Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

A Beautiful Mind ครั้งที่3 - Coggle Diagram

- - - - กลุ่มยา : Antipsychotic agent
        ข้อบ่งใช้
        
        ใช้รักษาและควบคุมอาการโรคจิตชนิดคุ้มคลัง และโรคจิตเภท (mania and schizophrenia)
        
        รักษาพฤติกรรมกาวร้าวในเด็ก
        
        รักษาผู้ป่วย psychotic
        
        ใช้ลดอาการกระสับกระส่าย หวาดระแวง
        ผลข้างเคียงของยา
        
        ตาพร่า ความดันในลูกตาเพิ่ม
        
        ปากคอแห้ง
        
        ท้องผูก และปัสสาวะคั่ง
        
        Postural hypotension (ความดันตกในท่ายื่น)
        
        ง่วงนอน นอนหลับได้
        
        หิวและรับประทานมากขึ้น
    - - กลุ่มยา: Benzodiazepine
        ข้อบ่งใช้
        
        ออกฤทธิ์ที่สมองหรือระบบประสาทส่วนกลาง (CNS)
        
        ใช้เป็นยาคลายกังวลหรือยากล่อมประสาท (Tranquilizer) ทำให้จิตใจสงบ
        
        ใช้สำหรับรักษาผู้ป่วยที่มีอาการผิดปกติทางอารมณ์ เช่น ความเครียด วิตกกังวล รักษาอาการฟุ้งซ่านที่เกิดจากโรคประสาท
        ผลข้างเคียงของยา
        
        เกิดภาวะเสียความจำข้างหน้า
        
        ง่วงซึม
        
        กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน
        
        กล้ามเนื้อเปลี้ย
        
        สับสน มึนงง
        
        เวียนศีรษะ
        
        ใจสั่น
        
        ชีพจรเต้นเร็ว
        
        หลอดเลือดดำอักเสบ
        
        หลอดเลือดดำมีลิ่มเลือด
  - - - การพยาบาลก่อนการทำECT
        
        ด้านร่างกาย
        
        การซักประวัติเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับโรค
        
        ตรวจร่างกาย โดยเฉพาะสมอง (MRI), ปอด(CXR), หัวใจ (EKG), ความดันโลหิต, การตรวจทางห้องปฏิบัติการ CBC, E'lyte, U/A, LFT เพื่อดูความผิดปกติของร่างกายก่อนการรักษาด้วย ECT
        
        ให้ญาติเซ็นใบยินยอมให้การรักษา หลังจากอธิบายญาติและผู้ป่วยทราบถึงความจำเป็น รวมทั้งข้อดีข้อเสีย เพื่อป้องกันการถูกฟ้องร้องภายหลัง
        
        งดน้ำงดอาหารก่อนทำ ECT อย่างน้อย 6 ชั่วโมง เพื่อป้องกันการสำลักอาหาร
        
        ให้ผู้ป่วยถ่ายปัสสาวะ อุจจาระให้เรียบร้อยก่อนทำ ECT
        
        ดูแลให้ถอดฟันปลอมและเครื่องประดับออก เพื่อป้องกันฟันปลอดหลุดเข้าไปในคอหรือเกิดการแตกหักเสียหาย
        
        เตรียมความพร้อมด้านร่างกาย ได้แก่ ความสะอาดร่างกาย ตัดเล็บ สระผม
        
        ตรวจวัดสัญญาณชีพพร้อมลงบันทึกก่อนส่งรักษา ECT ทุกครั้ง
        ด้านจิตใจ
        
        อธิบายถึงเหตุผลที่ต้องทำการรักษาด้วยไฟฟ้าโดยให้ผู้ป่วยเข้าใจว่าการรักษาอย่างหนึ่งที่ช่วยให้ผู้ป่วยอาการดีขึ้น
        
        บอกขั้นตอนการรักษาด้วยไฟฟ้าคร่าวๆ โดยบอกว่าเวลาทำจะไม่รู้สึกเจ็บปวดจะหลับไปชั่วครู่ ย้ำว่าขณะทำจะมีแพทย์และพยาบาลดูแลอย่างใกล้ชิด
        
        อธิบายอาการหลังทำที่อาจจะเกิดขึ้น เช่น ภาวะสับสน งุนงง และความลืมความจำชั่วคราว แล้วอาการจะกลับคืนสู่สภาวะปกติ
      - การพยาบาลหลังการทำECT
        
        วัด vital signs ทุก 15 นาทีใน 1 ชั่วโมงแรกหลังทำหลังจากนั้นวัดทุก 1 ชั่วโมงจนกว่าจะปกติ
        
        ผู้ป่วยบางรายอาจจะต้องได้รับสารน้ำอย่างต่อเนื่องมาถึงหลังการรักษาควรดูแลอัตราหยดของสารน้ำให้คงที่ไม่เร็วเกินไปดูแลไม่ให้บริเวณที่ให้สารน้ำมีการอักเสบบวมแดง
        
        เมื่อผู้ป่วยตื่นอาจมีอาการมึนงงสับสนบางคนกระสับกระส่ายและวุ่นวายควรดูแลด้วยความระมัดระวังป้องกันการตกเตียง ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้ผู้ป่วย เพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้น
        
        ให้ผู้ป่วยนอนพัก 30 นาทีถึง 1 ชั่วโมงหรือจนกว่าผู้ป่วยจะควบคุมตัวเองได้ประเมินระดับความรู้สึกตัวก่อนผู้ป่วยลุกจากเตียงประเมินอาการมึนงงสับสน
        
        ไม่ควรซักถามประวัติส่วนตัวของผู้ป่วยเพราะทำให้ผู้ป่วยกังวลใจมากขึ้นที่นึกเรื่องราวต่างๆของตัวเองไม่ได้พยาบาลควรให้กำลังใจอธิบายถึงผลข้างเคียงความจำจะค่อยๆกลับมาอาการปวดศีรษะหรือปวดหลังจะค่อยๆหายไป
        
        ช่วยทบทวนกิจวัตรประจำวันและกิจกรรมต่างๆของหอผู้ป่วยเพื่อให้ผู้ป่วยปฏิบัติตัวให้ถูกต้องและลดความวิตกกังวล
- - - - เชื่อว่าสาเหตุความเจ็บป่วยทางจิตมาจากความผิดปกติทางร่างกาย
    - - เชื่อว่าบุคคลเป็นหน่วยรวมของร่างกาย จิตใจ สังคม และสิ่งแวดล้อม การเจ็บป่วยของบุคคลเป็นผลมาจากพยาธิสภาพของร่างร่าง
- - - - สร้างสัมพันธภาพ แนะนำตนเองเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยไว้วางใจที่จะทำการรักษาด้วย พยาบาลต้องให้ความสำคัญกับการสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดอย่างสม่ำเสมอ เพื่อเป็นแนวทางให้ผู้ป่วยได้กล้าพูดเปิดใจถึงความคิด ความรู้สึก
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เล่าเรื่องราวถึงเหตุการณ์ที่เจอ อาการต่างๆ รับฟังด้วยความตั้งใจ อาจเรียกชื่อของผู้ป่วยหรือใช้เทคนิคในสร้างสัมพันธภาพสะท้อนความรู้สึกเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าเราใส่ใจในสิ่งที่ผู้ป่วยพูดให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกและได้รับรู้ถึงข้อมูลปัญหามากขึ้น
      - ประเมินอาการและความคิดของผู้ป่วยว่ามีผลอย่างไรต่อพฤติกรรมและการกระทำของผู้ป่วย ได้แก่ ประเมินลักษณะทั่วไปของผู้ป่วย อารมณ์และความรู้สึกที่แสดงออก ลักษณะของคำพูด การรับรู้และประสาทหลอน ความคิดหลงผิด ความสามารถในการควบคุมตนเอง ความสามารถในการรับรู้กาลเวลา สถานที่ บุคคล
      - พยาบาลต้องยอมรับในความคิดหลงผิดของผู้ป่วย โดยพยาบาลไม่ควรโต้แย้ง หรือท้าทายว่าสิ่งที่ผู้ป่วยเล่าให้ฟังนั้นไม่จริง พยาบาลไม่ปฏิบัติตามที่ผู้ป่วยเชื่อ และไม่ควรนำคำพูดของผู้ป่วยไปพูดล้อเล่น เช่น ถ้าผู้ป่วยถามว่าพยาบาลเห็นหรือได้ยิน เช่นเดียวกับผู้ป่วยหรือไม่พยาบาลควรตอบให้ผู้ป่วยรู้ว่าพยาบาลไม่เห็นหรือไม่ได้ยิน
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยา Thorazine 30 mg IM q 6 และ Diazepam 10 mg IM q 4 hrs prn hrs. ตามเวลาที่แพทย์สั่งและเฝ้าระวังผลข้างเคียงของยา
      - ลดโอกาสในการเกิดอาการประสาทหลอนต่างๆ โดยการสนทนากับผู้ป่วยด้วยถ้อยคำทีชัดเจนเรียกชื่อผู้ป่วยให้ถูกต้องและกระตุ้นให้ผู้ป่วยเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ
      - แนะนำให้ผู้ป่วยและญาติสังเกตอาการเตือนก่อนอาการทางจิตกำเริบ เช่น เริ่มหงุดหงิดง่าย ไม่นอน/นอนไม่หลับ อาจเริ่มมีอาการประสาทหลอน รวมถึงมีพฤติกรรมไม่ร่วมมือ เช่นทิ้งยา/ ไม่กินยา พูดห้วน ตาขวาง การดื่มสุรา
      - จัดสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสม มีบรรยากาศผ่อนคลาย อากาศถ่ายเทสะดวก ไม่เป็นมุมอับเพื่อช่วยลดภาวะเครียดของผู้ป่วยลง
      - ให้ความรู้แก่ญาติให้เข้าใจในความเจ็บป่วย ช่วยประคับประคองด้านอารมณ์และเพื่อการมีส่วนร่วมใน
        การรักษา
  - - - สร้างสัมพันธภาพ แนะนำตนเองเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยไว้วางใจที่จะทำการรักษาด้วย พยาบาลต้องให้ความสำคัญกับการสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดอย่างสม่ำเสมอ เพื่อเป็นแนวทางให้ผู้ป่วยได้กล้าพูดเปิดใจถึงความคิด ความรู้สึก (ได้ทุกปัญหา)
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เล่าเรื่องราวถึงเหตุการณ์ที่เจอ อาการต่างๆ รับฟังด้วยความตั้งใจ อาจเรียกชื่อของผู้ป่วยหรือใช้เทคนิคในสร้างสัมพันธภาพสะท้อนความรู้สึกเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าเราใส่ใจในสิ่งที่ผู้ป่วยพูดให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกและได้รับรู้ถึงข้อมูลปัญหามากขึ้น
      - ผู้ป่วยที่มีความหวาดระแวงในบางสิ่ง เช่น มีคนจะลอบฆ่า พยาบาลต้องยอมรับในพฤติกรรมหวาดระแวง ไม่โต้แย้ง ต่อต้าน และจัดบรรยากาศให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัย การให้ความจริงกับผู้ป่วยจะกระทำได้ต้องแน่ใจว่าผู้ป่วยรับได้ การให้เหตุผลเพียงอย่างเดียวผู้ป่วยอาจไม่เชื่อถือพยาบาลอาจจะต้องแสดงพฤติกรรมให้ผู้ป่วยแน่ใจด้วย เช่นชิมอาหารให้ดู เป็นต้น
      - ประเมินอาการและความคิดของผู้ป่วยว่ามีผลอย่างไรต่อพฤติกรรมและการกระทำของผู้ป่วย ได้แก่ ประเมินลักษณะทั่วไปของผู้ป่วย อารมณ์และความรู้สึกที่แสดงออก ลักษณะของคำพูด การรับรู้และประสาทหลอน ความคิดหลงผิด ความสามารถในการควบคุมตนเอง
      - 5.. การสื่อสารกับผู้ป่วยต้องเปิดเผยรักษาคำพูดให้ข้อมูลอย่างชัดเจน ตรงไปตรงมา หลีกเลี่ยงการจ้องมอง
      - ผู้ป่วยหวาดระแวงจะมีความเคลือบแคลงสงสัยไม่แน่ใจในการพบปะผู้คนหรือการเข้าร่วมกิจกรรม โดยออกมาในรูปแบบของการแยกตัวเอง รุกรานผู้อื่นก่อนเพื่อป้องกันตนเองหรือกล่าวหาผู้อื่น กล่าวหาว่ากิจกรรมบำบัดกลุ่มไม่น่าสนใจพยาบาลต้องคอยสังเกตและระมัดระวังการก่อความวุ่นวาย การทำร้ายผู้อื่นและถ้าผู้ป่วยสามารถเข้าร่วมกิจกรรมได้ควรชมเชยเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความมั่นใจ และภาคภูมิใจในตัวเอง
      - ส่งเสริมศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วย และพัฒนาการมีส่วนร่วมของครอบครัว และชุมชนในการดูแลผู้ป่วย เช่น ให้ความรู้ผู้ป่วย ญาติ/ผู้ดูแลเรื่องสาเหตุ อาการ การดําเนินโรค การรักษาและผลข้างเคียงจากการใช้ ยาจิตเวช
  - - - 1.สร้างสัมพันธภาพ แนะนำตนเองเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยไว้วางใจที่จะทำการรักษาด้วย พยาบาลต้องให้ความสำคัญกับการสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดอย่างสม่ำเสมอ
      - 2.เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เล่าเรื่องราวถึงเหตุการณ์ที่เจอ อาการต่างๆ รับฟังด้วยความตั้งใจ อาจเรียกชื่อของผู้ป่วยสะท้อนความรู้สึกเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าเราใส่ใจในสิ่งที่ผู้ป่วยพูดให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกและได้รับรู้ถึงข้อมูลปัญหามากขึ้น
      - ประเมินอาการและความคิดของผู้ป่วยว่ามีผลอย่างไรต่อพฤติกรรมและการกระทำของผู้ป่วย ได้แก่ ประเมินลักษณะทั่วไปของผู้ป่วย อารมณ์และความรู้สึกที่แสดงออก ลักษณะของคำพูด การรับรู้และประสาทหลอน ความคิดหลงผิด ความสามารถในการควบคุมตนเอง ความสามารถในการรับรู้กาลเวลา สถานที่ บุคคล
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยา Thorazine 30 mg IM q 6 และ Diazepam 10 mg IM q 4 hrs prn hrs. ตามเวลาที่แพทย์สั่งและเฝ้าระวังผลข้างเคียงของยา
      - แนะนำให้ผู้ป่วยและญาติสังเกตอาการเตือนก่อนอาการทางจิตกำเริบ เช่น เริ่มหงุดหงิดง่าย ไม่นอน/นอนไม่หลับ อาจเริ่มมีอาการประสาทหลอน รวมถึงมีพฤติกรรมไม่ร่วมมือ เช่นทิ้งยา/ ไม่กินยา พูดห้วน ตาขวาง การดื่มสุรา
      - สอนทักษะการติดตาม การกำกับการ กินยาของผู้ป่วยให้แก่ อสม.ในพื้นที่เพื่อช่วยสนับสนุนกิจกรรมการพยาบาล
  - - - สร้างสัมพันธภาพ แนะนำตนเองเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยไว้วางใจที่จะทำการรักษาด้วย
      - เตรียมญาติในการดูแลและอยู่ร่วมกับผู้ป่วย โดยการให้คำปรึกษาปัญหาต่างๆ ที่ญาติเผชิญอยู่ การให้ความรู้เกี่ยวกับลักษณะทั่วไปของอาการป่วยทางจิตเวช และการให้คำแนะนำในการดูแลผู้ป่วยที่บ้าน
      - 3.แสดงการยอมรับพฤติกรรมของผู้ป่วยจิตเภททั้งด้านบวกและด้านลบ ได้แก่ พฤติกรรม อารมณ์ หากผู้ดูแลเข้าใจสาเหตุของพฤติกรรมต่างๆ แล้วควรยอมรับและให้อภัย ควรอธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจด้วยเหตุผล
      - ส่งเสริมศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วย การร่วมมือในการรักษาและพัฒนาการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนในการดูแลผู้ป่วย เช่น การช่วยเหลือด้านจิตใจ เช่น คนรอบข้าง ผู้รักษาจะให้คำแนะนำที่ผู้ป่วยสามารถนำไปปฏิบัติได้ เช่น ช่วยผู้ป่วยในการหาวิธีแก้ปัญหาในแบบอื่นๆ ที่เขาพอทำได้
      - จัดให้มีหน่วยงานให้คำแนะนำ และช่วยแก้ปัญหาเมื่อครอบครัวเผชิญภาวะวิกฤติต่างๆเนื่่องมาจากการป่วยจิตเวช
- - - - จอนห์นได้รับการรักษาด้วยไฟฟ้าบริเวณศีรษะ
  - - - จอนห์มีพฤติกรรมเห็นภาพหลอนหวาดระแวงว่ามีคนจะมาทำร้ายตนและได้ปล่อยปะละเลยลูกให้อยู่กับชาลล์จนเกือบทำให้ลูกเสียชีวิต
  - - - จอห์นได้รับการบำบัดรักษาที่โรงพยาบาล จอห์นไม่อยากอยู่รักษาต่อจึงขอกลับไปรักษาต่อที่บ้าน