Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

pompa ciepła - Coggle Diagram

- - - - Taktowanie pompy ciepła jest to częste włączanie się urządzenia, dochodzące nawet do kilkunastu razy w ciągu godziny. Pompa ciepła nie jest w stanie ograniczyć obrotów sprężarki, aby zmniejszyć ilość wytwarzanego ciepła, co powoduje szybkie i nieefektywne nagrzanie wody w obiegu do nastawionej wartości. Zjawisko taktowania widać szczególnie przy układach opartych o grzejniki o zbyt małej pojemności cieplnej. Taktowanie pompy ciepła prowadzi do awarii sprężarki, większego zużycia prądu przez pompę ciepła, dyskomfortu cieplnego w budynku.
- - - - Odwiecznym problemem związanym z bojlerami z wężownicą była dość małą powierzchnia grzewcza, co przekładało się na stosunkowo niską skuteczność podgrzewania wody. Gdy jedna osoba np. kąpiąc się w wannie zużyła całą ciepłą wodę, to kolejne musiały dość długo poczekać, zanim mogły same wziąć kąpiel. Dlatego bojlery z wężownicą cieszą się nienajlepszą opinią i coraz chętniej są zastępowane modelami dwupłaszczowymi.
      - Zasobnik z wężownicą to jeden z popularniejszych sposobów na zapewnienie ciepłej wody. Urządzenie współpracuje z jednym lub dwoma źródłami ciepła, np. kotłem gazowym, peletowym, olejowym czy też kominkiem z płaszczem wodnym, a w przypadku podwójnej wężownicy również z pompami ciepła oraz systemami solarnymi.
    - - w przypadku tego typu bojlera mamy do czynienia z podwójnym płaszczem, czyli pisząc bardziej obrazowo: zbiornikiem w zbiorniku. Pomiędzy wewnętrznymi a zewnętrznymi ściankami bojlera znajduje się przestrzeń, w którą wtłaczana jest gorąca woda podgrzewana przez źródło – może to być na przykład kocioł gazowy jednofunkcyjny, kocioł olejowy, pompa ciepła, ale też kolektory słoneczne. Centralne ogrzewanie lub inne źródło doprowadza więc podgrzaną wodę do płaszcza, czyli zbiornika zewnętrznego, który ogrzewa wodę znajdującą się w zbiorniku wewnętrznym (to drugi płaszcz)
      - bojlery dwupłaszczowe są dziś uznawane za najefektywniejszą metodę podgrzewania i magazynowania ciepłej wody użytkowej
    - - najlepiej nierdzewny, gdyż emalia zaczyna coś puszczać z czasem a nierdzewny trwa około 20 lat, podczas gdy emaila 10 lat
- - - - Systemy biwalentne są kombinacją różnych źródeł ciepła, w których pompy współpracują na przykład z kotłem grzewczym na olej, gaz czy paliwo stałe, ale też grzałką czy kotłem na prąd.
      - Dobiera się pompę ciepła z mniejszą mocą grzewczą niż moc obliczeniowa danego budynku. Dodatkowe źródło ciepła uzupełnia brakujące ciepło.
    - - równoległy
        
        pompa ciepła ogrzewa budynek do określonej temperatury granicznej. Jeśli temperatura spadnie poniżej tej granicy, dom ogrzewany jest przez kocioł, ale z pomocą pompy, która nie wyłącza się, jak w przypadku systemu alternatywnego. Jej wyłączenie następuje dopiero po dalszym obniżeniu temperatury, kiedy całe obciążenie grzewcze przejmuje kocioł. W ten sposób konwencjonalne źródło ciepła pokrywa tylko niedobór mocy grzewczej pompy ciepła. System najczęściej stosowany przy pompach wodnych i gruntowych.
      - alternatywny
        
        do określonej temperatury zewnętrznej (np. -10 st. C) za ogrzewanie budynku odpowiada pompa ciepła. Jeśli temperatura spada poniżej tej granicy, ogrzewanie zapewnia wyłącznie alternatywne źródło (np. kocioł grzewczy, grzałka elektryczna). System najczęściej stosowany przy pompach wykorzystujących powietrze zewnętrzne (pompy powietrzne).
      - równoległy monoenergetyczny (mieszany)
        
        Równoległy monoenergetyczny system biwalentny – najczęściej stosowany układ biwalentny, w którym pompa ciepła współpracuje z grzałką elektryczną. Po spadku temperatury do granicznej wartości ogrzewanie budynku wspiera grzałka elektryczna lub kocioł elektryczny.
    - - zalety
        
        pełna automatyzacja
        
        Musisz pamiętać, że obliczeniowa temperatura zewnętrzna, która obowiązuje na terytorium niemal całej Polski, wynosi -20 st. C. Jednak tak silne mrozy zdarzają się bardzo rzadko, a przez większość sezonu grzewczego system nie korzysta nawet z połowy mocy instalacji, dlatego tryb biwalentny jest pod tym kątem lepszy
      - wady
        
        wyższe koszty inwestycji z racji zakupu dwóch urządzeń grzewczych. Jednak koszty poniesione na takie urządzenia mogą zostać zrekompensowane z nawiązką przez montaż dolnego źródła ciepła o mniejszej mocy.
- - - - zewnętrzny
        
        jest najczęściej kupowanym wariantem pompy ciepła monoblok.
        
        montowane jest na zewnątrz domu. Eliminuje to oczywiście ryzyko większego szumu w budynku, wymaga jednak zabezpieczenia przed zamarzaniem wody (np. w sytuacji przerw w dostawie energii elektrycznej). Natomiast sam zasobnik wody montowany jest w środku budynku i za pomocą dwóch rur łączony jest z głównym modułem.
      - wewnętrzny
        
        jest jedną z prostszych instalacji, w której zarówno woda jak i zasobnik na wodę montowane są wewnątrz budynku.
        
        W tym wariancie pompy ciepła, strumień powietrza zaciąganego i następnie wyrzucanego po schłodzeniu prowadzony jest swoimi kanałami od zewnątrz i na zewnątrz. Niezbędne jest zatem wykonanie w pomieszczeniu otworów dla wyprowadzenia kanałów powietrznych.
        
        Montaż monobloku wewnątrz budynku, chroni jego poszczególne elementy konstrukcyjne przed czynnikami atmosferycznymi, jednak wiąże się z większym hałasem w jego środku;
    - - zalety
        
        wykonanie całego układu chłodniczego w fabryce, w praktyce przekłada się na szybki montaż obarczony niewielkim ryzykiem komplikacji.
        
        są one z reguły dużo cichsze od pomp ciepła typu split (są one zaizolowane termicznie i akustycznie);
        
        brak konieczności posiadania uprawnień F-gazowych i dodatkowych narzędzi niezbędnych do jej montażu, co znacząco zmniejsza koszty całej inwestycji;
        
        brak konieczności wykonywania corocznych, drogich kontroli szczelności (koszt takiego przeglądu zależy od zakresu prac, czyli od skomplikowania modelu pompy i wynosi od 400 do 600 zł netto).
        
        prosta instalacja – dzięki jednemu modułowi, w którym znajduje się cały układ chłodniczy (wyprowadzone są z niej tylko rury dystrybuujące ciepło do budynku) jej montaż jest prosty i nie stwarza problemów;
      - wady
        
        wyższa cena tych urządzeń w porównaniu z pompami ciepła typu split (stoi za tym masywna, dobrze zaizolowana konstrukcja wydłużająca ich żywotność);
        
        straty ciepła – dzieje się tak gdy inwestor zdecyduje się na monoblok zewnętrzny;
        
        zamarzanie
        
        w polskich warunkach wymagane jest zabezpieczenie przewodów wodnych przenoszących ciepło do domu przed zamarznięciem, gdy podczas mrozów dojdzie do zatrzymania pracy pompy (może wynikać to np. z przerwy w dopływie energii elektrycznej).
        
        Najczęstszym rozwiązaniem jest wówczas napełnianie obiegu pompy roztworem glikolu i montaż między nią, a instalacją c.o. dodatkowego wymiennika (spada jednak COP pompy ciepła) lub też wykonanie połączenia hydraulicznego za pomocą preizolowanych rur wodnych (które należy ułożyć ok. 20 cm poniżej miejscowej głębokości zamarzania).
        
        można też wykorzystać tutaj zawór przeciwzamrożeniowy montowany na zewnątrz
  - - - Wyróżnia się:
        
        jednostkę zewnętrzną, która zawiera wszystko, co powoduje hałas, a więc sprężarkę, wentylator, parownik, oraz zawór rozprężny. Zachodzi w niej większość procesów związanych z transportem oraz wytwarzaniem ciepła;
        
        jednostkę wewnętrzną, która składa się ze skraplacza, pompy obiegowej c.o., elektrycznego podgrzewacza wspomagającego oraz elementów zabezpieczających.
      - Pompa ciepła typu split, wyróżnia się tym, że cały system składa się z dwóch modułów połączonych ze sobą rurami chłodniczymi stanowiącymi część układu termodynamicznego.
      - Obydwa moduły – zewnętrzny i wewnętrzny, muszą być ze sobą połączone cienkimi rurkami stanowiącymi część układu termodynamicznego. Urządzenie wymaga przy tym miejsca na wykonanie jednostki wewnętrznej, zewnętrznej i połączenia freonowego.
    - - zalety
        
        mniejsze koszty początkowe inwestycji niż w przypadku pomp typu monoblok;
        
        eliminacja źródła hałasu z budynku, dzięki temu, że układ termodynamiczny rozbity jest na dwie części, to zarówno sprężarka, jak i wentylator parownika umieszczone są w module zewnętrznym.
        
        zerowe straty ciepła ponieważ przechodzi ono niemal bezpośrednio ze skraplacza do instalacji c.o. lub zasobnika ciepła;
        
        w przypadku braku dostaw energii elektrycznej, układ nie ulegnie uszkodzeniu na skutek zamarznięcia przewodów.
      - wady
        
        Co istotne, im większa jest odległość między jednostkami, tym trudniejszy montaż i mniejsza sprawność urządzenia. Optymalna długość takiej instalacji to 3 – 10 m. Pozwala to na zachowanie nominalnej wydajności pompy ciepła split oraz eliminuje ewentualny hałas przepływu czynnika chłodniczego do hydroboxu. Warto tu jednak zauważyć, że w przypadku niektórych urządzeń, jednostki mogą być oddalone od siebie o 25 metrów
        
        montaż pompy ciepła typu split powierzyć trzeba firmom, posiadającym uprawnienia F-gazowe, które dysponują zarówno odpowiednim sprzętem, jak i dużym doświadczeniem w tej branży.
        
        pompy split o mocy powyżej 10 kW wymagają założenia tzw. karty produktu i regularnych kontroli szczelności, które musi wykonać certyfikowany instalator.
        
        inwestor więcej zapłaci nie tylko za montaż pompy ciepła, ale również za coroczną kontrolę szczelności, którą przeprowadza się w urządzeniu typu split jeśli waga czynnika chłodniczego przekracza 3 kg czynnika;