Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ภูมิปัญญาทางภาษา - Coggle Diagram
ภูมิปัญญาทางภาษา
เพลงพื้นบ้าน
ประเภทของเพลงพื้นบ้าน
เพลงประกอบการละเล่น มักร้องกันเป็นกลุ่ม มีการปรบมือให้จังหวะหรือทำท่าทางประกอบ แบ่งออกเป็น ๒ ประเภท คือ ๑. เพลงร้องเล่นสำหรับเด็ก มีเนื้อร้องสั้น ใช้คำคล้องจองและทำนองง่าย เหมาะสำหรับเด็กเล่นเพื่อความสนุกสนาน และยังเป็นการช่วยพัฒนาสติปัญญา อารมณ์ และการอยู่ร่วมกันในสังคม ๒. เพลงประกอบการละเล่นสำหรับผู้ใหญ่ มักเกี่ยวข้องกับการประกอบอาชีพและความเชื่อ เนื้อเพลงมักจำต่อ ๆ กันมา และปรับไปตามยุคสมัย
เพลงปฏิพากย์
พลงปฏิพากย์ คือ เพลงโต้ระหว่างชาย-หญิง ขณะทำงานหรืออยู่ในเทศกาลต่าง ๆ มีเนื้อหาเชิงเกี้ยวพาราสี ประกอบด้วยพ่อเพลง แม่เพลง และลูกคู่ แต่ละภาคมีชื่อเรียกต่างกัน เช่น ลำตัด (ภาคกลาง) เพลงจ๊อย (ภาคเหนือ) เพลงโคราช (ภาคอีสาน) เพลงบอก (ภาคใต้) เป็นต้น
การละเล่นเพลงพื้นบ้าน
การละเล่นเพลงพื้นบ้านจะเล่นกันแบบง่าย ๆ ไม่เน้นอุปกรณ์ เครื่องแต่งกายและสถานที่ นิยมเล่นตามเทศกาลหรือขณะทำงานเพื่อความสนุกสนาน เช่น เทศกาลทอดกฐิน การเล่นเพลงพานฟางในการเกี่ยวข้าว เป็นต้น
เพลงประกอบพิธีกรรม
เพลงประกอบพิธีกรรม ร้องเพื่อเสริมบรรยากาศให้ศักดิ์สิทธิ์ และช่วยให้จิตใจผู้ร่วมพิธีสงบ ตัวอย่างเช่น บทสวดขวัญในพิธีทำขวัญ บทแหล่ในพิธีทำขวัญนาค เพลงแห่นางแมวในพิธีขอฝน เป็นต้น
เพลงประกอบการละเล่น
เพลงพื้นบ้านของไทยแบ่งได้ ๔ กลุ่ม คือ เพลงกล่อมเด็ก เพลงปฏิพากย์ เพลงประกอบพิธีกรรม และเพลงประกอบการละเล่น แต่ในชั้นนี้นักเรียนจะได้เรียนเกี่ยวกับเพลงปฏิพากย์ เพลงประกอบพิธีกรรม และเพลงประกอบการละเล่น
-
คุณค่าของเพลงพื้นบ้าน
คุณค่าของเพลงพื้นบ้าน ประกอบด้วย ความบันเทิงเป็นหลักแต่แทรกสาระด้านการศึกษาในแง่มุมต่าง ๆ เป็นภาพแทนสังคมในอดีต และยังมีหน้าที่เป็นสื่อพื้นบ้านกระจายข่าวสารในชุมชน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายได้ด้วยดี นอกจากนี้ใช้ภาษาท้องถิ่นเป็นแสดงเอกลักษณ์ประจำถิ่นอีกด้วย
-