Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่2 การพยาบาลผู้ป่วยศัลยกรรม, 1599020251, 1599020265, image, image,…

- - - - เกิดความอบอุ่นใจ ไว้วางใจและเชื่อมั่นในทีมที่จะให้การรักษา
        
        ให้ญาติมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาที่ผู้ป่วยจะต้องเผชิญ
    - - เตรียมตําแหน่งเตียงให้อยู่ในที่ที่เหมาะสม
        
        เตรียมเตียง ปูเตียงแบบอีเธอร์ เปลี่ยนผ้าปู ปลอกหมอน ปูผ้าขวางเตียงตรงตําแหน่งที่ทําผ่าตัด
        
        เตรียมเครื่องใช้ต่างๆที่จําเป็นเครื่องช่วยหายใจ เสาแขวนน้ำเกลือ เครื่องดูดเสมหะ อุปกรณ์ให้ออกซิเจน
        
        เตรียมเครื่องมือเครื่องใช้ในกรณีฉุกเฉิน เช่น ยาฉุกเฉิน
  - - - สาเหตุส่วนใหญ่มาจากความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องหรือการ
      - สาเหตุของความวิตกกังวลอันดับแรกมาจากกลัวเสียชีวิตในขณะผ่าตัดรวมถึงความกลัวจากการขาดความรู้และความเข้าใจ
    - - การให้ความรู้และการอธิบายอย่างถูกต้องตามมาตรฐานวิชาชีพนั้นมีส่วนสร้างความมั่นใจให้แก่ผู้ป่วยและทำให้ผู้ป่วยสามารถปรับตัวได้อย่างเหมาะสม
  - - - ต้องคำนึงถึงสิ่งต่างๆ ดังนี้
        
        ต้องประเมินการทํางานของระบบหัวใจและหลอดเลือด เพื่อดูว่าร่างกายสามารถทนต่อการผ่าตัดได้หรือไม่
        
        ต้องได้รับการการตรวจเอกซเรย์ทรวงอกทุกราย เพื่อ
        ประเมินสภาพของปอดและหลอดลม
        
        หน้าที่ของไตบอกถึงความสามารถของผู้ป่วยในการที่จะทนต่อการได้รับสารน้ํา สารอิเลคโตรลัยด์ที่จะให้ในระยะผ่าตัด
        
        ความสมบูรณ์ของร่างกายในการได้รับน้ำและอาหารที่พอเหมาะ
        
        สารน้ำและอิเลคโตรลัยด์เป็นตัวควบคุมภาวะความสมดุลภายในร่างกาย หากร่างกายขาดสมดุลจะเป็นอันตรายต่อการผ่าตัดได้ผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะขาดน้ำอาจทําให้เกิดอาการช็อค
        
        การพักผ่อนและการออกกำลังกาย
- - - - ผลของการระงับความรู้สึกตลอดจนวิธีการที่จะช่วยเหลือผู้ป่วยเมื่อเกิดภาวะแทรกซ้อนหลังได้รับยาระงับความรู้สึก
    - - แพทย์หรือแพทย์วิสัญญีต้องเป็นผู้พิจารณาให้ขึ้นกับผู้ป่วย คือ เพศ อายุ สภาพร่างกาย และจิตใจ
        
        มักจะให้ล่วงหน้าในคืนก่อนผ่าตัด มีทั้งยาฉีดและยารับประทานให้เพื่อลดความกลัวความวิตกกังวลก่อนผ่าตัด
    - - ประเภทของยาระงับความรู้สึก
        
        ยาระงับความรู้สึกทั่วร่างกาย (General anesthesia)
        
        ทำให้ผู้ป่วยหมดสติไม่รู้สึกตัวสามารถให้ได้กับผู้ป่วยทุกประเภทและการผ่าตัดทุกชนิด
        
        มีข้อเสีย คือ
        
        กดการหายใจ กดการทำงานของระบบไหลเวียนเลือด
        
        เมื่อผู้ป่วยรู้สึกตัวดีอาจมีเสมหะและน้ำลายมาก
        
        ต้องระวังการอุดกั้นในระบบทางเดินหายใจ
        
        มีวิธีการให้ 2 ทาง คือ
        
        โดยการสูดดมเอาแก๊ส (Inhalation anesthesia)
        
        เป็นการสูดดมเอาไอระเหยของยาสลบ
        
        เริ่มจากการฉีดเข้าทางหลอดเลือดด้าก่อนเพื่อให้หมดความรู้สึก
        
        จากนั้นจึงดมยาสลบทางหน้ากาก (mask) หรือท่อหลอดลมคอ (endotracheal tube)
        
        นิยมใช้ก๊าซไนตรัสออกไซด์ (Halothane) โดยให้ร่วมกับก๊าซออกซิเจน
        
        โดยการฉีดเข้าทางหลดเลือดดำ (Intravenous anesthesia)
        
        มีข้อดี คือ
        
        ใช้ได้กับการผ่าตัดที่นาน
        
        ควบคุมการระงับความรู้สึกได้ดี
        
        ผู้ป่วยไม่ต้องกังวลในระหว่างการผ่าตัดเหมาะ สำหรับผู้ป่วยที่ไม่ร่วมมือ
        
        ควบคุมความดันเลือดไม่ให้ต่ำได้ดีกว่า
        
        ยาระงับความรู้สึกเฉพาะที่ (Regional or Local anesthesia )
        
        ทำให้ผู้ป่วยสูญเสียความรู้สึกเฉพาะส่วนของร่างกายที่จะทำผ่าตัดผู้ป่วยไม่รู้สึกเจ็บ แต่รู้สึกตัวดีตลอดเวลา
        
        ยาที่นิยมใช้คือ lidocaine (xylocaine lignocaine)
        
        มีวิธีการให้ คือ
        
        การฉีดพ่นบนผิวหนัง (Local anesthesia)
        
        การ หยอด ทา พ่น ยาชาลงเฉพาะที่ (Topical anesthesia)
        
        การฉีดบริเวณรอบๆ กลุ่มประสาทที่ไปเลี้ยงบริเวณที่จะทำผ่าตัด(Nerve block)
        
        1 more item...
        
        ยาที่พ่นจะมีความเย็น สามารถลดความเจ็บปวดได้
        
        ใช้ในการผ่าฝีและใช้ในการตรวจตา ทวารหนัก ช่องคลอด
        
        เป็นการฉีดยาชาลงบริเวณที่จะท้าผ่าตัด ใช้ในการผ่าตัดเล็กๆ
        
        มีข้อดี คือ
        
        เป็นวิธีการที่ง่ายปลอดภัย กล้ามเนื้อคลายตัวได้ดีมาก
        
        ไม่กดการหายใจรวมทั้งไม่กดการหายใจของ
        
        เพิ่มความผูกพัน ความรัก ระหว่างมารดา และบุตรในกรณีผ่าตัดคลอด
        
        มีข้อเสีย คือ
        
        การฉีดยาชาเข้าช่องน้ำไขสันหลังอาจเกิดความดันโลหิตต่ำ
        
        อาจเกิดภาวะแทรกซ้อน เช่น การติดเชื้อ เลือดคั่ง ภาวะปวดศีรษะหลังการฉีดยาชาเข้าช่องน้ำไขสันหลัง
        
        ไม่เหมาะสำหรับผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของการแข็งตัวของเลือด
        
        อาจทำให้เกิดอาการคัน คลื่นไส้ อาเจียน หรือกดการหายใจ
- - - - ต้องติดตามอาการผู้ป่วยที่มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาในระยะต่างๆหลังผ่าตัด ดังนี้
        
        การพยาบาลผู้ป่วยหลังผ่าตัดระยะแรก พยาบาลจะต้องปฏิบัติ ดังนี้
        
        เวลาที่รับผู้ป่วยไว้
        
        ทางเดินหายใจโล่งสะดวกหรือไม่ มีท่อช่วยหายใจชนิดใดอยู่
        
        ระดับความรู้สึก
        
        สัญญาณชีพ
        
        ลักษณะของผิวหนัง เช่น ชื้น แห้ง อุ่นหรือเย็น
        
        ปฏิกิริยาโต้ตอบ การกระพริบตา การไอ การกลืน
        
        สภาพของแผลผ่าตัด ผ้าปิดแผล ท่อระบายต่าง ๆ ตำแหน่ง การทำหน้าที่ของท่อระบาย จำนวนและลักษณะของสิ่งระบายที่ออกมา
        
        การขับถ่ายปัสสาวะได้เอง หรือมีสายสวนหรือหน้าท้องบริเวณหัวเหน่าโป่งตึงหรือไม่
    - - 1.ระบบทางเดินหายใจของผู้ป่วยต้องโล่ง ป้องกันการสำลัก อาเจียน หรือน้ำลายเข้าไปในปอด
        
        2.หมั่นวัดสัญญาณชีพซึ่งจะบอกความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วยได้ เช่น การตกเลือด การหยุดหายใจ
        
        3.ระวังการได้รับบาดเจ็บโดยไม่จำเป็น เช่น ตกเตียง ขาฟาดเหล็กกั้นเตียง
        
        4.ต้องอยู่กับผู้ป่วยตลอดเวลาจนกว่าจะรู้สึกตัวดี
  - - - คือ หลอดลมอักเสบ ปอดแฟบ (Atelectasis) ทำให้ผู้ป่วยหายใจลำบากไข้สูงชีพจรเร็วเขียวคล้ำขาดออกซิเจนกระสับกระส่าย
      - การดูแล
        
        ป้องกันการสำลักน้ำ น้ำลาย อาเจียน เข้าไปในปอด
        
        พลิกตัวผู้ป่วยบ่อยๆ ให้ผู้ป่วยมีการเคลื่อนไหว
        
        ให้ผู้ป่วยหายใจลึกๆ และไอ จะทำให้ปอดขยายได้เต็มที่ การไอเพื่อขจัดเสมหะ
        
        ยกเว้นในรายที่ทำผ่าตัดที่ต้องการให้อยู่นิ่งๆ เช่น การผ่าตัดตา หู
    - - เช่น หลอดเลือดดำอักเสบ หลอดเลือดดำอุดตัน
        
        ถ้าเกิดกับหลอดเลือดดำที่อยู่ตื้น มักมีอาการแดงและแข็ง
        
        เป็นหลอดเลือดดำที่ลึกลงไป เช่น บริเวณโคนขา ขาจะบวมและซีด
      - การดูแล
        
        ให้ผู้ป่วยเคลื่อนไหวหลังผ่าตัดโดยเร็ว กระตุ้นการออกกำลังแขนขา
        
        กระตุ้นการทำกิจวัตรประจำวัน ลุก นั่ง เดิน
        
        ไม่ควรให้ผู้ป่วยนั่งห้อยเท้านาน ๆ เพราะจะทำให้เลือดคั่งที่ปลายเท้า
    - - พบในผู้ป่วยที่ทำผ่าตัดช่องท้อง ที่มีอาการท้องอืด การอาเจียนต่อเนื่อง และจะเกิดได้ใน 24 ชั่วโมงแรกหลังผ่าตัด เป็นระยะเวลาสั้นๆ
      - การดูแล
        
        ให้ผู้ป่วยหายใจเข้า–ออก ในถุงกระดาษเป็นพักๆ
        
        เพื่อสูดเอาแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์หรือแพทย์อาจให้ยากล่อมประสาท ประเภท Tranquilizers
    - - มักจะมีการอักเสบให้เห็นก่อนภายใน 36-48 ชั่วโมง แรกหลังการผ่าตัด
        
        มีอาการแดง ร้อน รอบๆแผลผ่าตัด
        
        อาการติดเชื้อจะปรากฏในวันที่ 5 หลังการผ่าตัด
        
        ผู้ที่ติดง่าย ได้แก่ อ้วนหรือผอมมากเกินไป มีภูมิต้านทานต่ำ ผู้สูงอายุ ผู้ป่วยเบาหวาน
      - การดุแล
        
        เครื่องมือให้สะอาดปราศจากเชื้อหรือปลอดเชื้อตามการใช้สอย
        
        ทำความสะอาดแผลด้วยเทคนิคปลอดเชื้ออย่างเคร่งครัดแยกผู้ป่วยแผลติดเชื้อออกจากแผลสะอาด
    - - พบในรายที่แผลมีการติดเชื้อ การเย็บแผลไม่แน่นพอ การไอจามที่รุนแรงและไม่มีการพยุงแผล
        
        การดูแล
        
        แผลหน้าท้องขนาดใหญ่อาจช่วยพยุงแผลโดยใช้ผ้าพันหน้าท้องการพยุงแผลขณะไอ จาม
    - - สอนให้ผู้ป่วยหายใจลึกๆ และไอเป็นครั้งคราว
      - แนะนำให้ผู้ป่วยลุกจากเตียงให้เร็วที่สุด
        
        ถ้าไม่มีข้อห้ามผู้ป่วยจะลุกขึ้นนั่งบนเตียงหลังผ่าตัด 24 ชั่วโมง
        
        วันรุ่งขึ้นจึงให้เดินรอบ ๆเตียง ทั้งนี้เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการคั่งของระบบไหลเวียน และเกิดลิ่มเลือดในหลอดเลือด
- - - - การลดต่่าของออกซิเจนในปอดในผู้ป่วยที่ดมยาสลบด้วยไนตรัสออกไซด์
      - มีการอุดกั้นของทางเดินหายใจ
      - การหายใจไม่เพียงพอ แม้ไม่มีการอุดกั้นในทางเดินหายใจ แต่ผู้ป่วยอาจเกิดอันตรายจากการหายใจน้อยกว่าปกติได้
      - ผู้ป่วยต้องการออกซิเจนมากขึ้น จากอาการหนาวสั่น เพราะในขณะที่ท่าผ่าตัดยาสลบที่ผู้ป่วยได้รับ ทำให้เกิดการขยายตัวของหลอดเลือดทั่วร่างกาย
  - - - พบได้เนื่องจากยาดมสลบ กดการท่างานของระบบประสาทซิมพาเทติก เมื่อเปลี่ยนท่าต้องท่าช้าๆด้วยความนุ่มนวล
  - - - ประเมินระดับความรู้สึกตัวของผู้ป่วย โดยเรียกชื่อ สัมผัส เขย่าตัว การใช้เสียง การใช้ความเจ็บปวด จะต้องใช้ให้เหมาะสมกับระดับความรู้สึกตัว
  - - - อาการบวมจากโซเดียมและน้ำคั่ง
      - การขับถ่ายปัสสาวะลดลง
    - - ดูแลให้ได้รับสารน้ำทดแทนคามแผนการรักษา และบันทึกจ่านวนสารน้ำเข้า –ออกจากร่างกายอย่างถูกต้อง รวมทั้งท่อระบายต่างๆด้วย
  - - - ส่วนใหญ่ปัญหานี้จะพบใน
        
        ผู้ป่วยอุบัติเหตุที่ไม่ได้เตรียมผ่าตัด
        
        จากความเจ็บปวด ความวิตกกังวลและหญิงตั้งครรภ์
        
        การผ่าตัดช่องท้องที่มีอัมพาตของลำไส้
    - - จัดท่านอนให้เหมาะสมกับระดับความรู้สึกตัว เพื่อป้องกันการสำลักเอาสิ่งอาเจียนลงไปในระบบทางเดินหายใจและให้การดูแลอย่างใกล้ชิด
  - - - ประเมินความต้องการการขับถ่ายปัสสาวะของผู้ป่วย ตรวจการโป่งตึงของกระเพาะปัสสาวะ
  - - - ความสมบูรณ์แข็งแรงของร่างกาย อายุ น้ำหนัก
      - ภาวะโภชนาการเจ็บป่วยที่ทำให้ติดเชื้อง่ายเช่นเบาหวานการใช้ยา steroid การอยู่โรงพยาบาลนาน ๆ และการติดเชื้อเฉพาะที่
      - ลักษณะผิวหนังที่ได้รับบาดเจ็บแผลเปิดการฉีกขาด
    - - ประเมินอาการและอาการแสดงของภาวะติดเชื้อที่แผลผ่าตัด
      - ดูแลทำความสะอาดแผลให้ถูกต้องแห้งสะอาดและให้ได้รับยาต้านจุลชีพตามแผนการรักษา
  - - - ผู้ป่วยไม่ยอมเคลื่อนไหว การฟื้นฟูสภาพร่างกายเป็นไปได้ช้า และเกิดภาวะแทรกซ้อนได้
  - - - ส่งผลให้ผู้ป่วยฟื้นจากยาสลบช้าและท่าให้พร่องออกซิเจนมากกว่าปกติ
    - - ประเมินภาวะอุณหภูมิกายต่ำ ได้แก่ การมีอุณหภูมิกายต่ำกว่า 36 ◦c ตัวเย็น ขนลุก หนาวสั่น กล้ามเนื้อใบหน้า แขน ขา เกร็งกระตุก กัดฟัน
      - อบอุ่นร่างกายของผู้ป่วย เช่น ห่มผ้าห่ม และเปิดเผยร่างกายผู้ป่วยเท่าที่จำเป็น
- - - - ยาระงับปวดกลุ่มที่ไม่ใช่ยาเสพติด
        
        ยากลุ่มที่ไม่มีฤทธิ์ลดการอักเสบ (NSAIDS)
        
        ยากลุ่มที่มีฤทธิ์ลดปวด ลดไข้ (Acetaminophen)
      - ยาระงับปวดกลุ่มที่ออกฤทธิ์คล้ายยาเสพติด (Opioid analgesics)
        
        ยาที่ใช้ในการรักษาความปวดปานกลางหรือรุนแรง (Weak to moderate opioid)
        
        ยาที่ใช้ในการรักษาความเจ็บปวดรุนแรง (Strong opioid)
        
        ยาเสริม (Adjuvant)
  - - - เป็นการแพทย์ทางเลือกซึ่งเป็นวิธีที่สามารถบรรเทาอาการเจ็บปวดได้อีกทางและมีหลากหลายวิธีที่นำมาปฏิบัติและได้ผลดี
    - - การใช้เทคนิคการผ่อนคลาย
        
        การจัดท่าผู้ป่วยการจัดท่าที่ถูกต้องให้ผู้ป่วยในขณะมีกิจกรรมต่างๆจะช่วยลดการยืดขยายของกล้ามเนื้อที่มากเกินไปและขจัดแรงกด
        
        การนวด เป็นการกระตุ้นใยประสาทขนาดใหญ่ทำให้มีการปิดกั้นหรือยับยั้งกระแสประสาทความปวด
        
        การใช้ดนตรีเพื่อลดปวดภายหลังการผ่าตัด
      - ได้แก่