Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การแสดงพื้นบ้านของอาเซียนในโซน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ :star: image,…

- - - - ดิดิก นินี โทวอก
        Didik Hadiprayitno เกิดเมื่อ 13 พฤศจิกายน 1954 กำเนิดโดย Kwee Tjoenเป็นที่รู้จักดีของเขาชื่อบนเวที Didik Nini Thowokเป็นชวานักเต้นที่มักจะแอบอ้างเป็นผู้หญิงในระหว่างการแสดงของเขาในแบบดั้งเดิมเต้นรำชวาและการเต้นรำแบบบาหลี ขณะที่เขาศึกษานาฏศิลป์ในหลายประเทศ รวมทั้งอินโดนีเซีย อินเดีย ญี่ปุ่น และสเปน เขามักจะผสมผสานสไตล์จากหลากหลายวัฒนธรรมในการเต้นของเขา เขามีเชื้อสายจีน-ชวา
      - กริซดายันตี
        เกิด 24 มีนาคม พ.ศ. 2518 เป็นนักร้องและนักแสดงชาวอินโดนีเซีย ที่ได้รับรางวัล Asia Bagus Grand Champion เป็นคนแรกของอินโดนีเซีย
        กริซดายันตี บันทึกเสียงครั้งแรกเมื่ออายุ 9 ขวบ โดยได้รับรางวัล 15,000 รูปียะฮ์จากซาวนด์แทร็ก "เมกาโลมัน" (Megaloman) และออกอัลบั้มต่อมาคือ "บูรุง-บูรุงมาลัม" (Burung-Burung Malam) เมื่ออายุ 12 ขวบ
    - - ระบำบาร็อง
        เป็นการแสดงที่รู้จักกันในหมู่นักท่องเที่ยว เรื่องราวเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างฝ่ายธรรมะกับอธรรม บาร็องคือตัวแทนฝ่ายดี เป็นคนครึ่งสัตว์ ส่วนรังดาเป็นพ่อมดหมอผีฝ่ายอธรรม ซึ่งจะต่อสู้กันจนฝ่ายธรรมะได้รับชัยชนะในที่สุด
      - ระบำคะชักหรือระบำลิง
        เป็นการแสดงของชาวบาหลี ตัดตอนมาจากรามเกียรติ์ เล่าเรื่องราวของพระรามกับเหล่าพลวานนรที่ตามไปช่วยนางสีดาจากทศกัณฐ์ ผู้ที่แสดงเป็นลิงจะนุ่งผ้าตาหมากรุก เปลือยท่อนบน ทัดดอกชบาแดงข้างหู นั่งล้อมวงกัน 4 – 5 ชั้น โบกมือขึ้นลงพร้อมทั้งโยกตัวไปมาและร้องว่า “คะชัก คะชัก” เป็นเสียงสูงต่ำคล้ายทำนองดนตรี โดยตัวเอกต่างๆ จะเดินร่ายรำไปมาตรงกลางวง
      - เลกอง
        เป็นการแสดงของชาวบาหลีมีลักษณะการร่ายรำงดงาม เชื่องช้าเนิบนาบ โดยใช้เด็กหญิงหน้าตาสวยงามที่ผ่านกานฝึกฝนมาเป็นอย่างดี 3 คนเป็นตัวแสดง ในสมัยที่ยังไม่มีประจำเดือนเท่านี้
    - - https://sites.google.com/site/indoniseiy1987/kar-saedng
        
        https://www.sac.or.th/interconference/2015/?page_id=62
        
        https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%8B%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B5
  - - - เมเรีย ไอเรส
        เมเรีย ไอเรส เป็นศิลปินที่ประสบความสำเร็จวงดนตรี ผลงานเพลง ของประเทศบรูไน เธอได้รับรางวัลการประกวดไอดอล
        เมเรีย ไอเรส วัย 24 ปี เธอเป็นเจ้าของรางวัลมากมาย รวมถึงนักร้องหญิงยอดเยี่ยม Pelangi Awards เป็นเจ้าของหลายเพลงดังรวมถึง Bisik Hati ซึ่งติดอันดับหนึ่งในหลายชาร์ต
      - มูฮัมมัด ไซยาฟิก อับดิลลา บิน ซอนนี
        เกิดเมื่อวันที่ 11 เมษายน 1999 เป็นผู้แข่งขันที่อายุน้อยที่สุดใน "ASEAN+3 Singing" 2019 ผู้ที่หลงใหลในการร้องเพลงตั้งแต่วัยเด็ก ไซยาฟิก ฝึกฝนและเปิดตัวอย่างเป็นทางการอย่างต่อเนื่อง สายตาของผู้ชมในปี 2015 เขาก็เริ่มหัดเล่นกีตาร์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
    - - http://www.thaigoodview.com/node/188292?page=0,4
        
        https://www.facebook.com/643458629027774/posts/643464105693893/
        
        https://www.posttoday.com/ent/news/217177
        
        https://vovworld.vn/th-TH/media/%E0%B9%81%E0%B8%99%E0%B8%B0%E0%B8%99%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%97%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%A5%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B8%A2%E0%B8%99-3-%E0%B8%9B2019-%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%975-%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B9%84%E0%B8%99-%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%A2%E0%B8%99%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A3-%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B8%9B%E0%B8%9B%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%AA%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B9%82%E0%B8%9B%E0%B8%A3-769748.vov
    - - ซาปิน
        ระบำพื้นบ้านของชาวมาลายู ประกอบด้วยดนตรีหลากหลายเลือกใช้ตามแต่วาระ โดยมากมักเล่นด้วยเรบานา (Rebana) ด็อมบาค (Dombak) กัมบุล(gambud) และไวโอลิน
      - อะได- อะได
        ในอดีตเป็นเพลงที่ร้องจากชาวประมงเวลาหาปลา ที่ช่วยกันลากอวน ปัจจุบันนี้แสดงสวมชุดแต่งกายแบบชาวเล นำมาบรรเลงประกอบฟ้อนรำบนเวที ซึ่งบรรเลงอะได-อะได สลับกับการท่องโลกโคลงแบบมาเลย์ เรียกว่า “ปันตุน” เครื่องดนตรีขึ้นหลักได้แก่ ไวโอลินและกลอง
      - อาลุส ญูวา ดินดัง
        คือการแสดงฟ้อนรำของชาวบรูไน เป็นประเพณีที่สืบต่อกันมาจากสมัยโบราณ มักมีแสดงในงานแต่งาน มีนักเต้นทั้งผู้ชายและผู้หญิง ทำการฟ้อนรำและร้องเพลงประกอบ
- - - - 1. ระบำท่วงท่าขแมร์โบราณ หรือ ระบำพระราชทรัพย์ คือ ระบำที่มีในราชสำนัก เช่น ระบำเทพมโนรมย์ ระบำจูนโปร์ ระบำมุนีเมขลา ระบำสุวรรณมัจฉา เป็นต้น
      - 2. ระบำประเพณีขแมร์ คือ ระบำที่จัดแสดงคู่กับงานประเพณีต่างๆ เช่น ระบำกั๊วะอังเร ระบำเนสาท ระบำตรุษ ระบำเนียงเมว ระบำเบ๊ะกรอวาน ระบำกะงอกไพลิน ระบำกันแตแร เป็นต้น
      - 3. ระบำประชาปริยขแมร์ คือ ระบำพื้นบ้านเขมร เช่น การรำวงภูมิทะเม็ย เป็นต้น
    - - ชิม โสธี
        
        Chhim Sothy เป็นจิตรกรและประติมากรชาวกัมพูชาที่มีชื่อเสียงโด่งดังจากความสามารถของเขาในเทคนิคและสื่อศิลปะที่หลากหลาย
      - คอง เนย์
        
        เป็นนักดนตรีชาวกัมพูชาจากจังหวัด Kampot ทางตะวันตกเฉียงใต้ของกัมพูชาที่เล่นพิณแบบคอยาวที่เรียกว่า chapei dang veng เขาเป็นหนึ่งในปรมาจารย์ที่ยิ่งใหญ่เพียงไม่กี่คนที่รอดชีวิตจากยุคเขมรแดง และเป็นที่รู้จักในนาม "เรย์ ชาร์ลส์แห่งกัมพูชา"
    - - https://www.sac.or.th/databases/southeastasia/subject.php?c_id=2&sj_id=36
  - - - เป็นระบำพื้นเมืองที่ได้อิทธิพลมาจากสเปน คาริโนซา แปลว่า คู่รัก หรือที่รัก เวลาเต้นจะจับคู่หญิง – ชาย ผู้หญิงจะใส่ชุด Maria Clara และถือพัด หรือผ้าเช็ดหน้า ร่ายรำแสดงท่าทางเขินอาย บทเพลงมีเนื้อหาชมความงามของหญิงสาว
        
        คาริโนซา (Carinosa)
      - ระบำประจำชาติของฟิลิปปินส์ เป็นระบำของชนเผ่าพื้นเมืองที่ใช้ไม่ไผ่สองลำตี – แตะกระทบกัน ผู้เต้นจะก้าวขาเต้นเป็นจังหวะระหว่างไม่ไผ่สองลำนั้น ตินิกลิงเป็นระบำที่ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญและการฝึกฝน ผู้เต้นต้องมีความรวดเร็วและความคล่องตัว เป็นการแสดงพื้นบ้านของเมืองเลย์เต (Leyte) และเมืองอื่นๆ ในหมู่เกาะวีซายัส
        
        ตินิกลิง (Tinikling)
    - - Victorio Edades เป็นจิตรกรชาวฟิลิปปินส์ เขาเป็นผู้นำการปฏิวัติสิบสามสมัยใหม่ซึ่งมีส่วนร่วมกับเพื่อนร่วมชาติคลาสสิกของพวกเขาในการถกเถียงกันอย่างดุเดือดเกี่ยวกับธรรมชาติและหน้าที่ของศิลปะ เขาได้รับการเสนอชื่อให้เป็นศิลปินแห่งชาติในปี 2519
      - Levi Celerio เป็นนักแต่งเพลงและนักเขียนเพลงชาวฟิลิปปินส์ที่ได้รับเครดิตจากการเขียนเพลงมากกว่า 4,000 เพลง Celerio ได้รับการยอมรับว่าเป็นศิลปินแห่งชาติของฟิลิปปินส์ด้านดนตรีและวรรณกรรมในปี 1997
    - - https://sites.google.com/site/filippins5170/wathnthrrm-pra-phe
- - - - บังกรา
        
        การเต้นรำและการแสดงดนตรีพื้นเมืองที่สนุกสนานของชาวซิกข์ ต้นกำเนิดมาจากการเต้นรำในฤดูเก็บเกี่ยว ปัจจุบัน แสดงในงานเฉลิมฉลองต่างๆ เช่น งานแต่งงาน หรืองานวันขึ้นปีใหม่ เป็นต้น เรื่องที่ใช้ในการแสดงส่วนใหญ่เกี่ยวกับความรัก ใช้จังหวะหนักของกลองดอลเป็นกลองคู่ ให้จังหวะในการขับร้องและร่ายรำ
      - โยเก็ต
        
        ศิลปะการร่ายรำแบบดั้งเดิมที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของมาเลเซีย มีจังหวะที่สนุกสนาน นักแสดงหลายคู่ เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว สวยงาม เน้นอารมณ์ขัน ต้นกำเนิดมาจากการเต้นรำของชาวโปรตุเกส แพร่หลายในมะละกา ยุคที่มีการค้าเครื่องเทศ
      - ซาปิน
        
        รับความนิยมในรัฐยะโฮร์ กล่าวได้ว่าเป็นการร่ายรำดั้งเดิมของมาเลเซียที่สะท้อนให้เห็นอิทธิพลของศาสนาอิสลามได้เด่นชัดที่สุด เข้ามาในประเทศมาเลเซียเมื่อมิสชันนารีมุสลิมจากตะวันออกกลางเข้ามาเผยแผ่ศาสนา จุดประสงค์คือการสวดมนต์และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของอารธรรมอิสลาม
    - - สุดีร์มาน อาร์ชัด
        เป็นทั้งนักร้อง นักแต่งเพลง นักแสดง คอลัมนิสต์ และผู้ประกอบการ ไม่ว่าบทบาทใดเขามีวิญญาณเอนเตอร์เทนเนอร์ที่ยากจะหาใครเทียบ ต่างประเทศรู้จักเขาในฐานะนักร้องชั้นนำมาเลเซียที่ชนะการประกวด Asia Music Awards 1989
      - ซีตี นูร์ฮาลีซา
        เป็นนักร้องชาวมาเลเซีย ตั้งแต่เธอเป็นนักร้อง เธอได้รับรางวัลการแข่งขันประกวดร้องเพลงระดับนานาชาติหลายครั้ง เธอได้รับฉายาว่าเป็นเสียงแห่งเอเชีย หลังจากชนะตำแหน่งกรังปรีแชมเปียนจากเทศกาล Voice of Asia
    - - https://strikernzero.blogspot.com/2017/06/blog-post.html
        
        https://prachatai.com/journal/2014/10/56029
        
        https://www.sarakadee.com/2016/08/04/asean-culture-sudirman-arshad/
        
        https://artsandculture.google.com/entity/m01qy6d6?hl=th
  - - - บังสาละวัน
        
        เป็นการแสดงละครร้องเหมือนกับการแสดงโอเปร่าของทางยุโรป เป็นการแสดงที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในประเทศสิงคโปร์ โดยมีจะการแสดงประกอบกับการร้องบทละครออกมาเป็นเพลงด้วยตัวของนักแสดงเอง พร้อมกับการการเต้นประกอบเสียงดนตรี ในท่าทางและอารมณ์ต่าง ๆตามบทบาทที่ได้รับ
      - เชิดสิงโต
        
        ก็มีที่มาจากเทศกาลตรุษจีนของชาว
        สิงคโปร์เชื้อสายจีน การเชิดสิงโตจะมีการเล่นกันครึกครื้นด้วยเสียงกลองและประกอบด้วยเสียงจุดประทัดดังสนั่นไปด้วย คณะเชิดสิงโตจำนวน 10 กว่าคนขึ้นไป จะพากันแบกหัวสิงโตและกลองตระเวนไปตามห้างร้านค้าต่างๆ ที่เป็นชุมชนชาวจีนอยู่หนาแน่น
      - หุ่นสิงคโปร์
        
        การแสดงหุ่นสิงคโปร์ได้รับอิทธิพลจากหลายชาติ ทั้งตะวันออกและตะวันตก นิยมเล่นเพื่อความบันเทิง รวมถึงมีการแสดงละครร่วมกันระหว่างคนและหุ่น
    - - เฉิน ชง สวี
        เป็นนักวาดภาพสีน้ำชาวสิงคโปร์ซึ่งเป็นศิลปินรุ่นบุกเบิกที่สร้างภาพวาดสไตล์นันยางที่เป็นเอกลักษณ์ของสิงคโปร์ในช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ 20
      - ลิน ชิน ชิน
        เป็นนักประดิษฐ์ศิลปินกวีและนักแต่งเพลงจากประเทศสิงคโปร์ซึ่งมีรากฐานมาจากคณิตศาสตร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ
    - - https://cultureofaec.wordpress.com
        
        https://www.sac.or.th/databases/southeastasia/subject.php?sj_id=71
        
        https://en.wikipedia.org/wiki/Lin_Hsin_Hsin
        
        https://en.wikipedia.org/wiki/Chen_Chong_Swee
- - - - ลำลาว
        
        เป็นการแสดงดนตรีพื้นบ้านของลาวมีนักร้องหรือผู้เล่าเรื่องและแคนเป็นองค์ประกอบ เป็นการโต้ตอบกันผ่านโคลงกลอน หรือการร้องที่ระหว่างนักร้องชายและหญิง การแสดงดำเนินไปด้วยท่ารำที่หลากหลายมุกตลกต่างๆ อันเกิดจากปฏิภาณไหวพริบของผู้ร้อง
      - ฟ้อนตังหวาย
      - ลำสาละวัน
    - - ดาวเวียง บุตรนาโค
        
        ดาวเวียง บุตรนาโค เป็นนักเขียน กวี และนักแต่งเพลงลูกทุ่งลาวอันโด่งดัง ซึ่งมีหลายผลงานที่เขาได้มีส่วนร่วมกับผลงานเพลงอีสานในไทย และยังเป็นศิลปินแห่งชาติของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
      - ไซพอน สินทะลาด
        
        เขา เกิดที่บ้านถิ่นเพีย เมืองหาดทรายฟอง กำแพงนครเวียงจันทน์ เขาเป็นนักร้องและนักแต่งเพลง ผู้มากความสามารถ ซึ่งถูกยกให้เป็นราชาเพลงบ้านนาลาว
      - :fountain_pen:อ้างอิง ศิลปิน:https://www.komchadluek.net/kom-lifestyle/310582 https://www.komchadluek.net/entertainment/70773
  - - - เหงวียนเตี๊ยนหยุง
        
        เหงวียนเตี๊ยนหยุงเป็นศิลปินที่มีความหลงใหลในการเชิดหุ่นกระบอกน้ำเขาได้มีการผสมผสานระหว่างการเชิดหุ่นกระบอกและดนตรีพื้นเมืองและมีการเชื่อมโยงระหว่างศิลปะพื้นเมืองกับการแสดงร่วมสมัยอย่างมีความคิดสร้างสรรค์
      - เหงวียนหึวเหิว
        
        เหงวียนหึวเหิว หัวหน้าวิชาเครื่องดนตรีพื้นเมืองของวิทยาลัยศิลปะฮานอย เขามีประสบการณ์เล่นพิณสายเดียวในระดับสูงและเป็นหนึ่งในศิลปินเล่นพิณสายเดียวที่มีชื่อเสียงของเวียดนาม
    - - ระบำหมวก
      - กวานโฮ
      - หุ่นกระบอกน้ำ
- - - - นายณรงภักดี (เจียร จารุจรณ)
        สาขาศิลปะการแสดง-นาฏศิลป์
        พ.ศ. 2529
      - นางเฉลย ศุขะวณิช
        สาขาศิลปะการแสดง-นาฏศิลป์ พ.ศ.2530
    - - เป็นการร่ายรำตามแบบฉบับของชาวปักษ์ใต้ มีการขับร้องประกอบดนตรี อันได้แก่ กลอง ทับ โหม่ง ฉิ่ง ปี่ และแตระ ซึ่งเป็นต้นฉบับในการเล่นละครชาตรีมาแต่สมัยอยุธยาจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์ มีผู้รู้บางคนกล่าวว่าการรำโนราน่าจะเป็นวัฒนธรรมของอินเดียมาแต่เดิม แล้วแพร่หลายเข้าสู่ชวา มลายู ในช่วงที่อาณาจักรศรีวิชัยกำลังรุ่งเรือง
        
        โนรา
      - เป็นศิลปะการแสดงที่เป็นเอกลักษณ์ทางภาคเหนือโดยเฉพาะรูปแบบการฟ้อนมีอยู่ 2 แบบ คือแบบพื้นเมืองหรือฟ้อนเมือง และแบบคุ้มเจ้าหลวง กระบวนท่ารำเป็นลีลาท่าฟ้อนที่มีความงดงามเช่นเดียวกับฟ้อนเทียน เพลงแต่ไม่ถือเทียน นิยมฟ้อนในเวลากลางวัน สำหรับชื่อชุดการแสดงจะมีความหมายตามลักษณะของผู้แสดงที่จะสวมเล็บยาวสีทองทุกนิ้ว ยกเว้นนิ้วหัวแม่มือ
        
        ฟ้อนเล็บ
      - เป็นการแสดงพื้นเมืองที่เก่าแก่ของชาวชนบทในภาคกลาง แถบจังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งชาวชนบทส่วนมากมีอาชีพการทำนาเป็นหลัก และด้วยนิสัยรักสนุกกับการเป็นเจ้าบทเจ้ากลอน จึงได้เกิดการเต้นกำรำเคียวขึ้น ในเนื้อเพลงจะสะท้อนให้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของชาวบ้าน ลักษณะการรำ จะเน้นความสนุกเป็นใหญ่ มีทั้งเต้นและรำควบคู่กันไป
        
        เต้นกำรำเคียว
  - - - เมื่อมีงานบุญที่ไหนก็จะต้องได้ดูลิเกพม่าที่นั่น ควบคู่ไปกับการแสดงหุ่นชัก เนื้อเรื่องส่วนหนึ่งที่ซะปแวนำมาแสดงไม่ต่างไปจากหุ่นชัก คือมาจากนิทานชาดก ที่ต่างกันอยู่ตรงผู้แสดงระหว่างคนกับหุ่นชัก อันที่จริงชาวไทใหญ่ก็มีการแสดงที่เหมือนซะปแว ซึ่งเรียกว่า จ้าดไต โดยเรียก ซะปแวว่า จ้าดพม่า ซึ่งคำว่า ซะ หรือ จ้าด มาจากคำว่า ชาตก หรือ ชาดก ในภาษาไทย
        
        ซะปแว
      - หมายถึงการแสดงตลกแบบพม่า การแสดงชนิดนี้ผู้แสดงส่วนใหญ่เป็นผู้ชายแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีฉูดฉาดสะดุดตา นุ่งโสร่งลายตารางโตๆ สวมเสื้อป้ายอกและมีผ้าโพกศรีษะ ส่วนนักแสดงหญิงมักแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่สวยงามสีนวลตา สวมเสื้อเกาะอกแล้วสวมด้วยเสื้อที่มีชายงอน นุ่งผ้าซิ่นลูนตยา โดยต่อเชิงผ้าสีขาวให้ยาวออกไป เมื่อได้เวลาแสดงก็จะเริ่มด้วยการแสดงฟ้อนรำเดี่ยวของมีนตะมีที่ออกมาร่ายรำในท่วงท่าต่างๆ ด้วยทำนองเพลงสนุกสนานจากวงษ์ปี่พาทย์ที่อยู่ด้านหน้า
        
        อะเญ่ย
      - หุ่นชักพม่าเป็นศิลปะที่นิยมในราชสำนักพม่า เป็นการแสดงที่สื่อถึงนัยยะสำคัญทางการเมือง เรื่องราวต่างๆ ในราชสำนักที่ไม่สามารถพูดถึงอย่างตรงไปตรงมาได้ ในอดีตผู้ชักหุ่นต้องเป็นชายเท่านั้น นักเล่นหุ่นชักหลายคนได้รับการยกย่องให้เป็นถึงขุนนาง เช่น อูปุ๊ ผู้มีสิทธิกินส่วยจาก 12 หัวเมือง เป็นต้น แต่ต่อมาในภายหลังเริ่มมีการถ่ายทอดความรู้หุ่นชักพม่าให้แก่ผู้หญิง อาทิเช่น คณะแสดงหุ่นมัณฑะเลย์
        
        โย่วเต
    - - https://hmong.in.th/wiki/Burmese_art
      - https://en.wikipedia.org/wiki/Sai_Htee_Saing
      - https://en.wikipedia.org/wiki/Phyu_Phyu_Kyaw_Thein
    - - พิว พิว จ่อ เต็ง Phyu Phyu Kyaw Thein เป็นนักร้องเพลงป๊อปชาวพม่าซึ่งเป็นที่รู้จักจากการแสดงบนเวทีและเครื่องแต่งกายของเธอซึ่งได้เปรียบเทียบกับเลดี้กาก้า เธอเป็นทูตคนดังของยูนิเซฟตั้งแต่ปี 2551
      - จายทีแสง Sai Htee Saing
        เป็นนักร้องและนักแต่งเพลงชาวพม่าเชื้อสาย Shan ที่มีชื่อเสียงซึ่งโดดเด่นอย่างมากในอาชีพนักดนตรีของเขา ตลอดอาชีพของเขาเขาบันทึกสองถึงสามอัลบั้มภาษาฉานและ 30 ถึง 40 อัลบั้มภาษาพม่า เขาเป็นที่รู้จักโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการแต่งเพลงคันทรี่ นักแต่งเพลงสำคัญของเพลง Sai Htee Saing คือ Sai Kham Leik