Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ที่มีความผิดปกติทางจิต, นางสาวอัฐชฎารัตน์ ศรีอาวุธ เลขที่130…

- - - - กลัว วิตกกังวลคิดมาก สับสนเศร้า ปวดหัว
        อ่อนเพลีย ใจสั่นนอนไม่หลับท้องผูก ท้องเสีย
    - - ระบายปัญหา
      - ทำความเข้าใจปัญหา
      - ไตร่ตรอง
      - หาสาเหตุ
  - - - ดูแลทางด้านจิตใจ
        
        ฝึกผ่อนคลาย เห็นใจ รับฟัง อธิบาย
    - - การวินิจฉัย
        
        ไม่เข้ากับโรคจิตเวชอื่นๆ เป็นมากกว่า 6 เดือน Excessive health-relate behaviorsรับรู้ถึงความผิดปกติทางกายของตนได้ง่ายไม่มีอาการทางกายหรือมีน้อยกว่าเมื่อเทียบกับความกังวลหมกมุ่นว่าตนเองจะเจ็บป่วย
    - - การวินิจฉัย
        
        อาการทำให้เกิดความทุกข์ทรมาน บกพร่องต่อหน้าที่ความผิดปกติไม่สามารถอธิบายได้จากโรคทางกายหรือทางจิตเวชอื่นๆมีอาการด้านการเคลื่อนไหวหรือรับสัมผัส1 อาการขึ้นไปการตรวจพบความไม่เข้ากันระหว่างอาการและโรคทางระบบประสาท
      - ผลที่เกิดขึ้น
        
        ไม่ต้องรับรู้ปัญหาด้านจิตใจ Primary gain
        ได้รับการดูแลมากขึ้น Secondary gain
      - อาการระบบประสาท
        
        ชัก Seizure symptom
        
        การสัมผัส Sensory symptom เช่น ชารู้สึกตาบอด หูหนวก
        
        การเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อ Motor symptom อ่อนแรงทรงตัวลำบาก เคลื่อนไหวผิดปกติแต่ไม่ล้ม หรือล้มในท่าที่ตัวเองไม่บาดเจ็บ
    - - การวินิจฉัย
        
        แม้ว่าอาการจะหายไป แต่ความคิดความกังวลยังคงอยู่มัก
        เป็นนานกว่า 6 เดือนมีอย่างน้อย 1 อาการที่รบกวนชีวิต มีความคิด พฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับอาการมากเกินไป อย่างน้อย 1 อาการ คิดอย่างไม่สมเหตุสมผลต่ออาการที่เป็นอยู่วิตกกังวลอย่างมาก
        เสียเวลาและพลังงานไปมากกับอาการดังกล่าว
      - การรักษา
        
        ยารักษาอาการอื่นๆ
        Antidepressant
        BZDs
  - - - Agoraphobia
        กลัวชุมชนหรือที่โล่ง
        
        กลัวว่าจะเกิดอันตรายกับตนเองในที่ต่างๆพยายามเลี่ยงที่ชุมชนหรือที่ โล่งกลัวการอยู่นอกบ้านตามลำพัง
        เกิดความบกพร่องทางสังคม
      - การรักษา
        
        CBT
        SSRI Beta-blacker
      - การพยาบาล
        
        เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตประจำวันได้โดยไม่ตื่นกลัวให้ทางเลือกผู้ป่วย
        ให้ความมั่นใจในความปลอดภัย
        หลีกเลี่ยงการหาเหตุผลมาอธิบาย
        และคาดคั้นให้ผู้ป่วยทำตามให้ค่อยเผชิญความกลัวทีละน้อย
      - อาการ
        
        กลัวอย่างมากและไม่มีเหตุผลไม่เหมาะสมกับสิ่งกระตุ้นกระทบชีวิตประจำวัน
      - การวินิจฉัย
        
        กลัวสิ่งใดสิ่งหนึ่งเมื่อพบสิ่งกระตุ้นจะกลัวอย่างมาก
        พยายามหลีกเลี่ยงอาการกลัวไม่สมเหตุสมผล
        ต่อเนื่อง มากกว่า 6 เดือนไม่ได้เกิดจากโรคจิตเวชอื่นๆ
    - - การวินิจฉัย
        
        หลัง Panic attack มีอาการนี้
        อย่างน้อย 1 อาการอย่างน้อย 1 ครั้งใน 1 เดือน
        
        มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม
        
        กลัวว่าจะเกิดอาการขึ้นมาอีก กลัวควบคุมตนเองไม่ได้ กลัวตัวเองเป็นบ้า
        
        ไม่ใช่ผลจากยา
        เกิดโดยไม่คาดคิดบ่อยๆ
        ไม่ใช่โรคทางจิตเวชอื่น
        
        การรักษา
        
        ยาSSRI tricyclic
        ครอบครัวบำบัด
        จิตบำบัดร่วมกับการใช้ยา
        CBT มีประสิทธิภาพที่สุด
      - ตื่นตระหนกหรือกลัว
        ฉับพลัน "Panic attacks"
        
        ควบคุมตนเองไม่ได้
        ง่วงนอน หาวบ่อย
        ใจสั่น ตัวสั่น
        Sweating
        มึนงง วิงเวียน คล้ายจะเป็นลม
        กลัวตนเองจะตาย
    - - ประเภท
        
        Holding - ทิ้งของลำบาก
        
        Body dysmorphic - หมกมุ่นกับตำหนิร่างกาย
        
        Excoriation (skin-picking) - ดึงผิวหนังตนเอง
        
        Trichotillomania (hair-pulling) - ถอนผมหรือขนตนเอง
      - การพยาบาล
        
        จัดตารางกิจกรรมเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจเพื่อควบคุมอาการย้ำคิดย้ำทำ
        ไม่ควรห้ามผู้ป่วย Behavioral Therapy
      - การวินิจฉัย
        
        มีอาการย้ำคิด(obsession)
        หรือย้ำทำ (compulsion)
        
        -ความคิด มโนภาพซ้ำๆ ผุดมาเอง
        
        -พยายามหยุดคิดหรือเพิกเฉย
        
        -อาการย้ำทำทำเพื่อป้องกัน ลดความไม่สบายใจ
        
        -พฤติกรรมช้ำๆ
    - - การรักษา
        
        ประคับประคอง
        CBT พฤติกรรมบำบัด
        ห้กำลังใจ
        BNDs SSRI buspirone venlafaxine
      - อาการ
        
        NN
        เหงื่ออก
        ตัวเย็น
        ปวดกล้ามเนื้อ
        ตัวสั่น
        มือสั่น
- - - - การสูญเสียและการพรากจากกัน ท้าทายความสามารถ
        เป็นจริงหรือบิดเบือน
  - - - บุคคลจะมีความตึงเครียดจะเพิ่มขึ้น รู้สึกกลัว วิตกกังวล บุคคล
        พยายามที่จะคิดหาวิธีการแก้ปัญหาใหม่
    - - บุคคลมีการปรับตัวกลับมาเข้มแข็งและทำหน้าที่ได้
      - มี3ระดับ
        
        มีความเข้มแข็งและทาหน้าที่ได้เหมือนเดิม
        
        มีความเข้มแข็งและทำหน้าที่ได้ดีกว่าเดิม
        
        มีความเข้มแข็งและทำหน้าที่ได้ต่ำกว่าเดิม
    - - บุคคลเริ่มเผชิญกับความเครียด สิ่งคุกคามที่ทำให้เกิดความคับ
        ข้องใจ เกิดความตึงเครียดเล็กน้อย แต่บุคคลจะรับรู้และนำ
        ประสบการณ์ที่เคยผ่านมาใช้แก้ปัญหา
  - - - การว่างงานและตกงาน
        การเสียชีวิตของบุคคลอันเป็นที่รัก
        การตั้งครูรภ์ที่ไม่พึงประสงค์
    - - ภัยพิบัติทางธรรมชาติ
        ภัยพิบัติจากความขัดแย้งระหว่างชาติ
        อาชญากรรมและการกระทำรุนแรง
    - - พัฒนาการออกเป็น 8 ขั้นตอน (Erik H.Erikson)
        1-3 ปี 3-5 ปี ,5-12 ปี ,วัยรุ่น , วัยผู้ใหญ่ , วัยกลางคน และวัยผู้สูง
        อายุ
  - - - มีความรู้สึกสิ้นหวัง
        มีความบีบคั้นทางจิตวิญญาณเพราะการรับรู้บิดเบือน
    - - มีความวิตกกังวลเนื่องจากสิ่งแวดล้อมที่ก่อให้เกิดความเครียด
        มีความวิตกกังวลจนไม่สามารถเผชิญปัญหาได้การมีปฏิสัมพันธ์กับสังคมบกพร่องเพราะขาดแหล่งช่วยเหลือสนับสนุน
    - - กระบวนการคิดบิดเบือนจากการรับรู้ถูกรบกวนมีความจำบิดเบือน
        การสื่อสารทางภาษาบกพร่อง
    - - วิตกกังวลจนไม่สามารถเผชิญปัญหาได้เนื่องจากภาวะวิกฤตมีความรู้สึกสิ้นหวังเสี่ยงต่อพฤติกรรมรุนแรงเนื่องจากไม่สามารถควบคุมอารมณ์โกรธได้
  - - - ภาวะที่เกิดมีความคิด อารมณ์หรือพฤติกรรมที่ผิดปกติเกิดขึ้นอย่างเฉียบพลันหรือรุนแรง จนอาจทำให้เกิดความเสียหาย หรืออันตรายต่อตัวผู้ป่วยเอง ผู้อื่น และทรัพย์สินได้
      - การพยาบาลผู้ป่วยทางจิตเวชที่มีอาการทางจิตรุนแรง หรือมีลักษณะ
        เสี่ยงต่อภาวะก่อพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อชีวิตหรือทรัพย์สินของตนเองและผู้อื่น
    - - ผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมรุนแรง ทำร้ายตนเอง ผู้อื่น หรือทำลายทรัพย์สิน
        ผู้ป่วยตะโกนเสียงดัง รบกวนบุคคลอื่นผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง ทำให้ญาติและบุคคลอื่นตื่นกลัวผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมเปลี่ยนแปลงรวดเร็ว
        ผู้ป่วยที่ควบคุมพฤติกรรมตนเองไม่ได้ผู้ป่วยที่หลีกเลี่ยงการตอบคำถาม และพยายามหนีจากเหตุการณ์ผู้ป่วยที่มีอาการทางด้านร่างกายที่แสดงให้เห็นว่าเจ็บป่วยกะทันหันและมีสัญญาณชีพที่ผิดปกติ และมีพฤติกรรมแปลกไป
    - - มีความตื่นตัวในการช่วยเหลือ และปฏิบัติด้วยความคล่องแคล่วว่องไว
        แสดงถึงความเต็มใจที่จะจัดการกับภาวะเสี่ยง และมุ่งมั่นที่จะปฏิบัติจนเกิดผลสำเร็จท่าทางที่สงบ สุขุม รอบคอบ ในการควบคุมสถานการณ์ฉุกเฉินเข้าใจเป้าหมายในการปฏิบัติการช่วยเหลือเข้าใจเจตนาตนเองในการกระทำและเชื่อมั่นในการเลือกใช้วิธีการที่ดีที่สุดในการปฏิบัติการสามรถแยกปัญหาฉุกเฉินที่แท้จริงออกจากสถานการณ์วิกฤตที่ดำเนินอยู่ได้
    - - เร่งด่วน (Acute)
        
        สภาพความเร่งด่วนที่จำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือทันทีภายใน
        นาที
      - ไม่เร่งด่วน (Non acute)
        
        สภาพที่ไม่เร่งด่วน สามารถรอเวลาเพื่อสังเกตการณ์เปลี่ยนแปลงได้
      - ส่งต่อ (Refer)
        
        ผู้รับบริการที่ควรส่งไปรับบริการจากแหล่งที่มีบริการรักษาและช่วยเหลือเฉพาะทาง
      - เร่งด่วนฉุกเฉิน (Urgent)
        
        สภาพเร่งด่วนที่จำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลืออย่างใดอย่างหนึ่ง
        ทันที
    - - ต้องวิเคราะห์สถานการณ์บนพื้นฐานของข้อมูลความรวดเร็ว และระมัดระวังเพื่อให้เข้าใจธรรมชาติของปัญหาทำความเข้าใจต่อลักษณะเฉพาะของปัญหาแต่ละปัญหาและพฤติกรรมตอบสนองต่อปัญหาที่แตกต่างกันภายใต้สถานการณ์ฉุกเฉินก่อให้เกิดความกดดันต่อบุคคลซึ่งมีผลให้ความอดทนต่อปัญหาของบุคคลต่ำลง รวมทั้งจะไม่สามารถรับรู้ และตอบสนองต่อความช่วยเหลือการพิจารณาตัดสินและลำดับความสำคัญของปัญหาที่
        ต้องการการช่วยเหลือต้องอาศัยการสังเกต และการทำความเข้าใจความรู้สึกการที่พยาบาลสามารถวินิจฉัยปัญหา และสามารถควบคุมสถานการณ์อันตรายในเบื้องต้นได้
    - - เป้าหมายหลัก
        
        ป้องกันอันตรายต่อชีวิตของผู้รับบริการและผู้อื่น
      - เป้าหมายรอง
        
        การช่วยเหลือเพื่อให้ผู้รับริการสามารถจัดการกับภาวะอารมณ์ของตนเองได้
  - - - การจัดการสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม อาจช่วยป้องกันหรือลดความ
        เสี่ยงของการเกิดความรุนแรงได้
        เทคนิคการติดต่อสื่อสาร (communication skill) ช่วยใช้ผู้ป่วยที่เริ่มจะมีอาการโกรธ และก้าวร้าวนั้นสงบสติอารมณ์ลง
    - - ผู้ป่วยที่เริ่มเข้าสู่ Escalation Stageมีเป้าหมายเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยควบคุมตนเองได้ และไม่ทำร้ายตนเองหรือผู้อื่นพยาบาลยังคงใช้น้ าเสียงที่นุ่มนวล สุภาพแต่มั่นคงผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกตั้งข้อจำกัดทางพฤติกรรมโดยการบอกให้ผู้ป่วยทราบอย่างนุ่มนวลเมื่อผู้ป่วยแสดงกิริยาไม่เหมาะสม
    - - การแยก/จำกัดบริเวณ คือ การจำกัดอิสรภาพของป่วยในการเคลื่อน
        ย้ายไปในที่อื่นๆเป็นการบังคับให้ผู้ป่วยอยู่ในห้องที่เงียบ สงบและปลอดภัย โดยไม่มีการผูกยึด
        การผูกยึด ใช้ในกรณีที่ผู้ป่วยมีภาวะก้าวราวรุนแรง มีความเสี่ยงต่อการทำร้ายตนเองหรือผู้อื่น
        การใช้ยาควบคุมอาการ ในกรณีที่ผู้ป่วยก้าวร้าวและมีพฤติกรรมรุนแรงจนควบคุมไม่ได้