Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
การใช้โวหารภาพพจน์ คือกลวิธีการนำเสนอสารโดยการพลิกแพลงภาษาที่ใช้พูดหรือเขี…
การใช้โวหารภาพพจน์ คือกลวิธีการนำเสนอสารโดยการพลิกแพลงภาษาที่ใช้พูดหรือเขียนให้เแปลกออกไปจากภาษาตามตัวอักษร
สัญญลักษณ์
คือการเปรียบเทียบที่เรียกสิ่งหนึ่งโดยใช้คำอื่นแทน คำที่ใช้เรียกนั้นเกิดจากการเปรียบเทียบและตีความซึ่งใช้กันมานานจนเป็นที่เข้าใจกันโดยทั่วไป อาจเป็นคำๆเดียว ข้อความ บุคคลในเรื่อง เช่น
สีดำ = ความชั่วร้าย ความตาย
สีขาว = ความดี ความบริสุทธิ์
หงส์ = คนชั้นสูง
กา = คนต่ำต้อย
นกพิราบ = สันติภาพ
สุนัขจิ้งจอก = คนเจ้าเล่ห์
เปรียบเทียบ
อุปมา
คือการเปรียบว่าสิ่งหนึ่งเหมือนอีกสิ่งหนึ่ง และเปรียบเทียบสิ่งที่เป็นรูปธรรมให้เป็นนามธรรมได้ จะใช้คำว่า ดุจ ดั่ง ราว ราวกับ เปรียบ ประดุจ ประหนึ่ง เพียง ปาน ฯลฯ เช่น
"แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหนือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน"
อุปลักษณ์
การเปรียบสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิ่งหนึ่ง อุปลักษณ์จะไม่กล่าวโดยตรงแบบอุปมา แต่จะกล่าวเป็นนัยเพื่อให้ผู้อ่านนั้นไปตีความเอาเอง มักมีคำว่า เป็น คือ มาเชื่อมโยงสิ่งนั้นๆ เช่น กีฬาเป็นยาวิเศษ ชีวิตคือการต่อสู้
บุคคลวัต
คือการสมมุติสิ่วต่างๆที่ไม่ใช่มนุษย์ ให้มีอาการเหมือนมนุษย์ เช่น " เขาบอกว่าฟ้า ร้องไห้ออกมาเป็นน้ำฝน " หรือ " สายลมแห่งรักพัดมา ขอจงอย่าพารักไป อย่าพัดให้เธอห่างไกลให้เราห่างกัน "
อุปมานิทัศน์
คือการเปรียบเทียบโดยยกเรื่องราวหรือนิทานมาประกอบ ขยาย ให้ผู้อ่านเข้าใจ เช่น นิทานเรื่อง คนตาบอดคลำช้าง เป็นอุปมานิทัศน์ชี้ให้เห็นว่า คนที่มีประสบการณ์หรือภูมิหลังต่างกันย่อมมีความสามารถในการรับรู้ความเชื่อและทัศนคติต่างกัน
ปฏิปุจฉา
คือการใช้คำถามที่ไม่ต้องการให้ตอบเพื่อกระตุ้นให้คิด เช่น ตกหลุมรักขึ้นไม่ไหว เธอใช่ไหมเป็นคนผลักฉัน
กระนี้หรือชื่อเสียงเกียรติยศ จะมีหมดล่วงหน้าทันตาเห็น
นามนัย
คือการใช้ส่วนประกอบที่เด่นของสิ่งใดสิ่งหนึ่งแทนสิ่งนั้นทั้งหมด เช่น เมืองโอ่ง ใช้แทนจังหวัดราชบุรี
แดนกิมจิ ใช้แทนประเทศเกาหลีใต้
-
-
ปฏิพากย์
คือการใช้ถ้อยคำขัดแย้งเพื่อแสดงสภาพใดสภาพหนึ่งอย่างกลมกลืน ทำให้ความหมายลึกซึ้งขึ้น เช่น ไกลแค่ไหนคือใกล้ คำถามซึ่งไร้คนตอบ แตกต่างเหมือนกัน ความมืดสีขาว
สัทพจน์
คือการใช้คำเลียนเสียง เช่น
บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต
-