Średniowieczny asceta był to człowiek, który ponad wszystko wywyższał Boga. Poświęcał mu całe swoje życie, wyrzekał się wszystkich swoich kosztowności, jakie posiadał, na rzecz ubogich. Człowiek, którego określano mianem ascety, wzorował swój sposób życia na życiu i cierpieniach Jezusa Chrystusa. Odznaczał się takimi cechami jak: wytrwałość, religijność i opanowanie. Asceci byli to ludzie, którzy prowadzili osamotniony, wręcz pustelniczy tryb życia. Jednym z wielu średniowiecznych ascetów był św. Aleksy, pochodzący z zamożnej, rzymskiej rodziny, który w dniu swojego ślubu postanowił opuścić żonę i żyć w czystości, całkowicie oddając się Bogu. Wyjechał ze swojego rodzimego kraju i jako żebrak wędrował po świecie. Dobrowolnie zdecydował wyrzec się swojego majątku, przez co żył w ubóstwie i poniżeniu. Swoim cierpieniem chciał osiągnąć doskonałość, czyli zbawienie.
