Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA (Wykład 4) - Coggle Diagram
PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA (Wykład 4)
Atrakcyjność interpersonalna
Determinanty atrakcyjności interpersonalnej
Obsypywanie pochwałami
Ludzie lubią być chwaleni i darzą sympatią osoby chwalące, ale nie chcą być manipulowani.
Jeśli pochwała jest zbyt szczodra i wydaje się nieuzasadniona lub osoba chwaląca może coś na tym zyskać, nie będzie lubiana.
Wpływ atrakcyjności fizycznej
Osobom atrakcyjnym fizycznie przypisuje się więcej cech pozytywnych, stawia lepsze prognozy.
Osoby atrakcyjne fizycznie uważa się za bardziej inteligentne, fascynujące, niezależne, atrakcyjne seksualnie.
Wyniki badań pokazują, że piękno tworzy silny stereotyp, polegający na przeświadczeniu, że pozytywne cechy idą w parze z urodą.
Stereotyp - "To co jest piękne, jest i dobre."
K.Dion; E. Berscheid; E. Walster
Wzajemność (żeby być lubianym trzeba lubić innych)
Według Aronsona jest to podstawowa determinanta atrakcyjności, ponieważ trudno polubić kogoś, kto nas nie lubi.
Efekt częstości kontaktu i bliskości
Im częściej kontaktujemy się z daną osobą, tym większe prawdopodobieństwo, że zostanie naszym przyjacielem.
Lubimy bardziej tych z którymi spędzamy więcej czasu.
Podobieństwo
Rozumie się jako dzielenie postaw, wartości, przekonań.
Ludzie podobni dostarczają społecznego wsparcia dla naszych własnych cech i wierzeń.
Myślimy negatywnie o tych, którzy nie zgadzają się z nami w ważnych kwestiach.
Zbyt duże podobieństwo jednak może być nudne i awersyjne dla nas.
Lubimy osoby umiarkowanie do nas podobne.
Definicja
Postawa jednej osoby wobec drugiej, charakteryzująca się przypisywaniem osobie wartości pozytywnej.
Konflikty
Definicja (Z. Freud)
Konflikt to nieunikniony produkt cywilizacji, ponieważ cele i potrzeby jednostek często kolidują z celami i potrzebami innych wchodzących w skład danej grupy.
Rodzaje konfliktów
Intrapersonalny (wewnętrzny)
Przeżywają osoby, których wartości i przekonania są sprzeczne ze sobą, lub gdy nadmiar informacji utrudnia podjęcie decyzji.
Interpersonalny (społeczny)
Dotyczy dwóch lub większej liczby osób lub grup o różnych celach; najczęściej powstaje z powodu różnic w wartościach cenionych przez strony.
Cechy
Nieunikniony w relacjach międzyludzkich
Nie zawsze zjawisko dysfunkcyjne
Pozytywnie rozwiązany prowadzi do wykształcenia nowej jakości
Procesy konfliktowe
Destrukcyjne
Zjawiska niszczące, wywołujące wrogość, nienawiść, powodujące frustrację, lęk.
Prowadzą do wytworzenia się u jednostki zburzonych postaw społecznych.
Objawiają się najczęściej poprzez różne formy walki otwartej (wyzwiska, przemoc) oraz ukrytej (bojkot, sabotaż)
Konstruktywne
Stają się czynnikiem aktywizującym, integrującym; stwarzającym warunki do zdobywania kompetencji interpersonalnych.
Uczą zasad społecznego współżycia.
Do konfliktu zazwyczaj dochodzi na tle (K. Balawajder):
Ograniczenie czyjejś samodzielności i samostanowienia
Wykorzystania kogoś do zaspokojenia własnych potrzeb
Naruszenie podstawowych zasad współżycia ludzkiego
Niewłaściwej realizacji zadań i współdziałania
Objawy wskazujące na możliwość pojawienia się konfliktu:
Prowokowanie impulsywnych zachowań partnera
Podkreślanie różnic i odrębności we wzajemnych interakcjach
Nieprzestrzeganie ustalonych rytuałów
Ironiczne odnoszenie się do partnera
Nasycenie wzajemnych kontaktów formalizmem
Uparte trzymanie się własnego zdania
Unikanie bezpośredniego kontaktu z partnerem
Schemat dynamiki rozwoju sytuacji konfliktowych (wg. Jamesa S. Colemana)
Naruszenie równowagi stosunków
Jedna strona czuje się powołana do wysuwania zarzutów i bronienia słusznego stanowiska.
Druga strona czuje się niesłuszna atakowana i urażona.
Ujawnienie innych spornych zagadnień (faktycznych lub rzekomo poprzednio tłumionych)
Etap, na którym "wygarniamy wszystko", tak żeby nie było wątpliwości, kto ma rację i broni moralnej słuszności
Druga strona nie pozostaje dłużna --> wysuwanie nowych racji przez drugą stronę
Etap, na którym wysuwane są kolejne zarzuty, wcześniejsze "wykroczenia:
Pierwotny pojedynczy przedmiot sporu
Jednej ze stron przypisuje się nieumiejętności spojrzenia na problem, upór, brak elastyczności, nieżyczliwości.
Konflikt = kwestia merytoryczna + zarzuty natury osobistej.
Konflikty rozpoczynają się od spięcia wokół pojedynczego przedmiotu, który pełni rolę wyzwalacza
Wysuwanie nowych racji przez drugą stronę
Prowadzi do coraz większego "zapętlania się" uczestników konfliktu.
Konflikt zaczyna żyć własnym życiem
Spór zaczyna się toczyć wokół cech charakteru jego uczestników (osobiste zarzuty)
Style reakcji na konflikt
Unikanie
Unikanie konfliktu poprzez: fizyczne wycofywanie się z miejsca, gdzie odbywa się konflikt, odwlekane, ignorowane, pomijanie milczeniem.
Dobry sposób reagowania na konflikt w sytuacjach, gdy przedmiot konfliktu jest nieistotny lub są małe szanse na rozwiązanie konfliktu.
Styl charakterystyczny dla ludzi, dla których samo napięcie emocjonalne i frustracja spowodowana konfliktów są na tyle silne, że wolą wycofać się z konfliktu, niż rozwiązywać go w sposób konstruktywny.
Kompromis
Każda ze stron może coś zyskać, ale też każda może coś stracić.
Nie zawsze jest dobrym sposobem rozwiązywania konfliktu, zwykle daje czasową satysfakcję.
Styl oparty na przekonaniu, że ludzie nie mogą zawsze robić wszystkiego tak, jakby chcieli, czasami muszą znaleźć wspólną płaszczyznę porozumienia,
Dobry sposób reagowania na konflikt w sytuacjach, gdy brakuje czasu, tymczasowo pozwala zażegnać konflikt.
Konkurencja (rywalizacja)
Osoba preferująca ten styl oczekuje zwycięzcy i pokonanego
Konflikt rozwiązywany z pozycji siły, przy użyciu środków nie zawsze uczciwych
Patrzenie na konflikt jako na grę do wygrania
Dobry sposób reagowania na konflikt w sytuacjach krytycznych, kiedy nie ma czasu na dyskusje.
Kooperacja (rozwiązywania problemów)
Jeden z najbardziej efektywnych sposobów rozwiązania konfliktu.
Dobry sposób reagowania na konflikt w sytuacjach, gdy strony zgadzają się co do celu, ale różnią się w poglądach co do środków.
Styl oparty na przekonaniu, że zawsze można znaleźć rozwiązanie, które usatysfakcjonuje obie strony konfliktu.
Łagodzenie (przystosowanie)
Styl typowy dla osób nastawionych na dobre relacje z innymi bez uwzględniania własnych interesów
Przekonanie - konflikt jest czymś złym
Polega na postępowaniu zgodnym z interesem strony przeciwnej
Dobry sposób reagowania na konflikt, gdy:
Osoba, dojdzie do wniosku, że jest w błędzie i powinna skorygować swoje stanowisko
Gdy partner ma nad osobą dużą przewagę
Etapy rozwiązywania konfliktów
Poszukujemy możliwych rozwiązań
Zgłaszamy różne pomysły rozwiązań
Oceniamy je z punktu widzenia interesów obu stron
Wybieramy rozwiązanie satysfakcjonujące obie strony
Określamy istotę problemu
Mówimy, jakie uczucia wywołują w nas zachowania partnera
Określamy nasze potrzeby i oczekiwania
Nazywamy problem
Oceniamy wyniki podkreślające pozytywne strony.
Wyrażamy gotowość rozwiązywania konfliktu
Uzgadniamy dogodny termin
Ustalamy reguły pracy nad problemem