Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ปอดอักเสบ - Coggle Diagram

- - - - ประเมินผล เหมาะสมตามวัย
- - - - ผู้ป่วยเด็กมีไข้เป็นภาวะที่อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มสูงขึ้นมากกว่าอุณหภูมิปกติ ซึ่งปกติจะอยู่ที่ 37.2องศาเซลเซียส เมื่อร่างกายเกิด การติดเชื้อในร่างกายจะส่งผลกระตุ้นให้สมองไฮโปธาลามัสตอบสนองด้วยการปรับอุณหภูมิ ร่างกายให้สูงขึ้น เนื้อเยื่อที่จะทำหน้าที่เพิ่มอุณหภูมิของร่างกายตามคำสั่งของสมองคือ กล้ามเนื้อและหลอดเลือด โดยหลอดเลือด จะหดตัวเพื่อป้องกันไม่ให้ความร้อนแพร่กระจายออกทางผิวหนังและทางปอด ซึ่งการหดตัวของหลอดเลือดนอกจากส่งผลให้อุณหภูมิของร่างกายสูงขึ้น
    - - เพื่อป้องกันการเกิด
        ภาวะชักจากไข้สูง
      - เกณฑ์การประเมิน
        
        Vital sign อยู่
        ในเกณฑ์ปกติ
        
        1.ไม่มีอาการและ อาการแสดงของ อาการชัก เช่น อาการแขนขาเกร็ง กระตุก ตาลอย
    - - S : ย่าบอกว่า “ มีไข้ ไอ มีน้ำมูก” O : 1.Vital sign 11/01/64 - BT = 37.7 องศาเซลเซียส (แรกรับ) BT = 38.7 องศาเซลเซียส (18.00 น.) 12/01/64 BT =37.9 องศาเซลเซียส (02.00 น.)
    - - ดูแลให้ผู้ป่วยพักผ่อนเพราะเป็นการลดอัตราการเผาผลาญภายในเซลล์ ลดการทำงานของกล้ามเนื้อ เป็นการลดการผลิตความร้อนทำให้อุณหภูมิร่างกายลดลง
      - ดูแลให้ผู้ป่วยดื่มน้ำบ่อยๆเพราะเป็นการทดแทนการขาดน้ำและเป็นการลดความร้อนของร่างกายโดยการขับออกทางเหงื่อและปัสสาวะ
      - เช็ดตัวลดไข้ด้วยน้ำธรรมดาอย่างนุ่มนวลเพราะน้ำจะช่วยพาความร้อนออกจากร่างกายทาง
        ผิวหนังทำให้อุณหภูมิลดลงและทำให้ผู้ป่วยสบายขึ้น
      - 4.ดูแลให้เด็กได้รับยา
        
        Paracetamol Syr (120/5) 4 ml po prn q 4-6 hr. เพื่อลดไข0 ตามแผนการรักษาของแพทยiและเฝÖาระวังอาการข้างเคียงของยา
    - - ผู้ป่วยปฏิบัติตามคำแนะนำญาติส่งเสริมและดูแลการดื่มน้ำรับประทานอาหารของผู้ป่วยตามคำแนะนำและเฝ้าระวังภาวะไข้
  - - - เพื่อป้องกันภาวะไม่สมดุลของสารน้ำและอิเล็กโทรไลต์ในร่างกาย
      - เกณฑ์การประเมิน
        
        ไม่มีอาการและ อาการแสดง -ภาวะขาดน้ำ ได้แก่ ความตึงตัวของ ผิวหนัง ผิวหนังและริมฝีปากแห้ง ตาลึกโหล มี กระหม่อมบุ๋ม - เสียสมดุลอิเลคโทรลัยต์ ได้แก่ กล้ามเนื้อ อ่อนแรง ท้องอืด ซึมลง ชัก
        
        สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ 3. ปริมาณสารน้ำ เข้าออกในร่างกายมี ความสมดุล 4. น้ำหนักตัวไม่ลดลง มากกว่าร้อยละ 3 ของ น้ำหนักตัว
        
        Bowel sound = 6-12 ครั้ง/นาที
    - - วัดสัญญาณชีพ ทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมินระดับความรุนแรงของการ ขาดน้ำและเกลือแร่และฟังเสียง bowel sound เพื่อประเมินความผิดปกติของการ เคลื่อนไหวของลำไส้
      - ดูแลให้ได้รับสารน้ำทางหลอด เลือดดำ 5% DN/2 1000 ml IV 30 ml/hr ตามแผนการรักษา เพื่อรักษา สมดุลน้ำในร่างกาย
      - สังเกตและประเมินภาวะขาดน้ำ เช่น ความตึงตัวของผิวหนัง ผิวหนังและริมฝีปากแห้ง ตาลึกโหล มีกระหม่อมบุ๋ม มี ไข้ และอาการเสียสมดุลอิเลคโทรลัยต์ ได้แก่ กล้ามเนื้ออ่อนแรง ท้องอืด ซึมลง ชัก
      - บันทึก I/O ทุก 8 ชั่วโมง เพื่อประเมิน สมดุลน้ำใน่ร่างกาย
    - - ทารกที่มีภาวะซีดหรือมีภาวะโลหิตจาง จะมีสีที่ดูซีดลงโดยเฉพาะที่บริเวณเยื่อบุต่างๆ เช่น ริมฝีปาก ลิ้น เยื่อบุตา ในบางรายอาจจะมีตัวเหลืองตาเหลืองร่วมด้วย ทารกอาจจะมีอาการกระสับกระส่าย ไม่ค่อยยอมดูดนม น้ำหนักไม่ค่อยขึ้นถึงแม้จะให้นมอย่างเต็มที่แล้ว หรือแม้กระทั่งมีอาการเขียวหรือหยุดหายใจ
    - - S : ย่าบอกว่า “ถ่ายเหลว 2-3 ครั้ง/วัน ,“ ล้างขวดนมด้วยน้ำธรรมดา ไม่ได้ใช้น้ำยาล้างเพราะแพงขวดนมแค่ลวกเอา” , “ทานได้น0อยลง”
        
        O :1. จากการสังเกตทานได้น้อยลง และ มีอาการซึมลง
        2.BT=37.7 องศาเซลเซียส
  - - - ไม่เกิดภาวะพร่อง
        ออกซิเจน
      - เกณฑ์การประเมินผล
        
        ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะพร่องออกซิเจน เช่น ซึม หายใจสั้นตื้น เหงื่ออก ปีกจมูกบาน ปลายมือปลายเท้าซีด หรือเขียว - มีเสมหะลดลง - หายใจได้ปกติ ไม่มีอาการ หอบเหนื่อย - V/S ปกติ - ฟังเสียงปอดไม่พบเสียงผิดปกติ - O2sat ≥ 95%
    - - การพยาบาลลดเสมหะในทารก
        1.ดูแลให้ได้รับยา Ventolin 0.5 ml + NSS up to 3 ml nebules ทุก 6 ชั่วโมง ตามแผนการรักษาของแพทย์ เฝ้าระวังผลข้างเคียงของยา ได้แก่ สับสน ผื่นขึ้น ลมพิษ
      - 2.ดูแลทางเดินหายใจให้โล่ง โดยท้าการ suction เพื่อป้องกันการติดเชื้อระบบทางเดินหายใจเพิ่มมากขึ้น และทำให้หายใจได้สะดวกมากขึ้น
      - 3.สังเกต และบันทึกลักษณะสีปริมาณของเสมหะทุกครั้ง
        หลังดูดเสมหะ
      - 4.ล้างจมูกด้วย Normal Saline เนื่องจากน้ำเกลือช่วย
        ละลายเสมหะและน้้ามูกให้อ่อนตัวลง
    - - การแลกเปลี่ยนเปลี่ยนก๊าซและ การระบายอากาศไม่ดี เมื่อมี เสมหะคั่งค้างนานๆ ไม่สามารถระบายออกมาได้ จะเพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้อในทางเดินหายใจโดย เฉพาะที่ปอดหรือเกิดการติด เชื้อซ้ำขึ้นได้ ทำให้ลด ประสิทธิภาพการทำงานของปอด การที่มีพยาธิสภาพที่ปอดจากการติดเชื้อในทางเดินหายใจส่วนบนแล้วลงสู่ทางเดินหายใจส่วนล่าง มักพบว่ามี
        เสมหะมากจนเกิดการคั่งค้างหรืออุดกั้นทางเดินหายใจได้ง่าย
    - - กิจกรรมของผู้ป่วย - ผู้ป่วยพักผ่อนอยู่บนเตียง กิจกรรมของญาติ - ล้างจมูก ให้แก่ทารกจาก พยาบาลเมื่อกลับบ้าน
    - - S : ญาติบอกว่า “มีไข้ ไอ มีน้ำมูก และมีเสมหะ เหนียวข้น” - ญาติบอกว่า “ไม่ค่อยดื่ม นมแม่ ดื่มแต่นมแพะ” - ญาติบอกว่า “ยังไม่ได้ให้ ทานเครื่องในสัตว์” - หอบเหนื่อยเล็กน้อย - ปีกจมูกบาน - มีเสมหะ
      - O : ซึม - เป็น URI - Neutrophil ต่้า - Lymphocyte สูง - มีไข้ BT = 37.7 °C - PR = 174/min - BP 92/65 mmHg - พบเสียง Rhonchi, Crepitation บริเวณปอด ทั้งสองข้าง
  - - - คลายความวิตกกังวลของผู้ปกครอง
      - เกณฑ์การประเมินผล
        
        ผู้ปกครองมีสีหน้าสดชื่นขึ้น ยิ้มแย้มแจ่มใส
    - - 2.เปิดโอกาสให้บิดามารดา ผู้ปกครองซักถามปัญหาต่างๆ
        และร่วมสนทนา เพื่อเป็นการช่วยลดความรู้สึกกลัวและวิตกกังวล
      - 3.ให้ก้าลังใจ และให้ความมั่นใจว่าผู้ป่วยจะได้รับการรักษาพยาบาล และได้รับการดูแลอย่างสุดความสามารถ แนะนำความก้าวหน้าและอาการของทารกเป็นระยะตาม
        ความจำเป็น
      - 1.สร้างสัมพันธภาพกับบิดามารดา ผู้ปกครองของทารก โดยพูดคุยซักถามด้วยความเป็นกันเอง และแสดงความอกเห็นใจ เพื่อให้เกิดความไว้วางใจ
      - 4.ให้ข้อมูล แนะนำสอนสาธิตบิดามารดา ผู้ปกครอง
        เกี่ยวกับการดูดเสมหะ การให้อาหารแก่ทารก
    - - เมื่อทารกเกิดการเจ็บป่วย จนถึงขั้นต้องนอน โรงพยาบาล เนื่องจากมีการติดเชื้อทางเดินหายใจ ผู้ที่เป็นบิดามารดา หรือผู้ที่ดูแลย่อมกังวลไม่น้อย และเนื่องด้วยไม่ค่อยมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องของอาการการเจ็บป่วยของทารกมากนัก จึงเกิดความวิตกกังวลขึ้น
    - - S : สอบถามเกี่ยวกับ อาการของทารกบ่อยครั้ง O : ผู้ปกครองมีสีหน้า วิตกกังวลไม่สบายใจ