ทำธรรมชาติของความดี ลักษณะของความดี หรือสภาพของความดี ที่มีอยู่ในตัวบุคคลใด บุคคลหนึ่ง

หลักความประพฤติปฏิบัติที่ถูกต้องดีงาม มีคุณค่าควรแก่การนำไปดำเนินชีวิต หรือหลักในการดำเนินชีวิตอย่างประเสริฐ

จริยธรรม : ธรรมที่เป็นข้อประพฤติปฏิบัติ ศิลธรรม กฎศิลธรรม(ปี2556)

จริยธรรมเป็นความรู้อันถูกต้องเกี่ยวกับศีลธรรม

ทำให้ตนมีชีวิตที่สงบเย็น ไม่ต้องเดือดเนื้อร้อนใจ ต้องอยู่อย่างหวาดระแวง

การศึกษา หรือประกอบอาชีพธุรกิจมีชื่อเสียง ทำให้บุคคลศรัทธาเลื่อมใส

สบานที่ตนเองสังกัดมีความเจริญก้าวหน้า ได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง

ขนบธรรมเนียมประเพณี และวัฒนธรรมอันดีงามของชาติ มีความมั่นคงถาวร

การรู้จักข่มใจตนเอง ฝึกใจตนเอง ให้ประพฤติปฏิบัติอยู่ในความสัจความดีนั้น

การรู้จักระวังความชั่วความทุจริตและรู้จักประโยชน์ส่วนน้อยของตนเพื่อประโยชน์ส่วนใหญ่ของบ้านเมือง

การรักษาความสัจ ความจริงใจต่อตนเองที่ประพฤติปฏิบัติแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์และเป็นธรรม

หิริ : ความรักอายต่อบาป ส่วนโอตตัปปะ : เกรงกลัวต่อบาปและความชั่วทั้งปวง (ธรรมคุ้มครองโลก)

ขันติ : ความอดทน ส่วนโสรัจจะ : ความสงบเสงี่ยม มีอัธยาศัยงดงาม (ธรรมที่ทำให้ทานที่ทำให้งาม)

สติ : ความระลึกได้ก่อนจะทำ ก่อนจะพูด ก่อนจะคิดๆ หรือความสำนึกอยู่ไม่เผลอ ส่วนสัมปชัญญะ : ความรู้สึกตัวว่ากำลังกระทำ กำลังพูด กำลังคิด (ธรรมมที่มีอุการะมาก)