Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ที่มาและพัฒนาการของอักษรโบราณในประเทศไทย พุทธศตวรรษที่ 11-19, นายกฤษฎา…
ที่มาและพัฒนาการของอักษรโบราณในประเทศไทย พุทธศตวรรษที่ 11-19
จารึกรูปแบบลายสือไทย ภายหลังแพร่หลายไปยังอาณาจักรต่างๆ ใกล้เคียงที่ใช้ภาษาตระกูลไทย
อาณาจักรล้านนา
อักษรฝักขาม
อาณาจักรล้านช้าง
อักษรลาว
อักษรไทยน้อย
อักษรสมัยสุโขทัยมีการปรับปรุงให้เขียนด้วยการลากเส้นเพียงครั้งเดียวหรือลากให้น้อยครั้งที่สุดเพื่อความสะดวกและเขียนได้ง่าย
พุทธศตวรรษที่ 18 พบร่องรอยการสร้างชุมชนของคนไทย
ลายสือไทยเป็นรูปอักษรที่เกิดขึ้นที่สุโขทัย ในพุทธศักราช 1826
ดินแดนไทยเคยเป็นที่ตั้งของอาณาจักรโบราณ 5อาณาจักร
1 อาณาจักรทวารวดี
อาณาจักรเจินละ
3 อาณาจักรศรีวิชัย
4 อาณาจักรขอมสมัยพระนคร
5 อาณาจักรหริภุญชัย
ตัวอักษรเป็นกลุ่มของสัญลักษณ์ที่มองเห็นได้ มีรูปแบบคงที่ มีระบบในการเขียน ใช้ถ่ายถอดเสียงพูด เรื่องราว หรือความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์ลงบนวัสดุต่างๆ
สันนิษฐานว่าในระยะเริ่มแรกมีพัฒนาการมาจากภาพที่ใช้สำหรับบันทึกความทรงจำ
อักษรมอญโบราณ
พัฒนามาจากอักษรหลังปัลลวะ
พบใช้ในอาณาจักรหริภุญชัย
ตัวอักษรมีพัฒนาการ 3 ระดับ
อักษรภาพ
อักษรขั้นแรกสุด
แต่ละรูปใช้แทนคำพูดหรือภาษาพูด
ลักษณะเหมือนรูปวาด
เป็นเพียงสัญลักษณ์แทนความหมายไม่สามารถอ่านออกเสียงได้เพราะไม่ใช่สัญลักษณ์แทนเสียง
อักษรแทนความคิด
นำภาพมารวมกันเกิดเป็นคำใหม่
นำอักษรภาพมาดัดแปรงใช้
เป็นสัญลักษณ์ที่ใช้แทนเสียงหรือกลุ่มเสียง
อักษรแทนเสียงหรืออักษรแอลฟาเบรด
อักษรขอมโบราณมีอิทธิพลมีอิทธิพลในการผลิตสือไทย
นายกฤษฎา รอดสุข 64121840048