มีผลกระทบต่อความรู้สึก การดำเนินชีวิต และอนาคตจองบุคคลในครอบครัว

เช่น ไม่ตอบสนองต่อการรักษา การกลับเป็น ความพิการ การสูญเสียภาพลักษณ์ โรครุนแรงหรือรักษาไม่หาย การเสียชีวิต

ผู้ป่วยที่มีแนวโน้มจะทำร้ายร่างกายตนเองหากได้รับข่าวร้าย

ช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้ ไม่เชื่อ ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อในผลการรักษา

ความโกรธเป็นภาวะธรรมชาติ และเป็นการเยียวยาความรู้สึกที่เกิดจากสูญเสีย หรือข่าวร้ายที่ได้รับ

ความโกรธอาจจะขยายไปยังแพทย์ ครอบครัว ญาติ เพื่อน และทุกอย่างรอบตัว

แสดงออกมาแบบก้าวร้าว ดังนั้นถ้าแพทย์หรือผู้เกี่ยวข้องไม่เข้าใจ ก็อาจจะโกรธตอบ และหลีกเลี่ยงการเข้าไปดูแล

ต่อรองความผิดหวัง หรือข่าวร้ายที่ได้รับ รู้สึกว่าตนเองมีความผิดที่ยังไม่ได้ทำในสิ่งที่ค้างคา

เมื่อรับรู้ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป้นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ออกห่างจากสังคมรอบข้าง มีการบกพร่องในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน และหน้าที่การงาน

การให้ความช่วยเหลือ สนับสนุนผู้ป่วยและครอบครัว

การวางแผนการดู ล่วงหน้า (Advancd care plan)

บันทึกการแสดงเจตนารมณ์ล่วงหน้าก่อนตาย (Advance directive)

สัมพันธภาพทางสังคมไม่เหมาะสม (ก้าวร้าว ด่าว่า โวยวาน) เนื่องจากไม่สามารถยอมรับความเจ็บป่วยรุนแรงได้

มีภาวะซึมเศ้รา เนื่องจากไม่สามารถแสดงบทบาทหัวหน้าครอบครัวได้จากการเจ็บป่วยรุนแรง

มีความเครียดสูงเนื่องจากได้รับการวินิจฉัยว่าเป้นโรคร้ายแรง

ไม่สามารถยอมรับสภาพความเป็นจริงเมื่อถึงวาระสุดท้ายของชีวิต

หมดกำลังใจในการต่อสู้กับโรคที่เป็นเนื่องจากไม่มีความหวังในการรักษา

ท้อแท้ ผิดหวังต่อโชคชะตาเนื่องจากคิดว่าถูกพระเจ้าลงโทษ

หวาดกลัวต่อสิ่งต่างๆ เนื่องจากขาดสิ่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจ

การเผชิญปัญหาและการปรับตัวไม่มีประสิทธิภาพเนื่องจากครอบครัวต้องเผชิญกับการเจ็บป่วยรุนแรงของผู้ป่วย

สร้างสัมพันธภาพที่ดีกับผู้ป่วยและครอบครัว ประเมินการรับรู้ สองถามความรู้สึก ความต้องการความช่วยเหลือ

รับฟังด้วยความตั้งใจ เห็นใจ เปิดโอกาสให้ซักถาม

ให้ความช่วยเหลือประคับประคองจิตใจให้ผ่านระยะเครียดและกังวล

ยอมรับพฤติกรรมทางลบโดยไม่ตัดสิน ให้โอกาสในการระบายความรู้สึก

ให้ความเคารพ เข้าใจ เห็นใจ ไวต่อความรู้สึกและความต้องการของผู้ป่วย

ปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับข้อมูล การดำเนินโรค แนวทางการรักษา

อธิบายให้ทราบถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับผู้ป่วย ให้ข้อมูลอาการที่เปลี่ยนแปลง การดำเนินโรค

ให้ความหวังที่เป็นจริง สะท้อนคิดเกี่ยวกับการอยู่กับปัจจุบัน

ให้ครอบคัวค้นหาเป้าหมายในชีวิตอย่างมีความหมาย

จัดการกับอาการที่รบกวนผู้ป่วยเพื่อให้ได้รับความสุขสบาย

ให้ความมั่นใจกับผู้ป่วยและญาติ แพทย์และทีมสุขภาพทุกคนดูแลอย่างดี

ภาวะบุคคลอยู;ในภาวะความเจ็บป่วยที่คุกคามต่อชีวิต มีการดำเนิน
โรคลุกลามอย่างมาก ทำให้การทำหน้าที่ของอวัยวะต่างๆของร่างกายไม่สามารถกลับคืนสู่ภาวะปกติ

ผู้ที่เข้าสู่ช่วงใกล้เสียชีวิต มีอาการเปลี่ยนแปลงด้านร่างกายมากขึ้น จากการ
ทำหน้าที่ของอวัยวะสำคัญของร่างกายลดลงหรือล้มเหลว (PPS)
น้อยกว่า 30

นิยามของ palliative care ไม่ใช่การเร่งการตาย ไม่ยื้อความตาย ไม่ใช่การุณฆาต แต่คือการยอมรับสภาวะที่เกิดขึ้น และให้ผู้ป่วยเสียชีวิตตามธรรมชาติ

การดูแลระยะท้าย (End of life care) หมายถึง การดูแลผู้ป่วยในระยะท้ายของดรค โดยใช้หลักการดูแลแบบประคับประคอง

มีหัวใจสำคัญคือ การส่งเสริมความสุขสบาย
(comfort) จากความทรมานจากอาการไม่สุขสบายต่าง ๆ

ในอดีตเมื่อไหร่ก็ตามที่คนได้รับความเจ็บป่วย จะต้องได้รับการรักษา โดยพวกบุคลากรจะหวังผล curative care

เมื่อร่างกายไม่ตอบสนองต่อการรักษา จึงเข้าสู่ระยะสุดท้ายของชีวิต ดังนั้นจะไม่สนใจ curative care ที่ผ่านมา และ และเปลี่ยนมาเป้น paliiative care ทันที

รูปแบบใหม่ คือ เมื่อเจ้บป่วยเราจะต้องมีการรักษา โดย 1. เริ่ม Dissease modification of potentialy 2. เมื่อเริ่มไม่ได้ผล จะเข้าสู่ support and palliative care จะเริ่มมีบทบาทมากขึ้น และ 3. Bereavement care ดูแลผู้ป่วยก่อนเสีย และญาติผู้ป่วยภายหลังเหตุการณ์

ดังนั้น ปัจจุบันการบริการสุขภาพมีการให้ความสำคัญกับ Palliative care มากขึ้น

ตามพรบ พศ 2550 มาตรา 12 ที่ระบุไว้ว่า “ บุคคลมีสิทธิทำหนังสือแสดงเจตนาไม่ประสงค์จะขอรับบริการสาธารณสุขที่
เป็นไปเพียงเพื่อยืดการตายในวาระสุดท้ายของชีวิตตน หรือเพื่อยุติการทรมานจากการเจ็บป่วยได้ ”

รักษาสมดุลของร่างกาย Homestasis ควบคุมความไม่สบายต่างๆ

1.1 การทำการุณยฆาตโดยความสมัครใจ (Voluntary euthanasia)

แพทย์พิจารณา 3ประการ 1. ในภาวะเจ็บปวดทรมานสาหัส 2. สิทะฺส่วนบุคคลที่จะยุติชีวิตตนเอง 3. บุคคลไม่ควรจะถูกบังคับให้ยืดชีวิตออกไปในสภาพที่ช่วยตนเองไม่ได้หรือไร้การรับรู้ของสมอง

สำหรับประดังกล่าวยังไม่ได้รับการยอมรับในไทย ยังถือว่าขัดต่อศาสนา ศีลธรรมต่าง ๆ

2.1 การยับยั้งการใช้เครื่องมือช่วยชีวิตในการบำบัดรักษา (withholding of life-sustaining
treatment) หมายถึง การไม่เริ่มต้นใช้เครื่องมือช่วยชีวิต

2.2 การเพิกถอนการใช้เครื่องมือช่วยชีวิตในการบำบัดรักษา (withdrawal of life-sustaining
treatment) หมายถึง การเพิกถอนใช่เครื่องมือช่วยชีวิตในการบำบัดรักษา

คือ การฆ;าตัวตายโดยเจตนา และได7รับความช;วยเหลือจากแพทย

ผู้ป่วยวิกฤตมักจะเกิดความล้มเหลวของอวัยวะต่าง ๆในหลายระบบจึงต้องอาศัยเครื่องมือทาง
การแพทย์และทรัพยากรอื่นๆทางการแพทย์มาช่วยชีวิตไว้

1.ให้ความรู้แก่พยาบาลเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจเชิงจริยธรรม

2. จัดกิจกรรมส่งเสริมทักษะในการตัดสินใจเชิงจริยธรรม

4. จริยธรรมสำหรับการทำงานของทีมสุขภาพ โดยมีความ เคารพซึ่งกันและกันรู้จักขอบเขตหน้าที่ของตนเอง

1.Professional culture รักษาผู้ป่วยเพื่อมุ่งเน้นให้มีชีวิตรรอดพ้นจากภาวะวิกฤติ

2. ความคาดหวังของผู้ป่วยและครอบครัว ผู้ป่วยที่เขารักษาในหออภิบาลผู้ป่วยวิกฤติมักขาดการ เตรียมตัวเพื่อรับมือกับภาวะสุขภาพที่ทรุดลงอย่างเฉียบพลัน ส่งผลให้มีความคาดหวังสูงที่จะดีขึ้นจาก ภาวการณ์เจ็บปวยที่รุนแรง

3.ความไม่แน่นอนของอาการ การรักษาในห้องไอซียูมีโอกาศที่จะดีขึ้นและกลับไปทรุดลงได้หลายครั้ง

4. Multidisciplinary team มีทีมแพทย์ดูแลรักษามากกว่า 1 ทีม

5. ผู้ป่วยในหอผู้ป่วยวิกฤติมีอาการไม่สุขสบายหลายอย่างและมีแนวโน้มถูกละเลย เนื่องจากทีม สุขภาพมักมุ่งประเด็นไปที่การหายของโรคมากกว่าความสุขสบายของผู้ป่วย

6. ทรัพยากรมีจำกัด เตียงในไอซีอยู่รวมทั้งอุปกรณ์มีจำกัด จึงพิจารณาใช้กับผู้ป่วยที่มีโอกาสจะรักษาและอาการดีขึ้น ไม่ใช่ใช้กับผู้ป่วยวิกฤตทุกราย

7. สิ่งแวดล้อมในหออภิบาลผู้ป่วยวิกฤต สิ่งแวดล้อมมักจะพลุกพล่าน วุ่นวาย มีเสียงสัญญาณเตือนดังเกือตลอดเวลา

ช่วยเหลือทางกายภาพ ได้แก่ อาการอ่อนเพลีย คลื่นไส้อาเจียน กลัว ซึม กังวล ร่วมกับ ยาที่ใช้บรรเทาอาการปวด

การดูแลทำความสะอาดร่างกาย การได้รับสารน้ำอย่างเพียงพอ การนอนหลับ การจัดสิ่งแวดล้อม

-ประเมินและบันทึกความต้องการทางจิตวิญญาณ

-ส่งเสริมให้เกิดการปฏิบัติตามศรัทธาความเชื่อเพื่อให้ผู้ป่วยผ่อนคลาย

6.ดูแลให้ได้รับการประชุมครอบครัว
-เพื่อสร้างความเข้าใจที่ดีระหว่างทีมสุขภาพกับผู้ป่วยและครอบครัว

-การทำพินัยกรรม
-ให้ญาติเป็นผู้ตัดสินใจในเรื่องการดูแลการแพทย์ในวาระสุดท้ายผู้ป่วย

-ควรทำการยุติการให้ผู้ป่วยได้รับยยาหย่ยอกล้ามเนื้อ

-อธิบายให้ครอบครัวทราบอาการต่างๆที่จะเกิดขึ้น

ไม่ควรพูดคำบางคำ เช่น ไม่เป็นไร ไม่ต้องร้องไห้ เป็นต้น แต่ให้แสดงความเสียใจกับการสูญเสียเป็นสิ่งที่ปกติ อาจมีเอกสารคำแนะนำการดูแลร่างกายและจิตใจผู้สูญเสีย