Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

อรรถวิพากษ์ครั้งที่ 6 - Coggle Diagram

- - - - เหตุการณ์ยั่วยุหรือขัดแย้ง
        
        เหตุการณ์ที่ทำให้เริ่มตื่นเต้นเพราะมีบางสิ่งแตกต่างไป
        มักนำไปสู่ (4) การตึงเครียดต่อไป
      - การเพิ่มความขัดแย้ง
        
        เหตุการณ์เพิ่มความขัดแย้ง/ตึงเครียด
        นำไปสู่ (4) จุดตึงเครียดขั้นสุด
      - จุดตึงเครียด
        
        จุดสูงสุดของความตึงเครียด/ขัดแย้ง รวมทุกปม
        เผชิญหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้ ต้องหาทางออกเพื่อคลี่คลาย
      - การคลี่คลายปัญหา
        
        ตัวละครสามารถหาทางออกของปัญหาได้
        ความตึงเครียดเริ่มคลี่คลาย เห็นภาพจุดสรุป
      - เหตุการณ์ต่อเนื่อง
        
        แสดงรายละเอียดของข้อสรุป (5)
        ปมและปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว
      - การสรุป
        
        ตอนจบ อาจปิดท้ายด้วยคำสอน
        ถ้ามี จะปรากฏให้เห็นชัดเจน แยกออกมา
      - การนำเรื่อง
        
        การแนะนำตัวละคร บอกเวลา สถานที่
        สถานการณ์ เพื่อนำสู่เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น
  - - - คำทักทายผู้ฟัง
      - คำเรียกขานผู้ฟัง
      - การแนะนำตัวผู้พูด
      - การแสดงรายละเอียดและคุณสมบัติ
      - การสรุป
      - การกล่าวลาหรือขอบคุณผู้ฟัง
  - - - ส่วนนำเรื่อง
        
        มักแสดงรายละเอียดและรายการ เช่น ส่วนผสม
      - วิธีทำ
        
        ขั้นตอน/กระบวนการ เรียงลำดับเวลาก่อนหลัง
        ถ้ามีขั้นที่ทำพร้อมกัน จะอธิบายไว้อย่างละเอียด
        มักขึ้นต้นประโยคด้วยคำกริยา
      - โครงสร้างผิว
        
        ส่วนประกอบอื่น ๆ ที่ไม่ต้องมีก็ได้ เช่น
        ชื่อเรื่อง การเกริ่น การจบเรื่อง การแนะนำ
        มีหน้าที่ทำให้เรื่องน่าสนใจขึ้น
  - - - ชื่อผู้เขียน
        
        แสดงชื่อเจ้าของผลงาน
        อาจปรากฏสังกัดและสถานที่ติดต่อ
      - ความเป็นมา
        
        บอกเหตุผลและที่มา
      - วัตถุประสงค์และระเบียบวิธีวิจัย
        
        แสดงเป้าหมายและวิธีการศึกษา
        ส่วนใหญ่กล่าวถึงกรอบแนวคิด และข้อมูลที่ใช้
      - ผลของการศึกษา
        
        แสดงผลให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์
      - สรุปผลการศึกษา
        
        ย่อหน้าสุดท้าย อาจมีข้อเสนอแนะหรือข้อโต้แย้งผลที่ได้
      - ชื่อเรื่อง
        
        อยู่บนสุด เด่นกว่าเนื้อหา
- - - - ใจความหลัก = ส่วนที่เป็นจุดเริ่มของข้อความที่ผู้พูดต้องการจะนำเสนอ ส่วนใหญ่แล้วมักจะปรากฏเริ่มต้นประโยคหรือข้อความเสมอ
      - ใจความรอง (พลความ) = ส่วนของประโยคที่นอกเหนือ
        หรือต่อเนื่องจากใจความหลัก (นักปริจเฉทมองว่าเป็นส่วนขยาย)
    - - ข้อความเก่า = สิ่งที่ผู้พูดคาดว่าผู้ร่วมสื่อสารรู้หรือมีข้อมูลอยู่แล้ว
        เคยได้นำเสนอหรือพูดกันมาก่อน จึงถือว่าเป็นข้อมูลที่มีร่วมกัน
      - ข้อความใหม่ = สิ่งที่ผู้พูดคาดว่าผู้ร่วมสื่อสารยังไม่รู้หรือไม่มีข้อมูล
        โดยตนนั้นนำเสนอเป็นครั้งแรกแก่ผู้ฟัง
      - ลักษณะของข้อความเก่า
        
        สรรพนามบุรุษที่ ๑ และ ๒
        
        ข้อมูลเฉพาะกลุ่ม
        
        ข้อมูลเชิงสังคมวัฒนธรรมที่รู้กันทั่วไป
        
        การย่อ ตัด และละคำ มักเกิดกับข้อความเก่า
      - ลักษณะของข้อความใหม่
        
        รูปภาษาสมบูรณ์ครบถ้วน มีการขยายเพื่อให้ชัดเจนที่สุด
        
        ข้อมูลไม่ปรากฎในประโยคหรือข้อความก่อนหน้า
        
        ภาคแสดงมักเป็นข้อความใหม่
        
        มักใช้นามวลีมากกว่าคำสรรพนามหรือคำอ้างถึง
    - - (ชื่อ) เรื่อง = สิ่งที่ถ้อยคำหรือข้อความกล่าวถึงว่าเป็นเรื่อง
        เกี่ยวกับอะไร เป็นศูนย์กลางความสนใจ หรือเรื่องที่ผู้พูดกล่าว
      - เนื้อความ = สิ่งที่เป็นรายละเอียดของเรื่อง สิ่งที่กำลังกล่าว
        มักเป็นภาคแสดงของประโยค