Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
พระพุทธศาสนามีทฤษฎีและวิธีการที่เป็นสากล, นาย กวินณวัฒน์ ฟุ้งเฟื่อง ม.4/11…
พระพุทธศาสนามีทฤษฎีและวิธีการที่เป็นสากล
หลักการพัฒนามนุษย์ 4 ด้าน [อริยสัจ 4]
ปัญหามีสาเหตุ มิได้เกิดขึ้นลอยๆ ( สมุทัย )
ปัญหาที่มนุษย์เผชิญอยู่ดังกล่าวข้างต้น มิใช่เกิดขึ้นลอยๆ หรือเกิดขึ้นโดยบังเอิญ โดยไม่มีเหตุปัจจัย ทุกปัญหาเกิดขึ้นอย่างมีสาเหตุทั้งสิ้น
มนุษย์สามารถแก้ปัญหาได้ด้วยตนเอง ( นิโรธ )
เนื่องจากปัญหาทุกปัญหาย่อมมีสาเหตุ การแก้ปัญหาได้ต้องสืบสาวหาสาเหตุให้พบแล้วแก้ที่สาเหตุนั้น ซึ่งเรื่องนี้พระพุทธศาสนาได้สอนไว้ว่า มนุษย์มีศักยภาพหรือความสามารถเพียงพอที่จะแก้ปัญหาให้ลุล่วงไปได้ด้วยตัวมนุษย์เอง
การแก้ปัญหานั้นต้องใช้ปัญญาและความเพียร ( มรรค )
ในกระบวนการแก้ปัญหานั้น จำเป็นต้องใช้ปัญญา ( ความรู้ ) และวิริยะ ( ความเพียร ) อย่างเกื้อหนุนกันจึงจะสามารถแก้ปัญหาให้สำเร็จลุล่วงไปได้
ชีวิตแลโลกนี้มีปัญหา ( ทุกข์ )
ชีวิตที่เกิดมาในโลกนี้ล้วนมีปัญหาทั้งสิ้น ปัญหาที่มนุษย์ต้องเผชิญ มีทั้งปัญหาที่เป็นปัญหาสากล เช่น ปัญหาการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ความไม่สมปรารถนา ความพลัดพรากจากบุคคล สัตว์ สิ่งของ
มัชฌิมาปฏิปทา ซึ่ง ได้แก่ อริยมรรคมีองค์แปด หรือ มรรค 8 หมายถึงข้อปฏิบัติ 8 ประการ
สัมมากัมมันตะ คือ การทำงานชอบ หมายถึง การประพฤติหรือการทำงานอย่างใดอย่างหนึ่งโดยเว้นจากการประพฤติชั่วทางกาย 3 ประกาย คือ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ และการประพฤติผิดในกาม
สัมมาอาชีวะ คือ การเลี้ยงชีพชอบ เว้นจากการเลี้ยงชีพในทางที่ผิด เช่น การหลอกลวงเขากิน การปล้นเขา การบังคับผู้อื่นให้ค้าประเวณี การค้ายาเสพติด เป็นต้น
สัมมาวาจา คือ การเจรจาชอบ หมายถึง การพูดจาที่เว้นจากลักษณะของการพูดชั่ว 4 ประการ ได้แก่ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดคำหยาบ และการพูดเพ้อเจ้อไร้สาระ โดยพูดแต่สิ่งที่จริงมีประโยชน์ พูดด้วยเมตตา พูดวาจาไพเราะ และพูดในเวลาที่ควรพูด
สัมมาวายามะ คือ ความเพียรพยายามชอบ หมายถึง ความเพียรพยายามทำในสิ่งที่ถูกต้อง ได้แก่ ความเพียรพยายามระมัดระวังตนมิให้ทำความชั่ว เพียรพยายามละความชั่วที่เกิดขึ้นในตน เพียรพยายามทำความดีให้เกิดขึ้นในตน และเพียรพยายามรักษาคุณงามความดีที่เกิดขึ้นในตนให้อยู่ตลอดไป
สัมมาสังกัปปะ คือ ความดำริชอบ ได้แก่ คิดที่จะไม่โลภอยากได้ของผู้อื่น คิดที่จะไม่พยาบาทอาฆาตผู้อื่นและคิดที่จะไม่เบียดเบียนใครให้เดือดร้อน
สัมมาสติ คือความระลึกชอบ หมายถึง การตั้งสติกำหนดพิจารณาให้เห็นสิ่งทั้งหลายที่ปรากฏตามสภาพความเป็นจริง ได้แก่ การพิจารณาร่างกาย จิต และความรู้สึกของตนให้เห็นตามสภาพที่เป็นจริง
สัมมาทิฏฐิ คือ ความเห็นชอบ เช่น เห็นว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว
สัมมาสมาธิ คือความตั้งใจมั่นชอบ ได้แก่ การตั้งจิตแน่วแน่อยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยชอบ
นาย กวินณวัฒน์ ฟุ้งเฟื่อง ม.4/11 เลขที่ 27