Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

วิเคราะห์ วิจารณ์ สังเคราะห์ข้อคิดจากเรื่องมาตาปิตุคุณและอาจริยคุณ,…

- - - - มีการลำดับเนื้อหาอย่างเหมาะสม ชัดเจน
        
        กล่าวถึงบทบาทหน้าที่ของครูอาจารย์ที่คอยอบรมสั่งสอนและให้ความรู้ทั้งทางธรรมและทางโลก
        
        กล่าวถึงบุญคุณของคุณครูซึ่งควรเคารพและขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง
    - - ปลูกฝังให้สำนึกในบุญคุณของพ่อแม่และบุญคุณของครูอาจารย์
      - รู้จักการแสดงความกตัญญู
      - การเห็นคุณค่าของคนใกล้ตัว
      - รู้จักการเคารพบุคคลที่ควรเคารพ
  - - - ผู้ประพันมีการใช้ถ้อยคำภาษาที่เรียบง่าย อ่านแล้วสามารถเข้าใจได้ในทันที
        
        เช่น อนุสาสน์ หมายถึง สั่งสอน
    - - ผู้ประพันธ์มีการใช้ภาพพจน์เพื่อแสดงการเปรียบเทียบระหว่างบุญคุณของพ่อแม่กับสิ่งต่างๆ เพื่อให้เห็นถึงความสำคัญ
    - - มีการเล่นเสียงหนัก-เบา
        
        เช่น ฟูมฟักทะนุถนอม : เบา-หนัก-เบา-หนัก
      - มีการเล่นเสียงพยัญชนะ
        
        เช่น ข้อขอนบชนกคุณ
      - มีการเล่นเสียงสระ
        
        เช่น ตรากทนระคนทุกข์ , โอบเอื้อและเจือจุน
    - - มีการเลือกคำที่ออกเสียงเหมือนกัน ใช้คำอื่นแทรกลงไปในคำเดิม ให้การออกเสียงเกิดความคมคายและมีความหมายที่น่าสนใจ
        
        เช่น เทียบเทียม บุญบาป
- - - - ปลูกฝังให้สำนึกในพระคุณของบิดามารดา
      - ควรเคารพยกย่องและแสดงความกตัญญูต่อบิดามารดา
      - ควรเชื่อฟังคำสั่งสอนของบิดามารดา
    - - บท “นมัสการมาตาปิตุคุณ” จำนวน ๕ บท มีการลำดับความชัดเจน ดังนี้
        
        เนื้อหา
        
        บิดามารดาเลี้ยงดูบุตร
        ด้วยความรักและเอาใจใส่ แม้จะยากลำบากเพียงใดก็ตาม
        
        สรุป
        
        กล่าวย้ำถึงพระคุณบิดามารดา ซึ่งบุตรควรบูชา
        
        เกริ่นนำ
        
        ขอไหว้คุณของบิดามารดาผู้เลี้ยงดูบุตรตั้งแต่
        เล็กจนโต
  - - - การเล่นเสียงพยัญชนะ
        
        หากเล่นเสียงพยัญชนะเดียวกับหรือใกล้เคียงกัน จะทำให้เกิดการกระทบกันของเสียง ช่วยให้เกิดความไพเราะ เช่น ข้าขอนบชนกคุณ มีการใช้คำว่า ข้าและขอ เป็นเสียง ข เหมือนกัน และใช้คำว่า (ช) นกและนบ ซึ่งเป็นเสียง น เหมือนกัน เป็นต้น
      - การเล่นเสียงสระ
        
        มีการเล่นเสียงสระที่เป็นเสียงเดียวกัน ทำให้เวลาอ่านเกิดการส่งสัมผัสที่น่าฟัง เช่น ตรากทนระคนทุกข์ มีการเล่นเสียงสระโอะ โดยใช้คำว่า ทน และ (ระ) คน
    - - ผู้ประพันธ์ได้เลือกคำที่เหมาะสมในการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึก มีการใช้คำที่เป็นการยกระดับในการเดินเรื่อง เช่น ชนก ชนนี เป็นต้นโดยส่วนใหญ่ผู้ประพันธ์ใช้คำที่เรียบง่าย อ่านแล้วเข้าใจได้ในทันที อาจมีคำยากบ้างแต่ไม่มากนัก
    - - มีการใช้ภาพพจน์เพื่อเปรียบเทียบระหว่างบุญคุณของพ่อแม่ กับสิ่งต่าง ๆ เพื่อให้เห็นถึงความสำคัญและความยิ่งใหญ่ของพระคุณของท่าน โดยผู้ประพันธ์ได้ใช้ “อุปลักษณ์” ในการเปรียบเทียบ
        
        เปรียบหนักชนกคุณ ชนนีคือภูผา
        ใหญ่พื้นพสุนธรา ก็บ่เทียบบ่เทียมทัน
        จากบทประพันธ์ข้างต้น จะเห็นว่ามีการเปรียบเทียบบุญคุณของพ่อแม่ว่าหนักแน่นเท่าภูผา หรือภูเขา และยิ่งใหญ่เท่าพสุนธรา หรือแผ่นดินนั่นเอง
    - - มีการใช้คำที่ออกเสียงเหมือนกันมาวางไว้ในตำแหน่งใกล้กัน แต่มีการใช้คำอื่นแทรกลงไป ทำให้การออกเสียงมีความคมคาย ไพเราะ และยังเพิ่มความหมายที่น่าสนใจ เช่น ก็ บ่ เทียบ บ่ เทียมทัน มีการใช้คำว่า “บ่” แทรกกลางระหว่างคำว่า “เทียบ” และ “เทียม” ที่ออกเสียงคล้ายคลึงกัน