เชิงกรานเป็นช่องทางที่ทางทารกคลอดผ่านออกมา
มีความสำคัญมากในการคลอด เพราะเป็นส่วนที่แข็งและยืดขยายไม่ได้ ถ้าเชิงกรานมีรูปร่างผิดรูปไปหรือมีขนาดแคบเกินไปจะเป็นสาเหตุให้เกิดการคลอดยาก

การตีบแคบ (stenosis) ลักษณะแข็งตึงไม่ยืดหยุ่น การมีเยื่อกั้น อาจเกิดจากความผิดปกติแต่กำเนิดหรือเกิดในภายหลังจากการฉีกขาด การผ่าตัดแล้วเกิดเป็นแผลเป็น หรืออาจเกิดการอักเสบติดเชื้อเรื้อรัง

ปากมดลูกแข็ง (rigidity) อาจเป็นโดยไม่ทราบสาเหตุ หรือเกิดจากการจี้ด้วยไฟฟ้า หรือเกิดจากการติดเชื้อเรื้อรัง เป็นแผลเป็นภายหลังการผ่าตัด

ปากมดลูกบวม (incarcerated cervix) มักเกิดบริเวณด้านหน้า (anterior lip) เกิดในระยะคลอด เนื่องจากมีการคลอดยาวนาน ศีรษะกดปากมดลูกอยู่นาน หรือในรายที่เบ่งในระยะที่ปากมดลูกเปิดไม่หมด

การจัดท่าคลอดที่เหมาะสมจะช่วยส่งเสริมให้การคลอดดําเนินไปได้ด้วยดี ท่าของผู้คลอดมีผลต่อสรีระภาพของการปรับตัวในระยะคลอด

การเปลี่ยนท่าบ่อยๆจะบรรเทาอาการเหนื่อยล้า สามารถเพิ่มการไหลเวียนของเลือด การเดินมีผลต่อข้อต่อของกระดูกเชิงกราน และการเคลื่อนต่ าของทารกและท่านั่งยองๆ ท าให้เพิ่มความกว้างของ Pelvic outlet ได้ถึงร้อยละ 25

ช่วยให้ส่วนนำทารกเคลื่อนต่ำสะดวกเพราะอยู่แนวเดียวกันกับแรงโน้มถ่วงของโลก

การที่ส่วนนำของทารกไปกดกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานจะไปกระตุ้น Stretch receptors ให้มีการหลั่ง Oxytocin ตามกลไกเฟอร์กูสันรีเฟลก (Ferguson’s reflex) ทำให้กล้ามเนื้อมดลูกมีการหดรัดตัวแรงขึ้น และดันทารกเคลื่อนต่ำสู่อุ้งเชิงกราน

ปากมดลูกมีการเปิดขยายเร็วขึ้น ส่งผลให้ระยะเวลาที่1 และ 2 ของการคลอดลดลง

ลดภาวะแทรกซ้อนของภาวะความดันโลหิตต่ำจากการนอนหงายราบ (Supine position)

ระยะที่ 1 ของการคลอด ควรจัดท่านอนศีรษะสูง
เพื่อให้ส่วนนำเคลื่อนต่ำ

ระยะที่ 2 และ3 ของการคลอด ควรจัดท่า dorsal recumbent position
สะดวกต่อการทำคลอดและการซ่อมแซมแผลฝีเย็บ

เชิงกรานแบบหญิง (Gynaecoid pelvis) เป็นรูปแบบปกติของเพศหญิง มีลักษณะกลมและเส้นผ่านศูนย์กลางกว้าง

เชิงกรานแบบชาย (Android pelvis)
เป็นรูปแบบปกติของเพศชายเป็นรูปหัวใจ

เชิงกรานแบบแอนโทรพอยด์ (Anthropoid pelvis) มีเส้นผ่านศูนย์กลางในแนวหน้าหลังยาว

เชิงกรานแบบแพลติเพลลอยด์ (Platypelloid pelvis)
มีเส้นผ่านศูนย์กลางในแนวขวางยาวกว่า