Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ผู้ป่วยเพศหญิง อายุ 67 ปี 3 วันก่อนมาโรงพยาบาล มีอาการเหนื่อยมากนอนราบไม่ไ…

- - - - ภาวะน้ำในปอดเป็นภาวะผิดปกติอันเกิดจากการสะสมของสารผิดปกติในช่องเยื่อหุ้มอวัยวะถ้าระบบน้ำเหลือง (lymphatic system) ถูกอุดตันบกพร่องหรือสารถูกดูดซึมกลับไม่เพียงพอจึงก่อให้เกิด effusion ได้ ภาวะที่ก่อให้เกิด effusion ยังสามารถพบได้ในภาวะความดันไฮโดรสเตติกเพิ่มขึ้นและการลดลงของ Oncotic pressure ทำให้การแลกเปลี่ยนก๊าซลดลง
        ผู้ป่วยจึงเกิดระดับออกซิเจนในเลือดลดลง จะมีอาการและอาการแสดง เช่น หายใจหอบเหนื่อย หายใจไม่สะดวก นอนราบไม่ได้ แน่นหน้าอก มีอาการบวมที่แขนหรือขาผู้ป่วยมีอาการเหนื่อย นอนราบไม่ได้ ท้องบวม ทำให้การหายใจไม่มีประสิทธิภาพผู้ป่วยจึงเสี่ยงต่อการพร่องออกซิเจน
    - - ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะพร่องออกซิเจนแต่ละระดับ
        
        Mild hypoxemia : PaO260 – 80 mmHg เช่น หายใจไม่สะดวก ปวดศีรษะ คลื่นไส้ อาเจียน อ่อนเพลีย กระสับกระส่าย มึนงง เป็นต้น
        
        Moderate hypoxemia : PaO240 -60 mmHg เช่น หายใจเร็ว หอบเหนื่อย ปีกจมูกบาน ชีพจรเต้นเบา หัวใจเต้นเร็ว ความดันโลหิตสูง เป็นต้น
        
        Severe hypoxemia : PaO2 < 40 mmHg เช่น หายใจเหนื่อยหอบ อกบุ๋ม เขียว หัวใจเต้นไม่สม่ำเสมอ เจ็บหน้าอก ระบบไหลเวียนเลือดล้มเหลว ความดันโลหิตต่ำ เพ้อ ชัก หมดสติ เป็นต้น
      - มีสัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ
        
        BT = 36.5 – 37.4 องศาเซลเซียส
        
        PR= 60 – 100 bpm
        
        RR = 14 - 20 bpm
        
        Systolic 120-90 mmHg
        
        Diastolic 90-60mmHg
        
        O2 sat =95-100%
      - ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการอยู่ในเกณฑ์ปกติ CXR: No pneumothorax
    - - ประเมินภาวะพร่องออกซิเจนแต่ละระดับ
        
        Mild hypoxemia เช่น หายใจไม่สะดวก ปวดศีรษะ คลื่นไส้ อาเจียน อ่อนเพลีย กระสับกระส่าย มึนงง เป็นต้น
        
        Moderate hypoxemia เช่น หายใจเร็ว หอบเหนื่อย ปีกจมูกบาน ชีพจรเต้นเบา หัวใจเต้นเร็ว ความดันโลหิตสูง เป็นต้น
        
        Severe hypoxemia เช่น หายใจเหนื่อยหอบ อกบุ๋ม เขียว หัวใจเต้นไม่สม่ำเสมอ เจ็บหน้าอก ระบบไหลเวียนเลือดล้มเหลว ความดันโลหิตต่ำ เพ้อ ชัก หมดสติ เป็นต้น
      - ประเมินสัญญาณชีพ โดยเฉพาะวัดอัตราการหายใจ วัดค่าความเข้มข้นออกซิเจน เพื่อประเมินระดับความรู้สึกตัวและการเปลี่ยนแปลงของอาการ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ โดยการให้ High flow nasal cannula Flow 60 Fio2 4.5 ตามแผนการรักษา keep O2 ≥94% ตรวจสอบค่า FiO2 และอัตราไหล (flow rate) ตามแผนการรักษา รวมทั้งปรับอุณหภูมิ ของน้ำในเครื่องทำความชื้น (heated humidifier) ให้อยู่ที่ระดับใกล้เคียง 37 องศาเซลเซียสเพื่อให้ออกซิเจนมีความชื้นที่เหมาะสมกับทางเดินหายใจ
      - จัดท่านอนหงายศีรษะสูง (High Fowler) เพื่อให้ออกซิเจนเข้าสู่ปอดได้ดีขึ้น
      - ลดกิจกรรมการพยาบาลที่รบกวนการพักผ่อนของผู้ป่วย ดูแลให้ผู้ป่วยลดการทำกิจวัตรเพื่อให้ผู้ป่วย ได้รับการพักผ่อนเพียงพอ และเพื่อลดการใช้ออกซิเจน
      - ดูแลจัดสิ่งแวดล้อม และของใช้ที่จำเป็นไว้ใกล้มือผู้ป่วยได้หยิบใช้สะดวก เพื่อเป็นการลดการใช้ออกซิเจนที่อาจเป็นสาเหตุกระตุ้นให้ผู้ป่วยมีอาการหายใจลำบาก
      - ดูแลให้ผู้ได้รับการทำหัตถการ thoracentesis release(เจาะน้ำในช่องปอด) เพื่อลดของเหลวในช่องปอด
      - สอนและฝึกให้ผู้ป่วยใช้เทคนิคการหายใจแบบห่อปาก (Pursed-lip breathing) โดยให้ผู้ป่วยหายใจเข้าผ่านทางจมูกช้าๆพร้อมทั้งปิดปากนับ1….2…ในขณะที่หายใจเข้าจนกระทั่ง มีลมเต็มปอด จากนั้นให้หายใจออกช้าๆทางปากโดยห่อปากและเป่าลมออกให้เหมือนการเป่าเทียนเบาๆและช้าๆ เหมือนเป่าเปลวเทียนให้โบกสะบัด โดยไม่ทำให้เปลวเทียนดับ นับ 1…2…3...4…ขณะที่หายใจออก และให้ช่วงเวลาที่ใช้ในการหายใจออกนานกว่าการหายใจเข้าเป็น 2 เท่า จากนั้นกลับมาหายใจเข้าทางจมูกและหายใจออกทางปาก เพื่อเพิ่มความดัน ภายในทางเดินหายใจและช่วยให้ทางเดินหายใจ เปิดโล่ง วิธีนี้จะช่วยให้อากาศที่ค้างอยู่ในปอดระบายออกได้ดีขึ้น ทำให้มีช่องว่างสำหรับสูดอากาศ ที่มีออกซิเจนเข้ามาในปอดมากขึ้น
      - สอนผู้ป่วยให้บริหารร่างกายเพื่อเสริมความแข็งแรงของกล้ามเนื้อการหายใจเพื่อป้องกันอาการหายใจลำบาก
      - ประเมินและบันทึกสารน้ำเข้าออกในร่างกายเพื่อประเมินความสมดุลน้ำในร่างกายของผู้ป่วย
      - ติดตามผลการตรวจเอกซเรย์ปอดและติดตามอาการหลังให้การพยาบาล
    - - วันที่25/01/2565
        
        ผู้ป่วยมีสีหน้าสดชื่น ไม่มีอาการหายใจเหนื่อยหอบ ผู้ป่วยสามารถลุกนั่งได้เอง สามารถนอนราบได้
        
        ประเมินผลตามเกณฑ์
        
        ผู้ป่วยไม่มีภาวะพร่องออกซิเจน
        
        สัญญาณชีพ
        BT=36.5 องศาเซลเซียส
        BP=139/89 bpm
        RR= 20 bpm
        PR= 78 bpm
        O2 sat =100%
        
        CXR: No pneumothorax
    - - ผู้ป่วยนอนพักพักผ่อนบนเตียง ไม่ทำกิจกรรมที่ต้องใช้ออกซิเจนเยอะ
      - ผู้ป่วยสังเกตอาการผิดปกติ เช่น หายใจหอบเหนื่อย เจ็บหน้าอก ให้รายงานพยาบาลหรือแพทย์ทันที
      - ผู้ป่วยฝึกการหายใจ
    - - ช่วยเหลือผู้ป่วยในการทำกิจกรรมเพื่อลดการใช้ออกซิเจน
      - ญาติสังเกตอาการผิดปกติ เช่น หายใจหอบเหนื่อย เจ็บหน้าอก ให้รายงานพยาบาลหรือแพทย์ทันที
      - ดูแลจัดสิ่งแวดล้อมเพื่อในเอื้อต่อความสะดวกและสงบ เรียบร้อยเพื่อให้ผู้ป่วยได้พักผ่อนอย่างเพียงพอ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับสารน้ำสารอาหารที่เพียงพอ
  - - - มะเร็งที่มีการแพร่กระจายไปยังส่วนอื่นในร่างกายรวมทั้งต่อมน้ำเหลืองในบริเวณที่ไกลจากมะเร็งปฐมภูมิ ซึ่งเซลล์มะเร็งมักไปยังส่วนอื่นทางกระแส เลือด หรือทางเดินน้ำเหลืองที่มีอยู่ทั่วร่างกาย โดยมะเร็งที่สามารถแพร่กระจายได้นั้น จำเป็นต้องมีคุณสมบัติสำคัญคือ การออกจากก้อนมะเร็งปฐมภูมิและเข้าสู่กระแสเลือดหรือทางเดินน้ำเหลืองเพื่อไปยังส่วนต่างๆของร่างกาย จากนั้นเซลล์มะเร็งจะแนบติดกับผนังของหลอดเลือดหรือท่อน้ำเหลืองเพื่อผ่านไปยังอวัยวะอื่นซึ่งเป็นที่ที่มะเร็งจะเจริญเติบโตขึ้นได้ในที่สุดจึงได้มีความพยายามคิดค้นวิธีที่จะยับยั้งกระบวนการเติบโตและแพร่กระจายของเซลล์มะเร็งเหล่านี้ขึ้น เช่น การผลิตยาเพื่อป้องกันการกระจายของเซลล์มะเร็งเข้าสู่กระแสเลือด จากการศึกษาพบว่ามีสารพันธุกรรมหรือสารบางอย่างบนผิวของเซลล์มะเร็งที่เป็นตัวกำหนดว่าเซลล์มะเร็งนั้นจะแพร่กระจายไปยังอวัยวะใด เช่น จากการศึกษาพบว่ามีสารพันธุกรรมหรือสารบางอย่างบนผิวของเซลล์มะเร็งที่เป็นตัวกำหนดว่าเซลล์มะเร็งนั้นจะแพร่กระจายไปยังอวัยวะใด เช่น มะเร็งเต้านมมักแพร่กระจายไปที่กระดูก ปอด ตับ และสมอง
    - - ผู้ป่วยไม่มีอาการและอาการแสดงของมะเร็งปอด เช่น ไอเรื้อรัง ไอมีเลือดปน หายใจสั้นหายใจมีเสียงหวีด เจ็บบริเวณหน้าอกตลอดเวลา ปอดบวม เหนื่อยง่ายหรือรู้สึกเหนื่อยตลอดเวลา น้ำหนักลด เป็นต้น
      - ผู้ป่วยไม่มีอาการและอาการแสดงของมะเร็งตับ เช่น ปวดท้อง ท้องบวม น้ำหนักตัวลดลง เบื่ออาหาร รู้สึกอ่อนเพลีย ตัวเหลืองและตาเหลือง เป็นต้น
      - ผู้ป่วยไม่มีอาการและอาการแสดงของมะเร็งกระดูก เช่น ปวดกระดูก พบการบวมแดง ข้อบวมเป็นต้น
      - ไม่เกิดการลุกลามของมะเร็งไปที่ตำแหน่งอื่น
    - - ประเมินภาวะแทรกซ้อนของมะเร็งปอด เช่น ไอเรื้อรัง ไอมีเลือดปน หายใจสั้นหายใจมีเสียงหวีด เจ็บบริเวณหน้าอกตลอดเวลา ปอดบวม เหนื่อยง่ายหรือรู้สึกเหนื่อยตลอดเวลา น้ำหนักลด เป็นต้น
      - ประเมินภาวะแทรกซ้อนของมะเร็งตับ เช่น ปวดท้อง ท้องบวม น้ำหนักตัวลดลง เบื่ออาหาร รู้สึกอ่อนเพลีย ตัวเหลืองและตาเหลือง เป็นต้น
      - ประเมินภาวะแทรกซ้อนของมะเร็งกระดูกเช่น ปวดกระดูก พบการบวมแดง ข้อบวมกระดูกบาง เป็นต้น
      - ประเมินวัดสัญญาณชีพ สัญญาณทางระบบประสาท และตรวจวัดความอิ่มตัวของปริมาณออกซิเจนในเลือดทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมินการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย และระดับความรู้สึกตัว
      - ประเมินความโล่งของทางเดินหายใจ ได้แก่ เสียงครืดคราด ของเสมหะ ปริมาณ สี ความเหนียวของเสมหะ การขยายตัวของทรวงอก ฟังเสียงลมผ่านปอด อัตราและจังหวะการหายใจ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ โดยการให้ High flow nasal cannula Flow 60 Fio2 4.5 ตามแผนการรักษา keep O2 ≥94% ตรวจสอบค่า FiO2 และอัตราไหล (flow rate) ตามแผนการรักษา รวมทั้งปรับอุณหภูมิ ของน้ำในเครื่องทำความชื้น (heated humidifier) ให้อยู่ที่ระดับใกล้เคียง 37 องศาเซลเซียสเพื่อให้ออกซิเจนมีความชื้นที่เหมาะสมกับทางเดินหายใจ
      - ให้นอนพัก (Absolute bed rest) จัดท่านอนศีรษะสูง 90 องศา
      - บันทึกจำนวนน้ำเข้าออก อย่างถูกต้องทุกวัน ทุกเวร เพื่อประเมินความสมดุลของน้ำในร่างกายและค้นหาความผิดปกติที่อาจเกิดขึ้น
      - 9.จัดสิ่งแวดล้อมให้สงบ ลดสิ่งกระตุ้น เพื่อช่วยให้ผ่อนคลายและให้ผู้ป่วยพักผ่อนได้มากขึ้น ส่งผลให้ เลือดและออกซิเจนไปแลกเปลี่ยนที่ปอดดีขึ้น
      - ประเมินความรู้ความเข้าใจในการดูแลตนเองจากผู้ป่วยและญาติ พร้อมวางแผนการพยาบาลดูแลตนเองเมื่อผู้ป่วยกลับบ้านตามหลัก D-METHOD
        
        D-Diagnosis : ให้คำแนะนำเกี่ยวกับภาวะแทรกซ้อนของโรคมะเร็ง การรักษาที่ได้รับ การปฏิบัติตัวที่ถูกต้อง การสังเกตอาการและอาการแสดงที่ผิดปกตอของภาวะแทรกซ้อน คือ ภาวะแทรกซ้อนของมะเร็งปอด เช่น ไอเรื้อรัง ไอมีเลือดปน หายใจสั้นหายใจมีเสียงหวีด เจ็บบริเวณหน้าอกตลอดเวลา ปอดบวม เหนื่อยง่ายหรือรู้สึกเหนื่อยตลอดเวลา น้ำหนักลด เป็นต้น ภาวะแทรกซ้อนของมะเร็งตับ เช่น ปวดท้อง ท้องบวม น้ำหนักตัวลดลง เบื่ออาหาร รู้สึกอ่อนเพลีย ตัวเหลืองและตาเหลือง เป็นต้น าวะแทรกซ้อนของมะเร็งกระดูกเช่น ปวดกระดูก พบการบวมแดง ข้อบวมกระดูกบาง เป็นต้น
        
        M-Medicine: ให้คำแนะนำเกี่ยวกับยาที่ต้องรับประทานต่อที่บ้านทั้งวิธีการใช้ วิธีการเก็บรักษา การเฝ้าระวังอาการไม่พึงประสงค์จากยาการแก้ไขเบื้องต้น
        
        E-Environment : การเตรียมสภาพแวดล้อมที่บ้านให้เหมาะสมกับสภาพผู้ป่วยโรคมะเร็ง
        
        T-Treatment: ให้คำแนะนำการรักษาพยาบาลที่ต้องทำเมื่อกลับบ้านอย่างต่อเนื่อง เช่น การช่วยเหลือผู้ป่วยในการทำกิจวัตร การสังเกตอาการที่ผิดปกติ
        
        H-Health : ผู้ป่วยมาตามนัดให้ยาเคมีบำบัด และการทำ thoracentesis release ทุกครั้ง รวมถึงการรักษาความสะอาดร่างกาย
        
        O-Out patient: การมาตรวจตามนัด หรือการติดต่อขอความช่วยเหลือจากสถานพยาบาลใกล้บ้าน ในกรณีฉุกเฉินตลอดจนการส่งต่อผู้ป่วยให้ได้รับการดูแลต่อเนื่อง
        
        D-Diet: ให้คำแนะนำการรับประทานอาหารที่เหมาะสมกับโรคและผู้ป่วยที่รักษาโดยการให้ยาเคมีบำบัดมักมีปัญหาเม็ดเลือดขาวต่ำเป็นบางช่วง ทำให้มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อได้ ควรระวังความสะอาดของอาหาร ได้แก่ ล้างมือให้สะอาดบ่อยๆ ก่อนรับประทานอาหาร และการหยิบอาหารสดบางประเภท เช่น เนื้อสัตว์ ปลาดิบ ไข่สด ต้องล้างมือ ทำความสะอาดอุปกรณ์ เครื่องใช้ในการปรุงประกอบอาหาร ล้างผัก ผลไม้ให้สะอาด อาหารที่ปรุงสุกแล้วเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม รับประทานอาหารที่ปรุงสุกใหม่ๆ การรับประทานอาหารนอกบ้านควรดูแลความสะอาดเป็นพิเศษ เช่น สลัดผัก อาหารยำ น้ำแข็ง น้ำดื่มไม่สะอาด อาหารที่ปรุงสุกๆ ดิบๆ
    - - ผู้ป่วยพักผ่อนให้เพียงพอ
      - ผู้ป่วยปรับเปลี่ยนการรับประทานอาหารให้เหมาะสมกับโรค
      - ผู้ป่วยมาตามนัดของแพทย์ทุกครั้ง
      - ผู้ป่วยปฏิบัติตามหลักD-METHOD
    - - ดูแลการทำกิจกรรมของผู้ป่วยเพื่อป้องกันการเกิดอุบัติเหตุ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาและสารอาหารตามแผนการรักษา
      - ดูแลจัดสิ่งแวดล้อมให้เอื้อต่อผู้ป่วย ให้สงบ สะอาด และปลอดภัย
      - ดูแลให้ผู้ป่วยมาตามนัดแพทย์
      - สังเกตอาการผิดปกติให้รีบนำมาพบแพทย์ทันที
  - - - ประเมินอาการและอาการแสดงของภาวะติดเชื้อ เช่น ไข้ หายใจเร็ว หอบเหนื่อย ใจสั่น ไอ หอบ เป็นต้น
      - ประเมินสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมินการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย
      - ล้างมือทุกครั้ง ก่อน-หลังให้การพยาบาลหรือการสัมผัสกับสารคัดหลั่งผู้ป่วย และให้การพยาบาลโดยใช้หลัก Aseptic Technique
      - หากมีการติดเชื้อ ดูแลให้ยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาและเฝ้าระวังอาการข้างเคียง
      - ดูแลจัดสิ่งแวดล้อมให้อากาศถ่ายเท สะอาด สงบ เพื่อลดการปนเปื้อเชื้อและช่วยให้ผู้ป่วยนอนหลับพักผ่อน
      - บันทึกปริมาณจำนวนน้ำที่ได้รับและขับออกใน 8 ชั่วโมง เพื่อประเมิความสมดุลของน้ำในร่างกาย
      - ติดตามผลโลหิตวิทยาโดยดูจากเม็ดโลหิตขาว (WBC) และค่า neutrophil เพื่อประเมินภาวะติดเชื้อ
      - 8.ดูแลผู้ป่วยให้มีความสมดุลของน้ำและอิเล็กโตรไลท์โดยมีการติดตามผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการถ้าพบความผิดปกติรายงาน แพทย์ทราบเพื่อการแก้ไข
    - - วันที่25/01/2565
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะติดเชื้อ
        -สัญญาณชีพ
        T=36.5 องศาเซลเซียส
        BP=139/89 bpm
        RR= 20 bpm
        PR= 78 bpm
        
        ไม่มีการตรวจทางห้องปฏิบัติการ
  - - - 1.ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะท้องผูก เช่น ขับถ่าย 2-3 วัน/ครั้ง อุจจาระไม่สุด อุจจาระเป็นก้อนแข็ง อุจจาระเป็นสีดำ อุจจาละเป็นเม็ดเล็กๆ เป็นต้น
      - ไม่บ่นแน่นท้อง
      - bowel sound 4-6ครั้ง/นาที
    - - ประเมินการขับถ่ายอุจจาระทุกวัน
      - 2.แนะนำให้ผู้ป่วยดื่มน้ำมากกว่า 6 – 8 แก้วต่อวัน เพื่อช่วยให้ลักษณะของอุจจาระ
        นุ่ม ไม่ระคายเคืองลำไส้ และแก้ไขภาวะขาดน้ำ
      - แนะนำให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารที่มีกากใยสูง เช่น ผักบุ้ง เพื่อเป็นการกระตุ้นการขับถ่าย
      - แนะนำให้ผู้ป่วยออกกำลังกาย หรือเคลื่อนไหวร่างกายบ่อยๆ ร่วมกับการบริหารกล้ามเนื้อหน้าท้องและอุ้งเชิงกราน ช่วยทำให้กล้ามเนื้อหน้าท้องและอุ้งเชิงกรานแข็งแรงเพิ่มแรงบีบตัวของลำไส้ เพื่อกระตุ้นการขับถ่ายอุจาระออก
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยามะขามแขก รับประทานครั้งละ 2 เม็ด วันละ 1 ครั้งก่อนนอน
      - ประเมิน Bowel sound วันละ 2 ครั้ง เช้าและเย็นเพื่อประเมินการเคลื่อนไหวของลำไส้
      - บันทึก และสังเกตลักษณะอุจจาระ สี และการมีเลือดปนหรือไม้
    - - ผู้ป่วยดื่มน้ำวันละ 6-8 แก้ว/วัน
      - ผู้ป่วยรับประทานอาหารที่มีกากใย
      - ผู้ป่วยเคลื่อนไหวร่างกาย หรือมีการออกกำลังกาย
    - - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับน้ำและอาหารที่ช่วยกระตุ้นการขับถ่าย
      - สังเกตอาการท้องผูก เช่น หน้าท้องโป่งตึง ไม่ขับถ่ายทุกวัน บ่นแน่นท้อง ให้รีบรายงานแพทย์และพยาบาลทันที
    - - วันที่ 25/01/2565 ผู้ป่วยไม่มีการขับถ่ายมาแล้ว 3 วัน มีหน้าท้องโป่งตึง ผู้ป่วยบ่นแน่นท้อง ฟังเสียง Bowel sound ได้ 3 ครั้ง/นาที
  - - - ประเมินรอยแผลจากการพลัดตกหกล้มของ ด้วยall
        score ผู้ป่วยเพื่อป้องกันการเกิดอุบัติเหตุ
      - ประเมินสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง และ
        ประเมินระดับความรู้สึกตัวของผู้ป่วย เพื่อ
        ประเมินอาการเปลี่ยนแปลงทราบความเสี่ยงใน
        การพลัดตกหกล้ม
      - ประเมินกำลังกล้ามเนื้อของผู้ป่วย ทั้งแขนและขาทั้งสองข้างเพื่อทราบความเสี่ยงในการพลัดตก หกล้ม และการช่วยเหลือตนเองของผู้ป่วย
      - ประเมินกำลังกล้ามเนื้อของผู้ป่วย ทั้งแขนและขาทั้งสองข้างเพื่อทราบความเสี่ยงในการพลัดตก หกล้ม และการช่วยเหลือตนเองของผู้ป่วย
      - ดูแลช่วยจัดสิ่งแวดล้อมในห้องผู้ป่วยให้เป็นระเบียบ ไม่กีดขวางทางเดิน มีแสงสว่างเพียงพอ
      - ให้คำแนะนำการปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันการพลัดตกหกล้มแก่ผู้ป่วย
    - - วันที่ 25/01/2565
        
        ผู้ป่วยไม่มีการเกิดพลัดตกหกล้ม ไม่พบบาดแผลการการพลัดตกหกล้ม
        
        ผู้ป่วยสามารถสาธิตการปฏิบัติตัวขณะกลับบ้านได้ถูกต้องทุกข้อ
        
        สัญญาณชีพ
        BT=36.5 องศาเซลเซียส
        BP=139/89 bpm
        RR= 20 bpm
        PR= 78 bpm
        
        ประเมิน fall scales ได้1 คะแนน ไม่มีความเสี่ยงต่อการหกล้ม
  - - - สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยเพื่อให้เกิดความไว้วางใจ
      - การพยาบาลด้วยความเป็นกันเองกับผู้ป่วย
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกถึงการสูญเสีย
      - สังเกตลักษณะและการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์และจิตใจ ของผู้ป่วย
      - อธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจและยอมรับถึงความจำเป็นในการตัดเต้านม และหลังผ่าตัดสามารถใส่เต้านม เทียมโดยคนอื่นไม่รู้ได้และสามารถทำงาน ในอาชีพและกิจวัตรประจำวันได้ตามปกติ
      - อธิบายให้ญาติเข้าใจว่า การสูญเสียเต้านม เป็นการคุกคามต่อความรู้สึกและภาพลักษณ์ของผู้ป่วย ญาติควรมีบทบาทในการช่วยปลอบโยนให้ผู้ป่วยคลาย ความวิตกกังวล เพิ่มความสนใจและดูแลอย่างใกล้ชิด จะช่วยให้ผู้ป่วยมีความมั่นใจและมีกำลังใจในการเผชิญ ปัญหาและปรับตัวได้ดียิ่งขึ้น
    - - ผู้ป่วยรู้สึกภูมิใจกับการเจ็บป่วยของตนเอง
      - ผู้ป่วยสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ
    - - ญาติให้กำใจผู้ป่วย และเข้าใจเกี่ยวกับการเจ็บป่วย
      - ปฏิบัติกับผู้ป่วยแบบเดิมเพื่อไม่ให้ผู้ป่วยเกิดความรู้สึกด้อยค่า
    - - วันที่ 25/01/2565
        
        ผู้ป่วยมีสีหน้าสดชื่น และเมื่อพูดถึงการผ่าตัดเอาเต้านมออกผู้ป่วยสามารถสบตาและพูดคุยได้แบบปกติ ไม่มีสีหน้าเศร้าหรือวิตกกังวล
        
        ผู้ป่วยสามารถใช้ชีวิตได้แบบปกติ