Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
เครื่องมือทางดาราศาสตร์ - Coggle Diagram
เครื่องมือทางดาราศาสตร์
-
การติดตั้งกล้องโทรทรรศน์
3.ฐานตั้งอีเควตอเรียแบบอังกฤษ แกนขั้วขวางอยู่บนเสา 2เสา ซึ่งอยู่ในแนวเหนือใต้ ลักษณะกลวง ภายในมีช่องให้แสงดาวผ่านได้ แกนขั้วนี้เอียงเท่ากับละติจูดของตําบลที่ตั้งกล้อง ทางเดินของแสงจะสะท้อนตามลําดับดังในรูปจนกระทั่งถึง “ร” โฟกัสคูเดนี้จะอยู่นิ่งไม่ว่ากล้องจะเคลื่อนที่ตามดาวบนท้องฟ้าไปทางใด จึงสะดวกในการนําภาพที่ได้ตรงตําแหน่ง “ร” ไปทําการวิเคราะห์ด้วยอุปกรณ์ขนาดใหญ่
2.ฐานตั้งอีเควตอเรียล แบบเยอรมัน แบบที่สะดวกสามารถติดตามการเคลื่อนที่ประจําวัน ของวัตถุท้องฟ้าได้ ฐานตั้งกล้องแบบนี้จะมีแกนหมุนอันหนึ่งตั้งขนานกับแกนหมุนรอบตัวเองของโลก เรียกว่าแกนขั้ว แกนหมุนอีกแกนหนึ่งเรียกว่า แกนเดคลิเนชัน (declination axis) ตัวกล้องจะหมุนได้รอบแกนเดคลิเนชั่น และขณะเดียวกันก็หมุนรอบแกนขั้วด้วย เมื่อตั้งกล้องให้หมุนด้วยอัตราวันละรอบทวนทิศการหมุนของโลกก็จะทําให้กล้องชี้ไปยังดาวฤกษ์ดวงเดิมได้ตลอดเวลา
1.แบบฐานตั้งอัลตาซิมัท เป็นแบบง่ายที่สุด คือติดตั้งบนฐานที่มีแกนหมุน 2 แกน แกนหนึ่งตั้งอยู่ในแนวดิ่ง ให้กล้องหมุนกวาดมุมแอซิมัทได้โดยรอบ อีกแกนหนึ่งอยู่ในแนวราบ ให้กล้องหมุนกวาดมุมอัลติจูดได้อย่างน้อยครึ่งรอบ
ชนิดกล้องโทรทรรศน์
กล้องโทรทัศน์หักเหแสง ประกอบด้วย เลนส์วัตถุและเลนส์ตาเลนส์วัตถุจะอยู่ข้างหน้ากล้อง ทําหน้าที่รับแสงจากวัตถุที่อยู่ไกล ๆ ให้ได้มากที่สุด แล้วทําให้เกิดภาพที่จุดโฟกัสจะมองเห็นภาพได้เป็นบริเวณกว้างหรือแคบก็ขึ้นอยู่กับชนิดและกําลังขยายของเลนส์ตา กล้องโทรทรรศน์ชนิดหักเหแสงยังแบ่งออกเป็นสองแบบ ตามลักษณะของเลนส์คือแบบ
-
-
กล้องโทรทรรศน์ชนิดสะท้อนแสง ใช้กระจกเว้าสะท้อนแสงรวมวัตถุให้มาอยู่ที่โฟหัสและใช้เลนส์ตาขยายวัตถุเช่นเดียวกัน
แบบ Cassegrainโดย Guillaume Cassegrain คล้ายคลึงกับของ Gregorian มาก ต่างกันตรงที่กระจกที่สอง ใช้กระจกนูนซึ่งมีความโค้งแบบ Hyperboloid ทําหน้าที่รับแสงภายในความยาวโฟกัส ช่วยให้เพิ่มกําลังขยายของกล้องได้มากทําให้ลํากล้องสั้นลงและกะทัดรัด
แบบ Coude’ ออกแบบให้ใช้สะดวกโดยทำให้ตำแหน่งโฟกัสตกอยู่ที่ตำแหน่งคงที่ ผู้ดูไม่ต้องเงยหรือก้มตามทิศใช้กระจกเรียบหักเหแสงที่มาจากกระจกนูนออกมานอกกล้องทําให้แนวของโฟกัสนี้ทํามุมเท่ากับละติจูดของตําแหน่งบนโลกที่ตั้งกล้องอยู่ คือ ให้ขนานกับแกนของโลกอยู่เสมอ
-
กำลังขยายวัตถุ อัตราส่วนระหว่างขนาดของภาพกับขนาดของวัตถุเรียกว่า กําลังขยายของกล้อง กําลังขยายของกล้อง คํานวณได้จากการนําความยาวโฟกัสของเลนส์วัตถุหารด้วยความยาวโฟกัสของเลนส์ตา
ค่าความสว่าง ปริมาณพลังงานแสงที่ตกลงบน 1 หน้วยพื้นที่ของภาพ ต่อ 1 หน่วยเวลาความสว่างของภาพขึ้นอยู่กับขนาดของเลนส์วัตถุ ยิ่งขนาดโตก็ยิ่งรับแสงจากดาวได้มาก B=F/d เมื่อ B = ความสว่างของดาว F = ความยาวโฟกัสของเลนส์ d = ขนาดของเลนส์