Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
สรุปประเด็นความรู้ที่สำคัญของการพูดและการพัฒนาบุคลิกภาพที่นักศึกษาสามารถนำ…
สรุปประเด็นความรู้ที่สำคัญของการพูดและการพัฒนาบุคลิกภาพที่นักศึกษาสามารถนำไปประยุกต์ใช้กับการทำงานได้
บุคลิกภาพกับการพูด
คือ บุคลิกภาพมีความสำคัญต่อการพูด ซึ่งจะทำ.ให้ผู้ฟังรู้สึกประทับใจในตัวผู้พูด บุคลิกภาพในที่นี้ประกอบด้วยบุคลิกภาพใน ได้แก่ นิสัยใจคอ อารมณ์ ความรู้สึก ความรอบรู้ และบุคลิกภาพภายนอก ได้แก่ การแต่งกาย ทรงผม ท่าทางการเคลื่อนไหว การยืน และการนั่ง ดังนั้นผู้พูดจึงควรมีบุคลิกภาพที่ดีทั้งบุคลิกภายนอกและภายใน
บุคลิกภายนอกของผู้พูด
การแต่งกาย ผู้พูดควรแต่งกายให้เหมาะสมกับบุคลิกภาพของตนเอง กาลเทศะ และวัยตลอดจนควรแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่สะอาดและเหมาะสมกับผู้ฟัง
ภาษา ผู้พูดจะต้องมีความสามารถในการใช้ภาษาได้ดี เช่น ใช้ถ้อยคำที่หลากหลายใช้ภาษาที่มีความชัดเจน ซึ่งต้องอาศัยการค้นคว้า การฝึกฝน การอ่าน และการเรียนรู้จนมีความชำนาญตลอดจนควรใช้ภาษาพูดให้ถูกต้องตามหลักภาษาไทยใช้ภาษาสนทนาที่สุภาพ หลีกเลี่ยงคำหยาบ
กิริยาท่าทางที่เหมาะสม จะช่วยสื่อความหมายให้ผู้ฟังเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของผู้พูดได้มากขึ้น รวมทั้งช่วยเรียกร้องความสนใจจากผู้ฟังและช่วยผ่อนคลายความเคร่งเครียดของผู้พูด
การใช้เสียง การพูดที่ดีผู้พูดต้องมีน้ำเสียงที่หลากหลาย และสอดคล้องกับเรื่องที่พูดมีระดับเสียงพอเหมาะที่ผู้ฟังจะได้ยินชัดเจน ใช้เสียงด้วยความนุ่มนวล แจ่มใส ออกเสียงได้ชัดเจน และหลีกเลี่ยงการใช้เสียงในระดับเดียวกันตลอดเวลาที่พูด
การใช้มือประกอบการพูด โดยปกติจะยกมือในระดับอกหรือหรือสูงกว่านั้น การใช้มือประกอบการพูดเป็นการใช้เพื่อเน้นให้ผู้ฟังประทับใจและจำได้ ซึ่งต้องใช้ให้ตรงความหมายที่พูดและไม่ใช้บ่อยจนเกินไป
การทรงตัว ผู้พูดต้องมีการทรงตัวที่ดีทั้งท่ายืนและท่าเดิน โดยควรยืนให้เท้าชิดกันทิ้งน้ำหนักตัวลงที่เท้าทั้งสอง ส่วนท่าเดิน เช่น การเดินขึ้นเวที การเดินในขณะพูด การเดินกลับมาที่เดิมต้องเดินตัวตรง ไม่เดินช้าหรือเร็วเกินไป เมื่อถึงเวทีหรือแท่นพูดควรหยุดสักครู่และกวาดสายตาให้ทั่วกลุ่มผู้ฟังจากนั้นจึ่งเริ่มการพูด
การใช้สายตา ขณะพูดไม่ควรมองจุดใดจุดหนึ่งเพียงจุดเดียว ถ้าผู้ฟังมีจำนวนมากหรือเป็นกลุ่มใหญ่ ควรกวาดสายตาไปยังผู้ฟังกลุ่มต่างๆ ไม่มองข้ามศรีษะผู้ฟัง ไม่มองเพดาน พื้นห้อง หรือมองออกไปนอกห้อง
การแสดงสีหน้า ขณะพูดควรมีสีหน้าสอดคล้องกับเรื่องที่พูด เช่น พูดเรื่องสนุกควรมีสีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส พูดเรื่องที่เศร้าโศกควรใช้สีหน้าเรียบเฉยไม่ควรหัวเราะหรือยิ้มระหว่างพูด
บุคลิกภาพภายในของผู้พูด
มีความหนักแน่นและมีสติ ผู้พูดต้องสามารถควบคุมตัวเองได้ เนื่องจากการพูดแต่ละครั้งผู้พูดต้องเผชิญกับเหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งเมื่อถึงเวลาพูดผู้พูดต้องควบคุมตัวเองและมีสติในการพูด
มีความกระฉับกระเฉง ผู้พูดที่ดีต้องมีความกระฉับกระเฉง คล่องแคล่ว และมีชีวิตชีวา ซึ่งเป็นสิ่งที่แสดงถึงประสบการณ์ในการพูดของผู้พูด ทำให้ผู้ฟังรู้สึกสนุกและมีอารมณ์ความรู้สึกร่วมไปกับการฟัง
มีความเชื่อมั่นในตนเอง ผู้พูดที่ขาดความมั่นใจหรือขาดความเชื่อมั่นในตนเอง เมื่อต้องการแสดงท่าทางประกอบการพูดจะไม่ค่อยกล้าแสดงออก
มีความเข้าใจและเห็นใจผู้ฟัง ผู้พูดที่สามารถพูดจูงใจผู้อื่นได้ ต้องมีความใส่ใจความเข้าใจ และยอมรับผู้อื่น รวมทั้งแสดงความเห็นใจผู้ฟังได้อย่างเหมาะสม
มีความรอบรู้ ผู้ที่ต้องการเป็นนักพูดจะต้องเป็นผู้ที่มีความรู้ มีไหวพริบ สามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าหรือสถานการณ์ต่างๆได้เป็นอย่างดี
มีความจริงใจ ผู้พูดที่ดีต้องพูดความจริงและไม่โกหกผู้ฟัง ซึ่งเป็นสิ่งที่แสดงถึงความซื่อสัตย์ทำให้ผู้พูดมีความน่าเชื่อถือและผู้ฟังเกิดความไว้วางใจ
พรสวรรค์ คือ ความสามารถพิเศษในเรื่องใดเรื่องหนึ่งเฉพาะบุคคล เลียนแบบกันไม่ได้เป็นคุณลักษณะที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด
-
-
-