มาเป็นจุดที่ท าให้ ผู้ชมหัวเราะด้วยวัตถุประสงค์ที่จะให้ผู้ชมกลับไปคิดแก้ไข สิ่งบกพร่อง
        
        ในความคิดและความเชื่อของสังคมโดยรวม ละครประเภทนี้มักให้ตัว ละครเป็นตัวแทนของความคิด และละครประเภทนี้ก็เกี่ยวข้องกับ ความคิดมาก จึงมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า
        
        ตลกระดับสมอง
        2.2.4 ละครประเภทสถานการณ์ (Situation Comedy) ละคร ประเภทนี้มักอยู่ในประเภทระดับต่าง จุดตลกเกิดจาก เรื่องราวที่สับสน อลเวง ประเภทผิดฝาผิดตัว ลักษณะการแสดงก็ มักจะออกท่าออกทางมากกว่าตลกขั้นสูง มีความใกล้เคียง ฟาร์ส ใน แง่ของเรื่องราวที่เหลือเชื่อ
        
        2.2.5 ละครประเภทโครมคราม (Slapstick) ละครประเภทนี้มีลักษณะ เอะอะตึงตัง มักมีการแสดงประเภทวิ่ง ไล่จับกัน ละครประเภทนี้มีความแตกต่างจากคอเมดีชั้นสูงมาก และมี ความใกล้เคียงไปทางฟาร์สมากกว่า จึงนิยมนำไปรวมในหมู่ฟาร์ส ทั้งๆที่มีชื่อเรียกว่า คอเมดี
        
        2.2.6 ละครตลกรักกระจุ๋มกระจิ๋ม และตลกเคล้าน้ำตา(Sentimental Drama) ละคร ตลกประเภทรักกระจุ๋มกระจิ๋ม และตลกเคล้าน้ำตา จัดอยู่ในประเภท ละครเริงรมย์เขียนเพื่อให้ถูกใจตลาดเช่นเดียวกับละครชีวิต ประเภทเมโลดรามา ทั้งนี้เพราะผู้เขียนให้ความเห็นอกเห็นใจตัวเอก
        
        ซึ่งมักเน้นการล้อเลียนเสียดสี โดยปราศจากความงามเห็นใจ ละครประเภทนี้จึงได้รับความนิยมมากในหมู่ โทรทัศน์ เพราะเหมาะกับผู้ที่กลับจากงานอย่างเหนื่อยอ่อนและต้องการพักผ่อน อย่างแท้จริง
        
        4 more items...
        
        คอเมดีก็พัฒนามาจากการขับร้องเพลงสนุกสนานเฮฮา ของพวกที่ ติดตามขบวนเทวรูปของไดโอไนซุส จนกลายเป็นประเพณีนิยมที่ถือ ปฏิบัติตลอดมา
        
        ละคร ประเภทคอเมดี เป็นละครชนิดตลกขบขัน ถือก าเนิดมาจาก พิธีเฉลิงฉลองเทพเจ้าไดโอไนซุสของกรีกเช่นเดียวกับละครประเภท แทรจิดี ในขณะที่แทรจิดีพัฒนามาจากการขับร้องดีธีแรมบ์ซึ่งเป็น ส่วนที่มีลักษณะเป็นพิธีการนั้น
        
        2.2.1 สุขนาฏกรรม - ละคร คอเมดีประเภทนี้ถือเป็นวรรณกรรมชั้นสูง ละครประเภทนี้นิยมใช้ เรื่องราวที่เต็มไปด้วยจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์แต่ก็เป็นเรื่องราวที่น่า เชื่อ สมเหตุสมผล
- - - - 1) การแสดงอบบาทสมมุติแบบเตรียมบทบาทแล้ว
      - 2) การแสดงบทบาทสมมุติโดยฉับพลัน
      - 3) การแสดงบทบาทสมมุติจากสถานการณ์ที่กำหนดขึ้น
        
        การสมมุติเป็นกระบวนการสำคัญที่ผู้แสดงต้องสร้างอารมณ์ให้สะท้อนถึงความเป็นตัวละครได้อย่างสมจริง โดยผู้แสดงต้องสมมุติว่า ถ้าตนเองเป็นตัวละครที่สวม บทบาทอยู่นั้นจะทำอย่างไรต่อสถานการณ์ที่ตนกำลังเผชิญอยู่
- - - - ละครสุขนาฏกรรม (Comedy)จะแสดงความบกพร่องของมนุษย์ ที่ไม่ใช่ความพิการ แต่จะเป็นความผิดพลาดที่เป็นอุปสรรคที่ทำให้ชีวิตยุ่งยากมากขึ้น แต่จะนำเสนอแบบไม่จริงจัง เหมือน Tragedy
      - แสดงให้เห็นถึงความไร้สาระของมนุษย์ และมักสะท้อนให้ผู้ชมเห็นชีวิตตัวเองอย่างขบขัน และต่างจาก Tragedy ตรงที่ตัวเอกจะได้สิ่งที่สูญเสียคืนมา หรือได้ในสิ่ง ที่ตามหา ชนะอุปสรรคทุกอย่าง ทำให้สังคมและโลกเจริญขึ้น จบแบบ happy ending ละครสุขนาฏกรรมมีหลายชนิดเช่น
- - - - ในขณะนั้น วิลลี่กำลังพูดคนเดียวอยู่นอกบ้านบิฟฟ์ตามออกไปข้างนอกเพื่อจะทำความเข้าใจกับพ่อแค่แป๊ปเดียวก็ลามไปทะเลาะกันเรื่องอื่นๆจนถึงจุดหนึ่งที่ บิฟฟ์พยายามที่จะบอกพ่อว่าเขาไม่อยากประสพความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่อะไรเขาทั้งสองอย่างเป็นคนธรรมดาๆบิฟฟ์กอดพ่อและร้องไห้ขณะที่เขาพยายามบอกให้พ่อ
      - เลิกยึดติดกับความฝันที่ไม่สอดคล้องกับความจริงเกี่ยวกับลูกชายและอยากให้พ่อยอมรับตัวลูกตามที่เขาเป็นอยู่จริงๆบิฟฟ์บอกพ่อว่าเขารักพ่อ แทนที่จะฟังความจริง
      - ที่บิฟฟ์พูดออกมาวิลลี่กลับเข้าใจว่าลูกชายได้ให้อภัยเขาแล้วและคิดว่าบิฟฟจะสานฝันการเป็นนักธุรกิจให้เป็นจริงวิลลี่ตังใจฆ่าตัวตายให้เป็นลักษณะการเกิด
      - อุบัติเหตุทางรถยนต์เพื่อบิฟฟ์จะได้เงินจากประกันชีวิตไปเริ่มธุรกิจของตัวเองอย่างไรก็ตาม ในงานศพบิฟฟ์ยืนยันความตั้งใจที่จะไม่เป็นนักธุรกิจตรงข้ามกับแฮปปี้ที่ จะเลือกเดินตามรอยพ่อ
    - - เช่นเรื่อง
      - อวสานของเซลแมน
      - แรงเงา
      - ATM เออรักเออเร่อ
- - - - ยุคกรีก
      - ยุคโรมัน
    - - ละครศาสนา
      - ละครที่ไม่เกี่ยวกับศาสนา
    - - ละครอิตาลี
      - ละครของอังกฤษในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา
- - - - ตัวละครอีกตัวที่ส าคัญที่มักก็จะมีในเมโลดรามาก็คือผู้ร้าย ซึ่งต้องร้าย มากจนหาความดีมิได้ คือตัวละครไม่มีการพัฒนาเลยในด้านนิสัยใจคอ คือถ้าดีก็ดีไปตลอด ร้ายก็ร้ายตลอด หรือถ้ามีการเปลี่ยนแปลงก็จะ เปลี่ยนแปลงแบบไม่น่าเชื่อ และจะมีการนำเสนอแบบตื่นเต้นเร้าใจ