Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ประเด็นทางจริยธรรมในการดูแลผู้ป่วยวิกฤต และการดูแลระยะท้ายของชีวิต…

- - - - ช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้ ไม่เชื่อ ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อในผลการรักษา
    - - ความโกรธเป็นภาวะธรรมชาติ และเป็นการเยียวยาความรู้สึกที่เกิดจากสูญเสีย หรือข่าวร้ายที่ได้รับ
      - ความโกรธอาจจะขยายไปยังแพทย์ ครอบครัว ญาติ เพื่อน และทุกอย่างรอบตัว
      - แสดงออกมาแบบก้าวร้าว ดังนั้นถ้าแพทย์หรือผู้เกี่ยวข้องไม่เข้าใจ ก็อาจจะโกรธตอบ และหลีกเลี่ยงการเข้าไปดูแล
    - - ต่อรองความผิดหวัง หรือข่าวร้ายที่ได้รับ รู้สึกว่าตนเองมีความผิดที่ยังไม่ได้ทำในสิ่งที่ค้างคา
    - - เมื่อรับรู้ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป้นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ออกห่างจากสังคมรอบข้าง มีการบกพร่องในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน และหน้าที่การงาน
    - - ยอมรับสิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริง
      - มองเหตุการณ์อย่างพิจารณามากขึ้น
      - มองเป้าหมายในอนาคตมากขึ้น
      - ปรับตัวเรียนรู้เพื่อให้ดำเนินชีวิตต่อไปได้
- - - - ภาวะบุคคลอยู;ในภาวะความเจ็บป่วยที่คุกคามต่อชีวิต มีการดำเนิน
        โรคลุกลามอย่างมาก ทำให้การทำหน้าที่ของอวัยวะต่างๆของร่างกายไม่สามารถกลับคืนสู่ภาวะปกติ
    - - ผู้ที่เข้าสู่ช่วงใกล้เสียชีวิต มีอาการเปลี่ยนแปลงด้านร่างกายมากขึ้น จากการ
        ทำหน้าที่ของอวัยวะสำคัญของร่างกายลดลงหรือล้มเหลว (PPS)
        น้อยกว่า 30
    - - เพื่อป้องกันภาวะทุกทรมานด้านต่างๆ
  - - - ในอดีตเมื่อไหร่ก็ตามที่คนได้รับความเจ็บป่วย จะต้องได้รับการรักษา โดยพวกบุคลากรจะหวังผล curative care
      - เมื่อร่างกายไม่ตอบสนองต่อการรักษา จึงเข้าสู่ระยะสุดท้ายของชีวิต ดังนั้นจะไม่สนใจ curative care ที่ผ่านมา และ และเปลี่ยนมาเป้น paliiative care ทันที
      - รูปแบบใหม่ คือ เมื่อเจ้บป่วยเราจะต้องมีการรักษา โดย 1. เริ่ม Dissease modification of potentialy 2. เมื่อเริ่มไม่ได้ผล จะเข้าสู่ support and palliative care จะเริ่มมีบทบาทมากขึ้น และ 3. Bereavement care ดูแลผู้ป่วยก่อนเสีย และญาติผู้ป่วยภายหลังเหตุการณ์
      - ดังนั้น ปัจจุบันการบริการสุขภาพมีการให้ความสำคัญกับ Palliative care มากขึ้น
      - ตามพรบ พศ 2550 มาตรา 12 ที่ระบุไว้ว่า “ บุคคลมีสิทธิทำหนังสือแสดงเจตนาไม่ประสงค์จะขอรับบริการสาธารณสุขที่
        เป็นไปเพียงเพื่อยืดการตายในวาระสุดท้ายของชีวิตตน หรือเพื่อยุติการทรมานจากการเจ็บป่วยได้ ”
    - - มาตฐานเพื่อความสุขสบาย
      - รักษาสมดุลของร่างกาย Homestasis ควบคุมความไม่สบายต่างๆ
      - สอน coaching
      - อาหารจิตวิญญาณ Comfort food for soul
      - การตายดี เน้น ร่างกาย สังคม จิตวิญญาณ
  - - - 1.1 การทำการุณยฆาตโดยความสมัครใจ (Voluntary euthanasia)
      - 1.2 การทำการุณยฆาตโดยที่ผู้ป่วยไม่สามารถตัดสินใจได้เอง (Involuntary euthanasia)
        
        การทำโดยเจตนา
        
        แพทย์พิจารณา 3ประการ 1. ในภาวะเจ็บปวดทรมานสาหัส 2. สิทะฺส่วนบุคคลที่จะยุติชีวิตตนเอง 3. บุคคลไม่ควรจะถูกบังคับให้ยืดชีวิตออกไปในสภาพที่ช่วยตนเองไม่ได้หรือไร้การรับรู้ของสมอง
      - สำหรับประดังกล่าวยังไม่ได้รับการยอมรับในไทย ยังถือว่าขัดต่อศาสนา ศีลธรรมต่าง ๆ
    - - 2.1 การยับยั้งการใช้เครื่องมือช่วยชีวิตในการบำบัดรักษา (withholding of life-sustaining
        treatment) หมายถึง การไม่เริ่มต้นใช้เครื่องมือช่วยชีวิต
      - 2.2 การเพิกถอนการใช้เครื่องมือช่วยชีวิตในการบำบัดรักษา (withdrawal of life-sustaining
        treatment) หมายถึง การเพิกถอนใช่เครื่องมือช่วยชีวิตในการบำบัดรักษา
    - - คือ การฆ;าตัวตายโดยเจตนา และได7รับความช;วยเหลือจากแพทย
    - - ผู้ป่วยวิกฤตมักจะเกิดความล้มเหลวของอวัยวะต่าง ๆในหลายระบบจึงต้องอาศัยเครื่องมือทาง
        การแพทย์และทรัพยากรอื่นๆทางการแพทย์มาช่วยชีวิตไว้
  - - - ระดับ PPS
      - การเคลื่อนไหว
      - การปฏิบัติกิจกรรม
      - การทำกิจวัตรประจำวัน
      - การรับประทานอาหาร
      - ระดับความรู้สึกตัว
    - - 1.การประเมินอาการทางร่างกาย
        
        ระบบทางเดินอาหาร
        
        ระบบหัวใจและหลอดเลือด
        
        ระบบหายใจ
        
        ระบบประสาท
        
        ระบบขับถ่าย
        
        ระบบการควบคุมหูรูด
      - 3.การประเมินด้านสังคม
        
        -บทบาทในครอบครัว
        
        -ความรักความผูกพันขอผู้ป่วยกับสมาชิก
        
        -ความต้องการของครอบครัว
        
        -ผู้ดูแลผู้ป่วยตอนกลับบ้าน
        
        -ที่อยู่อาศัยสิ่งแวดล้อม
        
        -เครือข่ายสัคมและการสนับสนุนทางสังคม
      - การประเมินด้านจิตใจ ผู้ป่วยในระยะสุดท้ายจะมีความผิดปกติทางด้านจิตใจ 3 อย่าง
        
        1) ภาวะซึมเศร้า (Depression)
        
        2) ภาวะวิตกกังวล (Anxiety)
        
        3) ภาวะสับสน (Delirium)
  - - - หลีกเลี่ยงคำศัพท์แพทย์
      - บอกการพยากรณืโรคที่ตรงที่สุด
      - ปิดเครื่องมือสื่อสารทุกครั้งที่คุยกับผู้ป่วย
      - ให้เกียรติครอบครัวผู้ป่วย
      - มีความเห็นใจครอบครัว
    - - ช่วยเหลือทางกายภาพ ได้แก่ อาการอ่อนเพลีย คลื่นไส้อาเจียน กลัว ซึม กังวล ร่วมกับ ยาที่ใช้บรรเทาอาการปวด
    - - การดูแลทำความสะอาดร่างกาย การได้รับสารน้ำอย่างเพียงพอ การนอนหลับ การจัดสิ่งแวดล้อม
    - - -ช่วยให้ผู้ป่วยยอมรับความตายที่จะมาถึง
      - -ช่วยให้จิตใจจดจ่อกับสิ่งงาม
      - -การช่วยปลดเปลื้องสิ่งที่ค้างคาใจ
      - -แนะนำให้ผู้ป่วยปล่อยวาง
      - -สร้างบรรยากาศที่สงบและเป็นส่วนตัว
    - - -ประเมินและบันทึกความต้องการทางจิตวิญญาณ
      - -สนับสนุนให้มีสถานที่ ประกอบพิธีตามศาสนา
      - -ส่งเสริมให้เกิดการปฏิบัติตามศรัทธาความเชื่อเพื่อให้ผู้ป่วยผ่อนคลาย
    - - -การทำพินัยกรรม
        -ให้ญาติเป็นผู้ตัดสินใจในเรื่องการดูแลการแพทย์ในวาระสุดท้ายผู้ป่วย
    - - -ปิดเครื่องติดตามสัญญาณชีพ
      - -ยุติการเจาะเลือด
      - -ควรปิดประตูปิดม่านให้มิดชิด
      - -ทำความสะอาดใบหน้า
      - -นำสายที่ไม่จำเป็นออก
      - -ให้คงไว้เพียงการรักษาที่มุ่งเน้น
      - -ให้คุมอาการไม่สุขสบาย
      - -ควรทำการยุติการให้ผู้ป่วยได้รับยยาหย่ยอกล้ามเนื้อ
      - -ให้ยาที่มักจำเป็นต้องได้ เช่น มอร์ฟิน
      - -อธิบายให้ครอบครัวทราบอาการต่างๆที่จะเกิดขึ้น
    - - ไม่ควรพูดคำบางคำ เช่น ไม่เป็นไร ไม่ต้องร้องไห้ เป็นต้น แต่ให้แสดงความเสียใจกับการสูญเสียเป็นสิ่งที่ปกติ อาจมีเอกสารคำแนะนำการดูแลร่างกายและจิตใจผู้สูญเสีย