Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความปลอดภัยของวัสดุเเละผลิตภัณฑ์นาโน กลุ่ม3, 3.2 ผลการศึกษาความเป็นอันตราย…

- - - - อนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์
        มีงานวิจัยที่ศึกษากับหนูทดลอง โดยให้หนูสูดอนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์ ปริมาณ 500 ไมโครกรัม สลับวันเว้นวันเป็นระยะเวลา 1 เดือน พบว่า มีการสะสมของอนุภาคนาโนไททาเนียมไดออกไซด์ในสมองของหนู (บริเวณ Hippocampus และolfactory bulb) นักวิจัยคาดว่าการสะสมในสมองน่าจะมาจากการเคลื่อนของอนุภาคนาโนผ่านเซลล์ประสาท (Wang et al.2008a, 2008b)มีงานศึกษาในสัตว์ทดลองหลายชิ้นที่ชี้ให้เห็นว่า อนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์ (ขนาด20-30 นาโนเมตร) มีความเป็นพิษมากกว่าอนุภาคที่ใหญ่กว่า (มากกว่า 100 นาโนเมตร) (Ferin et al. 1992;Renwick et al. 2004; Chen et al. 2006; Inoue et al. 2008) ความเป็นพิษที่พบได้แก่ อาการอักเสบของปอดความเสียหายของเยื่อบุผิว การเพิ่มความสามารถในการซึมผ่านของเยื่อหุ้มปอดและความเป็นพิษต่อเซลล์ นอกจากขนาดของอนุภาคแล้ว ชนิดของไททาเนียมไดออกไซด์ก็มีผลต่อระดับความเป็นพิษ ในงานศึกษาของ Warheit etal. (2007) พบว่า รูปผลึกแบบอานาเทสของไททาเนียมไดออกไซด์ท าให้อนุภาคมีความเป็นพิษมากกว่ารูปผลึกแบบรูไทล์(นุชพนิต)
        
        จากการศึกษาของ Wang et al. (2007) โดยให้หนูได้รับอนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์(ขนาด 25 และ 80 นาโนเมตร) ผ่านทางปากเมื่อเวลาผ่านไป 2 สัปดาห์พบการกระจายตัวของอนุภาคนาโนไปยังตับ ม้าม ปอดและไต ชี้ให้เห็นว่า อนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์สามารถเคลื่อนตัวไปยังอวัยวะต่างๆ ได้ผ่านทางกระแสโลหิต นอกจากนั้น Trouilleret al. (2009) ทดลองให้หนูดื่มน้ าที่มีอนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์ในวันที่ห้าของการดื่มน้ า เริ่มพบความเสียหายเกิดขึ้นที่สารพันธุกรรม (genetic damage) เนื่องจากอนุภาคนาโนสามารถเข้าสู่เซลล์และถูกสะสมในอวัยวะต่าง ๆ โดยที่ร่างกายไม่สามารถขจัดออกไปได้ส่งผลรบกวนกระบวนการต่างๆ ภายในเซลล์จึงมีความเสี่ยงที่จะเกิดความผิดปกติทางพันธุกรรมและ/หรือมะเร็งได้ การได้รับอนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์ผ่านทางผิวหนัง อาจเกิดขึ้นได้จากการใช้เครื่องส าอางและครีมกันแดด รวมทั้งการสัมผัสกับผลิตภัณฑ์สีและน้ ามันเคลือบเงา มีงานศึกษาจ านวนมากทั้งงานศึกษากับสัตว์ทดลอง (in vivo) และในเซลล์เพาะเลี้ยง (in vitro) ที่ศึกษาการซึมผ่านของอนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์ในผิวหนังและความเป็นพิษที่อาจเกิดขึ้น ผลการศึกษาส่วนใหญ่พบว่า อนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์ไม่สามารถซึมผ่านทะลุชั้นหนังก าพร้า (Stratum Corneum) ไปยังผิวหนังชั้นในได้(Mavonet al. 2007; Schulz et al. 2002; Kiss et al. 2008; Gamer et al. 2006; Pflucker et al. 1999; Dussert etal. 1997) อย่างไรก็ดีจ าเป็นต้องมีการศึกษาวิจัยเพิ่มเติมในส่วนความเป็นพิษในกรณีที่ทาบนสภาพผิวอักเสบเช่น ผิวไหม้เกรียมจากแดด ผิวที่มีบาดแผล หรือผิวที่เป็นโรค(นุชพนิต)
      - อนุภาคนาโนของเงิน
        มีงานศึกษาวิจัยความเป็นพิษของอนุภาคนาโนของเงินจากการสูดหายใจโดยใช้หนูเป็นสัตว์ทดลอง พบว่า เมื่อสูดหายใจเข้าสู่ปอดแล้ว อนุภาคนาโนสามารถเคลื่อนไปยังอวัยวะต่างๆ ได้ผ่านกระแสเลือด โดยพบการสะสมในตับ ม้าม ไต หัวใจและสมอง(Takenaka et al. 2001; Sung et al. 2009; Ji et al. 2007)งานวิจัยของ Sung et al. (2009) พบว่า หลังจากที่หนูทดลองได้รับอนุภาคนาโนของเงินติดต่อกันเป็นระยะเวลา 90 วัน เริ่มมีอาการอักเสบภายในปอดและทำให้สภาวะการทำงานของปอดเปลี่ยนแปลงไป แต่งานศึกษาที่ผ่านมายังไม่ได้ชี้ชัดถึงสถานะของเงินที่ทำให้เกิดความเป็นพิษว่าเกิดจากเงินไอออน (Ag+) หรืออนุภาคนาโนของเงิน หรือทั้งสองสถานะประกอบกัน(นุชพนิต)
        
        โอกาสการได้รับอนุภาคนาโนของเงินผ่านการกิน เกิดขึ้นในกรณีการกินสารแขวนลอยเงิน(colloidal silver) ซึ่งมีการโฆษณาในต่างประเทศว่าสามารถรักษาอาการต่างๆ รวมถึงภาวะข้ออักเสบและมะเร็งอย่างไรก็ดีมีงานศึกษาความเป็นพิษ (Wadhera and Fung 2005; Chang et al. 2006) ชี้ให้เห็นว่า การกินสารแขวนลอยเงินก่อให้เกิดภาวะอาร์ไจเรีย (Argyria) อันเกิดจากการตกค้างของอนุภาคเงินตามเนื้อเยื่อต่างๆ ของร่างกายในปริมาณมากท าให้สีผิวเปลี่ยนเป็นสีเทาหรือสีน้ าเงิน (รูปที่ 3-2) นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดภาวะอักเสบและความเป็นพิษต่อตับ (Kim et al. 2008)(นุชพนิต)
    - - ท่อนาโนคาร์บอน
        ปัจจุบันมีงานวิจัยทดสอบความเป็นพิษหลายฉบับที่รายงานว่าท่อนาโนคาร์บอนที่มีขนาดยาวและบางโดยเฉพาะชนิดผนังหลายชั้น (MWCNT) อาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพในลักษณะเดียวกับแร่ใยหิน (Muller et al.,
        2005;Poland et al., 2008; Takagi et al.,2008) จากการทดลองกับหนูพบว่าเส้นใยขนาดยาวและบางของท่อนาโนคาร์บอนสามารถแทรกซึมผ่านเข้าไปในปอดได้และสามารถสะสมอยู่ในปอดเป็นเวลานาน (biopersistent) ทำให้เกิดอาการปอดอักเสบและลุกลามกลายเป็นมะเร็งเยื่อหุ้มปอด(mesothelioma) ได้เนื่องจากปอดไม่สามารถขจัดวัตถุแปลกปลอมที่มีลักษณะเป็นเส้นใยขนาดยาวและบางมากเหล่านี้ได้(Deng et al. 2007)(นุชพนิต)
      - มีผลการศึกษาความเป็นพิษของท่อนาโนคาร์บอนชนิดผนังหลายชั้น (MWCNT) ทางการกิน พบว่า อนุภาคของท่อนาโนคาร์บอนส่วนใหญ่จะถูกขับออกมาพร้อมอุจจาระ แต่มีบางส่วนที่สะสมอยู่ในช่องท้อง ลำไส้เล็ก และลำไส้ใหญ่ โดยไม่พบการเคลื่อนเข้าสู่กระแสโลหิต (Deng et al. 2007)งานวิจัยความเป็นพิษของท่อนาโนคาร์บอนจากการสัมผัสทางผิวหนัง โดยศึกษากับหนูทดลองในระดับความเข้มข้นของอนุภาคที่แตกต่างกันเป็นระยะเวลา 5 วัน พบว่า ระดับความเข้มข้นที่ 160ไมโครกรัม ทำให้ผิวหนังหนาขึ้นและเกิดอาการอักเสบ เช่นเดียวกับงานวิจัยที่ทดสอบกับเซลล์พบการ อักเสบและความเสียหายต่อเซลล์ผิวหนังเนื่องจากอนุมูลอิสระจากท่อนาโนคาร์บอนทั้งชนิดผนังเดี่ยว(SWCNT) และผนังหลายชั้น(MWCNT) (Shve dova et al. 2003; Monteiro-Riviere et al. 2005a; Zhang et al. 2007) อย่างไรก็ดียังขาดงานศึกษาในสัตว์ทดลองที่บ่งชี้ถึงความสามารถในการซึมผ่านชั้นผิวหนังของท่อนาโนคาร์บอน(นุชพนิต)
- - - - 3.2 ผลการศึกษาความเป็นอันตรายจากการสัมผัสทางผิวหนังหรือการกินอนุภาคนาโน3.2.3 อนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์จากการศึกษาของ Wang et al. (2007) โดยให้หนูได้รับอนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์(ขนาด 25 และ 80 นาโนเมตร)ผ่านทางปากเมื่อเวลาผ่านไป 2 สัปดาห์พบการกระจายตัวของอนุภาคนาโนไปยังตับ ม้าม ปอดและไต ชี้ให้เห็นว่า อนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์สามารถเคลื่อนตัวไปยังอวัยวะต่างๆ ได้ผ่านทางกระแสโลหิต นอกจากนั้น Trouilleret al. (2009) ทดลองให้หนูดื่มน้ำที่มีอนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์ในวันที่ห้าของการดื่มน้ำ เริ่มพบความเสียหายเกิดขึ้นที่สารพันธุกรรม(genetic damage) เนื่องจากอนุภาคนาโนสามารถเข้าสู่เซลล์และถูกสะสมในอวัยวะต่าง ๆ โดยที่ร่างกายไม่สามารถขจัดออกไปได้ส่งผลรบกวนกระบวนการต่างๆ ภายในเซลล์จึงมีความเสี่ยงที่จะเกิดความผิดปกติทางพันธุกรรมและ/หรือมะเร็งได้