Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า - Coggle Diagram
กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า
ที่มาของเรื่อง
กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้ามาจากบทวีนิพนธ์ เรื่องElegy Written in a Country Churchyard ของ ทอมัส เกรย์ กวีอังกฤษ ซึ่งได้ประพันธ์บทวีนี้หลังจากที่เขาสูญเสียเพื่อนและญาติสนิทไปในเวลาใกล้เคียงกัน
เสฐียรโกเศศและนาคะประทีบได้แปลบทกวีของทอมัส เกรย์ เป็นภาษาไทย
จากนั้นพระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ)ได้นำฉบับที่เปลแล้วมาแต่งใหม่เป็นกลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า โดยให้มีเนื้อหาเข้ากับธรรมเนียมไทย
เสฐียรโกเศศ
นาคะประทีบ
พระยาอุปกิตศิลปสาร
การดัดแปลงเนื้อหาให้เข้ากับธรรมเนียมนิยมของไทยมีอะไรบ้าง?
เปลี่ยนต้นเอล์ม เป็น ต้นโพธิ์
ต้นเอล์ม
ต้นโพธิ์
เปลี่ยนการอ้างถึงบุคคลสำคัญ
จอห์น มิลตัน กวีเอกของอังกฤษ เป็น ศรีปราชญ์
จอห์น แฮมพ์เด็น นักการเมืองผู้มีชื่อเสียง เปลี่ยนเป็น ชาวบ้านบางระจัน
เปลี่ยนต้นไอวี เป็น เถาวัลย์
ต้นไอวี
เถาวัลย์
ลักษณะคำประพันธ์กลอนดอกสร้อย
กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า จะมีรูปฉันทลักษณ์เหมือนกลอนสุภาพ แต่จะต่างกันตรงคำขึ้นต้นและลงท้าย คือ จะขึ้นต้นด้วยคำว่า"เอ๋ย" และลงท้ายว่า "เอย"
เนื้อเรื่องย่อ
ในเวลา ใกล้ค่ำ มีชายคนนึงเข้าไปนั่งอยู่ในวัดชนบทแห่งหนึ่ง ซึ่งมีความสงบเงียบ เมื่อได้ยินเสียงระฆังดังบอกเวลาใกล้ค่ำ เขาจึงมองดูไปรอบๆเห็นชาวนาจูงฝูงวัวควายเดินทางกลับบ้าน ครั้นสิ้นแสงตะวันแล้วเขาก็ได้ยินเสียงหริ่งเรไรร้อง และเสียงเกราะในคอกสัตว์ นกแสงที่จับอยู่บนหอระฆังก็ส่งก็ส่งเสียงร้อง บริเวณโคนต้นโพธิ์ต้นไทร ซึ้งบริเวณนั้นมีหลุมศพอยู่มากมาย ความเงียบสงบและความวิเวกช่วยทำให้เขารู้ถึงสัจธรรมแห่งชีวิต ข้อที่ว่า ผู้ดี มีจน นาย ไพร่ นักรบ กษีตริย์ ต่างก็มีจุดจบเหมือนกันทั้งหมด คือ ความตาย
วิเคราะห์คุณค่าวรรณคดีกลอนดอกสร้อยรำพึ่งในป่าช้า
คุณค่าด้านเนื้อหา
กลอนดอกสร้อยรำพึ่งในป่าช้าทำให้ผู้อ่านรับรู้ถึงอารมณ๋ความรู้สึกได้ชัดเจน คือ อารมณ์สะท้อนใจเกี่ยวกับชีวิต ความตาย ความเหงา วังเวงใจ สังเวชไจ บรรยายการในยามใกล้ค่ำยิ่งทำให้เกิดความรู้สึงร่วมไปกับบทกวีได้เป็นอย่างยิ่ง
คุณค่าด้านแนวคิด
กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้าแสดงสัจธรรมของชีวิต คือความไม่เที่ยงแท้แน่นอน ทุกคนไม่สามารถหลีกเลี่ยงความตายได้การดำเนินชีวิตจึงควรรู้จักปล่อยวางไม่ยึดติดกับสิ่งใดดังบทประพันธ์ที่ว่า
